Mijn vrouw en ik hebben onlangs een cruise gemaakt die begon in Venetië, waarbij we eilanden en historische plaatsen in het oostelijk deel van de Middellandse Zee bezochten en eindigden in Rome, na stops in Valletta, Palermo en Napels. Er waren onvermijdelijk goede en slechte dingen in termen van hoe de excursies aan land waren geprogrammeerd, helaas meer slechte dan goede, en de kosten van de door de maatschappij aangeboden extra’s lijken in het zich ontwikkelende post-COVID-tijdperk omhoog te zijn geschoten, blijkbaar om de verliezen goed te maken die de afgelopen drie jaar in het droogdok zijn geleden, schrijft Philip M. Giraldi.

De meeste passagiers op ons schip waren Amerikanen of Canadezen, maar er waren ook veel Europeanen en inwoners van Australië en Nieuw-Zeeland. Vooral de nabijheid van de Europeanen bood een interessante gelegenheid om te leren wat de oude wereld ertoe brengt zichzelf te vernietigen als lemmingen die suïcidaal van de Noorse kliffen duiken. Aangezien zowel mijn vrouw als ik een aantal Europese talen beheersen, was het ook een goede gelegenheid om op een niet-bedreigende manier van gedachten te wisselen en zelfs om de mensen in de buurt in de bars en restaurants van het schip af te luisteren wanneer zij de politieke en sociale ontwikkelingen in hun thuisland bespraken. Toch was het ook interessant om te zien hoe de politiek binnendrong in een anders bewust apolitieke ervaring, met een parade rond het dek om geld in te zamelen voor de Oekraïense vluchtelingen. Mijn vrouw en ik deden niet mee.

De dagen in Venetië voordat de cruise begon waren verhelderend, om niet te zeggen gevaarlijk toen mijn zak werd gerold bij een drukke vaporetto stop voor het Accademia Museum. De Filippijnse obers in de bar van ons schip waren zeer geamuseerd toen ze hoorden dat een voormalige CIA-officier, die regelmatig vroeg om “gin martini shaken not stirred”, zijn portemonnee was gestolen. Toen ik uitlegde dat ik niemand had vermoord, onderbrak hij me om te zeggen dat “ze het waarschijnlijk verdienden.”

Op onze eerste dag in Venetië merkten mijn vrouw en ik meteen het grote aantal vroeger zeer prestigieuze winkels op die gesloten waren op het San Marcoplein, het toeristische centrum van de stad dat normaal gesproken klanten van topniveau aantrekt tegen prijzen van topniveau. De tekenen van economische achteruitgang waren nog duidelijker zichtbaar naarmate men zich verder van San Marco verwijderde, zoals de sluiting van vele restaurants en bars. Italië heeft het moeilijk, wat heeft geleid tot een scherpe verschuiving naar rechts bij de recente verkiezingen. Ook Groot-Brittannië, Duitsland en Frankrijk zitten allemaal in de problemen en vinden geen oplossingen bij de ongelukkige bende samenzwerende politici die onlangs zijn gekozen. Nog een paar stappen naar beneden en het hele kaartenhuis lijkt op instorten te staan.

Natuurlijk volgen sommige Europese politici de gemakkelijke en goedgekeurde koers die president Joe Biden heeft goedgekeurd, door de energiecrisis van het continent te wijten aan Vladimir Poetin in plaats van aan hun eigen bureaucratisch geklungel en falen om de belangen van hun medeburgers te beschermen. Geen enkele Europeaan die wij ontmoetten was bereid de overduidelijke waarheid te erkennen, namelijk dat de Oekraïne-crisis gebaseerd was op kwesties waarover volledig te onderhandelen viel en dat de Russische interventie vermijdbaar was. Een gepensioneerde Duitse ambtenaar die wij hebben ontmoet, was bijzonder geneigd om nooit kwaad te spreken over welke politicus dan ook. Tenzij ze Russisch of Chinees zijn. Hij liet ons weten dat de NAVO duidelijk moet maken dat zij Poetin wil verwijderen omdat “de man een fascist is” die “de Sovjet-Unie opnieuw wil creëren”. Ik antwoordde dat Poetin een nationalist is die opzettelijk is geprovoceerd en dat er een verschil is, maar onze gesprekspartner zat al snel op een ander spoor en zei dat Joe Biden “echt goede dingen heeft gedaan”. Toen we bekomen waren van de schok van zo’n belachelijke bewering, noemde ik de komst van 1,3 miljoen illegale immigranten in de VS onder het toeziend oog van Honest Joe, plus zijn gespeel met een kernoorlog ter ondersteuning van geen enkel bekend Amerikaans belang, behalve het verspreiden van iets dat “democratie” heet en dat de Verenigde Staten niet meer hebben, terwijl hij ook politieke tegenstanders verguisde als “binnenlandse terroristen”. En dan is er ook nog die kleine kwestie van het sturen van miljarden naar Oekraïne zodat het kan “winnen”, wat dat ook moge betekenen, om Rusland te verzwakken en tegelijkertijd te waarschuwen voor een dreigende gebeurtenis die “Armageddon” heet.

