Weinig politieke figuren hebben meer gedaan om de Oekraïners te laten vechten – en in groten getale te laten sterven – in een bloedige, nutteloze uitputtingsslag dan Von der Leyen.

Afgelopen vrijdag (21 juli) kwamen drommen hooggeplaatste internationale juristen, NGO-directeuren en politici samen op het VN-hoofdkwartier in New York om de slotceremonie bij te wonen van het 28e World Congress on Law, het vlaggenschip tweejaarlijkse evenement van het in de VS gevestigde World Congress on Law, schrijft Nick Corbishley.

Tijdens het evenement overhandigden de koning van Spanje Felipe VI en de Canadese premier Justin Trudeau* de voorzitter van de Europese Commissie, Ursula von der Leyen (die ik vanaf nu VdL zal noemen) de “Wereldprijs voor vrede en vrijheid”.

VdL begon haar dankwoord met het schetsen van de lange, legendarische geschiedenis van de EU van het ondersteunen van vrede in Europa:

Toen de Tweede Wereldoorlog eindigde, lag Europa in puin en as, en waren de Europese landen aartsvijanden. Vijf van hen besloten te vergeven. Niet vergeten, maar vergeven. Ze strekten hun hand uit naar Duitsland en anderen, en na verloop van tijd nodigden ze hen weer uit in de kring van democratieën. Onder één voorwaarde: al het nodige doen voor een rechtvaardige en duurzame vrede, gebaseerd op de rechtsstaat…

Het verhaal van onze Unie is er een van democratieën, jong en oud, die samen sterker worden. Het is het verhaal van de wedergeboorte van Duitsland en Italië na de oorlog. Het is het verhaal van de weg van Spanje, Portugal en Griekenland van dictatuur naar democratie. Het is het verhaal van de democratische renaissance na de val van het IJzeren Gordijn. En het volgende hoofdstuk in dit verhaal wordt vandaag geschreven – in Oekraïne, Moldavië en Georgië, maar ook in de Westelijke Balkan.

Een bizarre keuze

Hoewel de EU tijdens haar vormingsjaren misschien een belangrijke rol heeft gespeeld bij het bevorderen van vrede in Europa, maakt de huidige Europese Commissie een bizarre keuze voor een vredes- en vrijheidsprijs, gegeven:

1. Het is een deelnemer aan de proxy-oorlog die plaatsvindt in Oekraïne en heeft de Oekraïense strijdkrachten rechtstreeks bewapend via zijn Orwelliaanse Europese vredesfaciliteit (daarover later meer);
2. Het heeft elf ronden van grotendeels zelfverminkende sancties opgelegd aan Rusland die de Duitse en Italiaanse industrie hebben lamgelegd en de economische gezondheid van het hele EU-blok ondermijnen;
3. Het is de afgelopen jaren ook niet bepaald een fervent verdediger van de vrijheid geweest. Om te beginnen voerde het in juni 2021 het “Green Pass”-vaccinpaspoort in, dat door de regeringen van de EU-lidstaten werd gebruikt om miljoenen niet-gevaccineerde EU-burgers hun fundamentele rechten en vrijheden te ontnemen op basis van een vaccin dat de overdracht van COVID niet kon voorkomen. -19 en die de Wereldgezondheidsorganisatie nu wil omzetten in een wereldwijde standaard. Het staat ook op het punt  de totale oorlog te verklaren  aan de vrijheid van meningsuiting op internet.

Het World Congress on Law wordt ook wel het “Davos of Law” genoemd. De Wereldprijs voor Vrede en Vrijheid is de hoogste onderscheiding van de WJA, die wordt toegekend aan personen of instellingen die zich kennelijk hebben onderscheiden in het bevorderen van “vrede door middel van de rechtsstaat”. Het wordt wel eens omschreven als de Nobelprijs voor internationaal recht.

Dat is waarschijnlijk minder een aanvulling dan bedoeld. De echte Nobelprijs voor de Vrede is immers toegekend aan zowel vredestichters als seriële oorlogsophitsers, waaronder, de meest beruchte, Henry Kissinger, voor zijn bijdrage aan “het beëindigen van de oorlog en het herstellen van de vrede in Vietnam”. Barack Obama kreeg ook een Nobelprijs omdat hij tijdens zijn eerste negen maanden in functie letterlijk niets deed. Vervolgens zaaide hij chaos in  ten minste zeven landen, waarbij  hij tien keer meer drone-aanvallen toestond  dan zijn voorganger, George W. Bush, ook tegen Amerikaanse burgers.[2]

Evenzo hebben maar weinig politieke figuren meer gedaan om Oekraïners te laten vechten in een bloedige proxy-oorlog die ze nul kans hebben om te winnen dan VdL. Zoals Responsible Statecraft vorige week meldde, heeft Kiev simpelweg niet de personele middelen of fysieke infrastructuur om zijn doelen te bereiken:

Hoe onverteerbaar het ook is voor alle aanhangers van Oekraïne, de meest voorzichtige koers voor Zelensky zou nu kunnen zijn om via onderhandelingen tot een regeling te komen die zoveel mogelijk vrijheid en territorium voor Kiev behoudt. Als de oorlog nu wordt beëindigd, zou er een einde komen aan de doden en gewonden van tienduizenden dappere en heldhaftige strijders van Oekraïne – mannen en vrouwen die Kiev nodig heeft om hun land weer op te bouwen zodra de oorlog voorbij is.

