Waarom viel Poetin Oekraïne aan?

De Zwitserse inlichtingenanalist en VN-expert Jacques Baud heeft de gebeurtenissen in de aanloop naar de Russische aanval onderzocht. In zijn boek, dat vorige maand in het Duits verscheen, plaatst hij bronnen die tot nu toe weinig aandacht kregen in een groter verband. Multipolar publiceerde fragmenten.

In elk conflict hangt de oplossing af van hoe het wordt opgevat. Het gevaar van tragische gebeurtenissen is dat we emotioneel gedomineerd raken en ze beoordelen voordat we ze hebben geanalyseerd. (…) Wilde Vladimir Poetin begin 2022 Oekraïne aanvallen? We zitten niet in zijn hoofd, maar de indicatoren die men over het algemeen kan waarnemen vóór gewapende conflicten, waren er niet. Het is zeer waarschijnlijk dat een dergelijk voornemen medio februari 2022 niet bestond. Aan de andere kant kan worden aangenomen dat Rusland bereid was in te grijpen (“noodplan”) als Oekraïne een beslissend offensief had gelanceerd om Donbass militair in te nemen. (…)

Het is duidelijk [in januari 2022] dat de Amerikanen proberen de spanningen met Rusland op te voeren en spanningen binnen de Atlantische alliantie te creëren. Want het lijkt alsof Duitsland en zijn inlichtingendiensten een andere inschatting van de situatie hebben. Afgezien van het feit dat bondskanselier Olaf Scholz weigert zijn Amerikaanse tegenhanger te ontmoetenDuitsland sprak zijn veto uit over wapenverkopen aan Oekraïne. Dit verklaart waarom Groot-Brittannië zorgvuldig het Duitse luchtruim vermijdt wanneer het wapens naar Oekraïne stuurt: uit angst dat Duitsland het voor Groot-Brittannië zal blokkeren. Dat zegt veel over het vertrouwen dat er bestaat tussen de NAVO-bondgenoten. Joe Biden stuurde zelfs CIA-directeur William Burns om te onderhandelen met Scholz en Bruno Kahl, hoofd van de strategische inlichtingendienst BND. Volgens een rapport van Spiegel staan ​​de Duitse diensten nog steeds sceptisch tegenover de informatie van de Amerikanen.

Op 23 januari [2022] ergerde de Oekraïense regering zich aan de aangekondigde terugtrekking van een deel van het diplomatieke personeel uit Kiev. Oekraïners realiseren zich dat de westerse oorlogsdreiging – die Oekraïners altijd hebben ontkend – proporties aanneemt die het land op de lange termijn kunnen schaden. BBC News Ukraine meldt inderdaad: “Oekraïense hryvnia is gekelderd en investeerders zijn in paniek geraakt.” En ze vermijden Oekraïne, wiens economie al hapert. Zo hekelt de secretaris van de Nationale Veiligheids- en Defensieraad Oleksiy Danilov het Westen: “Aan het begin van deze zaak, naar aanleiding van een publicatie in de Washington Post op 30 oktober vorig jaar, sprak ik met een journalist van deze publicatie. Hij besteedde geen aandacht aan wat ik hem vertelde.”

Danilov stelt duidelijk dat Oekraïne Rusland nog steeds als een bedreiging ziet, maar dat de dreiging in dit geval niet is toegenomen. En dat de uitspraken van de Amerikanen en Britten de situatie alleen maar erger zouden maken. Op de vraag van de journalist: “Waarom worden er nu grote uitspraken gedaan?”, Legt Danilov een duidelijk verband met de problemen van de Verenigde Staten met China, de politieke veranderingen in Duitsland en de Franse presidentsverkiezingen. Om het bot te zeggen: het Westen verhoogt de spanningen om binnenlandse redenen. (…)

Sinds half februari 2022 wordt een ogenschijnlijk schizofrene situatie waargenomen: enerzijds bevestigen de Oekraïense machthebbers dat ze geen aanwijzingen hebben van Russische voorbereidingen voor een aanval, en stelt Rusland dat het Oekraïne niet wil aanvallen; aan de andere kant trekken de Amerikanen en de Britten al hun militairen van daar terug en brengen hun diplomatieke personeel over naar Lvov.

Continu bombardement in Donbass vanaf 16 februari: wie escaleerde?

