“De Russen hebben besloten dat er niet over een einde te onderhandelen valt. Niemand zal te goeder trouw onderhandelen; daarom moeten we de vijand verpletteren. En dat is wat er gaat gebeuren.”
Colonel Douglas MacGregor (9:35 minute)
“Strikt genomen zijn we nog niet eens begonnen.”
– Vladimir Poetin
De oorlog in Oekraïne zal niet eindigen in een onderhandelde regeling, schrijft Mike Whitney. De Russen hebben al duidelijk gemaakt dat ze de Verenigde Staten niet vertrouwen, dus ze gaan hun tijd niet verspillen aan een zinloos geklets. Wat de Russen gaan doen is de enige optie die ze hebben: Ze gaan het Oekraïense leger vernietigen, een groot deel van het land in puin leggen en de politieke leiders dwingen hun veiligheidseisen in te willigen. Het is een bloedige en verspillende actie, maar er is echt geen andere optie. Poetin zal niet toestaan dat de NAVO zijn vijandige leger en raketplaatsen aan de grens van Rusland plaatst. Hij zal zijn land zo goed mogelijk verdedigen door proactief opkomende dreigingen in Oekraïne uit te schakelen. Daarom heeft Poetin 300.000 extra reservisten opgeroepen voor dienst in Oekraïne; omdat de Russen vastbesloten zijn het Oekraïense leger te verslaan en de oorlog snel te beëindigen. Hier is een korte samenvatting van kolonel Douglas MacGregor:
De proxy-oorlog van Washington met Rusland is het resultaat van een zorgvuldig opgezet plan om Rusland te verwikkelen in een conflict met zijn buurland Oekraïne. Vanaf het moment dat president Poetin aangaf dat zijn regering een militaire aanwezigheid van de NAVO op Ruslands stoep in Oekraïne niet zou dulden, probeerde Washington de ontwikkeling van Oekraïne tot een regionale militaire macht die Rusland vijandig gezind is, te bespoedigen. Door de Maidan-staatsgreep konden de agenten van Washington in Kiev een regering installeren die aan dit project zou meewerken. De recente bekentenis van premier Merkel dat zij en haar Europese collega’s de Minsk-akkoorden probeerden uit te buiten om tijd te kopen voor de militaire opbouw in Oekraïne bevestigt de tragische waarheid van deze zaak.” (“US Colonel explains America’s role in provoking Russia-Ukraine conflict“, Lifesite)
Dit is een uitstekende samenvatting van de gebeurtenissen die hebben geleid tot de dag van vandaag, hoewel we wat meer tijd zouden moeten besteden aan de opmerkingen van Angela Merkel. Wat Merkel eigenlijk zei in haar interview met Die Zeit was het volgende:
“Het Minsk-akkoord van 2014 was een poging om tijd te kopen voor Oekraïne. Oekraïne gebruikte deze tijd om sterker te worden, zoals je vandaag kunt zien.” Volgens de ex-kanselier “was het voor iedereen duidelijk” dat het conflict werd opgeschort en het probleem niet werd opgelost, “maar juist daardoor kreeg Oekraïne de onbetaalbare tijd.” (Tass News Agency)
Merkel is scherp bekritiseerd omdat zij heeft toegegeven dat zij en de andere westerse leiders Rusland bewust hebben misleid over hun ware bedoelingen met betrekking tot Minsk. Feit is dat zij niet van plan waren Oekraïne onder druk te zetten om zich aan de voorwaarden van het verdrag te houden en dat wisten zij vanaf het begin. Wat we zeker weten is dat noch Merkel noch haar bondgenoten ooit geïnteresseerd waren in vrede. Ten tweede weten we nu dat ze het bedrog 7 jaar lang in stand hielden voordat ze toegaf wat ze werkelijk van plan waren. En tenslotte weten we nu uit Merkels opmerkingen dat het strategische doel van Washington het tegenovergestelde was van het Minsk-akkoord. Het echte doel was om een zwaar gemilitariseerd Oekraïne te creëren dat Washington’s proxy-oorlog tegen Rusland zou voeren. Dat was het primaire doel, oorlog tegen Rusland.
