De memo is verstuurd. De marionettenmeesters onder de globalistische elite cabal zijn de zaadjes aan het planten voor het plebs om te accepteren wat komen gaat: massale tekorten. Sommigen denken misschien dat dit gewoon de machthebbers zijn die vooruitlopen op wat zij als waarschijnlijk beschouwen. Maar zoals velen al lange tijd waarschuwen, voorspellen deze poppenspelers het niet. Ze fabriceren het.

De pluimvee-industrie in westerse landen wordt gedecimeerd door een vogelgriep die anders is dan welke vogelgriep dan ook in de geschiedenis. Voedselfabrieken blijven afbranden. Gewassen mislukken. Het is allemaal (of in ieder geval grotendeels) gefabriceerd en wordt opzettelijk verspreid om de klimaatverandering de schuld te geven, schrijft J Drucker.

Er worden energiebesluiten genomen door zowat elk land dat geen deel uitmaakt van BRICS+ die ons op de rand van de afgrond houden zonder ons helemaal over de rand te duwen. Dit is zodat ze klaar zijn voor de grote duw van de klif als het juiste moment daar is. Ze willen dat we denken dat het spontaan is (nogmaals, zodat ze de klimaatverandering de schuld kunnen geven), ook al is het allemaal met precisie gepland.

Bijna elk land in de wereld bevindt zich in een fase van voorbereiding en invoering van digitale valuta van de Centrale Bank, die het huidige kapitalisme zal veranderen in “stakeholder capitalism”, voordat het wordt opgeblazen tot een wereldwijde communistische “oplossing” voor de problemen die ze creëren. Economische ineenstorting zal worden gebruikt voor economische controle. Als je toegang wilt tot de mogelijkheid om te kopen of te verkopen, moet je je aansluiten bij wat zij zeggen.

Als dit alles te veel op elkaar lijkt om toeval te zijn, dan is dat omdat het allemaal deel uitmaakt van hun machinaties. Als het bekend klinkt, is dat omdat de peetvader van het moderne globalisme het raamwerk al decennia geleden uiteenzette.

Daarom horen we het woord “rantsoenering” in de media en bij de overheid. Het is allemaal onderdeel van het plan. Zoals bij elke psyop op lange termijn, is het makkelijker om mensen de rantsoenering te laten accepteren en zelfs omarmen, als ze ons laten weten dat het eraan komt door subtiele herhaling die langzaam zal veranderen in een constante drumbeat. Het oude “Rusland, Rusland, Rusland” wordt “rantsoen, rantsoen, rantsoen”.

Zoals Graham J Noble opmerkte in Liberty Nation, is dit allemaal onderdeel van The Great Reset.

GB News waarheidverteller Neil Oliver gebruikte de monoloog van deze week om te waarschuwen voor dit kwade plan.

Hier is het transcript:

Ze rantsoeneren tomaten in de supermarkten. Er wordt ons verteld dat het gaat om bevoorradingsketens, slecht weer en de prijs van verwarming, maar op dit moment, in termen van de berichtgeving, vermoed ik dat het meer gaat om het pushen van het woord – rantsoenering. Minder over een geloofwaardig tekort aan voedsel en meer om ons te laten wennen aan dat woord.

Zonder twijfel, als de ervaring het uitwijst, komt de rest later. Ik denk dat de rantsoeneringsapp voor onze smartphones al ergens op een harde schijf staat, klaar als wij dat zijn.

Voor nu is het meer een bekend proces van psychologische manipulatie. Ons vertrouwd maken met het algemene idee van voedselschaarste, zodat we goed voorbereid zijn als de geplande realiteit wordt uitgerold.

We kregen dezelfde behandeling met woorden als “lockdown” en “pandemie”, “mandaat” en “ontkenner”. Nudge, nudge. Rantsoenering is een woord uit de generatie van onze ouders en grootouders, een beetje zoals “oorlog in Europa” en “fascist” en nu zijn ze weer in de mode. Rantsoeneren, vraag ik u, terwijl de stortplaatsen aanzwellen met elke dag vers gedumpt voedsel.