Waarom trekken de Angelsaksen hun personeel terug als er geen bewijs is van een aanval? En waarom houden ze vol dat er een Russisch offensief op handen is? Mogelijk omdat ze weten dat brute militaire actie tegen de Russisch sprekende bevolking van Donbass Rusland tot actie zal aanzetten. Want op 16 februari beginnen de voortdurende bombardementen op inwoners van Donbass. Het kan niet worden uitgesloten dat de recente betrokkenheid van Dmytro Yarosh, de voormalige leider van de “Pravyj Sector” [Rechtse Sector] milities, als adviseur van de opperbevelhebber van de Oekraïense strijdkrachten een rol heeft gespeeld bij deze provocatie.  Was Zelenski “verraden” door zijn ondergeschikten? In werkelijkheid is er niets over bekend. Maar de tijdige Russische aanval zou voor een dergelijk proces kunnen spreken. (…)

…

18 februari: Noch Oekraïne, noch Rusland willen escalatie

Op dit moment lijkt het erop dat Oekraïne noch Rusland echt van plan zijn om een ​​actiever conflict in Donbass aan te gaan. Het is niet duidelijk waarom de autonomisten een Oekraïens offensief zouden uitlokken, en de Oekraïners zouden niets winnen bij een groter conflict. Op 18 februari beweerde de Russische staatsomroep RT dat Oekraïne niet het bevel had gegeven om Donbass aan te vallen, wat aantoont dat er zowel aan Russische als aan Oekraïense zijde geen wil was om de spanningen te laten escaleren. Overigens gaat president Selensky op 19 februari naar de jaarlijkse veiligheidsconferentie in München, hoewel de Amerikanen hem dat hebben afgeraden vanwege het risico van een Russische aanval.

In principe lijkt alleen het Westen – met de Amerikanen aan het roer – er belang bij te hebben de zaken nog erger te maken, om zo Duitsland zover te krijgen zich aan te sluiten bij de sancties tegen Nord Stream 2 en Rusland. De Oekraïners steunen dergelijke sancties, maar willen niet betrokken raken bij een conflict.

Daarom kan niet worden uitgesloten dat de Amerikanen zullen proberen de Oekraïners tot actie te dwingen door vijandelijkheden aan de frontlinie in Donbass aan te wakkeren. Dit zou de inzet van Oekraïense paramilitairen bij de speciale troepen van het gronddepartement van de CIA sinds januari 2022 kunnen verklaren om een ​​geheime oorlog te voeren en terroristische aanslagen uit te voeren.

Op 18 februari waarschuwde de Oekraïense nationalistische website Information Resistance voor acties onder valse vlag tegen de ammoniaktanks van Stirol in Gorlovka. Overigens meldde het TASS-bureau op dezelfde dag dat de Volksmilitie van de Volksrepubliek Donetsk twee “Pools sprekende” commando’s onderschepte, gewapend met “buitenlandse wapens” en aanvallen op de chloortank van een rioolwaterzuiveringsinstallatie en de Stirol-ammoniaktank. in Gorlovka. Russischtaligen schreven deze operatie onmiddellijk toe aan Oekraïne, maar er zou een derde actor achter kunnen zitten.

In het licht van westerse verklaringen over een op handen zijnde aanval, verzekerde de Oekraïense minister van Defensie Oleksiy Reznikov de Rada [op 18 februari]: “Oekraïne schat de kans in dat het conflict met Rusland scherp zal escaleren.” (…)

Op 18 februari 2022 verklaarde president Biden dat Vladimir Poetin de beslissing had genomen om Oekraïne binnen te vallen: “Op dit moment ben ik ervan overtuigd dat hij de beslissing heeft genomen. We hebben reden om dat te denken.’ Hij noemt de inlichtingendiensten, maar geeft niets om zijn bewering te staven. In werkelijkheid is het niet waar. De Washington Post zegt het zo [op 19 februari]:

“Sommige Europese bondgenoten twijfelen aan de overtuiging van de Verenigde Staten dat het Kremlin oorlogsdaden zal lanceren. Ze herhalen dat ze geen direct bewijs hebben gezien dat Poetin voor een dergelijke weg heeft gekozen. Een Europese functionaris zei tegen de Washington Post in München: ‘We hebben geen duidelijk bewijs gezien dat Poetin een besluit heeft genomen en we hebben niets gezien dat het tegendeel suggereert.’ Een andere persoon verklaarde, ondanks de ernst van de situatie: ‘Op dit moment hebben we geen duidelijke inlichtingeninformatie’ waaruit zou blijken dat Poetin heeft besloten het land binnen te vallen.

