Thomas Gold, voormalig hoogleraar astronomie aan de Cornell University, betoogde dat oliebronnen en gasvelden van onderaf worden aangevuld met nieuwe olie en gas. Hij beweerde dat de meeste nieuwe koolwaterstoffen diep in de korst ontstaan ​​en in geologische vallen op verschillende diepten voor bepaalde delen van de korst opstijgen. Dit is de abiogene theorie van de productie van koolwaterstoffen, ondersteund door astronomische gegevens en door laboratoriumgegevens die de omstandigheden in de diepe korst en de bovenmantel simuleren, meldt TKP.

Voor een snelle aanvulling van de olievelden zijn diepere, onder druk staande secundaire reservoirs nodig die in de primaire reservoirs uitmonden zodra deze uitgeput raken. Recentelijk zijn er talloze meldingen geweest van olie- en gasvelden die niet op het verwachte moment waren uitgeput, maar een hoger koolwaterstofgehalte hadden nadat ze al meer hadden geproduceerd dan oorspronkelijk geschat.

Dit is waargenomen in het Midden-Oosten, in de diepe gasbronnen van Oklahoma, aan de kust van de Golf van Mexico en op andere plaatsen. Deze schijnbare aanvulling tijdens de productie is verantwoordelijk voor een aantal grove onderschattingen van de reserves die keer op keer zijn gepubliceerd, waarvan de meest gedenkwaardige die uit het begin van de jaren zeventig is die het einde van de olie- en gaswereld in 1987 voorspelde, een voorspelling die leidde tot een energiecrisis en dus een enorme verschuiving in de welvaart van landen. Het bijvullen is een punt van het grootste economische belang en ook een sleutel om te begrijpen waar alle aardolie vandaan komt. Het is ook van praktisch technisch belang, omdat we mogelijk enige controle kunnen uitoefenen over het opvulproces.

Natuurlijk zijn we allemaal bekend met het concept van het ‘opnieuw onder druk zetten van olievelden’ door middel van gasinjectie en andere middelen.

Wanneer de olie of het aardgas in een formatie wordt geproduceerd, kunnen de koolwaterstoffen die in het reservoir achterblijven vast komen te zitten omdat de druk in de formatie is afgenomen, waardoor de productie dramatisch vertraagt ​​of helemaal stopt.

…Gasinjectie wordt in een boorput gebruikt om de afnemende druk in de formatie te verhogen. Systematisch verspreid over het veld worden gasinjectieputten ingezet om gas te injecteren en de formatie effectief te scannen op resterende aardolie om de productie te verhogen… Gasinjectie kan dienen als een economische manier om oneconomische gasproductie in een oliereservoir af te voeren. Hoewel in het verleden kleine hoeveelheden aardgas uit olievelden werden afgefakkeld of verbrand, is deze praktijk in sommige landen verboden en in andere landen tegen de wet.

…gasinjectie, gaslift en gasmengproces

Hoewel de termen soms met elkaar worden verward, zijn gasinjectie en gaslift twee verschillende processen die worden gebruikt om de productie te verhogen. Terwijl gasinjectie een secundaire transportmethode is, is gaslift een vorm van kunstmatig tillen.

Kunstmatig drijfvermogen is een andere manier om de productie uit een put te vergroten door de druk in het reservoir te verhogen. De belangrijkste vormen van kunstmatig transport zijn onder meer gaslift- en pompsystemen zoals straalpompen, hydraulische pompen en elektrische dompelpompen.

Terwijl bij gasinjectie het gas via een aparte injectieput wordt ingebracht, vindt de gaslift plaats via de productieboringen. Tijdens de gaslift wordt gecomprimeerd gas in de ringvormige ruimte van de behuizing van een productieput geperst en komt de put binnen via talrijke ingangspunten die gasliftkleppen worden genoemd. Wanneer het gas op deze verschillende locaties de leidingen binnendringt, vormt het belletjes, maakt het de vloeistoffen lichter en verlaagt het de druk, waardoor de productiesnelheid van de put toeneemt.

Bovendien kan één type EOR dat wordt gebruikt op een tertiaire productieput, een gasmengproces, worden gebruikt om de productie te verhogen. Het verschil met deze extractiemethode is dat de gassen die in de afzetting worden geïntroduceerd, niet van nature voorkomen. Bij een gasmengbaar proces worden kooldioxide, stikstof en vloeibaar gas in het reservoir geïnjecteerd. Gasinjectie in Rigzone

Het grootste deel van de olie in bestaande bronnen blijft ondergronds, wachtend tot mensen slim genoeg zijn om deze te winnen. Er zullen onvermijdelijk betere oliewinningstechnieken worden ontwikkeld om steeds meer van de resterende koolwaterstof te extraheren – totdat deze niet langer economisch is. Dan wacht de resterende olie op verdere ontwikkelingen.

Thomas Gold betoogt (bijvoorbeeld hier en hier ) dat oliebronnen van onderaf worden aangevuld en aangevuld met nieuwe olie en gas. Hij beweert dat de meeste nieuwe koolwaterstoffen diep in de korst ontstaan ​​en opstijgen in geologische vallen op verschillende diepten voor specifieke delen van de korst. Dit is de abiogene theorie van de productie van koolwaterstoffen, ondersteund door astronomische gegevens en door laboratoriumgegevens die de omstandigheden in de diepe korst en de bovenmantel simuleren.

Voor een snelle aanvulling van olievelden – zoals hier voorgesteld – zouden diepere, onder druk staande secundaire reservoirs nodig zijn om de primaire reservoirs te voeden wanneer deze uitgeput raken.

Er is een andere manier waarop olie- en gasvelden kunnen worden aangevuld: door middel van biogene productie van olie en gas. Biogene productie door geologische hitte en druk is echter over het algemeen een veel langzamere methode van aanvulling dan de abiogene methode van goud. Maar het is nog steeds onvermijdelijk. Biogene olie is een hernieuwbare hulpbron, maar kan op een andere tijdschaal worden vernieuwd dan mensen deze doorgaans gebruiken.

En toch is er een manier waarop biogene olie een uitgeput olieveld “snel” kan aanvullen. In het geval van meerdere onderling verbonden aardoliereservoirs op verschillende diepten, met verschillende hitte en druk, zou een dieper biogeen reservoir een ondieper reservoir met verschillende snelheden kunnen aanvullen, afhankelijk van een aantal factoren. Olie en gas stijgen als ze de kans krijgen. In dit geval zijn het dus geen ‘schildpadden aan de onderkant’, maar ‘olie- en gasreservoirs aan de onderkant’.

Ten slotte is er de tektonische activiteit van de oceanische korst, die zorgt voor een constante aanvoer van gedeeltelijk verwerkt organisch materiaal in de diepe korst en mantel door de constante subductie van oceanische korst onder de continentale korst. Dit is een langzame maar gestage pijpleiding die continu grondstoffen levert voor de productie van olie en gas. De enorme gashydraatreserves op aarde zijn waarschijnlijk voor een groot deel te danken aan dit tektonische proces.

Professor Willie Soon legt deze processen ook heel goed uit in een interview met Tucker Carlson:

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over