Ik sprak ook met een aantal Italianen over hun recente verkiezingen, waarbij de conservatieve leider van de partij Fratelli d’Italia, Giorgia Meloni, een coalitie leidde die haar waarschijnlijk met een comfortabele marge tot de nieuwe premier zal maken. In de westerse media wordt Meloni regelmatig en onvermijdelijk in verband gebracht met een andere voormalige nationalistische Italiaanse leider, Benito Mussolini. De malaise van de mensen die ik sprak over de neergang van Italië was duidelijk. Ze zien alles de verkeerde kant op gaan, en, het siert ze, weinigen van hen gaven een reet om Oekraïne. Wel reageerden ze bij hun recente stemgedrag op de ongekozen EU-commissaris Ursula von der Leyen, die aan de vooravond van de Italiaanse verkiezingen de Italianen waarschuwde dat ze zouden worden gestraft als ze op de “verkeerde”, d.w.z. conservatieve partijen, zouden stemmen. Gevraagd naar de opkomst van de rechtse politieke oppositie, dreigde zij “we zullen het resultaat van de stemming in Italië zien. Als de dingen in een moeilijke richting gaan – en ik heb het over Hongarije en Polen gehad – hebben we de instrumenten.”

Verder leek er een leeftijdsverschil te bestaan in de Italiaanse opvattingen over de stemming en de waarschijnlijke nieuwe regering. Jongere kiezers zeiden me meermaals: “Het brengt ons twintig jaar terug in de tijd”, een verwijzing naar de meer conservatieve politici die toen heersten. Oudere kiezers willen echter dat de sociale ontwrichting door de massale illegale immigratie in het land en de daarmee gepaard gaande islamisering stopt en dat de Italiaanse banen en bedrijven worden beschermd. Velen van hen noemden de wens om de Italiaanse en katholieke traditionele cultuur te behouden. Een gepensioneerde schoolmeester merkte ook wijselijk op dat Italië het voortouw zou moeten nemen bij het afschaffen van het Europees Parlement en het wegwerken van mensen als von der Leyen, omdat de Europese Unie is ontworpen als een vrijhandelszone, niet als een progressief gedomineerd orgaan dat bevoegd is om wetten en regels aan te nemen die ernstige gevolgen hebben voor de economieën van de lidstaten.

Joe Biden hekelde onvermijdelijk de Italiaanse verkiezingsuitslag als een tegenslag waar “de democratie op het spel staat” om de Amerikaanse kiezer ervan te overtuigen zijn stem uit te brengen voor de Democraten. Hij zei: “Jullie hebben net gezien wat er in Italië is gebeurd bij die verkiezingen. U ziet wat er over de hele wereld gebeurt. En de reden dat ik de moeite neem om dat te zeggen is dat we ook niet optimistisch kunnen zijn over wat er hier gebeurt. Ik wil het niet overdrijven, maar ook niet onderschatten. En het is de reden waarom ik zo bezorgd en zo geïnteresseerd en zo toegewijd ben om ervoor te zorgen dat de gouverneurs – Democratische gouverneurs – worden gekozen.” De voor de Italianen beledigende opmerking van Biden werd in de Amerikaanse media niet breed uitgemeten, maar kreeg in Italië veel kritisch commentaar. Verschillende Italianen met wie ik sprak, spraken er laatdunkend over.

En gezien mijn eigen mening over het gewoonlijk zeer gevoelige onderwerp, vroeg ik een Italiaanse functionaris die nauwe banden heeft met Fratelli d’Italia waarom Israël een pas krijgt van de nieuwe premier. Zij omarmt namelijk, net als haar tegenhanger Liz Truss in Groot-Brittannië, de nauwe relatie met de Joodse staat, waarbij zij haar overtredingen en misdaden tegen de menselijkheid vergeeft omdat dat opportuun is. Zij omarmt ook volledig het valse verhaal over Israël versus de Palestijnen. De ambtenaar antwoordde, met enige openhartigheid, dacht ik, dat Joden niet erg talrijk zijn in het moderne Italië, maar dat ze veel meer macht uitoefenen dan ze in aantal hebben. Zij zijn zeer invloedrijk in de media en in sommige sectoren van de economie in het bijzonder, en het loont een ambitieus politicus om aan hun kant te blijven. Ik antwoordde: “Ja, het is overal hetzelfde, vrees ik.”