Ambtenaren gaven aan dat ze weinig informatie kregen over de bronnen en methoden die de Verenigde Staten gebruikten om tot hun conclusies te komen. Dit beperkt hun vermogen om een ​​onafhankelijke beslissing te nemen over het gewicht dat moet worden toegekend aan de verklaringen van Biden dat Poetin de beslissing nam om aan te vallen.”

Vredesbesprekingen gesaboteerd door het Westen

Op 25 februari 2022 boekten de Russen spectaculaire vorderingen, waarbij ze de meeste kritieke militaire capaciteiten van Oekraïne in één dag vernietigden. Volodymyr Zelenskyy erkent dat het geplande scenario zich ten nadele van Oekraïne zou ontwikkelen en roept op tot onderhandelingen. Hij neemt contact op met de Zwitserse minister van Buitenlandse Zaken, Ignazio Cassis, om bemiddeling en een vredesconferentie te organiseren.

Rusland gaat akkoord met gesprekken en een eerste gespreksronde wordt gestart in Gomel [in Wit-Rusland], vlakbij de Wit-Russisch-Oekraïense grens. De Europese Unie is het daar echter niet mee eens en komt op 27 februari met een wapenpakket van 450 miljoen euro om Oekraïne aan te sporen tot strijd.

In Oekraïne begint een “heksenjacht” op degenen die het onderhandelingsproces steunen. Denis Kireyev, een lid van de Oekraïense Militaire Inlichtingendienst (GUR) die deel uitmaakt van het onderhandelingsteam, wordt op 5 maart vermoord door de Oekraïense veiligheidsdienst (SBU), bevestigt GUR-directeur Kyrylo Budanov later . Meer moorden volgen. Op 2 maart wordt Vlodymyr Struk, de burgemeester van Kreminna, uitgeschakeld door de SBU nadat hij contacten heeft gelegd met de Russen. De Angelsaksische pers bericht erover, maar geen Duitstalige journalist veroordeelt de moord. Op 7 maart wordt Yuriy Prilipko, de burgemeester van Gostomel, vermoord nadat hij geprobeerd had met de Russen te onderhandelen over de evacuatie van burgers.

Een maand later herhaalt hetzelfde scenario zich. Volodymyr Zelenskyy doet een voorstel waarin wordt opgeroepen tot neutralisatie van Oekraïne, het verbod op kernwapens op zijn grondgebied, een geweldloze oplossing voor de situatie op de Krim en Sevastopol, de identificatie van de regio’s Donetsk en Lugansk als “afzonderlijke gebieden”, en de afstand doen van het NAVO-lidmaatschap en het stationeren van buitenlandse militaire bases en contingenten op haar grondgebied. De Russen zijn klaar voor gesprekken en er wordt een oplossing voor de crisis verwacht.

Maar opnieuw dreigen de EU en Groot-Brittannië hun steun en wapenleveranties aan Zelenskyy in te trekken als hij doorgaat met onderhandelen. Vervolgens trekt hij zijn voorstel in. Het Oekraïense medium Ukraïnskaya Pravda stelt vervolgens dat het Westen het grootste obstakel voor vrede is.

In maart 2022 bereiken de Russen de omsingeling van Marioepol. In juni bereiken ze hun de facto doel van “demilitarisering”. Men kan dus stellen dat de Russen vanaf juni 2022 geen reden meer zouden hebben gehad om geen onderhandelde oplossing te willen.

Maar dan wordt de situatie ingewikkeld. Het Westen ziet dat het de wedstrijd heeft verloren en begint wapens te leveren aan Oekraïne om het conflict ‘actief’ te houden.

(…)

In zekere zin besloot Rusland de akkoorden van Minsk met geweld uit te voeren. Europeanen rouwden toen om de dood van de overeenkomsten die ze acht jaar lang niet hadden willen uitvoeren.

(…)

De geschiedenis zal leren of het door de Amerikanen aangekondigde Russische offensief voor 16 februari 2022 door de Amerikanen zelf is geïnitieerd door de artilleriebeschietingen van de Donbass-bevolking op te voeren om Russische interventie uit te lokken. Alles wijst erop dat de Verenigde Staten een Russische aanval wilden als trigger om voorbeeldige sancties op te leggen aan het land. Het is zeer waarschijnlijk dat ook Vladimir Poetin dit risico onderkende. Daarom kon hij zich niet beperken tot een kleinschalige actie in de Donbass.

(…)

Waarom en hoe besloot Poetin om Oekraïne aan te vallen?

