Een nieuwe studie gepubliceerd in de Lancet en gefinancierd door de Bill en Melinda Gates Foundation over de ‘Global Burden of Disease’ heeft het falen van pandemische interventies zoals lockdowns en vaccins blootgelegd, schrijft Stephen Andrews.

De studie, gepubliceerd op 3 april, omvatte mondiale leeftijdsgestandaardiseerde sterftegegevens tijdens de pandemie. Deze Global Burden of Disease (GBD)-studie is, zoals de naam al doet vermoeden, een grootschalige beoordeling van de wereldwijde impact van ziekten. Het rapport bevat naar leeftijd gestratificeerde sterftegegevens uit de eerste twee jaar van de pandemie en geeft daarmee een indicatie van de mondiale effectiviteit van de geïmplementeerde maatregelen. De methoden die worden gebruikt om de pandemische sterfte te bepalen, omvatten gegevens over overtollige sterfgevallen in combinatie met infectiepercentages en specifieke sterfgevallen door COVID-19. De gegevens in dit rapport schetsen een zorgwekkend beeld en laten een substantiële stijging zien van de mondiale sterfte in alle leeftijdsgroepen tussen 2020 en 2021.

Hier is een grafiek van de gegevens uit dat onderzoek waarin de COVID-19-sterfte in 2020 en 2021 voor verschillende leeftijdsgroepen wordt vergeleken (figuur 1):

Deze grafieken illustreren de exponentiële stijging van het sterfterisico met de leeftijd en de substantieel toegenomen sterfte in vergelijking met 2020 met 2021. Dit is een grafiek van het sterftepercentage voor verschillende leeftijdscategorieën uit dit GBD-onderzoek (figuur 2):

We werden voortdurend misleid door overheidsinstanties, gerespecteerde wetenschappelijke tijdschriften en de media over het leeftijdsgebonden risico. De universele boodschap was dat iedereen gevaar liep. Uit de bovenstaande grafiek blijkt dat op mondiale basis iedereen onder de 60 jaar minder dan 0,1% kans had om te overlijden, waarbij uw individuele gezondheidsrisico niet eens in aanmerking wordt genomen. Er werd afgeschilderd dat de vaccins aanvankelijk effectief waren tegen de overdracht, maar toen die zeepbel barstte, waren ze zeer effectief tegen sterfte. De impact op de sterfte wordt helaas niet ondersteund door dit rapport, waarin een van de belangrijkste verschillen tussen 2020 en 2021 de ongekende mondiale gezondheidszorginterventie van 11,3 miljard vaccinaties was. Dit gebrek aan gunstige (en mogelijk schadelijke) gevolgen wordt niet eens genoemd in dit rapport, dat niettemin voortdurend de veronderstelde ernst van de pandemie en de noodzaak van goed geïnformeerde mondiale interventies benadrukt.

Als we deze procentuele verschillen onderzoeken die specifiek zijn voor elk van de individuele leeftijdsgroepen, krijgen we het volgende diagram (figuur 3):

De bovenstaande grafiek laat een opmerkelijk consistente (145% tot 174%) stijging zien van de wereldwijde COVID-19-sterfgevallen in alle leeftijdsgroepen, met een piek van 35 tot 39 jaar. Aangezien het risico op COVID-19 exponentieel toeneemt tot de leeftijd van 80 jaar (zie figuur 1), zou je verwachten dat elke succesvolle interventie de grootste impact zal hebben in de oudere leeftijdsgroepen. Ook hogere leeftijds- en risicogroepen kregen prioriteit bij vaccinatie. Bovendien moet er na 2020 een mate van natuurlijke immuniteit zijn verworven die in 2021 een gunstige impact zou hebben gehad. Toch is de sterfte in alle leeftijdsgroepen aanzienlijk toegenomen. Er is ook het overdraageffect van de overtollige sterfgevallen in 2020 (sterfteverplaatsing), aangezien je maar één keer kunt sterven, dus dit had ook een positieve invloed moeten hebben.

Zorgwekkende gegevens over oversterfte zijn ook gerapporteerd door het Britse Office for National Statistics en door de Wereldgezondheidsorganisatie . Gegevens in het WHO-rapport duiden op een nog alarmerender stijging van het aantal sterfgevallen met 131% tussen 2020 en 2021 en een temporeel verband met de uitrol van vaccins, die ik aan de onderstaande grafiek heb toegevoegd:

We hebben een aanzienlijk aantal van de meest ‘respectabele’ instanties en tijdschriften die consistente en significante stijgingen van de sterfte tussen 2020 en 2021 en daarna rapporteren met behulp van een reeks verschillende methoden en maatstaven. Deze rapporten moeten de basis vormen voor een diepgaand onderzoek naar de grondoorzaken hiervan en de stijging van de sterfte. Het officiële verhaal is dat de nieuwe varianten die vanaf het najaar van 2020 verschenen (te beginnen met de Alpha- of Kent-variant) tot grotere en dodelijkere golven van Covid hebben geleid. Maar is dat het volledige verhaal? En waarom hebben de lockdowns en vaccins die in 2021 alomtegenwoordig waren, het aantal sterfgevallen niet verminderd, zoals werd beweerd? Gezien de ernst van de situatie moet het onderzoek worden uitgevoerd door onafhankelijke teams die ongebreidelde toegang hebben tot relevante gegevensbronnen.

Zal dit ooit gebeuren? Er is zojuist een varken langs mijn raam gevlogen.

Dit was weer een mondiaal project dat ‘too big to fail’ was.

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over