In een interview met My Take geeft hij een pessimistische inschatting van het vooruitzicht op vrede in Europa, de rol van China in dit conflict en de implicaties ervan voor Taiwan als brandpunt in de toenemende rivaliteit tussen Peking en Washington, schrijft Alex Lo.

Zijn nieuwste stuk “The Darkness Ahead: Where The Ukraine War Is Headed” is gepubliceerd op substack.com.

Wat vindt u van de mislukte staatsgreep door de Wagner-huurlingengroep, in termen van de machtsdynamiek in Moskou en de oorlog in Oekraïne?

In het Westen was er veel wishful thinking over de muiterij. Veel mensen hoopten dat het [Vladimir] Poetin ten val zou brengen of op zijn minst zou verzwakken. Hierdoor zouden Oekraïne en het Westen de Russen kunnen overwinnen. Maar dat gebeurde niet. Sterker nog, als gevolg van de muiterij zal de positie van Poetin worden verbeterd; hij zal sterker zijn.

Het is heel belangrijk om te onthouden dat wanneer je een oorlog begint, je een leger in vredestijd neemt en ze stuurt om iets te doen dat echt al lang niet meer is gedaan, namelijk een oorlog voeren. En dit geldt zeker voor het Russische leger. In de beginfase zullen er veel problemen zijn. Maar naarmate de oorlog vordert, worden die problemen opgelost. Dan is het leger in zekere zin gerationaliseerd. Wat er gebeurde met de Wagner Group is een voorbeeld van een onhandig militair systeem dat wordt gerationaliseerd. Het eindresultaat zal een krachtiger Russisch leger zijn, en alles ten goede vanuit Russisch perspectief.

Is een zinvolle vredesregeling tussen Oekraïne en Rusland mogelijk?

Er zijn conflicten waarbij je je een vreedzame oplossing kunt voorstellen, maar dat is hier niet het geval. Er is geen oplossing en er zijn twee grote obstakels die het bijna onmogelijk maken om tot een zinvol vredesakkoord te komen. Ik wil hier duidelijk zijn. Uiteindelijk krijg je een soort staakt-het-vuren dat uitmondt in een koud conflict, maar een betekenisvol vredesakkoord krijg je niet.

Er zijn hier twee redenen: de ene heeft te maken met de kwestie van territorium, de andere heeft te maken met neutraliteit. De Russen hebben nu een aanzienlijk deel van Oekraïens grondgebied ingenomen en hebben dit gebied formeel aan Rusland geannexeerd en ze hebben duidelijk gemaakt dat ze niet van plan zijn het terug te geven aan Oekraïne. Begrijpelijkerwijs vinden de Oekraïners dit onaanvaardbaar. Ze willen hun territorium terug en ze zijn bereid te vechten en te sterven om hun territorium terug te krijgen.

Het andere hardnekkige probleem is neutraliteit. De Russen zijn vastbesloten ervoor te zorgen dat Oekraïne geen lid wordt van de NAVO en inderdaad een neutrale staat is. Dat is erg belangrijk voor de Russen en ik geloof dat dit de belangrijkste reden is waarom de Russen ten oorlog trokken. Het gaat erom of Oekraïne neutraal is of een NAVO-staat.

De Oekraïners willen begrijpelijkerwijs een soort veiligheidsgarantie. Ze willen dat een land of een groep landen hen beschermt. En de enige landen op de planeet die dat kunnen bieden, zijn de NAVO-landen.

Natuurlijk, als Oekraïne de jure binnen de NAVO is of de facto binnen de NAVO, is het geen neutrale staat. Dat is een situatie die voor de Russen onaanvaardbaar is. Er is dus geen manier om de neutraliteitskwestie op te lossen en zowel de Oekraïners als de Russen tevreden te stellen.

Je hebt deze twee problemen die geen oplossing hebben. Dus mijn argument is dat je geen zinvol vredesakkoord zult krijgen, en het beste waarop je kunt hopen is een bevroren of koud conflict.

U verwacht een “lelijke” overwinning voor Rusland. Wat bedoel je daarmee?