Het doel van Oekraïne was om toe te treden tot de NAVO om redenen van nationale veiligheid, maar ook omdat – net als voor de andere Oost-Europese landen – het Atlantisch Bondgenootschap de voorkamer is van de Europese Unie. Oekraïne ziet toetreding daartoe als voorwaarde voor economische ontwikkeling.

Het lidmaatschap van de NAVO ging stelselmatig vooraf aan de toetreding van de Oost-Europese landen tot de EU. Dit is geen geschreven regel en het is ook geen verplicht proces, maar het werd ongetwijfeld door Oekraïne als een probleem ervaren.

Het openlijke conflict met Rusland vanaf 2014 maakte het namelijk vrijwel onmogelijk om lid te worden van de NAVO, omdat het risico bestond dat er een beroep zou worden gedaan op artikel 5 van het Atlantisch Handvest. Selenskyj kreeg dit te horen van de Amerikanen:

“Ik heb ze persoonlijk gevraagd me eerlijk te vertellen of ze ons over één, twee of vijf jaar in de NAVO zouden toelaten, en dat direct en duidelijk te zeggen, of gewoon nee te zeggen. Dat hebben ze niet gedaan. Het antwoord was heel duidelijk: ‘Jullie worden geen lid van de NAVO, maar in het openbaar staan de deuren open’.”

De oplossing voor dit probleem is dat er een openlijk conflict is met Rusland en dat het uiteindelijk wordt verslagen zodat het geen bedreiging meer vormt. De doelen van de Verenigde Staten, beschreven in de strategie van de Rand Corporation voor 2019, vallen dus samen met de doelen van Oekraïne.

Op 18 maart 2019, enkele weken voor de verkiezing van Zelenski, legt Oleksej Arestovitsj, adviseur en woordvoerder van president Zelenski, dit enigszins gekke idee uit in een interview met de Oekraïense zender Apostrof TV (A’):

Oleksey Arestovich: Met een waarschijnlijkheid van 99,9 procent is onze prijs voor toetreding tot de NAVO een grote oorlog met Rusland. En als we niet lid worden van de NAVO, zal Rusland ons binnen 10-12 jaar volledig opslorpen. Dat is het hele bereik waarin we ons bevinden. Ga nu en kies Zelenskyy!

A’: En als je zou kunnen kiezen, wat zou dan het beste zijn?

OA: Natuurlijk, een grote oorlog met Rusland en de stap naar de NAVO na het verslaan van Rusland.

A’: En hoe zou een grote oorlog met Rusland eruit kunnen zien?

OA: Nou, dat zou een grote offensieve luchtoperatie kunnen zijn. De invasie door het Russische leger met eenheden aan onze grens. Het beleg van Kiev. Een poging om onze troepen in de regio’s Donetsk en Loehansk te omsingelen, een aanval over de landengte van de Krim, toegang tot het stuwmeer van Novokakhovsk om de Krim van water te voorzien. Een offensief over het grondgebied van Wit-Rusland. De oprichting van nieuwe volksrepublieken. Sabotage. Stakingen tegen kritieke infrastructuur. Enzovoorts. Een aanval vanuit de lucht. Dit is een volwaardige oorlog. En zijn kans is 99 procent.

A’: Wanneer?

OA: 2021 – 2022. Dat wil zeggen van 2020 – 2022. De meest kritieke periode. En dan: de meest kritieke periode is van 2024 tot 2026. En de volgende is van 2028 tot 2030. Er kunnen drie oorlogen met Rusland komen.

A’: En hoe zit het met 2024 tot 2028… Als er zo’n grote oorlog komt, zullen er dan nieuwe volksrepublieken worden uitgeroepen?

OO: Natuurlijk! Zodra de Russische saboteurs en parachutisten voor de Russische tanks uit marcheren, zullen ze de Volksrepublieken Kharkov, Sumy, Chernihiv, Odessa, Cherson uitroepen. Enzovoort. Zaporozhye Volksrepubliek. De prijs voor toetreding tot de NAVO is echter naar alle waarschijnlijkheid een grootschalig conflict met Rusland. Een conflict met Rusland dat groter is dan vandaag. Of een reeks van dergelijke conflicten, maar in dit conflict zullen we zeer actief gesteund worden door het Westen. Wapens. Apparatuur. Steun. Nieuwe sancties tegen Rusland. Hoogstwaarschijnlijk de introductie van een NAVO-contingent. Een vliegverbod, enzovoort. Met andere woorden, we zullen niet verliezen. Dat is iets goeds.

