Niet alleen een belangenconflict: het lot van de wereld zal in Oekraïne worden beslist

Multipolariteit kan worden opgevat als het behoud van de culturele en beschavingsdiversiteit van onze wereld, zegt de controversiële en niet oncontroversiële filosoof Alexander Doegin in zijn meest recente artikel. Het wordt daarmee de kernbekommernis van de conservatieve krachten die zich verdedigen tegen de postmoderne uniformiteit van het Westen, meldt RT.de.

De inauguratie van president Poetin markeert een nieuwe fase in de geschiedenis van Rusland. Sommige lijnen uit eerdere periodes zullen zeker worden voortgezet. Sommigen zullen een kritische drempel bereiken. Anderen zullen ongedaan worden gemaakt. Maar er moet ook iets nieuws komen.

Ik zou de aandacht willen vestigen op het ideologische aspect, dat een fundamentele vector kan worden voor de verdere ontwikkeling van Rusland in de internationale context.

In onze bittere confrontatie met het Westen, dat op de rand staat van een nucleair conflict en de Derde Wereldoorlog, wordt het waardenprobleem steeds duidelijker en contrastrijker. De oorlog in Oekraïne is niet alleen een conflict tussen staten met hun volkomen rationele nationale belangen, maar een botsing tussen beschavingen die hun waardesystemen fel verdedigen.

Vandaag de dag kan met zekerheid worden gezegd dat Rusland eindelijk heeft gekozen voor de bescherming van traditionele waarden en deze koppelt aan de fundamentele processen van versterking van de eigen beschavingsidentiteit en geopolitieke soevereiniteit. Dit zijn niet simpelweg verschillende belangen van afzonderlijke entiteiten binnen dezelfde – westerse – beschaving, zoals het tot voor kort mogelijk was om het conflict tussen Rusland en het collectieve Westen te interpreteren, zij het met een zekere rek. Nu is het echter duidelijk geworden dat twee waardesystemen botsen.

Het moderne collectieve Westen staat resoluut aan de kant:

van absoluut individualisme;
LGBT* en genderpolitiek;
van kosmopolitisme;
de “annuleringscultuur” (“cultuur van uitwissing”);
van het posthumanisme;
onbeperkte migratie;
de vernietiging van alle vormen van identiteit;
kritische rassentheorie (volgens welke voorheen onderdrukte volkeren het recht hebben hun voormalige onderdrukkers te onderdrukken);
de relativistische en nihilistische filosofie van het postmodernisme.

Het Westen censureert genadeloos zijn eigen geschiedenis en verbiedt boeken en kunstwerken. Het Amerikaanse Congres bereidt zich voor op het schrappen van volledige documenten die naar verluidt bepaalde groepen mensen op etnische en religieuze gronden beledigen. Bovendien heeft de ontwikkeling van digitale technologieën en neurale netwerken de overdracht van de wereldheerschappij van de mensheid naar kunstmatige intelligentie op de agenda gezet – en een aantal westerse auteurs begroeten dit nu al als een ongelooflijk succes en een langverwacht moment van singulariteit.

Het Rusland van Poetin vertegenwoordigt daarentegen expliciet een heel ander stel waarden, waarvan er vele zijn vastgelegd in Decreet nr. 809 van 9 november 2022. Rusland verdedigt krachtig:

de collectieve identiteit versus individualisme;
patriottisme versus kosmopolitisme;
het gezonde gezin tegen de legalisering van perversies;
religie tegen nihilisme, materialisme en relativisme;
de mens versus posthumanistische experimenten;
organische identiteit tegen erosie;
de historische waarheid tegen ‘annuleringscultuur’.

Er zijn dus twee tegengestelde oriëntaties, meer dan dat, twee antagonistische ideologieën, twee wereldbeeldsystemen. Rusland kiest voor traditie; het Westen daarentegen kiest voor alles wat niet-traditioneel en zelfs anti-traditioneel is.

