Deze oorlog is al gewonnen (wat bovendien het meest beledigend is voor verschillende “niet-erkende genieën”, zonder hun deelname en in strijd met hun dwaze ideeën over hoe deze zou moeten worden gewonnen). Het werd gewonnen op het moment dat, in plaats van een zeer manoeuvreerbare oorlog, onze generale staf een positioneel “standpunt” oplegde met een uitputtingsoorlog aan de strijdkrachten van Oekraïne.

Strikt volgens het tekstboek: Uitputtingsoorlogvoering is een militaire strategie die bestaat uit oorlogszuchtige pogingen om een ​​oorlog te winnen door de vijand uit te putten tot het punt van instorten door voortdurende verliezen aan personeel en materiaal.

Minder dan een kwart van de moderne gevechtstanks die het Westen aan Oekraïne heeft beloofd, zal waarschijnlijk op tijd arriveren om een ​​verwacht Russisch lenteoffensief tegen te gaan.

Kiev verwacht dat zijn aanhangers in totaal tot 320 westerse tanks zullen sturen, maar schattingen suggereren dat er begin april amper 50 de frontlinie zullen bereiken, wat aanleiding geeft tot bezorgdheid dat ze niet genoeg zullen zijn om een ​​substantiële impact te hebben op de gevechten.

De toekomst van Oekraïne staat nog steeds op het spel – en zal waarschijnlijk de komende jaren onzeker blijven. Poetin kan op een gegeven moment uit opportuniteit een staakt-het-vuren accepteren, maar zijn revisie van de Russische samenleving is volledig gericht op agressie in het buitenland en repressie in eigen land. Elk denkbaar einde aan de schietpartij zal daarom sterke westerse veiligheidsgaranties en grote en duurzame overdrachten van wapens en financiële hulp vereisen – bijna alsof een tweede, veel groter Israël aan de oostgrenzen van Europa was verschenen. Sommige Europese leiders beweren dat een volledig NAVO-lidmaatschap vereist is. Als de wederopbouw van Oekraïne zou mislukken en de economie zou haperen, dan zou ook de Oekraïense democratie beginnen te mislukken.
…
Volgens de Economist Intelligence Unit, onze zusterorganisatie, woont slechts een derde van de wereldbevolking in landen die Rusland zowel hebben veroordeeld voor zijn invasie als sancties hebben opgelegd. De meesten van hen zijn nauwe bondgenoten van Amerika. De rest ziet de oorlog meestal als een wedstrijd tussen autocraten en huichelaars.
…
Zelfs landen die denken dat de invasie van Poetin verwerpelijk was, zouden nog steeds kunnen concluderen dat de westerse macht aan het tanen is als het Oekraïne niet te hulp schiet. Maar met wapens, geld en politieke steun kan Oekraïne toch zegevieren. Door moed en door de kracht van hun voorbeeld heeft het Oekraïense volk die kans verdiend. Een betere investering in westerse veiligheid is er niet.

Een resultaat toestaan ​​dat het Kremlin op enigerlei wijze beloont, zou een morele aanfluiting zijn. Het zou ook een potentieel dodelijke slag toebrengen aan het principe waarop de westerse stabiliteit en beschaafd internationaal gedrag berusten: dat soevereine staten niet ongestraft kunnen worden binnengevallen, of onderworpen aan massaslachting.

Om Rusland te dwarsbomen en de soevereiniteit van Oekraïne te vrijwaren, hebben de Verenigde Staten en hun Europese bondgenoten weinig andere keus dan hun militaire, economische en diplomatieke steun aan Kiev op te voeren. Dat betekent dat de Oekraïense troepen moeten worden uitgerust met meer beslissende wapens en in grotere aantallen, agressievere sancties moeten worden opgelegd aan Moskou en een sterkere internationale coalitie moeten worden aangespoord om Rusland te isoleren en te verbannen.

Die agenda is urgent; de status quo van relatief statische gevechtslinies is onhoudbaar.

Toch is de uitkomst van de oorlog gewoon te belangrijk – zowel voor Amerika als voor Oekraïne – om onze steun te laten wankelen. Op de verjaardag van de oorlog is het tijd voor een gezamenlijke inspanning om de Amerikanen van één idee te overtuigen: we moeten Oekraïne steunen zolang als nodig is, totdat het Russische leger een beslissende, onmiskenbare nederlaag lijdt.

In zijn interview met NBC’s “Meet the Press”, dat zaterdagavond werd opgenomen voor uitzending op zondag, zei de heer Blinken dat de Verenigde Staten binnenkort nieuwe informatie zouden geven om aan te tonen dat Peking “er sterk over nadenkt om dodelijke hulp aan Rusland te verlenen”.
…
De heer Wang heeft de conferentie in München gebruikt als een platform om Europese leiders en diplomaten te vertellen dat China bereid is de banden met hen aan te halen en te proberen een rol te spelen bij het beëindigen van de oorlog in Oekraïne. In zijn openbare opmerkingen op zaterdag zei hij dat China binnenkort een vredesvoorstel zou doen om de gevechten te stoppen. Maar de heer Blinken waarschuwde in een apart evenement tegen de aantrekkingskracht van een staakt-het-vuren dat Rusland zou kunnen gebruiken om zich te hergroeperen voor nieuwe offensieven.