De manipulatie gaat steevast over een ijzeren hand in een fluwelen handschoen. Veel van de berichtgeving in de MSM doet denken aan de Tweede Wereldoorlog en de legendarische Blitz Spirit, “We zitten allemaal in hetzelfde schuitje”, “het moet lukken”, “we mogen niet mopperen”, “we dragen ons steentje bij”, “komen op voor de democratie”, “verdedigen de vrije wereld”, “opoffering”, “blijf kalm en ga door”. Iemand moet ergens denken dat onze hoofden in de rug ritsen.

Nu ik het “D”-woord heb genoemd, dat democratie is, waarom staan we niet even stil bij de vraag of iemand van ons de kans heeft gehad om te stemmen, want stemmen is dat deel van de democratie dat we geacht worden het belangrijkst te vinden.

Herinnert u zich dat we ooit gestemd hebben om de regering de macht te geven ons in onze huizen op te sluiten, de scholen van onze kinderen, onze cafés en restaurants, winkels en bedrijven te sluiten, ons te vertellen wie we mogen bezoeken of in ons huis mogen hebben, of we mogen wandelen, reizen in ons eigen land en nog minder daarbuiten? Herinnert u zich de stemming om werkgevers de bevoegdheid te geven medische procedures voor hun personeel verplicht te stellen?

En nu we het toch over propaganda hebben, wie heeft ons ervan overtuigd dat het in orde was om gezonde medeburgers te demoniseren en uit te sluiten omdat ze misschien een onzichtbare ziekte zouden hebben?

Als u zich niet herinnert of u al dan niet werd uitgenodigd om deel te nemen aan een gesprek of een debat over dit alles, komt dat misschien omdat u, heel begrijpelijk, het grootste deel van de tijd werd afgeleid door het bombardement van door de staat gesanctioneerde berichtgeving door politici en de MSM.

Of misschien was je gewoon bang voor de gegarandeerde spot of het verliezen van je baan.

Het is niet alleen hier in het Verenigd Koninkrijk. Ik vraag me af hoeveel Amerikaanse burgers zich afvragen of ze er wel voor hebben gestemd dat hun regering meer dan 100 miljard dollar naar Oekraïne stuurt in een tijd van ernstige ontberingen voor miljoenen Amerikanen die geen eten of verwarming kunnen betalen.

In plaats van vragen te stellen, of, in het geval van de belastingbetalende burgers van East Palestine, Ohio, rijkelijk bestrooid als ze zijn met neerslag van een vinylchloride paddestoelwolk, ontstoken met het groene licht van hun eigen gekozen ambtenaren na een treinontsporing, zich misschien afvragend waarom hun hachelijke situatie niet het onderwerp is van een nationale noodsituatie, terwijl de vissen in hun rivieren sterven en hun huisdieren en dieren in de velden sterven, worden ze blijkbaar geacht gerustgesteld te worden door de aanblik van Joe Biden die duizenden kilometers verderop in Oekraïne voor foto’s poseert, terwijl luchtalarmsirenes voor geluidseffecten zorgen en president Zelensky weer eens opduikt in zijn pas gewassen combat-outfit.

Zo vaak heb ik de afgelopen jaren bij mezelf gedacht: “Wie denken deze mensen wel dat ze zijn”, allemaal, eenmaal in functie gekozen, ons naar een wereldoorlog drijvend, onze natuurlijke vrijheden ontnemend? Wie denken deze mensen dat ze zijn die zich gemachtigd voelen om onze vrijheid, ons bestaan als onafhankelijke individuen, te negeren en hun tijd besteden aan aanstellerij en politiek?

Wie denken deze mensen dat ze zijn, die schaamteloos ontberingen creëren en vervolgens negeren, beleid invoeren dat middelen van bestaan, economieën en het welzijn van miljoenen vernietigt, en vervolgens toekijken hoe echte mensen lijden onder de gevolgen van hun ijdele, zelfdienende onzin, vermomd door propaganda die alleen is gemaakt om ons af te leiden? En bij God, ze moeten ons afleiden.