Dus waarom zou Poetin zelfs maar overwegen om met zulke mensen te onderhandelen; mensen die zeven jaar lang in zijn gezicht hebben gelogen terwijl ze het land overspoelden met wapens die gebruikt zouden worden om Russische militairen te doden?
En wat was het doel dat Merkel en haar collega’s in Washington dwong om te liegen?
Ze wilden een oorlog, en dat is dezelfde reden waarom Boris Johnson een akkoord dat Zelensky in maart met Moskou had onderhandeld, de kop indrukte. Johnson saboteerde het akkoord omdat Washington een oorlog wilde. Zo simpel is het.
Maar voor liegen moet een prijs betaald worden, en die prijs komt in de vorm van wantrouwen, de verderfelijke erosie van vertrouwen die het onmogelijk maakt om kwesties van wederzijds belang op te lossen. De Russische vicevoorzitter van de nationale veiligheidsraad, Dmitry Medvedev, heeft zich deze week in de meest bittere bewoordingen over deze kwestie uitgelaten. Hij zei:
Het gedrag van Washington en anderen dit jaar “is de laatste waarschuwing aan alle naties: met de Angelsaksische wereld kunnen geen zaken worden gedaan [omdat] het een dief is, een oplichter, een kaartenjager die alles kan doen….. Van nu af aan zullen we het zonder hen stellen totdat een nieuwe generatie verstandige politici aan de macht komt… Er is niemand in het Westen met wie we om welke reden dan ook zaken zouden kunnen doen.” (Ex-Russian President outlines timeline for reconciliation with the West, RT)
Natuurlijk zal het vooruitzicht van verbroken betrekkingen met Rusland de warhawks in Washington niet deren, waarschijnlijk juichen zij het zelfs toe. Maar dat geldt niet voor Europa. Europa zal er spijt van krijgen dat het zich aan Washingtons aambeeld heeft vastgebonden en zichzelf in zee heeft gegooid. Ergens in de nabije toekomst -wanneer zij eindelijk beseffen dat hun economische overleving onlosmakelijk verbonden is met de toegang tot goedkope fossiele brandstoffen- zullen de EU-leiders het roer omgooien en een beleid voeren dat hun eigen welvaart garandeert. Zij zullen zich terugtrekken uit de “eeuwige oorlog” van de NAVO en zich aansluiten bij de gelederen van beschaafde naties die streven naar een veilige en economisch geïntegreerde toekomst. Wij verwachten dat zelfs NordStream, dat met de grootste industriële sabotagedaad van de moderne tijd werd vernietigd, weer zal worden aangesloten op de belangrijkste energieader die Rusland met de EU verbindt in de grootste vrijhandelszone ter wereld. Uiteindelijk zal het gezond verstand zegevieren en zal Europa uit de malaise komen die het bondgenootschap met Washington heeft veroorzaakt. Maar eerst moet de vuurzee tussen Rusland en het Westen zich afspelen in Oekraïne, en moet de “Garant van de wereldwijde veiligheid” worden vervangen door de enige natie die bereid is Goliath op zijn eigen voorwaarden te bestrijden in een allesbeslissende wedstrijd. Oekraïne lijkt de beslissende slag te worden in de oorlog tegen het “op regels gebaseerde systeem”, een oorlog waarin de Verenigde Staten “elke truc uit het boekje” zullen gebruiken om hun greep op de macht te behouden. Bekijk dit korte stukje van politiek analist John Mearsheimer die uitlegt met welke middelen de VS hun dominante rol in de wereldorde hebben behouden:
