De niet-gekozen gouverneur Hochul en haar ministerie van Volksgezondheid hebben een illegale verordening opgesteld, waardoor ze zichzelf de macht hebben gegeven om iedereen zonder eerlijk proces vast te houden op grond van louter een vermoeden van een overdraagbare ziekte!
Welnu, de waanzin gaat door in de marxistische staat New York, waar de parasitaire marionettenpolitici hun ongrondwettelijke pogingen hervatten om iemand op te sluiten voor letterlijk elk ‘nood’-excuus:
🚨 Why does Gov Hochul and Tish James want the power to lockdown New Yorkers Unconstitutionally? Attorney Bobbie Anne Cox & Senator Borrello Press Conference Update Regarding NY Quarantine Camp Appeal
Location – Supreme Court Rochester NY
09/13/23
Learn more about the case.… pic.twitter.com/Bm1ySvF6gn— Cafecito Break (@cafecitobreak) September 14, 2023
De quarantainekampen zijn niet alleen bedoeld voor de komende PSYOP-23-pandemie, maar ook voor eindspel PSYOP-CLIMATE-CHANGE perma-lockdowns, meldt d2smtw.
Een uitstekend recent artikel dat al deze technocommunistische waanzin samenvat door Brownstone:
De New Yorkse advocaat Bobbie Anne Cox neemt het deze week in haar eentje op tegen de staat New York, nadat de staat in beroep is gegaan tegen een uitspraak van het Hooggerechtshof van de staat New York dat een zogenaamde “quarantaine kamp”-verordening (“Isolatie- en quarantaineprocedures”) van gouverneur Kathy Hochul ongrondwettelijk is.
Het bevel betreft de quarantaine van burgers door de deelstaatregering. Net als andere staten heeft New York al wetten met betrekking tot de quarantaine van de burgers – wetten die naar behoren zijn aangenomen door de gekozen staatsvertegenwoordigers. Deze wetten zijn opgesteld door wetgevers (wiens taak het is om dit werk te doen) en aangenomen met een meerderheid van stemmen in zowel de Vergadering als de Senaat en ondertekend door de gouverneur. Die wet voorziet niet alleen in de bescherming van het publiek door middel van quarantaine, maar omvat ook bescherming van individuele rechten.
Er zijn problemen met het optreden van de gouverneur.
- De uitvoerende macht heeft niet de macht om wetten te maken op grond van de grondwet. Dat is voorbehouden aan de wetgever.
- Nu één uitvoerende macht van de staat de macht overneemt die niet constitutioneel aan hen is gegeven, schept dit een precedent dat op soortgelijke wijze voor andere kwesties kan worden gebruikt om de rechten van burgers op een groot aantal andere kwesties te schenden – niet alleen in New York, maar ook in alle andere staten.
Wat staat er in deze verordening, vraagt u zich af? Het heeft te maken met de quarantaine van de burgers. Er is een geschiedenis van door de overheid verplichte quarantaine in tijden van epidemieën in ons land. Of de bestaande wetten wel of niet zijn misbruikt tegen individuen is een ander debat (zie bijvoorbeeld het geval van Typhoid Mary, die meer dan 23 jaar gevangen zat onder de quarantainewet van die tijd).
Deze gouverneursverordening plaatst de macht op het hoogste niveau van de deelstaatregering – centraal gecontroleerd. De regelgeving van de gouverneur omzeilt niet alleen de macht en verantwoordelijkheid van de wetgevende macht om passende wetten voor de burgers uit te vaardigen, maar brengt die macht ook verder dan het lokale niveau, waar deze het meest passend kan worden overwogen, en faalt volledig in het beschermen van de rechten van individuen tegen misbruik. of verkeerde toepassing door de staatsambtenaren.
In deze verordening is er geen vereiste voor de deelstaatregering om te bewijzen dat het beoogde individu besmet is, is blootgesteld aan een besmettelijke ziekte of een daadwerkelijk risico vormt voor zijn/haar medeburgers. De toepassing van de verordening is breed en beperkt zich niet alleen tot Covid-gevallen. Er is geen limiet met betrekking tot de leeftijd of de medische toestand van het individu (deze kan worden opgelegd aan een kind of een hoogbejaarde persoon), en er is niets gespecificeerd over de duur van de quarantaine, of hoe die duur zou worden bepaald. Het meest zorgwekkende is dat er geen mechanisme is voorzien waarmee het individu kan worden vrijgelaten.
