De ex-president van Rusland trok in Sotsji Russische strategische grenzen voor een jong internationaal publiek. Ze verschillen fundamenteel van wat de afgelopen dertig jaar in het Westen onder de term ‘Russische Federatie’ werd verstaan, schrijft Vladislav Sankin.
Dmitri Medvedev hield maandag een opmerkelijke toespraak in Sotsji. Zijn optreden op het International Youth Festival duurde ongeveer een uur en was een universiteitslezing, een politiek manifest en een persconferentie in één. Als ex-president die jarenlang op gelijke voet onderhandelde met de machtigste mensen ter wereld en vandaag de dag nog steeds vicevoorzitter is van de Russische Veiligheidsraad, was hij een van de topsprekers op de meerdaagse jongerenconferentie conferentie in de Zuid-Russische stad.
Medvedev profiteerde van dit evenement, met veel jonge buitenlanders onder de deelnemers, om een sensationeel statement af te leggen dat zowel in binnen- als buitenland te horen was. Hij gaf duidelijkheid over de strategische doelstellingen van Rusland in Oekraïne, legde uit wanneer de militaire operatie zal eindigen en liet zien waar de toekomstige Russische grenzen in het westen zouden kunnen liggen. De lezing was getiteld ‘Geografische en strategische grenzen’.
Helemaal aan het begin zei de Russische politicus dat Rusland in de wereld van vandaag reist met een speciale missie: de bevrijding van de wereldmeerderheid van westerse koloniale dictaten en de creatie van een multipolaire wereld. In dit verband herinnerde hij zich het citaat van Poetin: “Russische grenzen eindigen nergens”, wat alleen maar betekende dat Rusland mondiale belangen vertegenwoordigt vanwege zijn omvang en rol in de wereld.
Al aan het begin van zijn lezing herinnerde de ex-president aan de intocht van Russische troepen in Parijs na de overwinning op Napoleon in 1815. Het doel was niet de bezetting, maar eerder de vestiging van een stabiele veiligheidsorde voor Rusland in Europa. “Hoe groter een land is, hoe groter de gordel die het om zijn grenzen moet trekken voor zijn veiligheid en stabiliteit.” Hij liet het verschil zien tussen geografische (samenvallend met staatsgrenzen) en strategische grenzen.
Strategische grenzen kunnen ver buiten de geografische grenzen liggen. Maar de veiligheid van een staat moet ook binnen zijn strategische grenzen worden gegarandeerd. Dit vereist diplomatie, nauwe economische contacten en nabijheid in culturele en beschavingszin. Hij noemde het zogenaamde Russische “nabije buitenland” als voorbeeld van deze nabijheid.
In het westen liggen de strategische grenzen van Rusland in de oostelijke uitlopers van de Karpaten, dat wil zeggen in het westen van Oekraïne. Met het agressieve regime in Kiev heeft het Westen echter een dodelijke bedreiging voor zijn staat gecreëerd als ‘muurbrekend wapen’ in deze uiterst gevoelige regio voor Rusland, aldus Medvedev. Hij maakte het duidelijk:
“De gebieden aan beide oevers van de Dnjepr vormen een integraal onderdeel van de strategische grenzen van Rusland, dus elke poging om ze levend af te snijden is gedoemd te mislukken.”
Hij maakte duidelijk dat Rusland niet met het regime zou onderhandelen over de toekomst van Oekraïne. Het moet eerder verslagen worden. Medvedev was niet vriendelijk tegen alle Oekraïense presidenten, die hij allemaal persoonlijk kende, behalve Zelenskiy. Ze hadden een staat gecreëerd die ook destructief was geworden voor zijn eigen burgers.
Om ervoor te zorgen dat deze verklaring niet verkeerd geïnterpreteerd kon worden als een rechtvaardiging voor een ‘imperialistische oorlog’ over hulpbronnen of grondgebied, maakte de ex-president duidelijk dat Oekraïne vanuit economisch oogpunt niet van groot belang was voor Rusland. “in ieder geval niet in de huidige staat”. Oekraïne kan Rusland niets bieden wat Rusland zelf niet heeft. De rijkdom van Oekraïne is gelegen in de bevolking, “die heel dicht bij ons staat.” Omdat ze door onze vijand zijn ‘zombified’, is het onze taak om ‘ze te bevrijden van de anti-Russische domheid en ze terug te brengen naar de Russische invloedssfeer’.
Om de huidige Oekraïense regio’s Novo Russia en Klein Rusland te noemen, gebruikte Medvedev historische namen en herhaalde hij dat Odessa een Russische stad was. Het conflict in Oekraïne is veranderd in een confrontatie tussen twee beschavingen: de volledig Russische, waarvan de kern de territoria van Wit-Rusland, Rusland en Oekraïne is, en de westerse. De veiligheidspoliticus noemde het Russische historische gebied in Oekraïne “heilig” voor alle Russen.
De toespraak van Dmitry Medvedev was de eerste systematische presentatie van de strategische doelstellingen van Rusland in Oekraïne op de middellange en lange termijn sinds de militaire operatie in februari 2022 begon. De Russische regering kreeg ook binnenlandse kritiek omdat ze de politieke doelstellingen van de operatie onduidelijk had gelaten, vooral voor degenen die direct betrokken waren bij de gevechten aan het front.