Maar Europa en de VS houden voet bij stuk, ook al roepen de leiders van steeds meer niet-gebonden landen, waaronder Brazilië, Mexico, Indonesië en China, op tot een onmiddellijk staakt-het-vuren. Hoewel de NAVO misschien geen levensvatbare exitstrategie heeft, vreest VdL dat een staakt-het-vuren de terreinwinst die Rusland sinds februari 2022 heeft behaald, zou consolideren, alsof dat lot in dit stadium op de een of andere manier te vermijden is. Zoals het stuk in RS opmerkt: “Het is onwaarschijnlijk dat Oekraïne Rusland militair uit zijn territorium zal verdrijven, ongeacht hoeveel mannen ze in de strijd gooien.”

VdL heeft ook andere zorgen, waaronder de dreiging die een onderhandelde regeling zou kunnen vormen voor de grootse wederopbouwplannen van de VS en de EU voor Oekraïne, waarin, om Julian Assange te parafraseren, mogelijk biljoenen dollars aan belastinggeld door Oekraïne zullen worden weggespoeld en terug in de handen van een transnationale veiligheidselite. Dit is VdL van eind mei:

Een staakt-het-vuren zou inherent onstabiel zijn en de regio langs de contactlijn destabiliseren. Niemand zou investeren of herbouwen, en het conflict zou elk moment weer kunnen oplaaien. Nee. Een rechtvaardige vrede moet resulteren in de terugtrekking van de Russische strijdkrachten en hun uitrusting van het grondgebied van Oekraïne.

Sinds VdL deze woorden uitsprak, is het langverwachte tegenoffensief van Oekraïne begonnen en bijna volledig verdwenen, terwijl het bijna niets heeft opgeleverd, afgezien van een enorme toename van het aantal Oekraïense doden. Zoals de Wall Street Journal zondag meldde: “Toen Oekraïne dit voorjaar zijn grote tegenoffensief lanceerde, wisten westerse militaire functionarissen dat Kiev niet alle training of wapens had die het nodig had om de Russische troepen te verdrijven. Maar ze hoopten dat de Oekraïense moed en vindingrijkheid de doorslag zouden geven. Dat is niet gebeurd. En toch draait de vleesmolen door.

Oorlog financieren via de Europese Vredesfaciliteit (EPF)

Interessant genoeg heeft de vredes- en vrijheidsprijs van de Commissie bijna geen aandacht gekregen in de westerse media. Misschien vond de MSM het een te kluchtig verhaal om te vertellen. Maar er is elders aandacht aan besteed, onder meer in een opiniestuk van de Britse journalist en docent Mark Blacklock in het Engelstalige regeringsorgaan Global Times van China. Blacklock beschrijft de laatste keuze van de WJA voor de prijs als “eigenaardig”:

In haar dankwoord sprak [VdL] over de oorlog tussen Oekraïne en Rusland, daarbij citerend uit het VN-Handvest om te verklaren dat landen zich dienen te onthouden van “het gebruik van geweld tegen de territoriale integriteit of politieke onafhankelijkheid van welke staat dan ook”.

Waarom heeft de Europese Commissie, het uitvoerend orgaan van de Europese Unie, dan opzettelijk een methode bedacht om haar eigen interne controlemechanismen te omzeilen – die bedoeld zijn om te voorkomen dat de EU militaire hulp distribueert naar landen buiten het blok – om miljarden euro’s aan wapens en munitie uit haar lidstaten te kunnen sturen?

De onoprecht genaamde Europese Vredesfaciliteit (EPF) werd in 2021 door de EU in het leven geroepen om initiatieven te financieren die bedoeld zijn om oorlogen te voorkomen, vrede in andere landen aan te moedigen en de internationale veiligheid te versterken. Dit was nodig omdat de EU zelf geen militaire acties mag financieren. Het oorspronkelijke budget van de EPF van 5,5 miljard euro (6,1 miljard dollar) was bedoeld om de 27 lidstaten gedeeltelijk te vergoeden voor de kosten van dodelijke wapens, munitie en andere militaire hardware die voor die doeleinden aan andere landen werd geleverd. Nu bedraagt het budget 12 miljard euro ($13,5 miljard) en is het herbestemd zodat het nu kan worden gebruikt om Oekraïne te helpen. Er is al 4,6 miljard euro ($5,1 miljard) toegewezen aan Kiev en vorige week schetste de EU-buitenlandchef, Josep Borrell, plannen om de komende vier jaar 20 miljard euro ($22,3 miljard) naar Oekraïne te sturen. Deze oorlog is de eerste keer dat de EU op deze manier dodelijke wapens levert aan een derde land.

