Groot-Brittannië, dat voortdurend ontevreden is over zijn status als voormalige imperiale macht, probeert een te grote rol te spelen in de bescherming van Israël door zijn militaire en inlichtingenvizieren vandaag op Libanon, Gaza en Jemen te richten, schrijft Kit Klarenberg.
Op 8 oktober publiceerde de ervaren Britse verslaggever Robert Peston een opmerkelijk bericht op het socialemediaplatform X. Onder verwijzing naar insiderinformatie uit ‘overheids- en inlichtingenbronnen’ beweerde Peston dat de Palestijnse verzetsoperatie Al-Aqsa Flood onvermijdelijk zou uitgroeien tot een volwaardige regionale oorlog, een oorlog die “even destabiliserend zal zijn voor de mondiale veiligheid als de aanval van Poetin op Oekraïne.” De journalist waarschuwde vooraf:
“We bevinden ons in de beginfase van een conflict met gevolgen voor een groot deel van de wereld.”
Wat deze onthulling nog verbazingwekkender maakt, is de snelheid waarmee de Britse inlichtingendienst zekerheid kreeg over de dreigende onrust in West-Azië, iets meer dan 24 uur na de ongekende aanval van Palestijnse vrijheidsstrijders op Israël.
De urgentie om het westerse publiek voor te bereiden op de naderende crisis duidt op een dieper verhaal: dat Londen mogelijk de hand heeft gehad bij het aanwakkeren van conflicten in de hele regio, een macaber plan dat zich sindsdien steeds verder ontvouwt.
Heimelijke militaire allianties: SAS in Gaza
Het spreekt voor zich dat de Britse betrokkenheid bij de genocidale aanval van Israël in Gaza in intense geheimhouding is gehuld. In december 2020 ondertekenden Londen en Tel Aviv een militaire samenwerkingsovereenkomst die door functionarissen van het Ministerie van Defensie wordt beschreven als een ‘belangrijk stuk defensiediplomatie’ dat de militaire banden tussen de twee landen ‘versterkt’ en tegelijkertijd ‘een mechanisme biedt voor het plannen van onze gezamenlijke activiteiten.”
De inhoud van deze overeenkomst blijft echter niet alleen verborgen voor gewone Britse burgers, maar ook voor gekozen wetgevers.
Er ontstaat speculatie over de vraag of de overeenkomst Groot-Brittannië verplicht Israël te verdedigen in geval van een aanval, wat mogelijk de zichtbare betrokkenheid van de beruchte SAS bij de aanval van het bezettingsleger op de Palestijnen zou kunnen verklaren.
Berichten in de reguliere media eind oktober wezen erop dat het elitesquadron ‘stand-by’ stond op Britse militaire en inlichtingenbases in buurland Cyprus, ter voorbereiding op het uitvoeren van gedurfde reddingsoperaties voor gijzelaars in Gaza.
Latere artikelen suggereerden dat Britse soldaten voor speciale operaties “in Libanon aan het trainen waren om Britten te redden” in West-Azië, mochten ze verstrikt raken in de oorlog in Gaza, of “gegijzeld worden” door het Libanese verzet, Hezbollah of zijn bondgenoten.
Een hooggeplaatste functionaris van het Britse leger pochte dat deze strijdkrachten “een zeer nauwe relatie hadden opgebouwd” met hun tegenhangers in Beiroet, wat “inzicht en invloed geeft op de Libanese besluitvorming en dingen ziet vanaf de andere kant van de noordelijke grens, wat Israël duidelijk zorgen baart.”
De geheimhouding rond deze activiteiten was voor de Britse Defense and Security Media Advisory (DSMA) Committee aanleiding om D-notices uit te zenden aan Britse nieuwsmedia, waarin werd gewaarschuwd voor het openbaar maken van gevoelige informatie over SAS-operaties in West-Azië.
Zoals het hoort is er door de reguliere Britse media geen verdere berichtgeving over de belangen van de SAS in Gaza. Toch wijst de verwijzing van de DSMA naar “veiligheids-, inlichtingen- en terrorismebestrijdingsoperaties” op een heel ander doel van hun aanwezigheid in de regio dan louter het redden van gijzelaars.
Onafhankelijke onderzoeken door Declassified UK versterken dit vermoeden en onthullen 33 militaire transportvluchten die naar Tel Aviv reizen vanaf dezelfde Britse bases op Cyprus waar SAS-agenten zijn gestationeerd.
Deze vluchten, inclusief de dagelijkse vluchten in de twee weken na de Israëlische aanval op Gaza, zijn niet louter toeval. Nog op 12 december onthulde het onafhankelijke mediakanaal hoe Groot-Brittannië in het geheim 500 extra troepen naar zijn bases in Cyprus had gestuurd als reactie op Operatie Al-Aqsa Flood.
Deze informatie werd door een Britse minister aan een parlementariër bekendgemaakt. Er werd ook onthuld dat Groot-Brittannië extra troepen naar de bezettingsstaat en zijn buurlanden Egypte en Libanon stuurde, alleen gerechtvaardigd door vage verwijzingen naar ‘operationele veiligheidsredenen’.
Onbeperkte toegang tot Libanon?
Op 21 november bracht The Cradle een geheim initiatief van Groot-Brittannië aan het licht om onbelemmerde toegang tot Libanees grondgebied voor zijn strijdkrachten veilig te stellen.
