Vorige week vroeg ik mij af wat de realiteit is van de rivaliteit tussen de Verenigde Staten en China. Misschien is de “val van Thucydides” slechts een façade die het dreigende uiteenvallen van het “Amerikaanse imperium” verhult. In dit artikel vat ik het verloop ervan samen, dat westerlingen niet hebben begrepen, en nodig ik ons uit na te denken over wat er kan gebeuren als het verdwijnt, schrijft Thierry Meyssan.
De USSR stortte in zichzelf in, niet door de oorlog in Afghanistan (1979-89), maar door de ramp in Tsjernobyl (26 april 1989). De Sovjets realiseerden zich plotseling dat de staat niet langer de controle had. De leden van het Warschaupact, die door Leonid Brezjnev tot vazallen waren gemaakt, kwamen in opstand. De kerken, de communistische jeugd en de homo’s van Oost-Duitsland hebben de Berlijnse muur neergehaald [ 1 ]. De USSR reageerde niet alleen niet, maar liet ook zijn bondgenoten buiten Europa, vooral Cuba, in de steek. De eerste secretaris van de partij, Michail Gorbatsjov, veranderde van een hervormer in een vereffenaar. De USSR viel uiteen en er ontstonden veel nieuwe onafhankelijke staten. Toen was het een afdaling in de hel. Een paar “Nieuwe Russen” eigenden zich de collectieve bezittingen toe en voerden een machinegeweeroorlog in de straten van Moskou en St. Petersburg. De productie stortte in. In veel Russische regio’s werd het moeilijk om voedsel te vinden. De levensverwachting daalde sterk met ongeveer 15 jaar. De daling was zo scherp dat niemand dacht dat het land snel zou herstellen.
Tegelijkertijd stelden de Verenigde Staten zich voor wat ze zouden kunnen doen zonder rivaal. President George H. Bush Sr. sprak op 11 september 1990 een voltallig Congres toe en opperde het idee van een “Nieuwe Wereld Orde”. Hij had net een oorlog in de Golf geënsceneerd waar bijna elke staat ter wereld zich bij aansloot. Nog vóór het uiteenvallen van de USSR waren de Verenigde Staten de hypermacht geworden die niemand betwist [2]. De Straussiaan Paul Wolfowitz werkte een doctrine uit die erop gericht was de opkomst van een nieuwe concurrent, die de plaats van de Sovjet-Unie zou innemen, te voorkomen. Hij wees zonder aarzelen het politieke project van François Mitterrand en Helmut Köhl, de Europese Unie, aan als de vijand die vernietigd moest worden. De Europese Unie was vanaf het begin gebrekkig, met de verplichting om alle landen van het Warschaupact en de voormalige USSR op te nemen, totdat haar instellingen onwerkbaar werden en het Verdrag van Maastricht bepaalde dat Washington de EU zou verdedigen.
Het Pentagon was er zo zeker van dat het geen tegenstander meer had dat het een miljoen man demobiliseerde nadat Irak was verpletterd. De onderzoeks- en ontwikkelingseenheden van de legers werden ontbonden. President Bush sr. geloofde dat dit de laatste oorlog was en dat er een tijdperk van voorspoed aanbrak.
Hoewel niemand de suprematie van de VS bedreigt, voelt het dat zijn interne evenwicht kwetsbaar is. Hun banen zijn verplaatst en hun economie is meer gebaseerd op de internationalisering van hun valuta, de dollar, dan op de rijkdom die ze produceren.
In 2001 organiseerden de Straussianen de aanslagen van 11 september [ 3 ] en keurden de Rusmfeld/Cebrowski-doctrine goed [ 4 ] . Ze schortten de fundamentele vrijheden thuis op met de USA Patriot Act en voerden een “eindeloze oorlog” die het “grotere Midden-Oosten” teisterde.
Rusland zag het echter niet zo. In een toespraak gehouden op 11 februari 2007 op de Veiligheidsconferentie van München [ 5 ] , hekelde president Vladimir Poetin de New World Order van Bush als “unipolair”. Volgens hem zou het juister zijn om het als “monopolistisch” te omschrijven. Hij merkt op dat het verre van vrede bracht, maar ongeluk zaaide.
