Het is geen vogel of vliegtuig, maar een gevleugelde microchip zo klein als een zandkorrel die door de wind kan worden meegevoerd en zaken als vervuilingsniveaus of de verspreiding van ziektes in de lucht in de gaten kan houden.
De piepkleine microvliegtuigen, waarvan de ontwikkeling door ingenieurs van de Northwestern University is beschreven in een artikel dat deze week in Nature is gepubliceerd, worden aangekondigd als de kleinste door mensen gemaakte vliegende structuren ooit, meldt NPR.
00:59: Population surveillance
Kleine vliegmachines die informatie over hun omgeving kunnen verzamelen
De toestellen hebben geen motor; in plaats daarvan lieten de ingenieurs zich inspireren door de vrij vallende propellerzaden van de esdoorn – technisch bekend als samaravrucht. De ingenieurs optimaliseerden de aërodynamica van de microvliegers zodat “wanneer deze structuren door de lucht vallen, de interactie tussen de lucht en deze vleugels een rotatiebeweging veroorzaakt die een zeer stabiele, langzaam vallende snelheid creëert,” zei John A. Rogers, die de ontwikkeling van de apparaten leidde.
“Daardoor kunnen deze structuren gedurende langere perioden in wisselwerking staan met de omgevingswind, die het verspreidingsproces echt bevordert”, aldus de Northwestern-professor materiaalwetenschap en -techniek, biomedische techniek en neurologische chirurgie.
De wind zou de minuscule microchips verstrooien, die hun omgeving zouden kunnen waarnemen en informatie verzamelen. De wetenschappers zeggen dat ze mogelijk gebruikt kunnen worden om te controleren op besmetting, om bevolkingsgroepen in het oog te houden of zelfs om ziekten op te sporen.
Hun makers verwachten dat microfliers deel zullen uitmaken van “grote, gedistribueerde verzamelingen van geminiaturiseerde, draadloze elektronische apparaten”. Met andere woorden, ze zouden op een zwerm kunnen lijken.
Hoewel de grootte en de techniek van de microfliers uniek zijn, berichtte NPR in maart over de ontwikkeling van soortgelijke “microdrones”. Het concept heeft ook zijn weg gevonden naar de dystopische science fiction serie Black Mirror.
“We denken dat we de natuur verslaan”
Maar anders dan bij esdoornzaden, moesten de ingenieurs de afdaling van hun microfliers vertragen om de toestellen meer tijd te geven om gegevens te verzamelen. Teamlid Yonggang Huang ontwikkelde een computermodel dat het beste ontwerp berekende waarmee de microfliers langzaam konden vallen en zich wijd konden verspreiden.
“Dit is onmogelijk met trial-and-error experimenten,” zei Huang in een Northwestern nieuwsbericht.
De ingenieurs maakten eerst een basis en plakten die vervolgens op “een licht uitgerekt rubberen substraat”, aldus het persbericht. Wanneer dat substraat ontspannen is, springt het omhoog in een precieze driedimensionale vorm.
“We denken dat we de natuur hebben verslagen,” zei Rogers. “Tenminste in de beperkte zin dat we structuren hebben kunnen bouwen die vallen met stabielere banen en met langzamere eindsnelheden dan gelijkwaardige zaden die je zou zien van planten of bomen.”
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2021/05/05/schwab-hersen-chip/
