‘We staan tegenover de hele NAVO in Oekraïne’- zegt het Kremlin, terwijl steeds meer Westerse landen ‘gevechtstanks’ sturen

Het Verenigd Koninkrijk overweegt voor het eerst Britse tanks aan Oekraïne te leveren om de binnenvallende troepen van Rusland te bestrijden, zo heeft Sky News begrepen.

Er zijn “al een paar weken” gesprekken gaande over de levering van een aantal Challenger 2 gevechtstanks van het Britse leger aan de Oekraïense strijdkrachten, aldus een westerse bron met kennis van de gesprekken.

Het goede nieuws voor Oekraïne is dat de VS, Frankrijk en Duitsland ermee hebben ingestemd het land een aantal modernere infanteriegevechtsvoertuigen, of IFV’s, uit hun voorraden te sturen om de strijd tegen de Russische indringers te ondersteunen.

Onvermijdelijk hebben de niet-deskundige media dit alles onder de noemer “tanks” geschaard, een klassiek voorbeeld van luie journalistiek, want als ze de moeite hadden genomen iemand met een beetje militaire kennis te vragen, zouden ze te horen hebben gekregen dat dit niet zo is; het zijn IFV’s, een heel ander verhaal.

De Amerikanen sturen vijftig Bradley voertuigen, zo is ons verteld. Deze zijn er zowel in cavalerie (verkenning) als in IFV versies, en ik denk dat Oekraïne de laatste krijgt.

Met een bemanning van drie man en maximaal zes “dismounts” achterin bieden ze een betere manier om infanterie naar de plaats van contact te brengen dan per vrachtwagen of te voet.

Ze hebben een handig 25 mm kanon dat, in geval van nood en vanuit de juiste hoek, oudere Sovjet/Russische main battle tanks kan uitschakelen. Hij draagt ook twee TOW anti-tankraketten die alle behalve de meest recente Russische ontwerpen overtreffen.

Vergelijkbaar maar ouder is de Duitse Marder IFV die wordt geleverd. Deze bestaat al sinds de jaren 1970, en ik heb er destijds mee gewerkt in Duitse handen.

Hun snelheid en betrouwbaarheid was indrukwekkend, en ze zijn op dezelfde manier bewapend als de Bradley. Tenslotte hebben de Fransen een aantal van hun AMX-10 RC verkennings-/tankvernietigingsvoertuigen op wielen beloofd die, hoewel ze geen infanterie vervoeren, een 105 mm kanon hebben dat de meeste Russische tanks zal uitschakelen, hoewel ze in vergelijking daarmee zelf dun gepantserd zijn.

Dit is allemaal een stap in de goede richting, maar het is niet helemaal waar de Oekraïners om gevraagd hebben en ook niet wat zij naar mijn mening echt nodig hebben.

Aangezien zij de overgang van een defensieve naar een offensieve houding op het slagveld voortzetten, hebben zij echt meer moderne, NAVO-standaard, echte main battle tanks (MBT’s) nodig.

In een gecombineerde wapencontext biedt geen enkel ander wapensysteem de combinatie van vuurkracht, mobiliteit en bescherming die nodig is om een aanval uit te voeren tegen vastberaden en goed bewapende tegenstanders.

Wat kan het westen bieden? Er zijn vier kanshebbers: de Britse Challenger 2, de Amerikaanse M1A2 Abrams, de Franse Leclerc en de Duitse Leopard 2.

De Challenger 2 kunnen we meteen buiten beschouwing laten; het Verenigd Koninkrijk kan er zelf nauwelijks in slagen twee regimenten van deze – ruwweg 100 – tanks op de been te brengen, en bovendien maakt het gebruik van een 120 mm rifled kanon met munitie die onverenigbaar is met andere NAVO-landen, die allemaal het door Duitsland ontworpen 120 mm smoothbore kanon gebruiken.

De Amerikaanse Abrams is een formidabele tank en er zijn er genoeg van, maar zijn gasturbinemotor is een brandstofslurper en gebruikt kerosine in plaats van diesel, wat een te grote belasting zou zijn voor het Oekraïense logistieke systeem. De Franse Leclerc zou een kanshebber kunnen zijn en er liggen er momenteel wellicht bijna 200 in Frankrijk opgeslagen, naast die waarmee het Franse leger is uitgerust. Hij gebruikt NAVO-standaardmunitie en heeft een dieselmotor.