Zoals we hebben gezien, was Vladimir Poetin waarschijnlijk niet van plan om eind 2021, begin 2022 Oekraïne aan te vallen, zoals de Oekraïners zelf hebben gezegd. Als het Westen had gereageerd op de voortdurende bombardementen op de burgerbevolking in Donbass in februari 2022, zou dat in ieder geval een van de redenen hebben weggenomen waarom Vladimir Poetin besloot binnen te vallen. Maar het Westen deed niets van dien aard. Met opzet, omdat de Oekraïense versterkingen in Donbass bekend waren. En het was bekend dat Zelenskyi een militaire operatie wilde lanceren, mogelijk om Rusland te dwingen in te grijpen om de zelfverklaarde republieken te beschermen.

Op 23 februari vroegen de Donbass-republieken om militaire hulp van Rusland, in afwachting van een grootschalig Oekraïens offensief. Vanaf nu bevindt Vladimir Poetin zich in de volgende positie: aangezien hij niet kan afzien van ingrijpen tegen artillerievuur en de dreiging van een grondoffensief tegen de burgerbevolking niet kan tolereren, heeft hij de keuze om a) zijn interventie te beperken tot de Donbass-republieken of b) de kans op een breder offensief aan te grijpen en zo in zijn eentje de veranderingen af te dwingen die hij in december 2021 aan de Amerikanen en de NAVO heeft voorgesteld.

Zie:

Hij wist dat keuzes a) en b) dezelfde internationale reacties en dezelfde sancties zouden uitlokken. Als gevolg hiervan is de beslissing eenvoudig: start een offensief dat verder gaat dan Donbass en groot genoeg is om onderhandelingen over de toekomstige neutraliteit van Oekraïne af te dwingen. Gewend om bij de minste provocatie sancties te krijgen, heeft Vladimir Poetin zijn economie versterkt en zeer veerkrachtig gemaakt. Door op 21 februari de onafhankelijkheid van de twee Donbass-republieken te erkennen en dankzij de vriendschaps- en wederzijdse hulpverdragen die op dezelfde dag zijn ondertekend, kan Vladimir Poetin zich beroepen op artikel 51 van het VN-handvest om het offensief tegen de Donbass-bevolking te lanceren om te reageren.

(…)

Heeft Poetin de NAVO versterkt?

Natuurlijk lijkt de Russische aanval iedereen te herenigen. Maar dat is slechts oppervlakkig het geval. Want ondanks de schijn heeft de NAVO een grote zwakte in zichzelf ontdekt: als Oekraïne deel had uitgemaakt van de NAVO, zat je nu in een nucleair conflict. En als een Baltisch land misbruik zou maken van zijn macht over zijn Russische minderheid, zou je je in precies die positie kunnen bevinden.

Met andere woorden, de fel anti-Russische landen van het ‘nieuwe Europa’ zijn de achilleshiel van het bondgenootschap. Met hun discours, dat alleen goed en slecht kent, lijken ze de geest te versterken die leidde tot de oprichting van de NAVO in 1949. In werkelijkheid zorgen ze er echter voor dat elk incident, hoe klein ook, kan escaleren tot een nucleaire catastrofe, aangezien ze direct grenzen aan het gesanctioneerde (door kernwapens beschermde) grondgebied van Rusland.

Vladimir Poetin wees hierop in zijn verschillende toespraken in januari en februari 2022.

Daarom beginnen Amerikaanse strategen, ondanks een zeer stevig officieel discours, te begrijpen dat de uitbreiding van de NAVO tot grote kwetsbaarheid heeft geleid. Het is waar dat de Amerikanen in staat waren om de solidariteitskaart van de transatlantische alliantie uit te spelen om steun te krijgen voor hun oorlogen in het Midden-Oosten. Maar in 2022 beseffen ze dat de transatlantische link ook andersom kan werken, met veel dramatischer gevolgen.

Jacques Baud, “Poetin. Master of events?” , Westend Verlag, 320 pagina’s, 26 euro

Over de auteur: Jacques Baud, geboren in 1955, was kolonel in het Zwitserse leger. Na zowel econometrie als internationale veiligheid en internationale betrekkingen te hebben gestudeerd, werkte hij voor de Zwitserse Strategische Inlichtingendienst als analist voor de Oostbloklanden. Van 2009 tot 2011 was hij hoofd Doctrine voor vredesoperaties bij de Verenigde Naties in New York.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over