Kort voordat onze cruise eindigde, stak Joe Biden voor de zoveelste keer zijn voet in zijn mond, en ik wilde graag weten wat de Europeanen vonden van de Nationale Veiligheidsstrategie van het Witte Huis – een rapport waartoe het Congres opdracht heeft gegeven en waarin zogenaamd de veiligheidsdoelen en doelstellingen van het buitenlands beleid van de VS worden geschetst, maar dat door criticus Jordan Schachtel wordt omschreven als “…ongecontroleerder dan al zijn voorgangers”. De NSS werd ooit gezien als een serieus document met een lijst van werkelijke bedreigingen voor de natie. Nu lijkt het op een hyper-politieke Blue Anon mailer voor fondsenwerving. De meeste zaken die in het vermeende dreigingsbeeld worden besproken, hebben helemaal niets met nationale veiligheid te maken. En de zaken die te maken hebben met nationale veiligheidskwesties hebben grote prioriterings- en politiseringsproblemen.”

In het document heeft de regering Biden de toenemende concurrentie met Peking tot de grootste uitdaging van Washington verklaard en zij gaat er prat op dat “wij de internationale orde pro-actief moeten vormgeven in overeenstemming met onze belangen en waarden” alvorens eraan toe te voegen dat “niets ons vermogen te boven gaat.” Het document benadrukt onvermijdelijk de noodzaak om “Rusland aan banden te leggen” en noemt dat land 71 keer. Het Kremlin wordt omschreven als een “onmiddellijke en aanhoudende bedreiging voor de internationale vrede en stabiliteit… De Verenigde Staten zullen niet toestaan dat Rusland, of welke mogendheid dan ook, zijn doelstellingen bereikt door het gebruik van, of het dreigen met, het gebruik van kernwapens.” De VS hebben ook de Chinese handelspraktijken veroordeeld en tegelijkertijd Rusland beschreven als een “aanhoudende bedreiging” – kunnen de VS het zich veroorloven dat zulke tegenstanders vijanden worden, gezien hun vele binnenlandse problemen, waaronder een uit de hand gelopen inflatie en schuldenlast? Veel Europeanen zijn bereid de VS het voortouw te laten nemen in dergelijke kwesties, maar zij hebben ook hun bezorgdheid geuit dat het op zijn minst tot een handelsoorlog zou komen en mogelijk nog veel erger.

Tot onze verbazing was onze Duitse contactpersoon het ermee eens dat het vreemd is dat de president niet één, maar twee grote militaire en economische machten min of meer als vijanden aanmerkt, om niet te zeggen dat het ernstig schizofreen is omdat het in tegenspraak is met andere beweringen van het Witte Huis over een op samenwerking gebaseerde wereldorde. En Biden onderneemt geen stappen om zijn oorlogszuchtige praatjes af te zwakken. Hij heeft al aangegeven dat hij Poetin niet zal ontmoeten tijdens de komende G20-top in Indonesië in november. Kan het zijn dat, omdat er verkiezingen in de VS op komst zijn, er weer een foto komt van Joe geflankeerd door mariniers voor Independence Hall, badend in rood licht en zwaaiend met zijn kleine vuistje?

Ik wil niet suggereren dat mensen die op cruise gaan representatief zijn voor iets anders dan hun demografische gegevens, d.w.z. redelijk welvarend en naar moderne maatstaven redelijk goed opgeleid. Maar het is niettemin interessant om te zien hoe de Europeanen in het algemeen geneigd zijn zich neer te leggen bij wat zij als halve waarheden van hun regeringen kennen. Europa zal in het komende jaar of twee zeker zinken of zwemmen naarmate de stijgende energiekosten de economieën te gronde richten en grote ontwrichtingen veroorzaken, een lot dat misschien zal worden gedeeld door een niveau van overheidsschuld en -uitgaven in combinatie met een verlies van enig nationaal doel dat samen een onomkeerbare neergang in de Verenigde Staten zal inluiden.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/09/27/de-vier-ruiters-van-de-apocalyps-in-aantocht/