De Commissie is bezig met het opzetten van een inkoopplatform voor EU-landen om gezamenlijk wapens te kopen, met het argument dat het bundelen van de vraag de EU-leden in staat zal stellen om betere voorwaarden te krijgen van leveranciers – net zoals gebeurde met het inkoopplatform voor COVID-19-vaccins van de Commissie. Je weet wel, die waarin de algemene voorwaarden – in ieder geval degene die ondanks Pfizer, BioNtech en de inspanningen van de Commissie in de publieke sfeer sijpelden – in de loop van de tijd steeds slechter werden, zelfs toen de aankopen van de Commissie in omvang toenamen. Dat klopt: hoe meer vaccins de Commissie kocht, hoe meer ze per eenheid betaalde.

Nu worden de EU-lidstaten overspoeld met honderden miljoenen COVID-19-vaccins die niemand wil. Duitsland alleen al  heeft  83 miljoen doses coronavirusvaccins weggegooid tegen een geschatte kostprijs van € 1,6 miljard, en heeft nog eens 120 miljoen doses ongebruikt in magazijnen in het hele land. Toch moet Duitsland, net als alle andere EU-lidstaten, tot 2028 meer vaccins blijven kopen. Tegelijkertijd  kondigde het ministerie van Volksgezondheid onlangs aan dat het een programma van 100 miljoen euro voor onderzoek naar langdurige verwondingen door Covid en post-vaccinatie drastisch zou terugschroeven evenals steun voor de getroffenen, als onderdeel van de nieuwe bezuinigingsdrang van Berlijn.

De inkooppraktijken van de Commissie VdL zijn nu onderwerp van twee onderzoeken door het Europees Openbaar Ministerie (EPPO). Zoals het Belgische nieuwsweekblad Le Vif onlangs meldde, nam het EOM eind juni   een strafrechtelijke klacht in behandeling die was ingediend door Frédéric Baldan, een Belgische lobbyist, in Luik tegen VdL wegens onder meer “vernietiging van openbare documenten” (de beruchte tekst berichten tussen VdL en Pfizer-topman Albert Bourla) en “corruptie”. Ondanks al zijn problemen werd het lobbybedrijf van Baldan, CEBiz, geschorst uit het Europese register van lobbyisten, ook al was de accreditatie in april vernieuwd.

Maar ik dwaal af. Terug naar de WJA-prijs, die, zoals de titel suggereert, niet alleen bedoeld is om de inzet van de ontvanger voor vrede, maar ook voor vrijheid te eren. En dat is iets anders waar de Commissie VdL ogenschijnlijk weinig mee heeft. Zoals ik  een paar weken geleden meldde, zal over precies een maand (25 augustus) de Digital Services Act van de Europese Unie, of DSA, volledig live gaan. Vanaf die datum zijn alle “Very Large Online Platforms” (VLOP’s) en “Very Large Online Search Engines” (VLOSE’s) verplicht om snel illegale inhoud, haatzaaiende uitlatingen en zogenaamde desinformatie van hun platformen te verwijderen. Zo niet, dan riskeren ze boetes tot 6% van hun jaarlijkse wereldwijde omzet:

Dus, wie in de EU zal bepalen wat eigenlijk desinformatie of misinformatie is?

Het zal toch de taak zijn van een onafhankelijke toezichthouder of een gerechtelijke autoriteit met in ieder geval duidelijke procedurele parameters en geen of weinig belangenconflicten. Dat is tenminste wat men zou hopen.

Maar nee.

De uiteindelijke beslisser over wat verkeerde of onjuiste informatie is, mogelijk niet alleen in de EU maar in meerdere rechtsgebieden over de hele wereld, zal de Europese Commissie zijn. Dat klopt, de machtswellustige, belangenverstrengelde, door Von der Leyen geleide uitvoerende macht van de EU. Dezelfde instelling die bezig is de economische toekomst van de EU op de helling te zetten door haar eindeloze sancties tegen Rusland en die vastzit in Pfizergate, een van de grootste corruptieschandalen in haar 64-jarige bestaan. Nu wil de Commissie de massacensuur naar een niveau tillen dat in Europa op zijn minst sinds de nadagen van de Koude Oorlog niet meer is vertoond.

Eind vorig jaar waarschuwde de Electronic Frontier Foundation  dat de DSA, in zijn huidige vorm, “een aanzienlijke negatieve impact zou kunnen hebben op de rechten van gebruikers, in het bijzonder die van privacy en vrijheid van meningsuiting”. En zoals de American Civil Liberties Union (ACLU) opmerkt, zijn vrijheid van meningsuiting en vrije pers de hoekstenen van elke echte liberale democratie. En de Europese Commissie staat op het punt een censuurregime in te voeren dat de vrijheid van meningsuiting in Europa dreigt te ondermijnen en zelfs mondiaal zou kunnen worden. Toch heeft dezelfde Commissie zojuist de Wereldprijs voor Vrede en Vrijheid gewonnen. Nogmaals, Orwell zal zich omdraaien in zijn graf.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Het kan momenteel even duren voor je comment verschijnt, omdat sommige random in de spam verdwijnen en ik ze er dan eerst uit moet vissen.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over