“Je kunt niet onderschatten hoe meedogenloos de Verenigde Staten zijn. Dit wordt allemaal verhuld in de schoolboeken en in de lessen die we volgen als we opgroeien. Het is Amerika goed of fout, we doen nooit iets verkeerd. (Maar als je echt kijkt naar de manier waarop de Verenigde Staten door de tijd heen hebben gewerkt, is het verbazingwekkend hoe meedogenloos we zijn geweest. En voor de Britten geldt hetzelfde, maar wij verbergen het. Dus, ik zeg alleen, als je Oekraïne bent en je leeft naast een machtige staat als Rusland of je bent Cuba en je leeft naast een machtige staat als de Verenigde Staten, dan moet je heel, heel voorzichtig zijn want dit is als slapen in bed met een olifant. Als die olifant over je heen rolt, ben je dood. Je moet heel voorzichtig zijn. Ben ik blij dat de wereld zo werkt? Nee, dat ben ik niet. Maar het is de manier waarop de wereld werkt, in voor- en tegenspoed.” (John Mearsheimer, “How the World Works“, You Tube; 1 minute)
Conclusie: De vooruitzichten voor vrede in Oekraïne zijn nihil. Het Amerikaanse buitenlands beleid heeft besloten dat de enige manier om de versnelde achteruitgang van Amerika te keren een directe militaire confrontatie is. De oorlog in Oekraïne is de eerste manifestatie van dat besluit. Anderzijds hecht Rusland geen belang meer aan onderhandelingen met het Westen, omdat de westerse leiders niet kunnen worden vertrouwd om hun verbintenissen na te komen of hun verdragsverplichtingen na te komen. De onverzoenlijke verschillen tussen de twee belangrijkste partijen maken escalatie onvermijdelijk. Bij gebrek aan een betrouwbare partner heeft Poetin slechts één optie om het conflict op te lossen: Overweldigend militair geweld. Daarom heeft hij 300.000 reservisten opgeroepen voor dienst in Oekraïne, en daarom zal hij er nog eens 300.000 oproepen als ze nodig zijn. Poetin beseft dat de enige manier om vooruit te komen is door snel de bakens te verzetten en de overwonnenen zijn eigen regeling op te leggen. Dit is precies wat Mearsheimer enkele weken geleden voorspelde toen hij dit zei:
“De Russen zullen zich niet zomaar gewonnen geven. In feite zullen de Russen de Oekraïners verpletteren. Ze zullen het grote geschut inzetten. Ze gaan plaatsen als Kiev en andere steden in Oekraïne in puin leggen. Ze gaan Falluja’s doen, ze gaan Mosuls doen, ze gaan Groznys doen ….. Als een grootmacht zich bedreigd voelt, zullen de Russen alles uit de kast halen om te winnen. Je moet begrijpen dat we hier een nucleair bewapende grootmacht, die de gebeurtenissen als een existentiële bedreiging ziet, in een hoek drijven. Dit is echt gevaarlijk.” (John Mearsheimer,
Dus, als we weten dat Rusland gaat proberen de oorlog te beëindigen door het Oekraïense leger te verslaan, wat moeten we dan in de nabije toekomst verwachten?
Die vraag is beantwoord door een aantal analisten die de oorlog vanaf het begin op de voet hebben gevolgd. Van elk van hen zullen we zo meteen een paar alinea’s geven, maar eerst volgt hier een samenvatting van de bijeenkomsten die vorige week plaatsvonden en die suggereren dat een groot Russisch offensief nog maar enkele weken op zich laat wachten. Het fragment komt uit een artikel op Consortium News door Patrick Lawrence:
Alexander Mercouris… gaf onlangs een opsomming van de uitzonderlijke reeks ontmoetingen die Poetin de afgelopen weken heeft gehad met het gehele…. militaire en nationale veiligheidsapparaat. In Moskou ontmoette de Russische leider al zijn militaire topcommandanten en nationale veiligheidsfunctionarissen (inclusief) Sergei Surovikan, de generaal die hij de leiding gaf over de Oekraïense operatie…..
Poetin vloog vervolgens met minister van Buitenlandse Zaken Sergej Lavrov en minister van Defensie Sergej Shoigu naar Minsk voor besprekingen met de politieke en militaire leiders van Wit-Rusland. Daarna ging het verder voor een ontmoeting met de leiders van de twee republieken, Donetsk en Lugansk, die vorig najaar via referenda bij de Russische Federatie werden ingelijfd.
