Het is belangrijk te erkennen dat de proxy-oorlog tussen de VS en de NAVO tegen Rusland in Oekraïne tegelijkertijd een oorlog is die bedoeld is om de voortgang van China’s Belt and Road Initiative (BRI) te onderbreken.

Nu we de 10e verjaardag van de BRI naderen, die later dit jaar zal worden gevierd met het derde Belt and Road Forum in Beijing, is het duidelijk dat de originele Silk Road Economic Belt – aangekondigd door president Xi Jinping in Astana, Kazachstan, in september 2013 – een lange weg heeft afgelegd, schrijft Pepe Escobar.

In januari van dit jaar hadden al 151 landen het BRI ondertekend: niet minder dan 75 procent van de wereldbevolking, goed voor meer dan de helft van het mondiale bbp. Zelfs een Atlanticistische organisatie zoals het in Londen gevestigde Centre for Economic and Business Research geeft toe dat de BRI het wereldwijde BBP tegen 2040 met maar liefst 7,1 biljoen dollar per jaar kan verhogen, wat “wijdverbreide” voordelen oplevert.

BRI, opgenomen in de Chinese grondwet sinds 2018, vormt het de facto overkoepelende Chinese kader voor buitenlands beleid tot 2049, ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan ​​van de Volksrepubliek China.

De BRI vordert langs verschillende verbindingscorridors over land – van de Trans-Siberische tot de “middelste corridor” langs Iran en Turkiye en de China-Pakistan Economic Corridor (CPEC) tot aan de Arabische Zee. Ondertussen biedt de Maritieme Zijderoute aan de waterwegen een parallel netwerk van Zuidoost-China naar de Perzische Golf, de Rode Zee, de Swahili-kust en de Middellandse Zee.

Dat alles wordt weerspiegeld door de door Rusland aangestuurde Noordelijke Zeeroute, die de oost- en westzijde van het Noordpoolgebied met elkaar verbindt en de heen en weer vaartijd van Europa naar Azië verkort van een maand tot minder dan twee weken.

Zo’n enorm Make Trade Not War-project, gericht op connectiviteit, infrastructuuropbouw, duurzame ontwikkeling en diplomatiek inzicht – gericht op het Globale Zuiden – kon door de westerse elites alleen maar worden geïnterpreteerd als een opperste geopolitieke en geo-economische bedreiging.

En daarom is elke geopolitieke turbulentie op het schaakbord direct of indirect gekoppeld aan BRI. Inclusief Oekraïne.

“Een geheel nieuwe keuze”

Op het Lanting Forum in Shanghai vorige maand presenteerde de Chinese minister van Buitenlandse Zaken Qin Gang op zijn gemak aan een select buitenlands publiek de hoofdlijnen van “modernisering op Chinese wijze” en hoe dit kan worden toegepast in het Zuiden.

Experts van het Zuiden van hun kant kregen de kans om stil te staan ​​bij de motieven achter de voortdurende ‘bedreigende’ paranoia van het collectieve westen. Waar het op neerkomt is dat het voor de VS en zijn vazal-bondgenoten een gruwel is dat Peking – op basis van zijn eigen succes – een alternatief ontwikkelingsmodel aanbiedt in vergelijking met het enige product dat sinds 1945 op de markt is.

De voormalige Braziliaanse president Dilma Rousseff, momenteel de nieuwe president van de in Shanghai gevestigde New Development Bank (NDB) – de BRICS-bank – legde op het forum uit hoe het neoliberalisme Latijns-Amerika werd opgedrongen als een verkeerde weg naar economisch succes. Het Chinese model biedt daarentegen, zoals ze benadrukte, nu een “gloednieuwe keuze”, die de nationale eigenaardigheden respecteert.

Zhou Qiangwu, de Chinese vice-president van NDB, verwacht dat dit het IMF en de Wereldbank ertoe zal aanzetten om het Globale Zuiden meer inspraak te geven in hun besluitvorming als onderdeel van nieuwe ‘governance-oplossingen’.

Maar dat zal waarschijnlijk niet gebeuren omdat de VS en zijn vazallen mentaal niet voorbereid zijn om hun bagage van eeuwenoude vooroordelen kwijt te raken en aan dezelfde tafel te gaan zitten met vertegenwoordigers van het Zuiden en hen te accepteren als gelijken en als gekwalificeerde belanghebbenden.