Tijdens de subprime-crisis bestudeerde de Russische intellectueel Igor Panarin, die destijds voor de geheime dienst werkte, de hypothese dat de dollar zou instorten en de Amerikaanse bevolking langs etnische lijnen zou worden verdeeld, zodat het land uiteindelijk uiteen zou vallen [ 6
Dus wat is er gebeurd?
In de 15 jaar sinds de toespraak in München is de prioriteit van Rusland geweest om zijn macht weer op te bouwen. In 2012 beloofde het Syrië te beschermen tegen door Angelsaksen gesteunde jihadisten (de zogenaamde “Arabische Lente”), maar wachtte twee jaar voordat het ingreep. Toen het uit de schaduw kwam, had het tal van nieuwe wapens. Op het slagveld leerde het hoe het ze moest gebruiken en trainde het zijn personeel, dat het om de zes maanden vernieuwde. Hoewel Vladimir Poetin in zijn toespraak in München Brazilië, India en China noemde als zijn bevoorrechte partners bij het opbouwen van een multipolaire wereld, wachtte hij lang voordat hij een bevoorrechte relatie met Peking aanging. China, dat nog gedeeltelijk in ontwikkeling is, oefent veel demografische druk uit op Russisch Siberië, maar het heeft begrepen dat het, om uit de “monopoliedictatuur” te komen, de bondgenoot van Rusland moet zijn. Beide landen hebben geleden onder het Westen en hebben hun leugens ervaren. Ze hebben geen toekomst zonder elkaar.
[De aankomende] Westerse nederlaag in Oekraïne zou een eye-opener moeten zijn voor de Verenigde Staten. De spanningen die Igor Panarin onderzocht, duiken weer op. De aanslagen van 11 september en de “eindeloze oorlog” zullen niets meer zijn geweest dan een afleidingsmanoeuvre. Ze gaven het “Amerikaanse imperium” uitstel, maar niets meer.
In de 35 jaar sinds de ineenstorting van de USSR hebben de Verenigde Staten zichzelf er ten onrechte van overtuigd dat ze hun rivaal hebben verslagen. In werkelijkheid waren het de Sovjets zelf die het omver wierpen. Ze geloofden dat de Russen een eeuw nodig zouden hebben om van hun fouten te herstellen. In feite zijn ze de leidende militaire macht ter wereld geworden. De Verenigde Staten zijn erin geslaagd West- en Midden-Europa te onderwerpen, maar moeten vandaag de confrontatie aangaan met alle staten die ze hebben gepest, geleid door Rusland en China.
In deze periode hebben de Republikeinen en Democraten plaatsgemaakt voor twee nieuwe stromingen: de Jacksonians rond Donald Trump en de Wokisten, de Goddelozen. We zijn momenteel getuige van een intensivering van de bevolkingsbewegingen in de VS. Verkiezingsspecialisten merken op dat veel Amerikanen de Woke regio’s verlaten en zich bij de Jacksonians voegen [ 7 ] . Verhuisbedrijven melden dat hun klanten grote steden verlaten voor kleinere, waar het leven goedkoper en aangenamer is. Wel merken ze allemaal dat hun klanten steeds vaker een nieuw motief aanhalen: ze gaan verhuizen om zich bij gezinsleden te voegen. Deze verklaring komt overeen met wat Colin Woodard tien jaar geleden waarnam [ 8 ]: Amerikaanse burgers clusteren per gemeenschap van herkomst. Vastgoedontwikkelaars observeren de toename van gated communities. Hun klanten groeperen zich met mensen zoals zijzelf, die dezelfde cultuur hebben geërfd en tot dezelfde sociale klasse behoren. Ze maken zich vaak zorgen over de toenemende onveiligheid en praten over een mogelijke burgeroorlog.
Laten we niet blind zijn. Alle rijken zijn sterfelijk. Zo ook het “Amerikaanse imperium”.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2023/04/15/cia-directeur-zegt-dat-wereldwijde-dominantie-van-de-grote-satan-niet-langer-een-zekerheid-is/
