Het fatale asielbeleid van Merkel heeft de belastingbetaler tussen 2014 en 2018 het ongelooflijke bedrag van 27,4 miljard euro gekost. Als illegale immigrant in het te vernietigen land wil je immers leven op een manier die bij je status past. Intussen is het gezondheidsstelsel en de infrastructuur in het land aan het afbrokkelen.

In de Middellandse Zee varen enkele schepen van anti-blanke communisten die zich inzetten voor het redden van mensenlevens. Dat beweren ze tenminste. Men zou natuurlijk ook kunnen stellen dat de Alan Kurdi en de Sea Watch 3, of hoe ze allemaal heten, twee belangrijke functies hebben door hun aanwezigheid in de Middellandse Zee: (A) Zij verminderen het risico voor migranten om vanuit Libië de Middellandse Zee over te steken, waardoor het aantal mensen dat Europa via de Middellandse Zee probeert te bereiken, toeneemt. (B) Door hun aanwezigheid in een zogenaamd humanitaire missie genereren zij donaties die van vitaal belang zijn voor de organisaties die de schepen in het Middellandse-Zeegebied exploiteren. Zonder donaties is er geen Alan Kurdi.

Degenen die in de Middellandse Zee varen, pikken gewoon degenen op die naar Europa willen gaan. Wat er daarna gebeurt met degenen die opgevist worden, de kosten die de gastlanden maken als gevolg van het deugsignaleren in de Middellandse Zee, zijn niet interessant voor de bemanning van de boten en de organisaties die hen ondersteunen. Ze hebben bereikt wat ze willen: donaties ontvangen en een deugsignaal afgegeven; kijk ons eens ‘goed’ zijn.

In Merkel-Duitsland worden de kosten die voortvloeien uit immigratie in de eerste plaats gemaakt door het toekennen van een basisuitkering volgens de Wet op de Asielzoekerstoelagen, eerst in de vorm van een basisuitkering (§ 3 Asielzoekerstoelagenwet) en vervolgens, na 18 maanden, als een sociale uitkering (§ 2 Asielzoekerstoelagenwet).

Zo staat bijvoorbeeld in § 3 AsylbLG:

(“1) De in § 1 bedoelde begunstigden ontvangen uitkeringen om te voorzien in de behoeften van het huishouden voor voedsel, huisvesting, verwarming, kleding, gezondheidszorg en consumptiegoederen (essentiële behoeften). Bovendien krijgen zij vergoedingen om in de persoonlijke behoeften van het dagelijks leven te voorzien (noodzakelijke persoonlijke behoeften).

2. In het geval van huisvesting in opvangfaciliteiten in de zin van artikel 44, lid 1, van de asielwet worden de noodzakelijke behoeften gedekt door vergoedingen. Als de kleding niet kan worden geleverd, kan deze worden verstrekt in de vorm van bonnen of andere vergelijkbare niet-contante giften. Duurzame huishoudartikelen kunnen in bruikleen worden gegeven. De noodzakelijke persoonlijke behoeften worden gedekt door vergoedingen, voor zover dit mogelijk is met een redelijke administratieve inspanning. Wanneer de vergoedingen voor noodzakelijke persoonlijke behoeften niet tegen redelijke administratieve kosten kunnen worden verleend, kunnen de vergoedingen ook worden verleend in de vorm van waardebonnen, andere vergelijkbare niet-contante vergoedingen of uitkeringen.

(3) In het geval van huisvesting buiten opvangvoorzieningen in de zin van artikel 44, lid 1, van de asielwet, moet onder voorbehoud van zin 3 prioriteit worden gegeven aan uitkeringen om in de noodzakelijke behoeften te voorzien. In plaats van uitkeringen kunnen, indien de omstandigheden dit vereisen, uitkeringen in de vorm van toelagen zonder contant geld, vouchers of voordelen in natura worden toegekend om in de noodzakelijke behoeften te voorzien. De behoefte aan huisvesting, verwarming en huishoudelijke artikelen, evenals aan huisonderhoud en huishoudelijke energie wordt, indien nodig en gepast, afzonderlijk in contanten of in natura geleverd. Lid 2 zin 3 is van overeenkomstige toepassing. De noodzakelijke persoonlijke behoeften vallen onder zin 6 om door uitkeringen te worden gedekt. Bij collectieve huisvesting in de zin van artikel 53 Asielwet kunnen de noodzakelijke persoonlijke behoeften ook zoveel mogelijk worden gedekt door niet-contante vergoedingen.

Advertisement

(4) De behoeften aan onderwijs en deelname aan het sociale en culturele leven in de gemeenschap worden apart in aanmerking genomen voor kinderen, adolescenten en jongvolwassenen, naast de vergoedingen onder de paragrafen 1 tot 3 in overeenstemming met de secties 34, 34a en 34b van Boek Twaalf van de Sociale Code.”