Laten we even stilstaan bij de realiteit van de situatie – de onbetwistbare realiteit – en die is dat we dankzij de bestaande technologie al meer dan genoeg voedsel, energie en al het andere kunnen produceren, en dat daarom alle vermeende tekorten in het Westen slechts bedrog zijn.

Ik zei bovenaan dat we vertrouwd werden gemaakt met rantsoenering en behelpen. Er zit een opvallende paradox in dit alles. Terwijl we gedwongen worden te denken dat we het zonder moeten stellen, verdrinken we tegelijkertijd in allerlei overschotten.

We hebben eeuwen van betaalbare energie onder onze voeten en toch worden we in een valse realiteit gedwongen waarin steeds minder mensen het zich kunnen veroorloven hun huizen te verwarmen of hun auto’s en bestelwagens van brandstof te voorzien. Elk jaar dumpen we voor miljarden ponden aan voedsel op stortplaatsen, terwijl we nu te horen krijgen dat we het zonder vertrouwde voedingsmiddelen moeten doen.

We doen ongeveer hetzelfde met kleren die in sweatshops zijn gemaakt en die we één keer dragen voordat we ze op diezelfde stortplaatsen gooien. We upgraden onze telefoons en andere technologie en gooien het aanbod van vorig jaar in de vuilnisbak, waarbij we het lithium en kobalt en de rest van de door kindslaven gedolven edele metalen uit het oog en het hart verliezen. Binnenkort krijgen we het bevel om onze gasketels en onze benzine- en dieselauto’s af te danken. Onze regeringen sluizen ons belastinggeld naar subsidies voor windmolens en zonnepanelen die over 20 jaar zelf weer een giftige vuilnisbelt zullen zijn.

Het gaat niet alleen om verbruiksgoederen die we kunnen aanraken. Elk moment van de dag worden we ook overspoeld met informatie, gegevens en zogenaamd nieuws, maar we zijn steeds minder in staat om uit te maken of iets daarvan überhaupt de moeite waard is om te weten. Zoveel kaf om het koren in te verbergen. We verdrinken in woorden, maar worstelen wanhopig om ook maar één zin te vinden die het lezen waard is.

In plaats van onderwijs op school, om objectief en zinvol te leren over onze gemeenschappelijke geschiedenis, erfgoed en cultuur, over hoe we de wereld kunnen begrijpen en hoe we kunnen bijdragen aan de verbetering ervan, worden onze kinderen maar al te vaak geïndoctrineerd met propaganda, gedrild met ideologieën die zijn gebaseerd op obsessie.

Op elke denkbare manier worden onze dopaminereceptoren – vooral die van onze kinderen – murw geslagen.

Een achtjarige jongen met een smartphone en een internetverbinding kan zichzelf in een week tijd helpen aan meer naakte vrouwen in meer posities en situaties dan Genghis Khan zag in een leven van moorddadige verovering.

Een ziekmakend overschot en overbelasting alom, en toch zijn we hier om voedsel te rantsoeneren in onze supermarkten? Sorry voor mijn Frans, maar wat krijgen we nou?

https://dissident.one/2023/02/24/energiecrisis-en-stikstoftekort-vernietigen-de-landbouw-supermarkten-in-het-vk-rantsoeneren-groenten-en-fruit/

Het rantsoeneren van tomaten is slechts een symptoom van hoe corrupt en verwrongen onze voedselindustrie is geworden, overgeleverd aan de genade van hebzuchtige bedrijven die zich alleen inzetten voor winst voor de weinigen ten koste van de gezondheid van velen. Laat ik benadrukken dat dit alles niet de schuld is van de boeren – die daarbuiten in een door de overheid gemaakt doolhof van voorschriften en belemmeringen voor het produceren van gezond voedsel voor een gezonde bevolking.

