In een bijna ongekende minachting voor het EU-verdrag en het gezond verstand heeft een meerderheid van de overbetaalde EU-parlementariërs een resolutie aangenomen waarin wordt opgeroepen om “haatzaaiende uitlatingen” tot een misdaad te maken onder de EU-wetgeving. Dit is een categorie die volgens het EU-Verdrag uitdrukkelijk alleen bedoeld is voor de ernstigste misdrijven zoals terrorisme en kinderpornografie, schrijft Norbert Häring.

Als het aan het EU-parlement ligt, zullen spandoeken van voetbalfans waarop staat dat er “slechts één belachelijke DFB is, maar twee geslachten” niet langer alleen leiden tot boetes van de Duitse voetbalbond (DFB) aan hun club, maar zullen de verantwoordelijken ook worden vervolgd als zware criminelen volgens de EU-regelgeving. Dit komt omdat een dergelijk spandoek wordt geïnterpreteerd als haatzaaien tegen transgenders en mensen die vinden dat ze niet tot een van de twee traditionele geslachten behoren.

Het EU-Parlement kan geen wetsontwerpen over deze kwestie indienen. Daarom roept het in een op 18 januari aangenomen resolutie de verantwoordelijke EU-Raad op om actie te ondernemen. In het persbericht staat (vertaald):

“De leden van het Europees Parlement roepen de Raad op om eindelijk vooruitgang te boeken op het gebied van wetgeving om adequate bescherming tegen haat voor alle mensen in Europa te garanderen. De Raad zou tegen het einde van de huidige zittingsperiode een besluit moeten nemen om haatzaaiende uitlatingen en haatmisdrijven op te nemen in de categorie van strafbare feiten in de zin van artikel 83, lid 1 VWEU (zogenaamde “EU-delicten”), zegt hij donderdag. met 397 ja-stemmen, 121 stemmen tegen en 26 onthoudingen.”

Als je kijkt naar artikel 83, lid 1 van het Verdrag betreffende de werking van de EU (algemeen bekend als het EU-Verdrag), kun je alleen maar verbaasd staan ​​over de zogenaamde vertegenwoordigers van het volk. Daar staat:

“Het Europees Parlement en de Raad kunnen (…) minimumregels vaststellen waarin strafbare feiten en straffen worden vastgelegd op gebieden van bijzonder ernstige criminaliteit die, vanwege de aard of de impact van de misdrijven of vanwege een specifieke noodzaak om ze op een gemeenschappelijke basis te bestrijden basis, een grensoverschrijdende dimensie hebben.

Dergelijke misdaadgebieden zijn onder meer: ​​terrorisme, mensenhandel en seksuele uitbuiting van vrouwen en kinderen, illegale drugshandel, illegale wapenhandel, witwassen van geld, corruptie, valsemunterij, computercriminaliteit en georganiseerde misdaad.

Afhankelijk van de ontwikkeling van de criminaliteit kan de Raad een resolutie aannemen waarin andere vormen van criminaliteit worden aangewezen die aan de criteria van dit lid voldoen. Het besluit met eenparigheid van stemmen, na goedkeuring van het Europees Parlement.”

Wat de parlementariërs, die ofwel volkomen gek of ongeïnteresseerd zijn, negeren: er wordt gesproken over “ernstige misdaad”. Nieuwe criminaliteitsgebieden die hiertoe behoren, moeten ook als ernstige criminaliteit worden aangemerkt.

Het Parlement wijst er zelf op dat “er momenteel geen alomvattende, gemeenschappelijke juridische definitie bestaat van haatzaaiende uitlatingen en haatmisdrijven”. Dit zijn juridisch ongeschikte, uiterst flexibele voorwaarden.

In de praktijk gaat het vaak om algemene kritiek op politieke beslissingen waarbij bepaalde beschermingswaardige groepen een bijzonder belang hebben en die zich dan beledigd zouden kunnen voelen. Dit is zeker geen ernstig misdrijf. Of het zijn criminele, beledigende aanvallen op individuen of bepaalde groepen. Ook hier is het zeer de vraag of dit moet worden aangemerkt als ernstige criminaliteit op het niveau van terrorisme en mensenhandel.