Tijdens de eerste rechtszaak werd duidelijk gesteld dat het enige mogelijke mechanisme voor vrijlating erin bestond dat die persoon de staat aanklaagde, tenzij de staatsfunctionarissen besloten de vrijlating uit eigen beweging op te heffen.
Volgens de bepalingen van de verordening van de gouverneur kan de deelstaatregering wetshandhaving gebruiken om burgers met geweld uit hun huizen of bedrijven te verwijderen, tegen hun wil, en hen voor onbepaalde tijd in niet-gespecificeerde quarantainelocaties te plaatsen zonder mechanisme voor vrijlating!
Deze verschrikkelijke inbreuk op de rechten van burgers houdt hier echter niet op. Het schept een precedent voor een groter bereik van de uitvoerende macht. Als het niet wordt teruggedraaid in het hof van beroep, zal het andere gouverneurs aanmoedigen om meer uitstapjes te maken naar het terrein van de uitvoerende usurpatie van de wetgevende macht van de regering (zie de recente actie van de gouverneur van NM om de rechten van het tweede amendement af te schaffen door middel van een uitvoerend
Er bestaat geen twijfel dat degenen die dit soort uitvoerende maatregelen nemen (Lujan Grisham in New Mexico en Hochul in New York) weten dat dit buiten hun machtsbereik binnen ons regeringssysteem ligt. Ze weten ook dat, totdat iemand een rechtszaak aanspant en de overhand krijgt, ze een bepaalde periode hebben waarin deze uitvoerende regels en bevelen van kracht zullen zijn.
Het is essentieel dat het hof van beroep de uitspraak van gouverneur Hochul in de zaak van deze verordening handhaaft – voor het welzijn van alle inwoners van New York, maar ook voor ons allemaal in andere staten.
Deze gepassioneerde, welbespraakte, briljante advocaat vecht voor ons allemaal.
En Bobbie Anne Cox heeft eronder geleden. Ze heeft haar normale juridische praktijk opzij gezet om deze inspanning voort te zetten en heeft zich gedurende een langere periode uitsluitend op deze zaak geconcentreerd. Ze heeft kostbare tijd met haar gezin opgeofferd en talloze uren doorgebracht in het doolhof van moties, dossiers, dossiers, planning en onderzoek die deel uitmaken van het rechtssysteem met al zijn complexiteiten. Het werk was zwaar, eenzaam en tot op zekere hoogte ondankbaar. Als zij het beroep wint, zal er geen financieel voordeel voor haar of een van de eisers worden gerealiseerd.
Ze heeft geen grote staf van paralegals en junior advocaten die haar helpen deze zaak op te lossen. Ze heeft bij het voeren van deze strijd geen hulp gehad van haar andere collega’s in New York.
En omdat het te maken heeft met de complexiteit van het rechtssysteem, krijgt het weinig aandacht in de media. Misschien is het zo moeilijk voor te stellen waarom een deelstaatregering dit soort macht over de burgers zelfs maar wil, dat mensen het heel moeilijk vinden om te begrijpen dat dit eigenlijk precies is wat Bobbie Anne beschrijft in termen van het potentiële misbruik van individuele rechten.
Er heeft geen publieke verontwaardiging plaatsgevonden. Er heeft zich geen vloedgolf aan steun voor haar werk voorgedaan. En hoewel velen het geweldige werk dat ze heeft verricht steunen en zo opgelucht waren toen ze de zaak aanvankelijk won, zal de overgrote meerderheid van de mensen die baat hebben bij haar werk nooit weten dat ze haar veel dank verschuldigd zijn.
Op woensdag 13 september 2023 om 10.00 uur EST ( in het gerechtsgebouw in Rochester, NY, gelegen op 50 East Avenue), gaat Bobbie Anne Cox als een soort David op pad om Goliath te ontmoeten, afhankelijk van haar kennis van de wet in plaats van een katapult en stenen. Ze vertrouwt op de jury van New York om echt te bewijzen dat er nog steeds blinde gerechtigheid bestaat in New York.