Naast de basisuitkeringen of, na 18 maanden verblijf, de sociale uitkeringen, zijn er vergoedingen voor onderwijs en scholing, zoals vermeld in punt 4 hierboven, en uitkeringen bij ziekte en vergoedingen volgens SGB XII, waarbij het in de eerste plaats gaat om hulpmiddelen voor bijvoorbeeld kinderen of senioren.

Merkel kost de belastingbetaler miljarden

Het bedrag van de kosten die sinds 2014 in verband met de toestroom van migranten naar Duitsland zijn gemaakt, is voor het eerst in het antwoord van de Bondsregering op een grootschalig onderzoek van de AfD (19/18352) samengevat. Volgens deze gegevens zijn de volgende kosten gemaakt van 2014 tot 2018 (de gegevens voor 2019 zijn nog niet beschikbaar)

• Basisuitkeringen volgens § 3 AsylbLG: 17.499.144.154 Euro;
• vergoedingen volgens § 2 AsylbLG: 4.641.565.866 Euro;
• vergoedingen voor onderwijs en deelname (vanaf 2016): 116.219.705 euro;
• beheer van de gezondheidszorg: 4.029.250.543 euro;
• uitkeringen volgens SGB XII: 1.120.826.637 euro;

Samen geeft dit een totaal van 27.407.006.905 euro, 27,4 miljard euro.

Ter vergelijking:

• De rente op de schulden van de federale overheid en de kosten voor de overname van de garanties bedragen 19.611.518.000 EUR in 2020.
• In het hele boekjaar 2020 zal het federale ministerie van Volksgezondheid 18.458.354.000 euro aan uitgaven doen.
• In 2020 zal 14.500.000.000 euro naar het ziekenfonds stromen, waaruit de wettelijke ziekenfondsen hun diensten moeten financieren.
• Voor onderzoeksprojecten en onderzoeksinstituten zal het federale ministerie van Volksgezondheid 141.722.000 euro beschikbaar stellen in 2020.
• De kosten voor het Robert Koch Instituut zullen in 2020 108.103.000 euro bedragen.
• Het ministerie van Onderwijs zal in het begrotingsjaar 2020 18.448.692.000 euro uitgeven.
• In 2020 zal het ministerie van Onderwijs 7.260.901.000 euro besteden aan de “High Tech Strategy” Research for Innovation.
• In 2020 zal de BMBF de Duitse onderzoeksstichting 1.457.484.000 euro ter beschikking stellen.

Alle uitgaven die Merkel maakt voor migranten zijn consumptieve uitgaven die worden verstrekt in de hoop dat de respectieve ontvangers in de toekomst zullen bijdragen aan de gemeenschap. Voorlopig is het geld echter op. Met uitzondering van het ziekenfonds en de federale schuld zijn alle genoemde vergelijkende uitgaven min of meer als investeringen te beschouwen, want zelfs het Robert Koch Instituut levert maatschappelijke meerwaarde voor de 108 miljoen euro die het instituut kost, zelfs als de meerwaarde er alleen uit bestaat dat epidemieën kunnen worden ingeperkt.

Het besluit om migranten op te nemen in Duitsland is nooit publiekelijk besproken, integendeel, vanaf het begin werd kritiek onderdrukt in Merkels vrije Duitsland en werden criticasters weggezet als extreem-rechtse nazi’s. Toch worden de kosten die worden veroorzaakt door de immigratie verhaald op diezelfde burgers, werknemers en belastingbetalers die nooit gevraagd zijn of ze instemden met hun eigen genocide.

Het volk werd niks gevraagd

In een democratie zou men verwachten dat de kosten zoals hierboven beschreven, worden besproken met degenen die ze moeten opbrengen, dat er een dialoog plaatsvindt en aan het eind van de dialoog een referendum, al was het maar omdat 27,4 miljard euro geen peanuts is. Het geld dat wordt besteedt is pure verspilling en dient de Duitse gemeenschap niet en het kan niet worden geïnvesteerd in onderwijs, infrastructuur of het gezondheidssysteem.

Enerzijds zou men van een democratie verwachten dat de kosten voor de toelating van migranten besproken worden en dus: vooraf, d.w.z. vóór de toelating, openbaar gemaakt zouden worden. Men had ook mogen verwachten dat de kosten en baten van de toelating van migranten vooraf zouden worden besproken, d.w.z. vooral dat er een inventarisatie zou worden gemaakt van het opleidingsniveau van de migranten en op basis daarvan hun vermogen om een bijdrage aan de Duitse arbeidsmarkt te kunnen leveren.

Niets van dit alles is gebeurd. Er is geen debat geweest en de kosten werden verborgen door het Merkel-regime.

*Archief artikel – februari 2020

Meld je aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2020/10/19/speciale-evaluatie-van-duitse-veiligheidsdienst-geeft-toe-dat-migranten-massaal-misdaden-plegen/