In een nieuw rapport van de Bank of International Settlements wordt geschat dat tot 90% van de nationale centrale banken ten minste in de planningsfase zit voor het lanceren van een centrale bank digitale valuta (CBDC):
Negen van de tien centrale banken onderzoeken digitale valuta’s voor centrale banken (CBDC’s), en meer dan de helft ontwikkelt ze nu of voert concrete experimenten uit. Met name het werk aan retail-CBDC’s is in een verder gevorderd stadium gekomen, meldt Kit Knightly.
Dit komt overeen met een rapport van het IMF uit maart, waarin werd gesteld dat meer dan honderd landen op zijn minst in de planningsfase zitten van het uitbrengen van hun eigen CBDC.
U kunt het hele IMF-rapport hier lezen, of een door Bloomberg gepubliceerde samenvatting hier.
Het lijkt erop dat programma’s voor door de overheid uitgegeven digitaal geld sinds 2020 overal ter wereld aan kracht hebben gewonnen, en blijkbaar bestaan ze nu in meer dan de helft van de landen op de planeet.
De nieuwste landen – Brazilië en Namibië – hebben hun plannen pas vorige maand aangekondigd.
Zoals met alle globalistische agenda’s, maakt de drang naar CBDC’s altijd deel uit van “het huidige ding”.
Eerst was het een antwoord op Covid. Toen konden ze ons helpen de klimaatverandering een halt toe te roepen. Nu zijn ze een antwoord op de oorlog in Oekraïne.
Op die manier zijn ze van een nauwelijks besproken idee in de marge uitgegroeid tot regelmatige aandacht in de mainstream en 90% van de wereld probeert ze uit, en dat alles in een tijdsbestek van een paar jaar (zoals we voorspelden in onze nieuwjaarsbijdrage).
Interessant is dat, terwijl er steeds meer over CBDC’s wordt gepraat, er één specifiek kenmerk is waarover steeds minder wordt gepraat: Programmeerbaarheid.
Vaste lezers zullen meer dan vertrouwd zijn met dit concept – we hebben het uitvoerig besproken in onze eerdere artikelen over CBDCS (hier en hier).
Voor de nieuwe lezers: programmeerbaarheid is een hypothetisch kenmerk van digitale valuta dat de uitgever in staat zou stellen grenzen te stellen aan en controle uit te oefenen op het gebruik ervan.
In wezen zou elke CBDC de staat, de centrale bank of het bedrijf dat het geld uitgeeft als loon, de macht geven om te controleren hoe en waar het geld wordt uitgegeven.
Elke CBDC komt neer op potentiële controle door derden over uw geld.
Zo simpel is het.
Dit heeft enorme implicaties voor het idee van individuele vrijheid. Gezien hoe de laatste twee jaar zijn verlopen, is het niet moeilijk voor te stellen hoe zo’n systeem misbruikt zou kunnen worden.
Betalingen stopzetten om “de NHS te beschermen”, loonbeslag leggen om “de klimaatverandering te bestrijden” of individuele financiële sancties opleggen omdat je niet bent ingeënt.
Men hoeft niet verder terug te kijken dan het Canadese truckersprotest om te zien hoe een staat mensen die een afwijkende mening zijn toegedaan, het financieel onmogelijk maakt. Een CBDC zou dat proces voor de staat gemakkelijker te handhaven en voor een individu moeilijker te omzeilen maken.
Het is duidelijk dat dit het grootste ethische en maatschappelijke probleem is bij elk mogelijk systeem van digitale valuta.
En toch wordt noch in het BIS-rapport, noch in het IMF-rapport, noch in de samenvatting van Bloomberg ook maar in detail ingegaan op het idee van “programmeerbaarheid”. Het woord wordt in de drie documenten slechts één keer gebruikt, en er wordt nooit uitgelegd wat het eigenlijk betekent
OffGuardian heeft al eerder uitvoerig aandacht besteed aan CBDC’s, en de pers heeft in het verleden nooit geaarzeld om de “voordelen” van dergelijk streng gecontroleerd geld op te hemelen. Integendeel, het is altijd behandeld als een belangrijk verkoopargument.
Agustin Carstens, het hoofd van de Bank of International Settlements besprak het idee uitvoerig in een video in de zomer van 2021:
Het belangrijkste verschil [met een CBDC] is dat de centrale bank de absolute controle zou hebben over de regels en voorschriften die het gebruik van die uitdrukking van centrale bankaansprakelijkheid zullen bepalen, en vervolgens de technologie zou hebben om dat af te dwingen.”
Een artikel in de Telegraph van juni 2021 was opnieuw lovend over de mogelijke voordelen van programmeerbare valuta:
Digitaal geld zou zo geprogrammeerd kunnen worden dat het alleen wordt uitgegeven aan eerste levensbehoeften, of goederen die een werkgever of regering verstandig acht […] Daar zouden sociaal gunstige uitkomsten uit kunnen komen, door activiteiten te voorkomen die op de een of andere manier als sociaal schadelijk worden gezien.
Ze waren nooit eerder terughoudend om over programmeerbaarheid te praten, dus het is opmerkelijk dat ze die weg van discussie plotseling hebben afgesloten.
Misschien een teken dat ze overschat hebben wat de mensen zouden aanvaarden, en dat ze nu al meer weerstand tegen het idee ondervinden dan ze hadden verwacht.
Dat is een geruststellende gedachte.
Maar laat je niet misleiden: het feit dat ze er niet meer over beginnen, betekent niet dat ze het laten gaan. Ze willen gewoon dat je het vergeet.
Oh, en voor het geval u het zich afvroeg, op de lijst van landen die digitale valuta uitproberen staan Oekraïne en Rusland, de Verenigde Staten en China, Groot-Brittannië en de EU.
Elk team in de competitie.
Een kant kiezen zal je niet redden.
https://dissident.one/2022/04/14/30804/?swcfpc=1