Een beslissende overwinning zou er een zijn waarbij Rusland uiteindelijk heel Oekraïne zou veroveren. Mensen hebben beweerd dat Rusland vastbesloten was om het deel te laten uitmaken van groter Rusland. Rusland zal op geen enkele manier een beslissende overwinning behalen. Ze gaan niet heel Oekraïne veroveren. Maar Oekraïne gaat grote stukken grondgebied verliezen. De Russen gaan meer veroveren dan de 23 procent die ze al veroverd hebben. Ik vermoed dat ze uiteindelijk ongeveer 43 procent van Oekraïne zullen veroveren. Ze zullen uiteindelijk het Krim-schiereiland en acht verschillende oblasten [regio’s] veroveren en dat zal een redelijk groot stuk grondgebied vertegenwoordigen, inderdaad bijna de helft.

Wat overblijft van Oekraïne zal een disfunctionele rompstaat zijn, die niet in staat zal zijn een grote oorlog tegen Rusland te voeren; en het zal niet voldoen aan de criteria voor toetreding tot de EU of de NAVO. Ik denk dat dat het eindresultaat zal zijn.

Als je daar eenmaal bent, heb je in feite een koude vrede tussen de twee partijen. De Oekraïners zullen niet blij zijn en zullen er alles aan doen om het ongedaan te maken. Het Westen zal proberen hen te helpen deze koude vrede te ondermijnen. De Russen zullen natuurlijk alles doen om [Oekraïne] te ondermijnen en ze zullen verschrikkelijke betrekkingen met het Westen hebben, en ze zullen zich tot het uiterste inspannen om problemen in het Westen te veroorzaken. Dus we hebben een zeer donkere situatie met betrekking tot de toekomst die ons in het gezicht staart.

Hoe lang zal de oorlog duren voordat ze bereiken wat je een koude vrede noemt?

Dat is een heel moeilijke vraag om te beantwoorden. Het is moeilijk om een ​​idee te krijgen van het aantal slachtoffers aan beide kanten, gezien de beperkte hoeveelheid informatie die we hebben. De Oekraïners en het Westen hebben er alle belang bij desinformatie te verspreiden over hoe erg de Oekraïners lijden.

Maar het komt erop neer dat dit nog twee jaar als een hete oorlog zou voortduren, en dan zou het uitmonden in een koude vrede. Maar ik zou willen benadrukken dat het niet alleen mogelijk, maar ook waarschijnlijk is dat de koude vrede opnieuw zal veranderen in een hete oorlog omdat de Oekraïners en het Westen niet tevreden zullen zijn met de lelijke overwinning die de Russen behaalden. ***

Waar past China in dit alles?

Ik denk dat China de grote winnaar is in dit conflict. De Amerikanen hebben er alle belang bij om met volle kracht naar Oost-Azië te trekken om China in bedwang te houden. De Amerikanen zien China als een serieuzere bedreiging dan Rusland. Het is heel belangrijk om te begrijpen dat China een concurrent is van de Verenigde Staten. China is een opkomende grootmacht en vormt een bedreiging voor de VS zoals Rusland dat niet is. De Amerikanen hebben er dus alle belang bij om niet te verzanden in een oorlog in Oost-Europa, meer bepaald in Oekraïne.

Bovendien hebben ze er alle belang bij om er alles aan te doen om ervoor te zorgen dat Rusland en China geen nauwe bondgenoten worden. Wat er gebeurt als gevolg van de oorlog in Oekraïne, is dat het voor de VS bijna onmogelijk is om volledig naar Azië te draaien.

De Amerikanen hebben dwaas de Russen in de armen van de Chinezen gedreven, wat een schending is van het machtsevenwicht politiek 101. Dit is manna uit de hemel voor de Chinezen. Het zegt je, vanuit het standpunt van China, dat de beste uitkomst zou zijn als de oorlog doorgaat, en Rusland niet verliest, en de Amerikanen diep toegewijd en gefrustreerd blijven in Europa, zodat ze zich niet op China kunnen concentreren.

