Niet weer. Zeker niet nog een keer. Dat was de eerste gedachte. De tweede was angst, zorgen en bezorgdheid, allemaal in één voor een toegewijde profvoetballer die vocht voor zijn leven, schrijft Adam Patel.
Tom Lockyer lag op de grond en het spel ging aan de andere kant van het veld door. Zijn manager, Rob Edwards, sprintte het veld op, zich ervan bewust dat we getuige waren van een levensbedreigend incident.
Het fluitsignaal van de scheidsrechter klonk al snel toen de ernst van de situatie tot iedereen doordrong, van de tribunes tot het veld en de persbox op dit compacte kleine terrein aan de zuidkust.
Edwards leidde al snel radeloze spelers weg van het toneel, zoals de verantwoordelijke, indrukwekkende jonge manager die hij is.
Toch was het weer gebeurd. Lockyer was voor de tweede keer in zeven maanden ingestort op een voetbalveld. Iedereen in het stadion hoopte en bad op het beste, maar vreesde het ergste.
Ze waren gekomen om een voetbalwedstrijd bij te wonen tussen twee ploegen uit de Premier League die vochten om te overleven en moesten zich nu neerleggen bij het kijken naar een 29-jarige man die voor zijn leven vocht.
Gedurende de ongeveer tien minuten tussen Lockyer die een hartstilstand kreeg en op een brancard van het veld werd gedragen, dacht je aan Lockyer en zijn familie, zijn vrienden, zijn dierbaren. Ze hadden het meegemaakt tijdens de play-offfinale van Wembley in mei en gingen er opnieuw doorheen.
Degenen in Luton-kleuren waren zichtbaar bedroefd. Lockyers teamgenoot Issa Kabore zat op zijn knieën en bad naast het veld. Edwards was bijna in tranen. En dat gold ook voor de Bournemouth-spelers en vrijwel alle anderen in het Vitality Stadium.
In juni kreeg de aanvoerder van Luton ‘alles goed’ om weer te gaan voetballen na zijn Wembley-trauma. Nu zal hij zeker niet meer spelen, maar dat is een verhaal voor een andere dag. Gelukkig was Lockyer gisteravond ‘stabiel’ en ‘responsief’.
…
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –
Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !
Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Waarschijnlijk was zijn BH te hard aangespannen.
Kan ook zijn dat zijn tok is ingeklapt, of teveel co2 van zijn collega’s heeft ingeademd.
Vast iets verkeerds gegeten……….. de jab kan natuurlijk ook nog
Hij wilde nog brullen: “Black lives matter!”, “Bescherm de trans-kinderen!”, “Meer wapens voor Oekraïne!” en “Dood aan de ongevaccineerden!”, maar het werd plots helemaal zwart voor zijn ogen, en hij stortte roemloos neder.