EU-verordeningen maken het legaal om de witte vloeistof die wordt verkregen door amandelen en haver te verwerken, te bestempelen als “melk”. Er moeten gemalen krekels in het brood en honderden andere voedselproducten zitten.

Industrieel verwerkte groenten worden geëtiketteerd als kip, vis en gehakt. Ze maken olie van zonnebloemen en koolzaad, verwerken het ranzige, giftige karakter ervan en verkopen het in voedsel, en als saladedressing en als ingrediënt in zeeppoeder om hardnekkige vlekken uit kleren te krijgen. Het zit ook in babyvoeding.

Tomaten zijn in februari niet in het Verenigd Koninkrijk in het seizoen, zoals je misschien hebt gemerkt. Waarom zouden ze dat wel zijn? Waarom concentreren we onze aandacht niet op wat in het seizoen is, en lokaal, en goed voor ons, en leren we mensen niet hoe ze het moeten bereiden?

Ik reis elke week een behoorlijk stuk door dit land tussen mijn huis in Schotland en deze studio in Londen. Afgezien van enkele momenten van bebouwing is het overgrote deel van het landschap groene velden. Waarom maken we niet optimaal gebruik van de vruchtbare grond waarmee we gezegend zijn, in plaats van hoogdravende praatjes over het teruggeven van een derde ervan aan de bevers?

Als voedsel schaars is en een punt bereikt waarop rantsoenering nodig zou kunnen zijn, waarom betalen we dan boeren om er helemaal mee op te houden en hun land te verkopen aan transnationale bedrijven voor God alleen weet welk doel? Waarom verbranden vliegtuigen en schepen brandstof om avocado’s duizenden kilometers over de wereld te vervoeren vanuit plaatsen waar de massale teelt van het product catastrofale schade toebrengt aan de plaatselijke watervoorziening?

Wat is volgens u het antwoord op deze vragen? Zijn onze leiders zo onervaren, zo onwetend over de praktische aspecten van de wereld dat ze gewoon niet weten hoe ze het land moeten besturen ten behoeve van de mensen die ze geacht worden te dienen?

Of staan ze bewust niet in dienst van het volk dat ze moeten vertegenwoordigen, maar van transnationale bedrijven, de markten en de Bank voor Internationale Betalingen? Welke van de twee opties is het volgens u?

Of is het nog eenvoudiger en deprimerender? Zijn onze leiders er in feite gewoon van overtuigd dat afleiding het enige spel is dat ze moeten spelen?

Moeten we gewoon gevoed worden met een dieet van propaganda en regelrechte leugens over gezondheid, voedsel, het klimaat, oorlog, biologie en gender … totdat we zo onwel, verward, uitgeput en angstig zijn dat we het niet meer merken wanneer ze de laatste cent uit onze zakken halen en ons opsluiten in een digitaal getto dat 24 uur per dag in de gaten wordt gehouden door camera’s en afluisterapparatuur waarvoor we door de neus geboord worden? En ze rantsoeneren tomaten.

Het zit zo: de wereld is ontspoord. Geen wonder dat alles draait om afleiding – want afleiding is alles wat ze hebben. Hebzucht en ongebreidelde macht hebben ons naar de enige bestemming gebracht die ooit in zicht was. En dat is hier en nu.

Ze zullen de rotzooi niet oplossen omdat de rotzooi hen goed uitkomt. Ik heb niet alle antwoorden, maar ik weet wel dat de oplossing begint met het negeren van hun onzin. Het probleem ligt niet bij de tomaten die ze rantsoeneren. Het probleem is het overschot aan leugens die ze blijven verkopen. Stop met ze te kopen.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2023/02/20/rantsoenering-zoals-in-de-tweede-wereldoorlog-van-benzine-huishoudelijke-energie-en-vlees-zou-kunnen-helpen-om-de-klimaatverandering-te-bestrijden-bevelen-britse-wetenschappers-nu-aan/