Het Globale Zuiden wacht echter op niemand. Rondetafels volgen elkaar al in duizelingwekkende snelheid op. Een belangrijk voorbeeld was de China-Centraal-Azië-top van 18-19 mei in de voormalige keizerlijke hoofdstad Xi’an, waar president Xi een ontmoeting had met de presidenten van Kazachstan, Kirgizië, Tadzjikistan, Turkmenistan en Oezbekistan – de vijf voormalige USSR-republieken in het Hartland.

Dat volgde op de ontmoeting van de Russische president Vladimir Poetin met dezelfde vijf ‘stans’ in Moskou op de buitengewoon belangrijke 9 mei, de Dag van de Overwinning.

Diplomatiek suggereert dat een al evoluerende 5+2-as die Rusland, China en de vijf stans verenigt die via hun eigen secretariaat opereren op een iets andere manier dan BRI, de Shanghai Cooperation Organization (SCO) en de Eurasia Economic Union (EAEU).

En waarom is dat? Vanwege een probleem dat al deze nieuwe multilaterale door het Zuiden geleide organisaties zal treffen: interne fricties.

En dat brengt ons bij de aanwezigheid van India binnen de SCO, een organisatie die consensus voorrang geeft bij elke beslissing.

Dat is een enorm probleem als je het afzet tegen het hardnekkige conflict tussen India en Pakistan, en het ligt nog gevoeliger als het gaat om New Delhi’s wankele houding ten opzichte van Quad en AUKUS. De Indiërs hebben zich tenminste niet volledig onderworpen aan de NAVO in haar hybride oorlog tegen Rusland-China en haar droom om de voorwaarden te dicteren in de Indo-Pacific.

“Een grootschalig Euraziatisch partnerschap”

Xi en Poetin hebben de strategische energiebelangen volledig begrepen: meer transporten van Russische olie en gas naar China staan ​​gelijk aan meer doorvoer door het Heartland. Een volledig geïntegreerde strategie is dus een must. En het zal moeten worden geïntegreerd op het niveau van BRI en EAEU-interactie, zelfs als er een “gat” kan zijn binnen de SCO.

Praktische voorbeelden zijn onder meer het versnellen van de aanleg van de ultrastrategische spoorlijn Xinjiang-Kirgizië-Oezbekistan, die al jaren vertraging oploopt: dat zal verdere connectiviteit met Afghanistan, Pakistan en Iran stimuleren.

Tegelijkertijd wordt CPEC uitgebreid naar Afghanistan: dat werd uiteindelijk besloten tijdens een AfPak-China ministeriële bijeenkomst in Islamabad op 5 mei. Hoewel er nog steeds een zeer netelig dossier overblijft: hoe om te gaan met, vleien en tevreden te stellen van het Taliban-leiderschap in Kabul.

Xi en de Heartland-leiders in Xi’an zetten zich krachtig in om “buitenlandse inmenging” en spreekwoordelijke pogingen tot kleurrevolutie te voorkomen. Deze zijn allemaal ontworpen om BRI te verstoren.

Vergelijk het nu met de G7-bijeenkomst in Hiroshima – wat weer een nauwelijks verhulde oefening was over het ‘in bedwang houden’ van China. Het Hiroshima-communiqué, uitgegeven op 20 mei, een dag na Xi en Centraal-Azië in Xi’an, was zwaar gericht op “risicovermindering” – de nieuwe westerse mantra die “ontkoppeling” vervangt.

De EU had de stap al aangekondigd via de beruchte voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen: Misleiding regeert, want het concept dat er echt toe doet, “economische dwang”, blijft bestaan. Toch denkt geen enkele serieuze speler in het Zuiden dat hij wordt “gedwongen” om mee te doen aan de BRI.

Komische ondersteuning werd geboden via de toezegging van de G7 om maar liefst 600 miljard dollar aan fondsen te werven om “kwaliteitsinfrastructuur” te bouwen via een zogenaamd Global Infrastructure Investment Partnership: Noem het het antwoord op BRI.

