Een ziekenhuismedewerker heeft bij het Schotse Covid-19-onderzoek getuigd dat het ziekenhuis waarin hij werkt “halfvol” was bij “de uitbraak” van covid en het begin van de eerste lockdown. In april 2020 werden geleidelijk covid-patiënten opgenomen in het ziekenhuis, maar het was nog lang niet zo druk als op een normale dag vóór covid, schrijft Rhoda Wilson.
Het Britse Covid-19-onderzoek onderzoekt, overweegt en rapporteert over de voorbereidingen en de reactie op de pandemie in Engeland, Wales, Schotland en Noord-Ierland, in gebieden die voorbehouden zijn aan de Britse regering en het Britse parlement. Terwijl het Schotse Covid-19-onderzoek aspecten onderzoekt van de gedecentraliseerde strategische reactie op de pandemie tussen 1 januari 2020 en 31 december 2022.
Het Schotse Covid-onderzoek, werd officieel gestart in mei 2022. Het onderzoek is opgesplitst in vier onderzoeksstromen die portefeuilles worden genoemd:
- Portefeuille 1 – Reactie van de publieke sector.
- Portefeuille 2 – Financiële en welzijnssteun aan bedrijven en particulieren.
- Portefeuille 3 – Het aanbieden van gezondheids- en sociale zorgdiensten.
- Portfolio 4 – Onderwijs, certificering, impact op kinderen en jongeren.
Van 21 tot en met 23 mei 2024 hield het zijn laatste week van hoorzittingen over de impact op de gezondheidszorg en de sociale zorg. Op de laatste dag gaf Neil Craig, die 25 jaar als ziekenhuismedewerker bij de Glasgow Royal Infirmary heeft gewerkt, zijn mondelinge getuigenis. Hij werkte in het ziekenhuis tijdens de pandemie en getuigde als vakbondsvertegenwoordiger voor Unite over de gevolgen van de pandemie en de reactie daarop voor de medewerkers.
Aanvankelijk hadden hij en zijn collega’s geen covid-besmettingen. Ze vonden het hun plicht om te blijven werken, ondanks wat er in de media werd gepubliceerd.
Hij zei dat de managers van het ziekenhuis aanvankelijk niet wisten wat de impact van covid zou zijn of hoeveel patiënten ze konden verwachten.
“Ze dachten dat de werkdruk hoger zou zijn, dus we waren er allemaal. En we konden daar blijven zolang we wilden, omdat mensen niet zeker wisten of je wel nodig zou zijn. Maar het bleek dat ze niet echt nodig waren”, vertelde hij aan het onderzoek. Omdat er een aanzienlijke daling was van de hoeveelheid werk die ze moesten doen.
“We hadden niet de capaciteit [grote aantallen patiënten] in het ziekenhuis. Het is duidelijk dat veel patiënten uit het ziekenhuis zijn ontslagen, hetzij naar huis, naar verzorgingshuizen of andere plaatsen, [en] dat ze geen electieve operaties hebben gepland. De werkdruk was dus zeker niet zo hoog”, zei hij.
In zijn schriftelijke getuigenis (zie het laatste deel van dit artikel) zei Craig dat het medische blok minder dan halfvol was. Er werd hem gevraagd wat hij bedoelde met ‘medisch blok’.
“Een medische blok zou lijken op een gewone huisarts,” legde hij uit. “We zijn eraan gewend dat we de meeste dagen op volle capaciteit draaien. Maar dan ging je naar de afdelingen en ze waren half leeg, half vol, hoe je het bekijkt.
Vanaf ergens in april 2020 zouden de opnames van covid-patiënten in het ziekenhuis toenemen en “geleidelijk zou de werkdruk toenemen, maar het zou nog steeds niet in de buurt komen van een normale dag [vóór covid] omdat je geen electieve operaties hebt, heb je geen kliniekafspraken. Dus je hebt alleen mensen die serieus in een ziekenhuis moeten zijn en spoedeisende hulp nodig hebben,” zei hij.
U kunt HIER de middagsessie van de Covid Inquiry hoorzitting op 23 mei 2024 bekijken. Het deel van de getuigenis van Neil Craig in de onderstaande video begint op tijdstempel 39:37.
Zoals Andrew Bridgen, lid van het Britse parlement voor North West Leicestershire, in een tweet opmerkte: Herinner je je dat Debbie Hicks werd gearresteerd wegens een “overtreding van de openbare orde” omdat ze lege afdelingen en wachtkamers in ziekenhuizen filmde?
I remember seeing this video during the lockdown and so-called pandemic. This lady was arrested at the time for exposing the truth. The Scottish Covid inquiry has now heard evidence from medical staff that hospitals were never overwhelmed and were in fact “half empty.” https://t.co/g3iX7UALbz
— Andrew Bridgen (@ABridgen) May 31, 2024
Neil Craig: schriftelijke getuigenis
In het bovenstaande fragment ondervroeg de heer Edwards Craig over paragrafen 28, 30 en 31 van zijn schriftelijke getuigenis. Je kunt Craigs volledige schriftelijke getuigenis HIER vinden. Hieronder geven we de paragrafen 28 tot en met 32 weer.
28. Vóór de pandemie werkte ik 48 uur per week, hoewel ik slechts een contract had voor zeven en een half uur per week. Ik werkte elke avond een uur extra en op zondag vier uur. Tijdens de pandemie werkte ik ook de meeste zaterdagen, dus ik werkte bijna elke dag, soms zeven dagen per week, alleen maar omdat ik vakbondsvertegenwoordiger was. Ik dacht dat ik in het ziekenhuis moest zijn om er zeker van te zijn dat ik wist wat er eventueel was veranderd.
29. In het begin hadden we geen last van covid, dus tijdens de eerste lockdown waren we elke dag goed bemand. Mensen gingen graag naar hun werk omdat ze niet in lockdown wilden zitten. Zij waren de enige mensen die toen naar buiten, dus gingen ze liever naar hun werk. Niemand ging met klachten naar het werk.
30. Aan het begin van de pandemie werd de hoeveelheid werk sterk verminderd omdat het ziekenhuis bijna leeg was als gevolg van het aantal patiënten dat in de eerste paar weken naar huis of naar verzorgingshuizen werd ontslagen. Voordien waren de afdelingen normaal gesproken elke dag vol en beschikte het ziekenhuis over minstens 1000 ziekenhuisbedden. Het medische blok was minder dan de helft gevuld.
31. Er was minder werk, dus er waren momenten dat het personeel een uur tot anderhalf uur niks te doen had. Dit duurde tot eind april 2020. Er vonden geen operaties plaats en de herstelruimte werd omgevormd tot covid-ruimtes. Het toenmalige personeel was gewoon dankbaar dat ze het huis konden verlaten en ergens anders heen konden gaan terwijl alle anderen binnen moesten blijven, hoewel sommigen zich rusteloos voelden door de verminderde werkdruk. Het was echter nog steeds beter dan opgesloten te zitten in een huis – sommige arbeiders woonden op zichzelf, en het was beter voor hen om binnen te komen en met mensen te praten, dan alleen thuis te zijn.
Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