Nog twijfelachtiger is waar de sterke grensoverschrijdende effecten en de noodzaak om deze samen te bestrijden vandaan komen. Het is voor iedereen duidelijk dat het EU-Verdrag doelt op grensoverschrijdende wapenhandel, mensenhandel, witwasorganisaties en terroristische netwerken, en niet op mensen die publiekelijk een mening uiten die afwijkt van de staatslijn met betrekking tot politieke maatregelen ter bescherming van minderheden.

In haar eigen initiatief over de criminalisering van ‘haatzaaiende uitlatingen en haatmisdrijven’, dat sinds 2020 is opgeschort, tot ergernis van het Parlement, wijst de niet minder schaamteloos overdreven EU-Commissie erop (paragraaf 3.1) dat, in overeenstemming met haar aanbeveling vanaf 2015 Het definiëren van haatzaaiende uitlatingen zou zijn als

“het bepleiten en bevorderen of aanzetten tot enige vorm van kleinering, haat of kleinering van een persoon of groep mensen […] evenals elke intimidatie, belediging, negatieve stereotypering, stigmatisering of bedreiging van een persoon of groep mensen en de rechtvaardiging van de genoemde verklaringen zijn gebaseerd op ras, huidskleur, afkomst, nationale of etnische afkomst, leeftijd, handicap, taal, religie of overtuiging, biologisch of sociaal geslacht, genderidentiteit, seksuele geaardheid of andere persoonlijke kenmerken en statuskenmerken.

Het is gemakkelijk om de reikwijdte van de behandelde kwesties te zien: “elke intimidatie”, “negatieve stereotypering” op basis van bijvoorbeeld nationale afkomst, leeftijd of overtuigingen, en de rechtvaardiging van soortgelijke uitspraken van anderen zijn al haatzaaiende uitlatingen en moeten naar een hoger niveau worden getild, naar de status van ernstige misdaad overeenkomstig de wil van de parlementaire meerderheid. De term ‘bevorderen’ van al dit soort misdaden, die zeer breed kan worden geïnterpreteerd, voorspelt ook weinig goeds als haatzaaiende uitlatingen een ernstig misdrijf moeten worden.

Overeenkomstige veroordelingen zullen hoogstwaarschijnlijk alleen in de meer extreme gevallen voorkomen. Dat is niet het doel van de voorgestelde uitbreiding. Deze classificatie is veel geschikter voor censuur die wordt uitbesteed aan particuliere platforms buiten het juridische proces dan voor strafrechtelijke vervolging. Met elke reeks vermeende strafbare feiten wordt deze vorm van censuur uitgebreid en schijnbaar op een steviger juridische basis geplaatst. Het is een slimme strategie die suggereert dat de leden van de EU-instellingen die zoiets bedenken niet dom zijn, maar verraderlijk.

Het effect zou duidelijk zijn. Elke publieke discussie over bijvoorbeeld genderpolitiek zou met behulp van het strafrecht kunnen worden voorkomen.

conclusie

Het is een schokkende beklagenswaardigheid dat slechts 121 parlementsleden tegen deze antidemocratische resolutie waren en dat slechts 26 zich van stemming onthielden. Door dit te doen demonstreert het Parlement de omvang van zijn afstandelijkheid en bevordert het de toch al zeer wijdverbreide wrok tegen een EU die meent op elk gebied van het leven te moeten ingrijpen, terwijl zij koppig het fundamentele beginsel van subsidiariteit van de Unie negeert. Volgens dit beginsel zou alleen datgene wat niet op een dieper niveau, dichter bij de burgers, gelijk of beter kan worden geregeld, op EU-niveau moeten worden geregeld.

Dergelijke excessen door parlementariërs zijn nuttig bij het leggen van de sociale basis voor verreikende hervormingen en het ontkrachten van een al te verreikende, niet-democratische Brusselse moloch. Ze zijn ook bemoedigend omdat de steeds openlijker censuur van kritische en afwijkende meningen een sterke indicatie is van de wanhoop en hulpeloosheid van het establishment in de harde tegenwind van de publieke opinie. Je moet gewoon niet verwachten dat dit snel of heel snel zal oplossenn. Dit zijn langdurige erosieprocessen, maar ze zullen op een gegeven moment hun hoogtepunt bereiken.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over