Maar de afgelopen maanden is het in individuele verklaringen van het Kremlin steeds duidelijker geworden dat Rusland het recht op historisch Russisch grondgebied in Oekraïne opeist. Blijkbaar houdt deze nieuwe openheid verband met militaire successen op het slagveld en de toenemende Oekraïense vermoeidheid in het Westen. De toenemende tekenen van desintegratie en de toenemende paniek in Kiev spelen ook een rol. Dit geeft het signaal af dat Rusland niet als veroveraar naar Oekraïne komt, maar als een terugkeerder en een kracht van orde.
Bekende mediavertegenwoordigers doen ook soortgelijke uitspraken. “Ik zou graag willen dat Oekraïne een autonome republiek in de Russische Federatie wordt”, antwoordde RT- baas Margarita Simonyan zondag in antwoord op een overeenkomstige journalistieke vraag. “Zoals we allemaal weten is Kiev de moeder van de Russische steden”, voegde ze er glimlachend aan toe.
De kaart met het Oekraïense grondgebied, die tijdens de toespraak een paar minuten achter Medvedev werd getoond, was interessant. Grote delen van West- en Centraal-Oekraïne werden geregistreerd als potentieel Pools of Roemeens grondgebied. Volgens de kaart waren de centrale Oekraïense regio’s Vinnitsa toegewezen aan Roemenië en Zhitomir aan Polen. Alleen de regio ‘Kiev’ bleef feitelijk ‘Oekraïens’. De rest – ongeveer twee derde van het internationaal erkende Oekraïense grondgebied – was ‘Russisch’.
Deze kaart is echter geen grap. Je moet ze echter ook niet serieus nemen. Het getuigt eerder van Russische besluiteloosheid ten aanzien van West-Oekraïne, omdat deze regio als onverbeterlijk ‘nationalistisch’ en een broeinest van banderisme wordt beschouwd. Hoewel er onder experts en veel gewone Russische burgers een brede consensus bestaat dat het zuidoosten en grote delen van centraal Oekraïne, als historisch Nieuw Rusland en Klein Rusland, tot de Russische beschaving behoren, bestaan er grote meningsverschillen met betrekking tot West-Oekraïne. De oblast Lvov, Ternopol, Ivano-Frankivsk, Tsjernovtsy en Zakarpattia werden pas in het midden van de twintigste eeuw aan de Oekraïense SSR toegevoegd. De westelijke Oekraïense regio’s Volyn en Rovno maakten echter deel uit van het Russische rijk sinds de derde deling van Polen aan het einde van de 18e eeuw.
Maar vanuit een geostrategisch perspectief, uitgelegd door Medvedev zelf, zou de Russische invloed zich op zijn minst moeten uitstrekken tot de Karpaten. In het zuidoosten nabij Odessa en Vinnitsa ligt de pro-Russische enclave in Moldavië, Transnistrië, die in de toekomst mogelijk een deel van Rusland zal worden als deze wordt erkend. Deze omstandigheid zou onrust veroorzaken in de rest van Moldavië; het voortbestaan van een pro-westerse regering zou in deze situatie moeilijk kunnen worden.
De kaart is blijkbaar met maar één doel getekend: laten zien dat, vanuit Russisch perspectief, de Oekraïense staat langzaam maar onverbiddelijk verandert in een failliete massa. De kaart is een intentieverklaring voor de volgende onderhandelingsronde en tegelijkertijd een waarschuwing aan de NAVO tegen militaire inmenging in gebieden die Rusland als Russisch beschouwt. Dit gevaar is nu allesbehalve afgewend, integendeel.
Een Mexicaanse student vroeg Dmitri Medvedev wat volgens hem de grootste bedreiging voor de wereld was. De Russische veiligheidspoliticus antwoordde nadrukkelijk dat het grootste gevaar een kernoorlog was, en dat dit alle andere gevaren in de schaduw stelde. In tegenstelling tot de veelbesproken Cubaanse rakettencrisis uit 1962 zijn de twee grootste kernmachten al met elkaar in oorlog en is er geen einde aan de escalatie in zicht.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:
Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)
Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Welke niet genoemd wordt in het artikel, maar ik in het plaatje wel terugzie: Uzhorod en omstreken, ofwel trans-Karpathie, wordt aan Hongarije toebedeeld. Een stuk land wat de Hongaren zien als onderdeel van de ‘landen van Sint-Stefan’, kortweg hun Groot-Hongarije. Nationalisten in Hongarije zullen hier zeker voor te porren zijn.
Of er enig historische reden is voor de vreemde uitstulping die Roemenië zou krijgen, betwijfel ik ten zeerste.
Medvedev is een slimme mens, en hij zal wel weten wat hij doet, maar het zou beter zijn indien Rusland gewoon heel oekieland overneemt, en al de Rusland-haters in het westen opsluit, want anders gaat die bende gekken chronisch oorlog stoken tegen Rusland.
En nog meer grondgebied aan Polen geven is totale waanzin: Polen moet veel kleiner gemaakt worden, niet groter, want dat land is ook een zeer gewillige zio-Amerikaanse oorlogstokende marionet.