Ooit bestond er een IJzeren Gordijn dat het Europese continent verdeelde. De term werd bedacht door de voormalige Britse premier Winston Churchill en was een verwijzing naar de pogingen van de toenmalige Sovjet-Unie om een fysieke en ideologische grens met het Westen te trekken. Het Westen voerde van zijn kant een beleid van indamming tegen de verspreiding en invloed van het communisme.
Spoel door naar het huidige tijdperk van technofeodalisme en er is nu sprake van wat een Tinnen Gordijn zou moeten worden genoemd, gefabriceerd door het angstige, onwetende, collectieve westen, via de G7 en de NAVO: deze keer om de integratie van het Zuiden in wezen in te dammen, schrijft Pepe Escobar.
BRICS tegen G7
Het meest recente en significante voorbeeld van deze integratie is de totstandkoming van BRICS+ tijdens de door Peking georganiseerde on-linetop van vorige week. Dit ging veel verder dan het vaststellen van de contouren van een “nieuwe G8”, laat staan een alternatief voor de G7.
Kijk maar naar de gesprekspartners van de vijf historische BRICS-landen (Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika): we zien een microkosmos van het Zuiden van de Wereld, die Zuidoost-Azië, Centraal-Azië, West-Azië, Afrika en Zuid-Amerika omvat – waarmee het “Mondiale” echt in het Zuiden van de Wereld wordt gebracht.
Het is onthullend dat de duidelijke boodschappen van de Russische president Vladimir Poetin tijdens de top in Peking, in schril contrast met de G7-propaganda, in feite gericht waren aan het hele Zuiden van de wereld:
– Rusland zal voldoen aan zijn verplichtingen om energie en meststoffen te leveren.
– Rusland verwacht een goede graanoogst – en tot 50 miljoen ton aan de wereldmarkten te kunnen leveren.
– Rusland zal de doorvaart van graanschepen naar de internationale wateren garanderen, ook al heeft Kiev Oekraïense havens ondermijnd.
– De negatieve situatie voor Oekraïens graan is kunstmatig opgeblazen.
– De sterke stijging van de inflatie in de wereld is het gevolg van de onverantwoordelijkheid van de G7-landen, niet van operatie Z in Oekraïne.
– Het gebrek aan evenwicht in de wereldverhoudingen broeit al lang en is een onvermijdelijk gevolg geworden van de erosie van het internationaal recht.
Een alternatief systeem
Poetin ging ook rechtstreeks in op een van de kernthema’s waarover de BRICS-landen sinds de jaren 2000 diepgaand discussiëren – het ontwerp en de invoering van een internationale reservemunt.
“Het Russische financiële berichtensysteem staat open voor verbinding met banken van de BRICS-landen.”
“Het Russische MIR-betalingssysteem breidt zijn aanwezigheid uit. Wij onderzoeken de mogelijkheid om een internationale reservemunt te creëren op basis van de mand van BRICS-valuta’s”, aldus de Russische leider.
Dit is onvermijdelijk na de hysterische westerse sancties na Operatie Z; de totale de-dollarisering die Moskou is opgelegd; en de toenemende handel tussen BRICS-landen. Zo zal tegen 2030 een kwart van de olievraag van de planeet afkomstig zijn van China en India, met Rusland als belangrijkste leverancier.
De “RIC” in BRICS kan eenvoudigweg niet het risico lopen te worden buitengesloten van een door de G7 gedomineerd financieel systeem. Zelfs het koorddansende India begint het door te krijgen.
Wie spreekt namens de ‘internationale gemeenschap’?
In het huidige stadium vertegenwoordigen de BRICS-landen 40 procent van de wereldbevolking, 25 procent van de wereldeconomie, 18 procent van de wereldhandel, en dragen zij voor meer dan 50 procent bij aan de economische groei in de wereld. Alle indicatoren gaan in stijgende lijn.
Sergey Storchak, CEO van de Russische bank VEG, formuleerde het heel diplomatiek: “Als de stemmen van de opkomende markten de komende jaren niet worden gehoord, moeten we heel serieus nadenken over het opzetten van een parallel regionaal systeem, of misschien wel een mondiaal systeem.”
Over een “parallel regionaal systeem” wordt al actief gesproken tussen de Economische Unie van Eurazië (EAEU) en China, gecoördineerd door minister van Integratie en Macro-economie Sergej Glazjev, die onlangs een verbluffend manifest heeft geschreven waarin hij zijn ideeën over economische soevereiniteit in de wereld kracht bijzet.
Ontwikkeling van de “derde wereld”
Wat er op het trans-Euraziatische financiële front gebeurt, zal parallel lopen met een tot dusver weinig bekende Chinese ontwikkelingsstrategie: het Global Development Initiative (GDI), dat president Xi Jinping vorig jaar tijdens de Algemene Vergadering van de VN heeft aangekondigd.