Door zijn besluit werd Oekraïne, samen met zijn naaste partners in Polen en de Baltische staten, de klassieke “trojaanse bondgenoot” – kleinere landen wier verlangen naar regionale invloed tegen de bestaande middenmacht (Rusland) afhankelijk is van hun vermogen om een externe grootmacht en zijn wereldwijde militaire netwerk (hier de VS en, bij uitbreiding, de NAVO) ertoe over te halen namens hen militair op te treden. Zoals wij in onze studie hebben opgemerkt, “gaat dit gepaard met grote risico’s voor de regionale evenwichtsfactor en hoge kosten voor de externe grootmacht”. Want uiteindelijk hangt de regeling af van “de dreiging van het gebruik van geweld en militaire interventie” door die externe grootmacht, zonder welke de regionale evenwichtsfactor zou falen.

Terwijl de gevechten blijven woeden, vrezen beide zijden van de Atlantische Oceaan dat Rusland voet aan de grond krijgt, dat Oekraïne in bepaalde delen van het oosten en zuiden overklast wordt en dat de wapenleveranties van het Westen tot stilstand zullen komen. Biden vertrekt maandag naar Polen voor een ontmoeting met president Andrzej Duda en andere belangrijke NAVO-leiders. Amerikaanse functionarissen geloven dat de verdediging van Oekraïne op het punt staat een kritieke fase te bereiken nu Rusland zijn veelvuldig aangekondigde offensief begint. De regering-Biden heeft er bij de regering van president Volodymyr Zelenskyy op aangedrongen haar overwinningen te consolideren – en misschien een eigen tegenaanval in te zetten.

Het Witte Huis heeft het team van Zelenskyy ook verteld, volgens meerdere functionarissen, om zich nu voor te bereiden op het offensief, nu wapens en hulp uit Washington en Europa vrijelijk stromen, uit angst dat de steun van de Europese buren van Oekraïne eindig zou kunnen zijn.
…
Maar de realiteit waarmee Biden in Polen zal worden geconfronteerd, is dat Zelenskyy duidelijk heeft gemaakt dat hij niet zal onderhandelen voordat het hele Oekraïense grondgebied is hersteld – waarmee hij er vrijwel zeker van is dat de oorlog zich tot in de verre toekomst zal uitstrekken.

“We zitten hier voor de lange termijn en het zal nog een hele tijd duren,” zei Rachel Rizzo, een senior fellow bij het Atlantic Council’s Europe Center. Als de westerse steun begint af te nemen, “valt niet te ontkennen dat dit effect zal hebben op zowel de uitkomst als de duur van de oorlog.”

“We zullen blijven proberen hen ervan te doordringen dat we niet altijd alles kunnen doen,” zei een hoge regeringsfunctionaris, verwijzend naar de Oekraïense leiders. De functionaris, die op voorwaarde van anonimiteit sprak om gevoelige diplomatieke zaken te bespreken, voegde eraan toe dat de regering “sterk van mening” is dat het moeilijk zal zijn om hetzelfde niveau van veiligheid en economische hulp van het Congres te blijven krijgen.

“Zolang het duurt’ heeft betrekking op de hoeveelheid conflict,” voegde de ambtenaar eraan toe. “Het heeft geen betrekking op de hoeveelheid hulp.”
…
De kritieke aard van de komende maanden is al in onverbloemde termen aan Kiev overgebracht door topambtenaren van Biden – waaronder plaatsvervangend nationaal veiligheidsadviseur Jon Finer, plaatsvervangend minister van Buitenlandse Zaken Wendy Sherman en ondersecretaris van Defensie Colin Kahl, die allen vorige maand Oekraïne bezochten.

CIA-directeur William J. Burns reisde een week voor deze functionarissen naar het land, waar hij de Oekraïense president Volodymyr Zelensky informeerde over zijn verwachtingen voor wat Rusland de komende maanden op militair gebied van plan is en de urgentie van het moment benadrukte.

President Biden zal deze week naar Polen reizen om de westerse inspanningen te bespreken om Oekraïne te helpen de Russische invasie te weerstaan, nu de druk op zijn regering toeneemt om Kiev te voorzien van F-16 straaljagers. De premier van Polen, Mateusz Morawiecki, zei in een weekendinterview met CBS’s “Face the Nation” dat hij gelooft dat er uiteindelijk “straaljagers uit het Westen zullen komen” – zoals het geval was met andere geavanceerde wapens waarvan de levering “onvoorstelbaar” was toen de oorlog begon.