Nieuwe documenten bevestigen: Pfizer gebruikte twee verschillende processen om de coronapreparaten te produceren. Eén ervan was schoon en duur en werd gebruikt in het goedkeuringsproces. De andere was goedkoop, resulteerde in besmette injecties en een enorm toegenomen aantal ernstige bijwerkingen. De op deze manier geproduceerde stof werd ingeënt bij de rest van de wereldbevolking. Arts Florian Schilling legt uit waarom “elke rechtsgeldige toestemmingsverklaring van gevaccineerde mensen om deze reden ongeldig is”, meldt Multipolair.

Multipolair: De reikwijdte van waar we het vandaag over hebben is bijna onmogelijk te bevatten. Uit interne Pfizer-documenten blijkt dat in het goedkeuringsonderzoek voor de coronapreparaten andere stoffen zijn getest dan later aan de bevolking zijn toegediend. U, de heer Schilling, heeft hier onlangs in een gedetailleerd artikel op gewezen. De Israëlische onderzoekers Joshua Guetzkow en Retsef Levi waren de eersten die de zaak openbaar maakten en bestudeerden samen de Pfizer-documenten, waar al lange tijd stuk voor stuk in langdurige procedures over wordt geprocedeerd, en een paperf gepubliceerd in het Britse Medical Journal gepubliceerd in mei, beschreef het schandaal. Tot nu toe is er geen noemenswaardige publieke reactie geweest. Niemand rapporteert. U bent er zelf ook pas onlangs achter gekomen.

Wat de feiten betreft: Volgens de documenten waren er twee fundamenteel verschillende productieprocessen. Pfizer noemt de twee processen intern “Proces 1” en “Proces 2”. “Proces 1” is het proces waarmee de preparaten zijn geproduceerd die tijdens het goedkeuringsproces bij de 22.000 proefpersonen zijn geïnjecteerd. De uitspraken over de effectiviteit en bijwerkingen van de injecties zijn gebaseerd op de gegevens van deze mensen. Voor de wereldwijde verkoop werd echter een heel ander productieproces, “Proces 2”, gebruikt – dit is nieuw. Cruciaal is dat de stoffen die zijn vervaardigd met behulp van “Proces 2” en wereldwijd op de markt zijn gebracht, een dramatisch ander effectiviteits- en veiligheidsprofiel hebben dan de “Proces 1”-preparaten uit het goedkeuringsproces. Kunt u eerst in eenvoudige bewoordingen beschrijven hoe de twee productieprocessen verschillen?

Schilling: De procedure die bij de goedkeuringsstudies wordt gebruikt, is een steriele procedure. Dit is puur in vitro . Dit betekent dat het RNA hier machinaal wordt geamplificeerd met behulp van PCR. Het voordeel is dat er geen besmetting kan plaatsvinden. We ontvangen een zeer zuiver product dat hoofdzakelijk uit RNA bestaat. De andere methode die voor de populatie is gebruikt, is gebaseerd op het feit dat het RNA niet steriel door machines wordt gekopieerd, maar door bacteriën.

Multipolair: Aan het begin van de vaccinatiecampagne, in februari 2021, berichtten de media ook dat de coronapreparaten met behulp van bacteriën werden geproduceerd. Destijds verscheen er op ARD een woordvoerder van de farmaceutische industrie, die over het productieproces uitlegde dat het door bacteriën gereproduceerde RNA in eerste instantie omgeven is door ‘DNA en vele andere enzymen en andere factoren’ en dat het daarom ‘super-goed’ moet zijn gereinigd” van deze ongewenste bacteriële stoffen. De Spiegel legde destijds ook het proces uit en stelde gerust : “Het door de staat gerunde Paul Ehrlich Instituut controleert monsters en houdt toezicht op de productiefaciliteiten.” De informatie die destijds openbaar werd gemaakt, was: Dit is een nieuw soort proces. Je moet het preparaat eerst heel voorzichtig schoonmaken, maar dat is geen enkel probleem. Het Paul Ehrlich Instituut controleert alles. Maar terug naar het proces: Het RNA wordt gekopieerd met behulp van bacteriën, wat gebeurt er precies?