Het GDI kan worden gezien als een ondersteunend mechanisme van de overkoepelende strategie – en dat blijft het Belt and Road Initiative (BRI), bestaande uit economische corridors die Eurazië onderling verbinden tot aan zijn westelijke schiereiland, Europa.
Tijdens de dialoog op hoog niveau over mondiale ontwikkeling, een onderdeel van de BRICS-top, kwam het Zuiden van de wereld iets meer te weten over het GDI, een organisatie die in 2015 is opgericht.
In een notendop beoogt het GDI de internationale ontwikkelingssamenwerking op te voeren door de financiering aan te vullen van een groot aantal organen, zoals het fonds voor Zuid-Zuid-samenwerking, de Internationale Ontwikkelingsassociatie (IDA), het Aziatisch Ontwikkelingsfonds (ADF) en de Wereldmilieufaciliteit (GEF).
Prioriteiten zijn onder meer “armoedebestrijding, voedselzekerheid, reactie op COVID-19 en vaccins”, industrialisatie en digitale infrastructuur. Vervolgens is begin 2022 een groep “Vrienden van de GDI” opgericht, die al meer dan 50 landen heeft aangetrokken.
De BRI en de GDI moeten hand in hand gaan, ook al maakte Xi zelf tijdens de BRICS-top duidelijk dat “sommige landen de ontwikkelingsagenda politiseren en marginaliseren door muren op te trekken en andere landen verlammende sancties op te leggen”.
Duurzame ontwikkeling is dan weer niet bepaald het terrein van de G7, laat staan van de NAVO.
Zeven tegen de wereld
Het verklaarde hoofddoel van de G7-top in Schloss Elmau aan de Beierse Alpen is het “projecteren van eenheid” – zoals in de steunpilaren van het collectieve westen (inclusief Japan) verenigd in duurzame en onbepaalde “steun” voor de onherroepelijk mislukte Oekraïense staat.
Dat maakt deel uit van de “strijd tegen het imperialisme van Poetin”, maar dan is er ook nog “de strijd tegen honger en armoede, de gezondheidscrisis en de klimaatverandering”, zoals de Duitse kanselier Scholz de Bondsdag vertelde.
In Beieren drong Scholz aan op een Marshallplan voor Oekraïne – een belachelijk concept als je bedenkt dat Kiev en omgeving tegen eind 2022 net zo goed tot een nietig rommeltje gereduceerd zouden kunnen zijn. Het idee dat de G7 zou kunnen werken aan het “voorkomen van een catastrofale hongersnood”, volgens Scholz, bereikt een paroxysme van potsierlijkheid, aangezien de dreigende hongersnood een direct gevolg is van de door de G7 opgelegde sanctiehysterie.
Het feit dat Berlijn India, Indonesië, Zuid-Afrika en Senegal als extra leden voor de G7 heeft uitgenodigd, diende als extra comic relief.
Het tinnen gordijn
Het zou zinloos zijn om van de verbazingwekkende verzameling van middelmatigen “verenigd” in Beieren, onder de feitelijke leider van de Europese Commissie (EC), Ursula von der Leyen, enige substantiële analyse te verwachten over de ineenstorting van de wereldwijde toeleveringsketens en de redenen die Moskou dwongen om de gasstromen naar Europa te verminderen. In plaats daarvan gaven ze Poetin en Xi de schuld.
Welkom bij het tinnen gordijn – een 21e eeuwse heruitvinding van het Intermarium van de Oostzee tot de Zwarte Zee, bedacht door het Rijk van de Leugen, compleet met West-Oekraïne geabsorbeerd door Polen, de Drie Baltische Dwergen: Bulgarije, Roemenië, Slovenië, Tsjechië en zelfs het NAVO-aspirant Zweden en Finland, die allemaal zullen worden beschermd tegen “de Russische dreiging”.
Een EU zonder controle
De rol van de EU, die binnen de G7 de scepter zwaait over Duitsland, Frankrijk en Italië, is bijzonder leerzaam, vooral nu Groot-Brittannië weer de status heeft van een inconsequente eilandstaat.
Elk jaar worden er wel 60 Europese “richtlijnen” uitgevaardigd. Deze moeten verplicht worden omgezet in het interne recht van elke EU-lidstaat. In de meeste gevallen is er geen enkel debat.
Dan zijn er nog meer dan 10.000 Europese “rulings”, waar “deskundigen” van de Europese Commissie (EC) in Brussel “aanbevelingen” doen aan elke regering, rechtstreeks uit de neoliberale canon, betreffende hun uitgaven, hun inkomsten en “hervormingen” (op het gebied van gezondheidszorg, onderwijs, pensioenen) die moeten worden gehoorzaamd.