Heeft het eiland Taiwan te winnen of te verliezen bij de crisis in Oekraïne?

Veel mensen denken dat de Amerikanen gaan winnen. Ze gaan de Russen afmaken en ze zullen vrij zijn om naar Oost-Azië te gaan en de verdediging van Taiwan te versterken en Taiwan zal voor altijd een quasi-onafhankelijke staat blijven, en dit zal in het nadeel van China zijn.

Dat is de droom van veel mensen in Washington. Ik denk niet dat de Amerikanen een militaire overwinning in Oekraïne zullen behalen en het eindresultaat is dat ze vast komen te zitten in Europa.

Ik geloof ook dat wapens die normaal gesproken naar Taiwan worden gestuurd, naar Oekraïne worden gestuurd. Niet alle wapens, maar sommige.

Maar aan de andere kant van de medaille laat deze oorlog twee dimensies van conflict zien die zorgen baren voor China en zorgen voor optimisme voor Taiwan.

De eerste les die we uit de oorlog in Oekraïne kunnen trekken, is dat wanneer legers lange tijd geen oorlog hebben gevoerd en ze de strijd in worden gestuurd, ze meestal niet zo goed functioneren. Dat is wat er met het Russische leger gebeurde in het eerste oorlogsjaar. Het was erg roestig, er waren veel problemen.

Het Chinese leger heeft sinds 1979, toen het tegen Vietnam vocht, geen oorlog meer gevoerd. Het zal veel problemen krijgen als het de strijd in wordt gestuurd, althans in de beginfase, simpelweg omdat het niet veel ervaring heeft.

Ervaring is van groot belang in oorlogsvoering.

Het tweede probleem is dat het erg moeilijk is om tot verrassing te komen. Het is erg moeilijk om strijdkrachten naar buiten te verplaatsen waar ze kunnen worden gezien. Wil China militair met Taiwan omgaan, dan moet het uiteindelijk het eiland aan de overkant van de Straat van Taiwan binnenvallen. Het moet een amfibische operatie lanceren.

Amfibische operaties behoren tot de moeilijkste militaire operaties onder de beste omstandigheden. Gezien de inlichtingenmiddelen die nu op en boven het slagveld bestaan, zou het voor de Chinezen buitengewoon moeilijk zijn om een ​​amfibische operatie uit te voeren die gericht is op de verovering van Taiwan. De Amerikanen zullen kunnen zien wat er gebeurt, net als de Taiwanezen, en de Japanners en de Australiërs, die waarschijnlijk bij de gevechten betrokken zullen zijn.

Het komt erop neer dat de Chinezen onder alle omstandigheden opmerkelijk terughoudend zullen zijn om Taiwan binnen te vallen. Nu de oorlog in Oekraïne is uitgebroken en we hebben gezien hoe die afloopt, zullen ze nog terughoudender zijn om te proberen Taiwan te veroveren.

Ik verwacht in de nabije toekomst geen oorlog. De Chinezen zullen waarschijnlijk geen militaire nederlaag tegen Taiwan riskeren, tenzij de politieke omstandigheden zo dringend zijn dat ze het gevoel hebben dat ze geen keus hebben. Laten we zeggen dat de Taiwanezen hebben besloten dat de Verenigde Staten op dit moment zo toegewijd zijn aan de verdediging van Taiwan dat ze de onafhankelijkheid kunnen uitroepen.

Gezien de kosten en baten zullen de Chinezen waarschijnlijk in bijna alle gevallen gewoon afwachten en er het beste van hopen. Het is veel waarschijnlijker dat het [Amerikaanse] Congres op een dwaze manier zal handelen, waarbij enkele congresleiders pleiten voor Taiwanese onafhankelijkheid. Maar de huidige regering en zelfs toekomstige regeringen, inclusief de mogelijkheid van een tweede Trump-regering, zullen allemaal tot het uiterste gaan om de dubbelzinnigheid in stand te houden en de Taiwanezen te vertellen dat ze in geen geval de onafhankelijkheid kunnen uitroepen. De Amerikanen willen geen oorlog met China over Taiwan.