Schilling: Deze bacteriën krijgen het gewenste genoom. Dit wordt in het genoom van deze bacteriën geïmplanteerd. De deling van bacteriën kan gericht gestimuleerd worden, dat is de bioreactor waar we het over hebben. Bij elke deling wordt ook het doelgenoom gekopieerd en vermenigvuldigd. Ten slotte worden de bacteriën gedood, gelyseerd en via een zuiveringsproces het gewenste genoom verwijderd. Het nadeel van het proces ligt voor de hand: we beschikken niet van meet af aan over steriel materiaal, maar moeten dit materiaal, dat massaal besmet is met bacteriële componenten, naar een steriele status brengen. Dit is buitengewoon complex, vooral op de schaal waar we het hier over hebben, op de schaal waarop de productie plaatsvond. Het is duidelijk dat hier sprake is van aanzienlijke kwaliteitstekorten.

Multipolair: Er zijn documenten van de EMA, het Europees Geneesmiddelenbureau, dat eind 2020 verantwoordelijk was voor het goedkeuren van de preparaten, waaruit blijkt dat de EMA vanaf het begin wist dat er op dit vlak grote problemen waren. Trefwoord: RNA-integriteit in de vaccins. Wat staat er in deze documenten? Waar klaagde de EMA destijds over? En wat gebeurde er eind 2020, kort voor goedkeuring?

Schilling: Nadat de eerste batches aan de bevolking waren geleverd, werd vastgesteld dat de kwaliteit van het materiaal in deze door Pfizer geleverde vaccins niet overeenkwam met wat bekend was van willekeurige monsters uit de toelatingsonderzoeken. RNA-integriteit is simpelweg de staat van de RNA-streng die verpakt is in de nanodeeltjes. Precies wat het zou moeten zijn volgens de blauwdruk. Er ontbreekt dus niets en er zit niets in dat er niet zou moeten zijn. Er bleek een extreem groot aantal RNA-fragmenten aanwezig te zijn. Dit betekent dat deze genetische code niet volgens het plan aanwezig is, maar fragmenten ervan, brokstukken.

Het probleem is dat het in de eerste plaats niet precies het eiwit produceert dat volgens plan zou moeten worden aangemaakt, in dit geval de spike. Wanneer deze fragmenten worden uitgelezen, ontstaan ​​er op ongecontroleerde wijze kleine eiwitten, zogenaamde peptiden, die nog niet eerder zijn onderzocht en ook niet gewenst zijn. Wat deze peptiden in het lichaam doen, is onbekend. We hebben dus twee effecten: ten eerste wordt uit dergelijke fragmenten niet langer het daadwerkelijk gewenste eindproduct door de cellen geproduceerd. Ten tweede is er een groot risico dat er eiwitten worden geproduceerd die niet gewenst zijn, met volkomen onbekende effecten in het organisme. De EMA ontdekte dit en bekritiseerde Pfizer.

Multipolair: Wat was de omvang van de besmetting die de EMA destijds ontdekte?

Schilling: enorm. De vereiste was dat afwijkingen van het doel-RNA konden optreden in het bereik van enkele delen per miljoen (ppm). Dat wil zeggen, een frequentie van defect genoom in het bereik van ongeveer één op 300.000 tot één op een miljoen. Dat was de bandbreedte die de EMA vooraf acceptabel had verklaard. Het bleek echter dat de integriteit dramatisch lager was. We hebben het hier over percentages. In feite was slechts ongeveer 55 procent van het RNA in deze eerste batches intact. 45 procent was afval waarvan niemand weet wat eruit komt.

Multipolair: hoe reageerde de EMA?

Schilling: De EMA ging met Pfizer om de tafel zitten om dit te bespreken. Het productieproces was al zeer geavanceerd en de eerste batches hadden theoretisch volledig vernietigd moeten worden en het productieproces zou moeten stoppen totdat deze kwaliteitsgebreken waren geïdentificeerd en gecorrigeerd. Dit zou uiteraard een catastrofe zijn geweest in termen van de vaccinatiecampagne, aangezien deze voor onbepaalde tijd had moeten worden uitgesteld. En als dit eerlijk was gecommuniceerd, had men moeten wijzen op zeer specifieke risico’s van deze technologie, die bij de eerste poging volledig duidelijk waren. Daarom kwam het EMA met Pfizer overeen om de kwaliteitsnormen te versoepelen. In de contracten stond dat het volkomen voldoende is als 55 procent van het RNA intact is. Dus wat voorheen niet-conform was, is nu compliant gemaakt door vervolgens de leveringscontracten aan te passen.