Dit maakt het conflict in Oekraïne, waar deze twee beschavingen tegenover elkaar staan ​​in een bittere en beslissende strijd, tot iets dat veel meer is dan een gewoon belangenconflict. Natuurlijk is het dat, maar dat is niet het belangrijkste. Het belangrijkste is dat twee modellen voor de verdere ontwikkeling van de mensheid de confrontatie zijn aangegaan: het liberale, globalistische, antitraditionele pad van het moderne Westen of het alternatieve, multipolaire, polycentrische pad met het behoud van traditie en traditionele waarden, waarvoor Rusland aan het vechten is.

En hier is het de hoogste tijd om op te merken dat de multipolaire wereld, waartoe Rusland zich in de vorige fase van Poetins bewind beleden heeft, alleen zin heeft als we het recht van elke pool, elke beschaving (vandaag duidelijk vertegenwoordigd in de BRICS) erkennen om haar eigen identiteit te erkennen. hun eigen identiteit, hun eigen traditie, hun eigen waardensysteem. Multipolariteit wordt betekenisvol en gerechtvaardigd als we uitgaan van de pluraliteit van bestaande culturen en hun recht erkennen om hun eigen identiteit te behouden en zich te ontwikkelen op basis van interne principes. Dit betekent dat, in tegenstelling tot het globalistische unipolaire model waarin westerse waarden standaard domineren als universele waarden, de polen van de multipolaire wereld min of meer het pad van Rusland volgen, maar alleen onder de bescherming van hun traditionele waarden, die telkens anders zijn.

We zien dit duidelijk in het hedendaagse China. Het verwerpt niet alleen globalisme, liberalisme en mondiaal kapitalisme als dogma, terwijl het veel kenmerken van de socialistische orde behoudt, maar keert zich ook steeds meer naar de eeuwige waarden van de Chinese cultuur, waarbij de politieke en sociale ethiek van Confucius, die de samenleving al duizenden jaren inspireert en ordent, in een nieuwe ronde herleeft. Het is geen toeval dat een van de leidende theorieën over de internationale betrekkingen in het moderne China gebaseerd is op het oude idee van tianxia, ​​volgens welke China in het centrum van het wereldsysteem staat en alle andere naties rond het Hemelse Rijk aan de periferie liggen. China is zijn eigen absolute centrum, open voor de wereld, maar fel beschermend voor zijn soevereiniteit, uniciteit en identiteit.

Het moderne India (Bharat) beweegt zich in dezelfde richting, vooral onder de heerschappij van Narendra Modi. Ook hier wordt het gedomineerd door een diepe identiteit,  Hindutva, die de fundamenten van de oude Vedische cultuur, religie, filosofie en sociale orde nieuw leven inblaast.

Nog categorischer verwerpt de islamitische wereld het waardensysteem van het collectieve Westen, dat volkomen onverenigbaar is met islamitische wetten, regels en houdingen. Ook hier ligt de nadruk op traditie.

…

Tot nu toe is echter geen van de multipolariteitsgeoriënteerde en traditieverkiezende beschavingen in een direct gewapend conflict met het Westen verwikkeld, met uitzondering van Rusland. Velen aarzelen en wachten op de finale van deze dramatische confrontatie. Hoewel potentieel de meerderheid van de mensheid de hegemonie van het Westen en zijn waardesystemen afwijst, is niemand anders dan wij bereid om er een directe confrontatie mee aan te gaan.

Dit geeft Rusland een unieke kans om zichzelf in de voorhoede van de mondiale conservatieve ommekeer te positioneren. Het is tijd om rechtstreeks te verklaren dat Rusland de claim van de westerse beschaving op de universaliteit van zijn waarden bestrijdt en zijn eigen (Russische nationale, orthodoxe) en alle andere tradities volledig steunt. Omdat in het geval van de triomf van het globalisme en het behoud van de westerse hegemonie ook zij met een naderende vernietiging worden bedreigd.

