Vanaf het allereerste begin van de covid-paniek is het verhaal als volgt geweest: voer strenge lockdowns in of je bevolking zal een bloedbad meemaken, meldt Mises.org.

Mortuaria zullen overspoeld worden, het dodental zal verbijsterend zijn. Aan de andere kant werd ons verzekerd dat in de rechtsgebieden die wel zouden sluiten, slechts een fractie van het dodental zou vallen.

Toen er vaccins beschikbaar kwamen, werd het verhaal gewijzigd in: “Zorg voor vaccinaties en dan zal de ziekte zich niet meer verspreiden. De landen zonder vaccins, daarentegen, zullen te maken blijven krijgen met massale slachtoffers.”

Het lockdown verhaal is natuurlijk al grondig onderuit gehaald. Jurisdicties die geen lockdown toepasten of slechts zwakke en korte lockdowns toepasten, kregen uiteindelijk covid-dodentallen die vergelijkbaar waren met – of zelfs beter dan – de dodentallen in landen die draconische lockdowns toepasten. Voorstanders van lockdown zeiden dat landen die tot lockdown zouden overgaan overwegend beter af zouden zijn. Deze mensen hadden het duidelijk mis.

Niet afgeschrikt door de toenemende ongeloofwaardigheid van het “lockdown”-verhaal, blijven de mondiale gezondheidsbureaucraten desondanks doorgaan met gedwongen vaccinaties – zoals we nu zien in Oostenrijk – en blijven ze ons verzekeren dat alleen landen met een hoge vaccinatiegraad kunnen hopen rampzalige gevolgen van covid te voorkomen.

De ervaringen in Afrika ten zuiden van de Sahara stellen deze beide verhalen echter ter discussie: De cijfers in Afrika zijn veel, veel lager dan de deskundigen waarschuwden.

Zo meldde AP deze week dat ondanks de lage vaccinatiegraad, Afrika het beter heeft gedaan dan het grootste deel van de wereld:

Toch is een ramp voor Afrika reeds lang voorspeld om verschillende redenen, zelfs buiten de beschikbaarheid van vaccins. Het is bijvoorbeeld bekend dat in de armste delen van de wereld een lockdown bijzonder onpraktisch is. Dit komt doordat bevolkingsgroepen op plaatsen met onontwikkelde economieën niet gewoon thuis kunnen zitten en van hun spaargeld of schulden kunnen leven. In plaats daarvan moeten deze mensen de wereld intrekken en hun dagelijkse kost verdienen. Honger is het alternatief. Bovendien wordt veel van dit werk gedaan in de informele economie, zodat het afdwingen van lockdowns extra moeilijk wordt.

Het artikel gaat nog verder, maar dat is zinloos. Mises.org blaat een eind weg maar weigert de oorzaak te benoemen, omdat dat hun meesters niet uitkomt. Waar het op neerkomt is dat HCQ en Ivermectine in Afrika gegeten wordt alsof het snoepgoed is. Niet tegen het verzonnen corona-virus, maar omdat het helpt tegen malaria en rivierblindheid.

Zie de header afbeelding (hij is opklikbaar).

Beide zijn heel effectieve medicijnen. Zoals Japan recentelijk bewees.

En India al eerder.

Wij mogen geen werkzame geneesmiddelen gebruiken omdat er nooit een noodgoedkeuring voor een – experimenteel – ‘vaccin’ afgegeven mag worden als er een werkend geneesmiddel bestaat. Moeilijker is het niet.

En denk je nou echt dat de ijdeltuiterige Hugo de Jonge zich zou verzetten tegen de opdracht van zijn bazen als hij weet wat degenen overkomen is die wel het lef hadden?

Reken maar dat Hugo peultjes schijt.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2021/09/09/18798/