De merites van haar zaak zijn duidelijk – zelfs voor mensen die niet zo bekend zijn met de wet. Basic Civics laat ons de juistheid van haar bewering zien. Dit is geen partijpolitieke kwestie. Hoewel zij Republikeinse eisers vertegenwoordigt, is zij dat zelf niet.
Als u haar kunt ondersteunen door de hoorzitting fysiek bij te wonen, doe dat dan. Misschien kunt u door uw aanwezigheid een stille herinnering aan de rechtbank zijn dat New Yorkers hierin geïnteresseerd zijn en haar inspanningen steunen.
Als u er niet persoonlijk bij kunt zijn, overweeg dan om de pleidooien live te bekijken op de website van de rechtbank: https://ad4.nycourts.gov/go/live/ . Houd haar en de rechters alstublieft ook in uw gedachten en gebeden en deel deze informatie met uw vrienden- en collega’s.
Moge zij zegevieren.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –
Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !
Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Dit is al meerdere malen gebeurd in de geschiedenis.
Stage 8 van de genocide waarop 9 spoedig volgt.
➔ 8. PERSECUTION: Victims are identified and separated out because of their ethnic or religious identity. Death lists are drawn up. In state sponsored genocide, members of victim groups may be forced to wear identifying symbols. Their property is often expropriated. Sometimes they are even segregated into ghettoes, deported into concentration camps, or confined to a famine-struck region and starved. They are deliberately deprived of resources such as water or food in order to slowly destroy them. Programs are implemented to prevent procreation through forced sterilization or abortions. Children are forcibly taken from their parents. The victim group’s basic human rights become systematically abused through extrajudicial killings, torture and forced displacement. Genocidal massacres begin. They are acts of genocide because they intentionally destroy part of a group. The perpetrators watch for whether such massacres meet any international reaction. If not, they realize that that the international community will again be bystanders and permit another genocide.
At this stage, a Genocide Emergency must be declared. If the political will of the great powers, regional alliances, or U.N. Security Council or the U.N. General Assembly can be mobilized, armed international intervention should be prepared, or heavy assistance provided to the victim group to prepare for its self-defense. Humanitarian assistance should be organized by the U.N. and private relief groups for the inevitable tide of refugees to come.
➔ 9. EXTERMINATION begins, and quickly becomes the mass killing legally called “genocide.” It is “extermination” to the killers because they do not believe their victims to be fully human. When it is sponsored by the state, the armed forces often work with militias to do the killing. Sometimes the genocide results in revenge killings by groups against each other, creating the downward whirlpool-like cycle of bilateral genocide (as in Burundi). Acts of genocide demonstrate how dehumanized the victims have become. Already dead bodies are dismembered; rape is used as a tool of war to genetically alter and eradicate the other group. Destruction of cultural and religious property is employed to annihilate the group’s existence from history. The era of “total war” began in World War II. Firebombing did not differentiate civilians from non-combatants. The civil wars that broke out after the end of the Cold War have also not differentiated civilians and combatants. They result in widespread war crimes. Mass rapes of women and girls have become a characteristic of all modern genocides. All men of fighting age are murdered in some genocides. In total genocides all the members of the targeted group are exterminated.
At this stage, only rapid and overwhelming armed intervention can stop genocide. Real safe areas or refugee escape corridors should be established with heavily armed international protection. (An unsafe “safe” area is worse than none at all.) The U.N. Standing High Readiness Brigade, EU Rapid Response Force, or regional forces — should be authorized to act by the U.N. Security Council if the genocide is small. For larger interventions, a multilateral force authorized by the U.N. should intervene. If the U.N. Security Council is paralyzed, regional alliances must act anyway under Chapter VIII of the U.N. Charter or the UN General Assembly should authorize action under the Uniting for Peace Resolution GARes. 330 (1950), which has been used 13 times for such armed intervention. Since 2005, the international responsibility to protect transcends the narrow interests of individual nation states. If strong nations will not provide troops to intervene directly, they should provide the airlift, equipment, and financial means necessary for regional states to intervene.