De voedseltransitie, de energietransitie, de netto-nul-ideologie, programmeerbare digitale valuta van de centrale bank, de censuur van de vrijheid van meningsuiting en het onderdrukken van protest. Waar gaat het over? Om deze processen te begrijpen, moeten we eerst lokaliseren wat in wezen een sociale en economische reset is binnen de context van een instortend financieel systeem, schrijft Colin Todhunter.
Schrijver Ted Reece merkt op dat de algemene winstvoet een neerwaartse trend heeft vertoond van naar schatting 43% in de jaren zeventig van de negentiende eeuw tot 17% in de jaren 2000. Eind 2019 konden veel bedrijven niet genoeg winst genereren. Dalende omzet, krappe marges, beperkte cashflows en balansen met een hoge schuldenlast waren de overhand.
Professor Fabio Vighi van de Universiteit van Cardiff heeft beschreven hoe het sluiten van de wereldeconomie begin 2020 onder het mom van de bestrijding van een zogenaamd nieuwe ziekteverwekker de Amerikaanse Federal Reserve in staat stelde instortende financiële markten (COVID-hulp) te overspoelen met vers gedrukt geld zonder hyperinflatie te veroorzaken. Lockdowns beperkten de economische activiteit, waardoor de vraag naar het nieuw gedrukte geld (krediet) in de fysieke economie werd weggenomen en ‘besmetting’ werd voorkomen.
Volgens onderzoeksjournalist Michael Byrant was er alleen al in Europa 1,5 biljoen euro nodig om de crisis het hoofd te bieden. De financiële ineenstorting die de Europese centrale bankiers in het gezicht staarde, kwam in 2019 tot een hoogtepunt. De opkomst van een ‘nieuw virus’ zorgde voor een handig dekmantel.
De Europese Centrale Bank stemde in met een reddingsoperatie van 1,31 biljoen euro voor de banken, gevolgd door de EU die instemde met een herstelfonds van 750 miljard euro voor Europese staten en bedrijven. Dit pakket ultragoedkope langetermijnkredieten aan honderden banken werd aan het publiek verkocht als een noodzakelijk programma om de impact van de pandemie op bedrijven en werknemers op te vangen.
Als reactie op het instortende neoliberalisme zien we nu de uitrol van een autoritaire grote reset – een agenda die tot doel heeft de economie opnieuw vorm te geven en de manier waarop we leven te veranderen.
VERSCHUIVING NAAR AUTORITARISME
De nieuwe economie zal worden gedomineerd door een handvol technologiereuzen, mondiale conglomeraten en e-commerceplatforms, en nieuwe markten zullen ook worden gecreëerd door de financialisering van de natuur, die moet worden gekoloniseerd, gecommodificeerd en verhandeld onder het idee van bescherming van de natuur.
De afgelopen jaren zijn we getuige geweest van een overaccumulatie van kapitaal, en de creatie van dergelijke markten zal nieuwe investeringsmogelijkheden bieden (waaronder onbetrouwbare Ponzi-plannen ter compensatie van de CO2-uitstoot) voor de superrijken om hun rijkdom veilig te stellen en te bloeien.
Deze grote reset beoogt een transformatie van de westerse samenlevingen, resulterend in permanente beperkingen van fundamentele vrijheden en massale surveillance. Het World Economic Forum (WEF), dat wordt uitgerold onder de goedaardige term van een ‘Vierde Industriële Revolutie’, zegt dat het publiek uiteindelijk alles zal ‘huren’ wat ze nodig hebben (herinner je de WEF-video ‘Je zult niets bezitten en gelukkig zijn’?): het ontnemen van het eigendomsrecht onder het mom van een ‘groene economie’ en ondersteund door de retoriek van ‘duurzame consumptie’ en ‘klimaatnoodtoestand’.
Klimaatalarmisme en de mantra van duurzaamheid gaan over het bevorderen van geldverdienende programma’s. Maar ze dienen ook een ander doel: sociale controle.
Het neoliberalisme heeft zijn beloop gehad en heeft geleid tot de verarming van grote delen van de bevolking. Maar om afwijkende meningen te temperen en de verwachtingen te verlagen, zullen de niveaus van persoonlijke vrijheid waaraan we gewend zijn niet worden getolereerd. Dit betekent dat de bredere bevolking zal worden onderworpen aan de discipline van een opkomende toezichtstaat.
Om eventuele afwijkende meningen tegen te gaan, wordt aan gewone mensen verteld dat ze hun persoonlijke vrijheid moeten opofferen om de volksgezondheid, de maatschappelijke veiligheid (die verschrikkelijke Russen, islamitische extremisten of die door Sunak aangewezen boeman George Galloway) of het klimaat te beschermen. Anders dan in het oude normaal van het neoliberalisme vindt er een ideologische verschuiving plaats waarbij persoonlijke vrijheden steeds vaker als gevaarlijk worden afgeschilderd omdat ze in strijd zijn met het collectieve belang.