Een uitgelekt document over de voorstellen bood noch een reden waarom Londen dit zou doen, noch specificeerde het de specifieke missie die Britse legersoldaten in Beiroet zouden vervullen – wat afwijkt van de gebruikelijke transparantie in dergelijke memoranda van overeenstemming.
Als het memorandum was goedgekeurd, zou het ‘al het [Britse] militair personeel’ ongekende toegang hebben verleend tot het land-, lucht- en zeegebied van Libanon, waarbij de noodzaak van ‘voorafgaande diplomatieke toestemming’ voor ‘noodmissies’ werd omzeild.
De aard van die missies werd niet gespecificeerd. In wezen zouden Britse soldaten overal in Libanon in uniform mogen reizen met hun wapens zichtbaar, terwijl ze immuniteit genoten tegen arrestatie of vervolging wegens het plegen van welke misdaad dan ook.
Deze gedurfde bepalingen trekken verontrustende parallellen met het door de NAVO opgestelde Akkoord van Rambouillet dat in 1999 aan Joegoslavië werd aangeboden, waarvan weigering een voorwendsel werd voor een door de VS geleide militaire aanval.
Destijds gaf een hoge functionaris van het ministerie van Buitenlandse Zaken vrolijk toe dat hij “opzettelijk de lat hoger had gelegd” dan mogelijkerwijs door de Joegoslavische regering zou kunnen worden aanvaard.
Toch had Londen goede redenen om aan te nemen dat Beiroet deze keer zou capituleren voor zijn exorbitante eisen. Zoals uitgebreid gedocumenteerd door The Cradle heeft de Britse inlichtingendienst gedurende vele jaren meerdere geheime operaties uitgevoerd om de Libanese militaire, veiligheids- en inlichtingendiensten op het hoogste niveau te infiltreren, terwijl haar agenten en bondgenoten in belangrijke staatsministeries werden ingezet.
Elk van deze operaties werd ondersteund door een memorandum van overeenstemming, waarvan de precieze voorwaarden door geen van beide partijen publiekelijk zijn bekendgemaakt.
Nadat Groot-Brittannië Hezbollah, een prominente Libanese politieke partij, heeft bestempeld als een verboden terroristische groepering, houdt Groot-Brittannië de militaire vleugel van de verzetsgroep nauwlettend in de gaten vanuit een luisterpost op de berg Olympus op Cyprus. Dit strategische toezicht wordt gerechtvaardigd door het anticiperen op mogelijke betrokkenheid bij een conflict aan de kant van Iran als zich in Gaza een “vernietigingsoorlog” zou ontvouwen.
Ten oosten van Suez
Die ‘vernietigingsoorlog’ is nu in volle gang. Het aan het licht gebrachte memorandum tussen Groot-Brittannië en Libanon had, als het in werking zou treden, de Britse troepen strategisch in de Levantijnse staat kunnen positioneren, waardoor de spanningen mogelijk tot aan de rand van een totale oorlog zouden zijn geëscaleerd.
Hoewel de redenen voor het niet in werking treden van het memorandum onduidelijk blijven, kan een nieuw strijdtoneel in de Rode Zee de aandacht afleiden. De VS, vergezeld door bondgenoten, waaronder Groot-Brittannië, hebben een ‘maritieme veiligheidsmissie’ geïnitieerd als reactie op operaties van de Jemenitische Ansarallah-gelieerde strijdkrachten tegen commerciële schepen op weg naar Israël, wat heeft geleid tot een aanzienlijke verstoring van vitale scheepvaartroutes.
De internationale coalitie wordt, ondanks haar machtsvertoon, geconfronteerd met uitdagingen, waarbij Sanaa geen tekenen van terugtrekking vertoont . De operationele kosten van het onderscheppen van goedkope aanvalsdrones zorgen ervoor dat hoge functionarissen van het Pentagon zich zorgen maken over de effectiviteit van de missie.
Voor Groot-Brittannië sluit het door de VS geleide initiatief aan bij de strategische doelstellingen die zijn uiteengezet in de ‘geïntegreerde defensiebeoordeling’ van maart 2021, een blauwdruk om de golven opnieuw te beheersen en ‘vrijheid van navigatie in de Golf van Aden’ te garanderen.
Deze hernieuwde focus op de marine vormt een duidelijke breuk met de terugtrekking van Groot-Brittannië uit de regio, die bekend staat als ‘East of Suez’ in 1967 – een stap die als symbolisch wordt beschouwd in de ondergang van het Britse Rijk.
Zoals The Cradle in april onthulde, voerde de Britse inlichtingendienst geheime psychologische oorlogsoperaties uit om de Jemenieten te dwingen een onrechtvaardig VN-vredesplan te aanvaarden om een einde te maken aan de verwoestende luchtoorlog van Saoedi-Arabië tegen Sanaa.
Met de veerkracht van Ansarallah tegen de neokoloniale druk, gekoppeld aan het mislukken van dergelijke psychologische tactieken, is de weg vrijgemaakt voor een conflict met potentieel verstrekkende gevolgen – een verontrustend vooruitzicht dat op 8 oktober werd voorspeld door de inlichtingenbronnen van Robert Peston.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –
Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !
Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
