Er zijn momenten waarop artsen ideologieën propageren die ervoor zorgen dat we letterlijk willen overgeven. De suggesties die gedaan worden zijn zo duivels dat ieder weldenkend en rationeel denkend mens dergelijke wreedheden niet zou kunnen bedenken. Eén zo’n suggestie kwam van de Canadese arts Louis Roy, die suggereerde dat Medical Assistance in Dying (“MAiD”) gebruikt zou kunnen worden om de levens van baby’s te beëindigen, schrijft Rhoda Wilson.

Omdat een zuigeling niet in staat is om beslissingen te nemen over leven en dood, kan er geen sprake zijn van “geassisteerd sterven”, zoals mensen is voorgehouden – het is infanticide door de staat zodat de MAiD doodscultus de verkoop van kinderorganen kan exploiteren.

Hulp bij zelfdoding voor baby’s geëist door het Quebec College of Physicians

Door Igor Chudov

Mijn excuses voor het gebruik van de oxymoronische term ‘hulp bij zelfdoding voor baby’s’ in de titel. Een baby is niet zelfbewust en kan geen ‘zelfmoord plegen’. Baby’s willen leven, eten en vastgehouden worden door hun ouders. En toch wil het Quebec College of Physicians het Canadese programma ‘Medical Assistance in Dying’ uitbreiden naar zuigelingen.

Kijk hoe Dr. Louis Roy, van het Quebec College of Physicians, op 7 oktober 2022 aan de Special Joint Committee of Medical Assistance in Dying (“MAiD”) van de Commons vertelt dat zijn organisatie gelooft dat MAID geschikt kan zijn voor baby’s tot één jaar die geboren zijn met ‘ernstige misvormingen’.

Medische hulp bij het sterven houdt in dat  iemand wil sterven  en  medische hulp krijgt  om op een sociaal goedgekeurde manier en met enig comfort te sterven.

Baby’s jonger dan een jaar kunnen er onmogelijk voor kiezen om te sterven of om medische hulp te vragen, dus de naam past niet  helemaal  bij de situatie. In plaats van ‘hulp bij het sterven’ zullen baby’s worden  geëuthanaseerd  voor het gemak van de ouders en artsen die niet langer met problematische baby’s willen omgaan. Er zijn andere, nog verontrustender redenen waarom dit programma wordt gepromoot, die we zullen onderzoeken.

De Canadese National Post heeft de details.

Het voorstel van het Quebec College of Physicians probeert verstandig te klinken door te verwijzen naar baby’s die lijden aan ‘ondraaglijke pijn’, waarbij euthanasie is goedgekeurd door een arts en waarmee beide ouders hebben ingestemd. Ik weet niet zeker hoe voogdijsituaties zouden worden behandeld en vermoed dat “toestemming van beide ouders” zou worden genegeerd in het geval van niet-getrouwde ouders.

We moeten ons echter afvragen: hoe weten we dat de pijn van een baby ondraaglijk is ? We kunnen het de baby immers niet vragen. Als vader van twee volwassen kinderen herinner ik me dat ze aan routineziekten leden waarbij hun pijn ‘ondraaglijk’ leek. Mijn hart brak voor hen terwijl ze urenlang huilden vanwege buikpijn en andere problemen, meestal ‘s nachts. Hoewel dergelijke pijnen op dit moment wanhopig ‘ondraaglijk’ aanvoelden, waren ze van tijdelijke aard; Gelukkig zijn beide kinderen prima opgegroeid. Ik heb geleerd dat wat  op het ene moment ondraaglijk lijkt  , uiteindelijk een verre herinnering kan worden.

Het Quebec College of Physicians beseft dat niet en denkt dat volwassenen kunnen beslissen welke baby’s moeten worden geëuthanaseerd.

Sommige artsen houden van MAiD

Een zogenaamde “veiligheidsmaatregel” vereist de goedkeuring van een arts bij elke beslissing om baby’s te euthanaseren. Zal het baby’s beschermen tegen ondoordachte beslissingen over euthanasie?

Niet noodzakelijk. Denk eens aan Dr. Green, een MAiD-enthousiasteling die graag euthanasie aanbiedt en daarvoor pleit. Dr. Green heeft al meer dan 300 mensen geëuthanaseerd, en ze houdt van haar werk !

Ze is hier afgebeeld, met een baby die er ongemakkelijk uitziet:

Toen Medical Assistance in Dying, MAiD genaamd, in 2016 legaal werd in Canada, was Dr. Green uitgeput na twintig jaar kraamwerk te hebben gedaan en was zij op zoek naar verandering.

Daarom schakelde ze over van zorg aan het begin van het leven naar zorg aan het levenseinde.

‘Eén is een bezorging in. Het ander is een bezorging uit,’ zei dr. Green. “Ze lijken op elkaar omdat het allebei ongelooflijk intieme momenten zijn. Het zijn mijlpalen in iemands leven. Ze zijn intens. “

Dr. Green heeft de afgelopen vijf jaar zo’n 300 mensen geholpen om te sterven en zegt dat ze zich niet opgebrand voelt. Nogal Het tegenovergestelde.

Een zeldzame blik op de groeiende vraag van Canada naar medische hulp bij overlijden, CTV News, 11 april 2022

Dr. Stefanie Green heeft haar roeping gevonden en  voelt zich niet opgebrand  – integendeel – en ervaart intense emoties bij het toedienen van euthanasie aan haar patiënten.

Hoe groot is de kans dat artsen zoals Dr. Green, die dol zijn op de intense emoties die zij ervaren bij het euthanasie van mensen, de levens van baby’s zouden beschermen? Vertel jij mij het.

Orgaan oogsten

De baby’s die geëuthanaseerd zullen worden door mensen als Dr. Stefanie Green worden niet als waardevol genoeg beschouwd om te leven. Ze hebben echter waardevolle organen die kunnen worden geoogst en om aan kinderen te geven die meer verdienen.

Hoewel euthanasie geen goedbetaalde procedure is, die vaak wordt uitgevoerd door enthousiaste artsen als Dr. Green, die  intense emoties  ervaren die zij op prijs stellen, is orgaantransplantatie een bloeiende zaak waar veel geld mee gemoeid is, waar  artsen, chirurgen en ziekenhuizen profijt van hebben.

Organen redden levens. Ik snap het. Maar levert de mogelijkheid om organen te oogsten van een kind dat geen bezwaar kan maken tegen zijn of haar euthanasie ethische problemen op? Is er sprake van een onoplosbaar belangenconflict ? Naar mijn mening wel.

Als vermoeide ouders van een ziek kind, uitgeput door slapeloze nachten en medische kosten, een arts als Stefanie Green bezoeken, verwacht ik dat MAiD-euthanasie waarschijnlijk zal worden goedgekeurd en snel zal worden uitgevoerd.

De ouders kunnen zich in eerste instantie opgelucht voelen. Het ziekenhuis dat de euthanasie uitvoert, gaat geld verdienen aan geoogste organen. Maar in de toekomst zullen de ouders wellicht nog meer slapeloze nachten vol nare dromen hebben over hun geëuthanaseerde baby die zij hadden afgesproken te doden.

We moeten ons dus afvragen: kunnen we een kind beoordelen en met zekerheid zeggen dat dit kind het verdient om te sterven vanwege zijn ziekte? Hoe weten we welke baby’s hopeloos zijn?

Kent u iemand die erg ziek en met gezondheidsproblemen ter wereld kwam en vervolgens een productief leven ging leiden?

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Canada moedigt zieken nu aan zelfmoord te plegen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over