De echte reden voor deze ideologische verschuiving is ervoor te zorgen dat de massa gewend raakt aan de lagere levensstandaard en deze accepteert. Neem bijvoorbeeld Huw Pill, de hoofdeconoom van de Bank of England, die zegt dat mensen moeten ‘accepteren’ dat ze armer zijn. En dan is er Rob Kapito van ‘s werelds grootste vermogensbeheerder BlackRock, die zegt dat een ‘zeer gerechtigde’ generatie voor het eerst in hun leven met schaarste te maken krijgt.
Tegelijkertijd is de boodschap, om de boel te vertroebelen, dat de lagere levensstandaard het resultaat is van het conflict in Oekraïne en van de aanbodschokken die zowel de oorlog als ‘het virus’ hebben veroorzaakt.
De agenda voor een netto-nul-koolstofuitstoot zal een lagere levensstandaard helpen legitimeren (waardoor uw ecologische voetafdruk wordt verkleind) en tegelijkertijd het idee versterken dat onze rechten moeten worden opgeofferd voor het grotere goed. Je zult niets bezitten, niet omdat de rijken en hun neoliberale agenda je arm hebben gemaakt, maar omdat je de opdracht zult krijgen om op te houden onverantwoordelijk te zijn en te moeten handelen om de planeet te beschermen.
NET-ZERO-AGENDA
Maar hoe zit het met deze verschuiving naar een netto nuluitstoot van broeikasgassen en het plan om onze ecologische voetafdruk te verkleinen? Is het überhaupt haalbaar of noodzakelijk?
Gordon Hughes, voormalig econoom van de Wereldbank en huidig hoogleraar economie aan de Universiteit van Edinburgh, zegt in een nieuw rapport dat het huidige Britse en Europese netto-nulbeleid waarschijnlijk tot verdere economische ondergang zal leiden.
Blijkbaar zou de enige haalbare manier om geld bijeen te brengen voor voldoende nieuwe kapitaaluitgaven (voor wind- en zonne-infrastructuur) een twintig jaar durende vermindering van de particuliere consumptie met wel 10 procent zijn. Een dergelijke schok heeft zich in de afgelopen eeuw buiten de oorlog nog nooit voorgedaan; zelfs dan, nooit langer dan een decennium.
Maar deze agenda zal ook ernstige aantasting van het milieu veroorzaken. Dat zegt Andrew Nikiforuk in het artikel The Rising Chorus of Renewable Energy Skeptics, waarin wordt uiteengezet hoe de groene technodroom enorm destructief is.
Hij somt de verwoestende gevolgen voor het milieu op van een nog mineraalintensiever systeem gebaseerd op hernieuwbare energiebronnen en waarschuwt:
“Het hele proces van het vervangen van een in verval rakend systeem door een complexere, op de mijnbouw gebaseerde onderneming zou nu moeten plaatsvinden met een kwetsbaar banksysteem, disfunctionele democratieën, gebroken toeleveringsketens, kritieke mineralentekorten en vijandige geopolitiek.”
Dit alles veronderstelt dat de opwarming van de aarde reëel en antropogeen is. Niet iedereen is het daarmee eens. In het artikel Global warming and the confrontatie between the West and the rest of the world stelt journalist Thierry Meyssan dat de netto nul gebaseerd is op politieke ideologie en niet op wetenschap. Maar zulke dingen beweren is in de westerse landen ketterij geworden en wordt bekritiseerd met beschuldigingen van ‘ontkenning van de klimaatwetenschap’.
Ongeacht dergelijke zorgen gaat de mars naar het netto nulpunt door, en de sleutel daartoe is de Agenda 2030 van de Verenigde Naties voor duurzame ontwikkelingsdoelstellingen.
Tegenwoordig bevat bijna elk bedrijfsrapport, website of brochure een veelheid aan verwijzingen naar ‘koolstofvoetafdrukken’, ‘duurzaamheid’, ‘netto nul’ of ‘klimaatneutraliteit’ en hoe een bedrijf of organisatie haar duurzaamheidsdoelstellingen wil bereiken. Groene profilering, groene obligaties en groene beleggingen gaan hand in hand met het waar en wanneer mogelijk uitdragen van ‘groene’ referenties en ambities.
Het lijkt erop dat iedereen in het bedrijfsleven zijn bedrijfsvlag op de top van duurzaamheid plant. Neem bijvoorbeeld Sainsbury’s. Het is een van de ‘grote zes’ foodretailsupermarkten in Groot-Brittannië en heeft een visie op de toekomst van voedsel die het in 2019 heeft gepubliceerd.
