Eind jaren zestig en begin jaren zeventig voerde etholoog John B. Calhoun een reeks experimenten uit op muizen. Een van de experimenten, bekend als ‘Universe 25’, probeerde de impact van overbevolking op gedrag en maatschappelijke structuren te begrijpen, met behulp van kolonies muizen als zijn onderwerpen, in een knaagdier Garden of Eden.
‘Universe 25’ was een zorgvuldig ontworpen omheining van 9 vierkante meter met zijkanten van 1,4 meter hoog. Binnen deze ruimte creëerde Calhoun wat in wezen een muizenutopie was. Het verblijf was verdeeld in vier gelijke secties, elk met een centraal nestgedeelte dat via hellingen was verbonden met meerdere voedsel- en waterdispensers. Er waren geen roofdieren in deze wereld en ziekte werd geminimaliseerd door regelmatig schoon te maken. Met een onbeperkte voorraad voedsel en water kregen de muizen alles wat ze nodig hadden om te gedijen, schrijft The Naked Emperor.
Maar op dag 600 in dit muizenparadijs werd de laatste baby geboren. Op dag 920 stierf de laatst overgebleven muis. Dus wat gebeurde er met deze bloeiende bevolking?
Aan het begin van het experiment introduceerde Calhoun acht muizen – vier paar mannetjes en vrouwtjes – in deze omgeving. De eerste dagen in ‘Universe 25’ werden gekenmerkt door exponentiële groei, een periode die Calhoun de “groeiperiode” noemde. De bevolking verdubbelde ongeveer elke 55 dagen. Op dag 315 waren er in ‘Universe 25’ 620 muizen. Dit klinkt misschien als een groot aantal, maar het was slechts een fractie van de 3.840 waarvoor de behuizing was ontworpen.
Het was echter op dit punt dat hiërarchieën zich begonnen te vormen.
Ondanks de ruime middelen en het feit dat ze alles hadden wat ze nodig hadden, begon het groeitempo rond dag 315 af te nemen, meer vertragend dan verwacht op basis van de fysieke capaciteit van de behuizing. Het was op dit moment dat Calhoun gedragsveranderingen waarnam die wezen op een diepgewortelde maatschappelijke ineenstorting.
Mannelijke muizen, zonder enige behoefte om territorium te verdedigen of te strijden om hulpbronnen, begonnen verhoogde agressie te vertonen. Gewelddadige ontmoetingen kwamen veel voor, vaak lukraak gericht, niet alleen op andere mannen, maar ook op vrouwen en jongeren.
Calhoun noemde deze ineenstorting van de sociale orde een “sociale afgrond”.
Aan de andere kant kozen sommige mannen, door Calhoun aangeduid als “de mooiste”, voor volledige maatschappelijke terugtrekking. Dit waren muizen die in de chaos waren geboren. Ze stopten met paren of vechten, in plaats daarvan besteedden ze hun tijd aan eten en obsessief verzorgen. Deze muizen bleven gezond en slank, maar droegen niets bij aan de voortzetting van hun samenleving, in plaats daarvan toonden ze een obsessieve focus op zelfonderhoud. Ze hadden geen contact meer met hun leeftijdsgenoten, maar gaven er de voorkeur aan al hun tijd alleen door te brengen. Deze terugtrekk ing kan worden gezien als een vorm van psychologische retraite, een reactie op de stressvolle sociale omstandigheden in hun omgeving.
Vrouwtjes waren ook niet immuun voor deze gedragsveranderingen. Ze werden hyperagressief, overmatig beschermend voor hun nakomelingen, en vielen soms andere muizen aan die hun ruimte binnendrongen, wat vaak leidde tot verwondingen of de dood. Paradoxaal genoeg begonnen deze hyperbeschermende vrouwtjes ook hun nesten en nakomelingen te verwaarlozen of ronduit te verlaten, wat de kindersterfte aanzienlijk verhoogde.
Calhoun zei dat de muizen “gevangen zaten in een infantiele staat van vroege ontwikkeling”.
Hoewel ‘Universe 25’ slechts halfvol was, bevond de samenleving zich in een neerwaartse spiraal richting uitsterven. Calhoun identificeerde deze periode als de “doodsfase”. Muizen wilden niet meer paren en de vruchtbaarheid daalde. Het geboortecijfer daalde dramatisch en de samenleving als geheel werd lusteloos en inactief. De laatste geboorte in ‘Universe 25’ werd geregistreerd op Dag 600, en op Dag 920 was de laatste bewoner van deze muizenutopie overleden, waarmee het einde van het ‘Universe 25’-experiment werd gemarkeerd.
Hij herhaalde deze experimenten keer op keer, steeds met hetzelfde resultaat.
Calhoun’s ‘Universe 25’-experiment veroorzaakte rimpelingen door de wetenschappelijke gemeenschap en daarbuiten. Het gaf een grimmig beeld van een samenleving die implodeerde als gevolg van overbevolking, wat leidde tot chaos, maatschappelijke ineenstorting en uiteindelijk uitsterven. Sommigen interpreteerden het als een waarschuwing over het potentiële lot van de mensheid in het licht van ongecontroleerde groei en hulpbronnenverbruik.