Men kan zich niet aan de conclusie onttrekken dat deze opeenvolgende ontmoetingen, waaraan in de westerse pers nauwelijks aandacht is besteed, een nieuw militair initiatief op korte of middellange termijn in Oekraïne inluiden. Zoals Mercouris het uitdrukte: “Er is iets heel groots op komst.”
Een van de interessantste ontmoetingen in dit alles vond vorige week plaats in Peking, toen Dmitri Medvedev, momenteel plaatsvervangend voorzitter van de Russische Veiligheidsraad en lange tijd dicht bij Poetin, gesprekken voerde met Xi Jinping…..
Ergens in de niet verre toekomst zal de oorlog van holle retoriek ten behoeve van imperiale overmoed verzwakken en afglijden naar een ineenstorting. Deze mate van Surrealistische onthechting van de werkelijkheid kan gewoon niet oneindig worden volgehouden – niet tegenover een nieuw Russisch initiatief, welke vorm dat ook aanneemt.” (PATRICK LAWRENCE: “A War of Rhetoric & Reality“, Consortium News)
Heeft Lawrence gelijk? Is ‘iets groots op komst?
Het lijkt er zeker op. In de ruimte hieronder heb ik citaten overgenomen uit recente video’s met kolonel MacGregor en Alexander Mercouris, twee van de beste en meest betrouwbare analisten van de oorlog in Oekraïne. Beiden zijn het erover eens dat er in de nabije toekomst een Russisch “winteroffensief” zal plaatsvinden, en beiden zijn het eens over de strategische doelstellingen van de operatie. Hier is een fragment van MacGregor:
“Het Amerikaanse volk begrijpt niet echt dat het Oekraïense leger in de Donbas op instorten staat. Ze hebben honderdduizenden slachtoffers gemaakt… (en) ze naderen de honderdvijftigduizend doden. De 93e Oekraïense Legerbrigade is net teruggetrokken uit Bahkmut – dat door de Russen in een Oekraïens bloedbad is veranderd – en ze zijn vertrokken na 70 procent slachtoffers te hebben geleden. Dat betekent dat ze van de 4.000 man… met ongeveer 1.200 man zijn teruggetrokken. Dat is een ramp, maar dat is wat er echt gebeurt. En als de Russen eindelijk hun offensief beginnen, zullen de Amerikanen dit hele kaartenhuis zien instorten. Dan is de enige vraag, zal iemand eindelijk opstaan en een einde maken aan dit volkomen valse verhaal.”(“Colonel Douglas MacGregor”, Real America, Rumble; 8:45 min)
En hier is meer MacGregor:
Het lijkt er steeds meer op dat de Russen eerst hun taak in de Donbas willen afmaken. Ze willen alle Oekraïense troepen in de Donbas uitschakelen… Vergeet niet dat dit altijd een krachtbesparende maatregel was. Het was bedoeld om zoveel mogelijk Oekraïeners op te ruimen tegen zo laag mogelijke kosten voor de Russen. Dat is wat er in Zuid-Oekraïne gebeurt, en het gaat door. Het heeft uitstekend gewerkt. En Surovikin, de commandant van dit theater, heeft gezegd dat dit zal doorgaan tot hij klaar is om zijn offensief te beginnen. Als het offensief wordt ingezet, wordt het een heel andere strijd. Maar het interessante is dat de Oekraïners zoveel slachtoffers hebben geleden in het zuiden, dat we berichten beginnen te horen dat ze op instorten staan. En daarom horen we over tieners van 14 of 15 jaar die in dienst worden genomen. …en we krijgen video’s van Oekraïense soldaten die zeggen, “De mensen in Kiev kunnen maar beter hopen dat de Russen ze pakken voordat wij dat doen… want we zullen ze vermoorden.” Ze hebben het over mensen in de regering, omdat ze geen bewijs zien dat Zelensky’s regering iets om hen geeft. Ze zitten zonder voedsel en kleren, ze bevriezen, ze maken zware verliezen, en ze worden teruggedreven.” (“Will Ukraine have enough Fire Power?”, Col MacGregor, Judging Freedom, You Tube; 17:35 min)