Hier is een citaat daaruit:
“Gepersonaliseerde optimalisatie is een trend die mensen gechipt en verbonden kan maken zoals nooit tevoren. De komst van persoonlijke microchips en neurale verbindingen, een belangrijke stap voorwaarts ten opzichte van de draagbare technologie die vandaag de dag wordt gebruikt, heeft het potentieel om al onze genetische, gezondheids- en situatiegegevens te registreren, op te slaan en te analyseren door algoritmes die precies kunnen uitrekenen wat we nodig hebben om ons op een bepaald moment in ons leven te ondersteunen. Winkeliers, zoals Sainsbury’s, zouden een cruciale rol kunnen spelen om dit te ondersteunen, door binnen dertig minuten de levering van het benodigde voedsel te regelen – misschien wel per drone.”
Bijgehouden, getraceerd en gechipt – voor uw eigen voordeel. Bedrijven die toegang hebben tot al onze persoonlijke gegevens, tot aan ons DNA. Het rapport is bezaaid met verwijzingen naar duurzaamheid en het klimaat of milieu, en het is moeilijk om niet de indruk te krijgen dat het geschreven is om de lezer onder de indruk te laten van de technologische mogelijkheden.
Het promoten van een brave new world van technologische innovatie die niets te maken heeft met macht – wie bepaalt het beleid dat heeft geleid tot enorme ongelijkheid, armoede, ondervoeding, voedselonzekerheid en honger en wie is verantwoordelijk voor de degradatie van het milieu – is echter niets nieuws.
De essentie van macht wordt gemakshalve verdoezeld, niet in de laatste plaats omdat degenen achter het heersende voedselregime ook vorm geven aan het techno-utopische sprookje waarin iedereen nog lang en gelukkig leeft nadat hij insecten en synthetisch voedsel heeft gegeten terwijl hij in een digitaal panopticon leeft.
VALS GROEN
Het soort ‘groene’ agenda dat wordt gepusht is een marktkans van meerdere biljoenen om de zakken van rijke investeerders en subsidie-zuigende groene infrastructuurbedrijven te vullen, en maakt ook deel uit van een strategie die nodig is om de naleving te garanderen die nodig is voor het ‘nieuwe normaal’.
Het is bovendien een soort groen dat van plan is een groot deel van het platteland te bedekken met windparken en zonnepanelen, terwijl de meeste boeren niet langer landbouw bedrijven. Een recept voor voedselonzekerheid.
Degenen die investeren in de ‘groene’ agenda zijn in de eerste plaats geïnteresseerd in winst. Het uiterst invloedrijke BlackRock investeert in het huidige voedselsysteem dat verantwoordelijk is voor vervuilde waterwegen, aangetaste bodems, de ontheemding van kleine boeren, een zich steeds verder uitbreidende volksgezondheidscrisis, ondervoeding en nog veel meer.
Het investeert ook in de gezondheidszorg – een industrie die gedijt op de ziekten en aandoeningen die worden veroorzaakt door het eten van het ondermaatse voedsel dat het huidige systeem produceert. Heeft Larry Fink, de joodse topman bij BlackRock, plotseling een geweten ontwikkeld en is hij een milieuactivist geworden die zich bekommert om de planeet en de gewone mensen? Natuurlijk niet.
Bij serieuze beraadslagingen over de toekomst van voedsel zouden zeker kwesties als voedselsoevereiniteit, de rol van agro-ecologie en de versterking van familieboerderijen – de ruggengraat van de huidige mondiale voedselproductie – aan de orde komen.
Het bovengenoemde artikel van Andrew Nikiforuk concludeert dat, als we onze impact op het milieu echt serieus nemen, we onze behoeften moeten terugschroeven en de samenleving moeten vereenvoudigen.
Op het gebied van voedsel berust de oplossing op een benadering met weinig input die plattelandsgemeenschappen en lokale markten versterkt en prioriteit geeft aan kleine boerderijen en kleine onafhankelijke ondernemingen en detailhandelaren, lokale democratische voedselsystemen en een concept van voedselsoevereiniteit gebaseerd op zelfvoorziening en agro-ecologische principes en regeneratieve landbouw.
Het zou inhouden dat het recht op cultureel passend voedsel moet worden gefaciliteerd dat qua voedingswaarde rijk is als gevolg van diverse teeltpatronen en dat vrij is van giftige chemicaliën, terwijl lokaal eigendom en beheer van gemeenschappelijke hulpbronnen zoals land, water, bodem en zaden wordt gewaarborgd.
Dat is waar het echte milieubewustzijn en de toekomst van voedsel beginnen.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:
Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)
WEF dringt aan op verbod op zelfgekweekt voedsel om ‘klimaatverandering te bestrijden’
Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