Feit blijft dat niemand – van de door het Westen genoemde “Indo-Pacific” tot ASEAN en het Pacific Islands Forum (PIF) – ook maar enig teken geeft van “dwang” door China, om nog maar te zwijgen van enige interesse om een schat aan handels- en connectiviteitsperspectieven te laten vallen of tegen te werken.

Op de EAEU-top in Moskou eind mei was het aan Poetin om de knoop door te hakken door de nadruk te leggen op de actieve samenwerking van Rusland met BRICS, SCO, ASEAN, GCC en multilaterale organisaties in Afrika en Latijns-Amerika.

Poetin verwees expliciet naar “het bouwen van nieuwe duurzame logistieke ketens” en het ontwikkelen van de belangrijkste verbinding tussen de EAEU en de International North-South Transportation Corridor (INTSC).

Het wordt beter. Hij benadrukte ook het werken met China om “de integratieprocessen” van de EAEU en BRI te koppelen, en zo “het grootschalige idee van het bouwen van een grootschalig Euraziatisch partnerschap te implementeren”.

Het is er allemaal: alles wat de Atlanticistische elites in wanhoop doet huilen. De oude vos de Wit-Russische president Alexander Loekasjenko, die het allemaal heeft gezien sinds zijn USSR-dagen, vatte het als volgt samen: het combineren van integratie-inspanningen – EAEU, SCO, BRICS – “zal bijdragen aan de oprichting van de grootste coalitie van staten.”

En hij kwam met de opmerking die zeker overal in het Globale Zuiden zal weerklinken: “Als we tijd verliezen, zullen we die nooit goedmaken. Wie nu harder loopt, loopt nog een paar decennia voorop.”

De jade tijger bespringt

Dat alles brengt ons afgelopen weekend naar Shangri-La, het belangrijkste dialoogplatform van Oost-Azië in Singapore.

Het echte hoogtepunt was dat staatsraad en minister van Defensie, generaal Li Shangfu, China’s “Nieuwe Veiligheidsinitiatief” in detail uitlegde.

Li benadrukte het concept van “gemeenschappelijke, alomvattende, coöperatieve en duurzame veiligheid”. Onthoud: dat is precies wat Moskou in december 2021 aan Washington voorstelde, waarop geen reactie kwam.

Hij merkte op dat China “klaar is om met alle partijen samen te werken” om het bewustzijn van een “Azië-Pacifische gemeenschap met een gedeelde toekomst” te versterken (Opmerking: Azië-Pacific is de benaming die iedereen in de regio begrijpt, niet “Indo-Pacific” ).

En toen kwam hij tot de kern: Taiwan is het Taiwan van China. En hoe de Taiwan-kwestie moet worden opgelost, is de zaak van het Chinese volk. De boodschap kan niet duidelijker zijn:

“Als iemand het aandurft om Taiwan van China te scheiden, zal het Chinese leger resoluut de nationale soevereiniteit en territoriale integriteit van China beschermen, zonder enige aarzeling, koste wat het kost, en zonder enige tegenstander te vrezen.”

De Chinese delegatie bij de Shangri-La verwierp de “zogenaamde ‘Indo-Pacifische strategie’” volledig als een smakeloze Hegemon-tirade.

Wat Shangri-La onthulde was in feite het duidelijke, bondige antwoord van Peking op al die afwijzingen van BRI, al dat gezeur over “schuldenval” en “economische dwang”, al die “de-risking” retoriek en al die toenemende intimidaties van valse vlaggen in Taiwan die leiden tot de “echte” oorlog waar de neocons die de leiding hebben over het buitenlands beleid van de VS van dromen.

Het is duidelijk dat intellectueel oppervlakkige Beltway-types de boodschap niet zullen begrijpen. Vooral omdat Li Shangfu zo gepolijst was als een jade tijger – elegant over een lawine van leugens heen springend. Wil je met ons rotzooien? We zijn er klaar voor. De barbaren zullen voorspelbaar aan de poort blijven rammelen. De jade tijger wacht.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

China heeft alle communicatie met het Rijk van het Kwaad verbroken

Er wordt de eerste tijd streng gemodereerd op de nieuwe site tot iedereen het een beetje begrijpt.

Stel je op de hoogte van het moderatiebeleid voor je iets post.

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over