Het slimme geld staat echter op de Leopard 2, waarvan ik vermoed dat het de tank is die Oekraïne echt wil.

Hij is snel, betrouwbaar en voldoende gepantserd, en is sinds zijn introductie bij de Bundeswehr in 1979 voortdurend verbeterd. Hij is ook populair. Hoe goed een tankontwerp is, kun je meestal afmeten aan de export; de Leopard 2 wordt wereldwijd door meer dan 20 legers gebruikt en er zijn er tot nu toe meer dan 3.600 van gemaakt. Ter vergelijking: Challenger 2 wordt door twee landen gebruikt, Groot-Brittannië en Oman, en er zijn er ongeveer 450 gebouwd.

Naysayers zullen wijzen op de logistieke en opleidingslast die gepaard gaat met de invoering van nóg een stuk uitrusting in de grote en uitdijende hoeveelheid uitrusting die Oekraïne nu gebruikt. Dat is een geldig punt, maar met de Leopard 2 denk ik dat het de moeite waard is.

Bovendien kun je in ongeveer tien weken een bekwaam tankbemanningslid opleiden. Allemaal op tijd voor de lente/zomer offensieven.

Maar Oekraïne heeft niet alleen tanks nodig om de Russen van hun grondgebied te verdrijven.

Het heeft modernere artilleriesystemen nodig, meer precisieraketapparatuur, luchtverdedigings- en anti-drone raketten en kanonnen, en aanhoudende en betrouwbare leveringen van munitie en ander materieel.

En dat is alleen nog maar voor de landoorlog. In de lucht zijn meer en betere drones en moderne aanvalsvliegtuigen nodig, idealiter de alomtegenwoordige Amerikaanse F-16 snelle jet. Eerdere opmerkingen over logistiek en training zijn ook hier van toepassing.

Net als veel andere waarnemers raak ik steeds meer verbijsterd en gefrustreerd over de terughoudendheid van het westen bij het leveren van dergelijk wapentuig.

Rusland is hiermee begonnen en het westen moet Oekraïne steunen om het af te maken. Tijd om de handschoenen uit te trekken en niet langer te schutteren.

Het gaat over het Italiaans-Franse SAMP/T Mamba-luchtverdedigingssysteem voor de middellange afstand, waar Oekraïne meermaals om vroeg na de start van de Russische speciale militaire operatie.

Het luchtverdedigingssysteem, dat is bewapend met Aster-30 interceptors, oorspronkelijk gemaakt voor marineschepen, is ontwikkeld door het in Frankrijk gevestigde Eurosam om een ​​scala aan bedreigingen vanuit de lucht tegen te gaan, waaronder bemande en onbemande vliegtuigen met een bereik tot 60 kilometer.

Het systeem is gebouwd rond een aangepaste versie van THALES’s ARABEL multifunctionele vuurleiding, X-band langeafstandsradar, die een vliegtuig kan detecteren vanaf 70 kilometer en een raket vanaf 20 kilometer.

Ongeveer 24 SAMP / T Mamba zijn naar verluidt in dienst bij het Italiaanse leger, terwijl het Franse leger ten minste tien systemen beheert.

Zowel Italië als Frankrijk hebben Oekraïne al voorzien van luchtverdedigingssystemen. Rome leverde in Amerika gemaakte FIM-92 Stinger draagbare luchtverdedigingssystemen (MANPAD’s), terwijl Parijs Mistral MANPAD’s en Crotale NG luchtverdedigingssystemen voor korte afstanden leverde.

De VS hebben er bij hun bondgenoten op aangedrongen om meer luchtverdedigingssystemen aan Oekraïne te leveren in een poging de Russische dominantie over het luchtruim van het land te beperken. Kiev heeft al veel luchtverdedigingssystemen van westerse makelij ontvangen. Het luchtverdedigingsnetwerk verslechtert echter nog steeds.