Sommigen zullen misschien zeggen dat dit precies is wat de neo-Malthusianisten wilden dat er zou gebeuren!
Anderen voerden aan dat ‘Universe 25’ minder over overbevolking ging en meer over een gebrek aan sociale rollen en prikkels. De muizen van Calhoun hadden geen uitdagingen om te overwinnen, geen nieuw territorium om te verkennen en geen bedreigingen om zich tegen te verenigen. Hun bestaan was gereduceerd tot eten, drinken en uiterlijke verzorging, verstoken van enige betekenisvolle betrokkenheid of sociale structuur.
Zie je parallellen met de huidige maatschappij? Leven we in ‘Universe 25’? Of zou het kunnen dat neo-Malthusianen, gealarmeerd door de resultaten van het experiment, zich gedwongen voelden om in te grijpen en een hypothetische maatschappelijke ineenstorting te voorkomen, een die in werkelijkheid nooit zou gebeuren in een veel complexere samenleving van mensen?
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
Iemand heeft de Georgia Guide Stones opgeblazen – Update: Overgebleven stenen ook neergehaald
Stel je op de hoogte van het moderatiebeleid voor je iets post.
Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –
Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Ik denk eerder aan syndroom van Down muizen.
De muizen hebben geen vijanden. Oude vrouwtjes muizen krijgen nog baby muisjes.
In de mensenwereld is de kans op het krijgen van een mongooltje bij vrouwen van 25 jaar 1 op de 1250 .
Bij een vrouw van 45 jaar is dat 1 op de 30 .
Ook denk ik aan erfelijke ziektes .
In het begin van het experiment waren er acht muizen – vier paar mannetjes en vrouwtjes.
Op het einde waren er 620 muizen met allemaal dezelfde voorouders.
In de mensenwereld is de kans op een kind met erfelijke ziektes groter als familie en achter familie leden met elkaar paren.
Dat los je niet op door regelmatig het hok schoon te maken.
Gevalletje incest dus.
Voor zolang het project geduurd heeft.
Inteelt is geen enkel probleem, zo lang je maar kweekt met de goeden, en niet met de slechten.
Alle gedomesticeerde diersoorten zijn het resultaat van selectieve inteelt.
Ik denk zelf ook dat Universe 25 weldegelijk een grote les voor de mensheid zou moeten zijn. Met name de linkse gekheid die het Westen overspoelt doet erg denken aan Universe 25. Overigens als ik kijk in de kring van jonge Westerse mensen die ik ken, heeft vrijwel niemand kinderen. De mensen met een migratie achtergrond die ik ken hebben hier een stuk minder last van.
Mensen met een migratie achtergrond nemen vaak kinderen vanwegen geloof en zodat de kinderen later voor hun ouders kunnen zorgen.
Muizen geloven niet en hun jongen zorgen later niet voor hun ouders.
Westerse mensen hebben allerlei onzinnige hogen (zorg) kosten en moeten daarom veel meer en langer werken in de hoop dat ze zorg krijgen op latere leeftijd (bejaardentehuis, pensioen als ze het halen). Voor kinderen is er dan geen tijd want beide ouders moeten vaak werken om rond te komen en zijn kinderen krijgen eerder een blok aan het been dan welkom.
Zou dat niet de oorzaak zijn ?
Roofdieren zullen normaal gezien de slechte exemplaren elimineren, zodat zij zich niet voortplanten.
Alleen de goeden planten zich voort, en zo behoud je een goede gezonde populatie.
(bij een ideale menselijke samenleving wordt deze functie vervuld door een eugenetische politiek, die de slechten verbiedt zich voort te planten)
Als de slechten blijven leven en blijven voortplanten, verzieken zij de hele populatie, zij verdringen en deprimeren de goeden, die te depressief worden om zich nog voort te planten, en uiteindelijk is de hele populatie zo verziekt dat die volledig uitsterft.
In de laatste fase zal je ook zien dat de populatie alleen nog bestaat uit misvormden, gedegenereerden, mutanten, abnormalen en perverten.
In onze westerse samenleving wordt ons door de internationale samenzwering van duivelaanbidders een disgenetische politiek opgelegd: alles en iedereen dat slecht is wordt aangemoedigd, en alles en iedereen die goed is wordt afgestraft.
Dit is dus nog een ergere situatie dan in het muizenexperiment.
Wij zijn dus met een razende snelheid op weg naar totale verzieking, pervertering, degeneratie en uiteindelijk ondergang.
Indien wij niet snel het roer omgooien, is het voor eeuwig gedaan met ons volk.
Alle links progressieven zijn medeplichtig aan dit uitroeingsplan voor ons Volk, want zij zijn de knokploegen van het satanisme.
‘Gebrek aan uitdaging’ – dat is waar de maatregelen in 2020 op aanstuurden. Het geschetste muizengedrag zou massaal gekopieerd worden en de mensheid zou vanzelf uitsterven. Om het proces te bespoedigen werden mensen ook nog eens gedwongen zich te laten vergiftigen met wat een ‘vaccin’ werd genoemd. Op naar de 500 miljoen en minder (500 miljoen is een absolute bovengrens).