Zowel MacGregor als Mercouris lijken het erover eens te zijn dat de Russische strategie erin bestaat de vijand “neer te slaan” (zoveel mogelijk Oekraïense troepen te doden), de Russische overwinningen te consolideren en tegelijkertijd de controle over gebieden in het oosten en langs de Zwarte Zee uit te breiden, en uiteindelijk Oekraïne op te delen in twee afzonderlijke entiteiten: een “disfunctionele rompstaat” in het westen en een geïndustrialiseerde, welvarende staat in het oosten. Hier is Alexander Mercouris van een recente update op You Tube:
Mijn sterke indruk is dat …de focus van het Russische winteroffensief -dat er inderdaad aankomt- zal liggen op het beëindigen van de strijd in Donbas, het breken van het Oekraïense verzet in Donbas, het opruimen van Oekraïense troepen uit de Volksrepubliek Donetsk. Het lijkt mij niet dat de Russen een grote opmars plannen naar Kiev of West-Oekraïne. Dat is niet wat deze opmerkingen van generaal Gerasimov zeggen. …de Russen richten zich op Donetsk… Het is ‘laag risico’ maar zeer effectief. Het verzwakt het Oekraïense leger, precies zoals generaal Surovikin zei. Het verzwakt het toekomstige vermogen van Oekraïne om de oorlog voort te zetten en vervult tegelijkertijd de belangrijkste missie van Rusland, die vanaf het begin de bevrijding van Donbas is geweest.
Daar zal het niet bij blijven. Andere Russische functionarissen hebben gezegd dat we in 2023 de herovering van de regio Kherson zullen zien … en er zullen zeker andere Russische vorderingen komen op andere plaatsen. Maar de belangrijkste strijd was en blijft Donbas. Zodra die slag is gewonnen, zodra het Oekraïense verzet is gebroken, zal het Oekraïense leger dodelijk verzwakt zijn… wat betekent dat Oekraïne niet alleen zijn zwaarst geïndustrialiseerde regio en zijn zwaarst versterkte zone zal hebben verloren. Het betekent ook dat de Russen ongehinderd toegang hebben tot de oostelijke oever van de Dnjepr. Op dat punt kunnen ze Oekraïne in tweeën snijden. Dit lijkt me logisch en het lijkt me duidelijk dat dit het Russische plan is. Ze maken er geen geheim van, maar ze houden de mensen aan het lijntje en laten hen raden naar de troepen die zich in Wit-Rusland bevinden. Maar ik vermoed dat het primaire doel van die troepen is om Oekraïense soldaten rond Kiev vast te zetten voor een mogelijk Russisch offensief daar, en om de zeer grote opbouw van Poolse troepen tegen te gaan. Dus dat is wat Gerasimov heeft gezegd.” (“Alexander Mercouris on Ukraine”, You Tube; 31:35 min)
Hoewel niemand de toekomst met absolute zekerheid kan voorspellen, lijkt het erop dat zowel MacGregor als Mercouris voldoende grip op de feiten hebben om hun scenario niet zomaar terzijde te schuiven. Het huidige verloop van het conflict suggereert zelfs dat hun voorspellingen waarschijnlijk “dead on” zijn. In ieder geval hoeven we niet lang te wachten om het te weten te komen. De temperaturen dalen snel in Oekraïne, waardoor tanks en pantservoertuigen zich ongehinderd kunnen verplaatsen. Ruslands winteroffensief is waarschijnlijk nog maar enkele weken verwijderd.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2022/11/24/massale-aanvallen-op-oekraine-terwijl-een-enorm-russische-leger-zich-aan-de-grens-verzamelt-duitse-kanselier-scholz-poetin-kan-niet-meer-winnen-in-oekraine/