Multipolair: Tot zover de professionaliteit en onafhankelijkheid van het EMA.

Schilling: Ja, dat is al een aanzienlijk schandaal. Wat het nog moeilijker maakt, is dat er geen vervolgstudie of onderzoek is gedaan om vast te stellen welk effect deze RNA-fragmenten hebben. Als men had besloten dit materiaal onder de bevolking te brengen, had men op zijn minst de moeite kunnen nemen om te onderzoeken welke gevolgen te verwachten waren. Leidt dit tot sterkere ontstekingsreacties? Wat voor soort peptiden worden hier gemaakt? Welke risico’s zijn eraan verbonden? Ik had hier graag minstens één keer grootschalige dierproeven gezien. Maar er gebeurde helemaal niets. De kwaliteitsnormen zijn hier stilletjes en in het geheim versoepeld. De risico’s die hieruit konden voortvloeien – en het was voor alle betrokkenen duidelijk dat hier risico’s konden ontstaan ​​- werden genegeerd en niet verder besproken.

Multipolair: Er zijn bevindingen van regelgevende instanties, ik geloof in Australië, dat meer vervuilde batches aanzienlijk meer bijwerkingen hebben gehad. Wat is hierover bekend?

Schilling: Er is nu een database. Het is gemaakt door een initiatief uit de VS en heet: Hoe slecht is mijn batch? Ze kamden het Amerikaanse rapportagesysteem VAERS uit. De situatie hier is dat bij elke melding van vermoedelijke vaccinatiebijwerkingen en vaccinatiecomplicaties het batchnummer van het vaccin in de melding moet worden vermeld. We nemen nu de VAERS zoals die is. Het heeft enorme zwakke punten, maar laten we die voorlopig negeren. De VAERS laat zien of de frequentie van bijwerkingen gelijkmatig verdeeld is over alle batches. Als de vaccins bij de productie een homogene kwaliteitsstandaard zouden hebben, zouden de bijwerkingen in elke batch met ongeveer dezelfde frequentie moeten optreden. Ze verspreidden zich een beetje, maar uiteindelijk zou er een statistisch gemiddelde worden gevonden. Dat was niet het geval. Uit deze analyse kwam naar voren dat een groot deel van de vaccinatiecomplicaties wordt veroorzaakt door een klein aantal batches.

Wat we hier zien is dat meer dan de helft van alle gemelde bijwerkingen wordt veroorzaakt door minder dan 5 procent van de batches. Er zijn hier echt gevaarlijke productielijnen, waar honderden sterfgevallen zijn gemeld voor één enkele batch. En tegelijkertijd zijn er batches waarbij er vrijwel geen meldingen zijn of waarvan de ernst niet per se bijzonder zorgwekkend is. De vraag is nu natuurlijk hoe zoiets kan gebeuren. Gezien wat we nu hebben geleerd, zijn er aanzienlijke kwaliteitstekorten in het productieproces. Ten eerste zitten er te veel RNA-fragmenten in, dat wil zeggen geen intact RNA, en ten tweede is er sprake van besmetting met bacteriële componenten, waaronder bacterieel DNA. En dat fluctueert natuurlijk enorm en verklaart deze enorme afwijkingen in de frequentie van bijwerkingen.

Multipolair: Samenvattend: Pfizer heeft twee productieprocessen. Het tweede proces is volledig opnieuw ontwikkeld, is onderhevig aan veel onzekerheden en risico’s en het resultaat is aan vrijwel de hele wereldbevolking doorgegeven. De goedkeuringsprocedure is echter gebaseerd op een heel ander productieproces waarbij deze risico’s zich in principe niet kunnen voordoen. Hoe heeft Pfizer de effectiviteit en veiligheid van deze besmette ‘Proces 2’-injecties geverifieerd?

Schilling: Pfizer heeft de regelgevende instanties verzekerd dat er op een later tijdstip een interne kwaliteitscontrole van deze bacterieel geproduceerde batches zal worden uitgevoerd. Dit zou moeten betekenen dat van elke geproduceerde batch 250 mensen die met deze batch zijn gevaccineerd, moeten worden vergeleken met een referentiegroep van 250 gevaccineerden uit het goedkeuringsonderzoek die het steriele materiaal hebben ontvangen. Er moet worden gecontroleerd of de effectiviteit – zoals de vorming van antilichamen – en de frequentie en ernst van bijwerkingen zich op een vergelijkbaar niveau bevinden. Pfizer heeft dit slechts één keer gedaan. Er zijn alleen gegevens van precies 250 personen. Dat is het. In plaats van dat uit te breiden naar de andere batches, in plaats van er een continu proces van te maken. Dat is probleem nummer één.