Verkiezingen in elke EU-lidstaat zijn dus absoluut zinloos. Nationale regeringsleiders – Macron, Scholz, Draghi – zijn slechts uitvoerders. Een democratisch debat is niet toegestaan: Democratie’, net als ‘EU-waarden’, zijn niet meer dan rookgordijnen.
De echte regering wordt uitgeoefend door een stel apparatsjiks, gekozen via een compromis tussen uitvoerende machten, die op een uiterst ondoorzichtige manier te werk gaan.
De EG staat volledig buiten elke vorm van controle. Dat is hoe een verbluffende middelmatigheid als Ursula von der Leyen – voorheen de slechtste minister van Defensie van het moderne Duitsland – omhoog werd gekatapulteerd tot de huidige EC-leider, die hun buitenlands, energie- en zelfs economisch beleid dicteert.
Waar staan zij voor?
Vanuit het perspectief van het Westen is het tinnen gordijn, met al zijn onheilspellende Koude Oorlog 2.0 boventonen, slechts een voorgerecht voor het hoofdgerecht: keiharde confrontatie in heel Azië en de Stille Oceaan – omgedoopt tot “Indo-Pacific” – een kopie van het mislukte Oekraïne-project dat is ontworpen om China’s BRI en GDI in toom te houden.
Als tegenreactie is het verhelderend om te zien hoe het Chinese ministerie van Buitenlandse Zaken nu in detail het contrast benadrukt tussen BRICS – en BRICS+ – en de westerse AUKUS/Quad/IPEF combo.
BRICS staat voor de facto multilateralisme; focus op mondiale ontwikkeling; samenwerking voor economisch herstel; en verbetering van het mondiale bestuur.
Het door de VS bedachte complot staat daarentegen voor een Koude Oorlog-mentaliteit, uitbuiting van ontwikkelingslanden, samenspannen om China in toom te houden en een America-first beleid dat de monopolistische “op regels gebaseerde internationale orde” verankert.
Het zou misleidend zijn te verwachten dat de G7-helden die in Beieren bijeen zijn, de absurditeit inzien van het opleggen van een prijsplafond voor de Russische olie- en gasexport, bijvoorbeeld. Als dat werkelijk gebeurt, zal Moskou geen problemen hebben om de energielevering aan de G7 volledig stop te zetten. En als andere landen worden uitgesloten, zou de prijs van de olie en het gas die zij importeren drastisch stijgen.
BRICS baant de weg voorwaarts
Geen wonder dus dat de toekomst onheilspellend is. In een verbluffend interview met de Wit-Russische staatstelevisie vatte de Russische minister van Buitenlandse Zaken Sergei Lavrov samen hoe “het westen eerlijke concurrentie vreest”.
Vandaar de top van de cancel-cultuur, en “onderdrukking van alles wat op een of andere manier in strijd is met de neoliberale visie en indeling van de wereld.” Lavrov gaf ook een samenvatting van de routekaart die voor ons ligt, ten behoeve van het hele Zuiden:
“We hebben geen nieuwe G8 nodig. We hebben al structuren… voornamelijk in Eurazië. De EAEU bevordert actief integratieprocessen met de VRC, waarbij het Chinese “Belt and Road”-initiatief op één lijn wordt gebracht met de Euraziatische integratieplannen. De leden van de Associatie van Zuidoost-Aziatische staten nemen deze plannen onder de loep. Een aantal van hen ondertekent vrijhandelszone-overeenkomsten met de EAEU. De Shanghai Cooperation Organization maakt ook deel uit van deze processen… Er is nog een structuur buiten de geografische grenzen van Eurazië.”
“Het is BRICS. Deze vereniging vertrouwt steeds minder op de westerse manier van zakendoen en op westerse regels voor internationale valuta, financiële en handelsinstellingen. Zij geven de voorkeur aan meer rechtvaardige methoden die geen enkel proces laten afhangen van de dominante rol van de dollar of een andere valuta. De G20 vertegenwoordigt volledig BRICS en nog vijf andere landen die de standpunten van BRICS delen, terwijl de G7 en zijn aanhangers aan de andere kant van de barricaden staan.”
“Dit is een ernstig evenwicht. De G20 kan verslechteren als het Westen haar gebruikt om de confrontatie aan te wakkeren. De door mij genoemde structuren (SCO, BRICS, ASEAN, EAEU en CIS) berusten op consensus, wederzijds respect en een evenwicht van belangen, en niet op de eis om de unipolaire wereldrealiteit te accepteren.”
Tinnen Gordijn? Meer een verscheurd gordijn.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2022/06/17/het-tijdperk-van-een-unipolaire-wereld-is-voorbij-poetin-op-het-internationaal-economisch-forum-in-st-petersburg/?swcfpc=1