Alle beschavingen in de wereld zijn conservatief, dat is hun identiteit. En ze zijn zich daar steeds meer van bewust. Alleen het postmoderne Westen heeft besloten radicaal te breken met zijn klassieke christelijke wortels en is begonnen met het cultiveren van een cultuur van degeneratie, perversie, pathologie en de technologische vervanging van mensen door postmenselijke organismen (van AI tot cyborgs, hersenschimmen en producten van genetische manipulatie).  In het Westen zelf wijst een aanzienlijk deel van de samenleving dit pad af en keert zich steeds meer tegen de koers van de heersende postmoderne liberale elites richting de uiteindelijke afschaffing van de culturele en historische identiteit van de westerse samenlevingen zelf.

In zijn nieuwe termijn als president zou het volkomen logisch zijn als Poetin de verdediging van de traditie – in Rusland en in de wereld, inclusief het Westen zelf – tot zijn belangrijkste ideologische missie zou maken. Vladimir Poetin is nu al de grootste leider in de ogen van de hele mensheid die deze rol speelt en zich heldhaftig verzet tegen de westerse hegemonie. Het is de hoogste tijd om de mondiale missie van Rusland bekend te maken om beschavingen en hun traditionele waarden te beschermen. Houd op met het meespelen met het Westen en het overnemen van zijn strategieën, voorwaarden, protocollen en criteria. Beschavingssoevereiniteit bestaat uit het feit dat iedere natie het absolute recht heeft om welk extern beleid dan ook te aanvaarden of te verwerpen, om zich op zijn eigen manier te ontwikkelen, ongeacht het feit dat iemand van buitenaf er misschien ontevreden over is.

Onlangs, op 7 mei, noemde de Britse krant Mirror negen woorden uit de inaugurele rede van president Poetin een ‘verschrikkelijke bedreiging voor het Westen’. Deze woorden waren:

“Rusland zelf en alleen Rusland zelf zal zijn eigen lot bepalen!”

Dit betekent dat elke zweem van soevereiniteit door het Westen wordt geïnterpreteerd als een oorlogsverklaring aan het Westen. Rusland heeft dit geaccepteerd en is bereid iedereen te steunen die zijn soevereiniteit net zo sterk verdedigt als het land.

Natuurlijk heeft elke beschaving zijn eigen traditionele waarden. Maar vandaag de dag worden ze allemaal aangevallen door een agressieve, intolerante, bedrieglijke en perverse beschaving die een meedogenloze oorlog voert tegen iedere traditie – tegen de traditie als zodanig. In een dergelijke situatie kan het Rusland van Poetin zichzelf openlijk tot drager van een omgekeerde missie verklaren: de verdediger van traditie en normen, van continuïteit en identiteit.

Voorheen, in de twintigste eeuw, berustte de invloed van Rusland in de wereld vooral op de linkse beweging. Tegenwoordig is het echter geleidelijk verdwenen, hetzij geabsorbeerd door het liberalisme, hetzij op zichzelf uitgeput (op enkele uitzonderingen na en meestal in samenwerking met antikoloniale conservatieve tendensen). Nu is het de moeite waard om te wedden op de conservatieven, de verdedigers van de beschavingsidentiteit. En zo wordt een nieuwe slogan geboren: Traditionalisten aller landen, verenigt u!

En we moeten ons niet schamen ons verstoppen. Hoe zelfverzekerder we deze weg inslaan, hoe sneller en betrouwbaarder onze invloed in de wereld zal groeien. Als we besloten hebben te vertrouwen op multipolariteit, moeten we daarin consistent zijn.

Iedereen ziet Poetin nu al als de sleutelfiguur in het conservatieve ontwaken. Het is tijd om dit openlijk te zeggen. Kritiek uit het Westen kan hoe dan ook niet worden vermeden, maar de beslissende factoren in de betrekkingen met het Westen zijn nu anders. En onze bondgenoten – zowel huidige als potentiële – zullen Rusland met hernieuwde kracht steunen. Eindelijk zullen onze verreikende doelen en bedoelingen nu duidelijk voor hen zijn. Ze zullen ons vertrouwen en zonder wantrouwen of aarzeling met ons samenwerken om een ​​eerlijke en evenwichtige wereld op te bouwen in het belang van de hele mensheid.

Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.

NAVO toont zijn ware aard: “We zijn er om Sodom en Gomorra te verdedigen”

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over