Probleem nummer twee: deze bacterieel geproduceerde batches werden qua samenstelling niet aan hetzelfde cohort toegediend als in het onderzoek. In het onderzoek hebben we een bepaalde leeftijdsspreiding. We hebben ook een bepaald percentage eerder zieke mensen en een verstandige genderverdeling. De cohorten zijn niet willekeurig samengesteld, maar er wordt geprobeerd een bepaalde dwarsdoorsnede van de bevolking te representeren. En dat was niet het geval toen het bacterieel geproduceerde vaccin aan deze 250 mensen werd toegediend. Hier keken de gevaccineerden alleen naar zeer jonge mensen onder de 22 jaar. Wat op zichzelf betekent dat alles wat hier wordt gemeten niet kan worden overgedragen op ouderen, en zeker niet op de belangrijkste risicogroep. Noch de immuniteit die ontstaat, noch de risico’s op bijwerkingen. En zelfs deze 250 werden niet vergeleken met een statistisch betekenisvol referentiecohort uit de onderzoeken. Op verschillende niveaus is de hier uitgevoerde steekproefvergelijking volstrekt ontoereikend.

Multipolair: Ondanks deze inadequate steekproefvergelijking leidden deze injecties met de “Process 2” vaccins volgens de eigen informatie van Pfizer tot 40 procent meer ernstige bijwerkingen. Pfizer zegt in de interne documenten dat dit catastrofale resultaat “zoals verwacht” was. Dit betekent dat Pfizer zich bewust was van de inferioriteit en ook de schadelijkheid van de procedure. Hoe betrouwbaar zijn deze cijfers van Pfizer eigenlijk?

Schilling: Ze moeten met uiterste voorzichtigheid worden behandeld. En daarmee bedoel ik niet dat ze onrealistisch slecht zijn, integendeel. Pfizer zelf registreert een enorme stijging, vooral bij ernstige complicaties. Maar we hebben nu te maken met een zeer jong, zeer gezond vaccinatiecohort: geen eerdere ziekten, jonger dan 22 jaar. Als je dit nu wilt toepassen op meer kwetsbare delen van de bevolking, zullen de cijfers hoogstwaarschijnlijk compleet anders zijn. Dit kan door bepaalde bijwerkingen die tijdens de vaccinatiecampagne optraden, te vergelijken met de frequentie van precies deze bijwerkingen die gemeten werden in de goedkeuringsstudies.

Er was een cohortstudie waarin werd gekeken naar vaginale bloedingen als bijwerking van deze RNA-vaccinatie. Een ongeplande periode dus. Dit werd gedaan voor vrouwen in verschillende leeftijdsgroepen. Ze keken hoe vaak dit fenomeen voorkomt onder gevaccineerde vrouwen en ontdekten dat 13,1 procent er last van had. Vervolgens hebben we gekeken hoe vaak dit fenomeen werd waargenomen in de goedkeuringsstudies, dat wil zeggen bij het steriele vaccin dat met behulp van PCR werd geproduceerd. De frequentie daar was 0,7 procent. Dit betekent dat dit specifieke symptoom, deze specifieke bijwerking, vaginale bloedingen, in de praktijk 1.800 procent vaker voorkwam met het bacterieel geproduceerde vaccin dan in de registratiestudies met het steriele materiaal.

Als je deze omvang overdraagt, dan hebben we het niet over een stijging van 40 procent, zoals Pfizer in dit interne onderzoek stelt, maar over een stijging van 1.800 procent – ​​een heel andere orde van grootte. Ik ben hier een professionele pessimist, maar je moet denken in termen van ernstiger vaccinatiecomplicaties dan vaginale bloedingen. Ik wil vaginale bloedingen niet bagatelliseren, maar als je denkt aan zaken als hersenbloedingen, hartaanvallen en auto-immuunziekten, krijgt het een heel ander gewicht.

Multipolair: Heeft Pfizer verdere studies uitgevoerd naar de werkzaamheid en veiligheid van deze “proces 2”-injecties na de start van de wereldwijde massatoediening? Of heeft Pfizer zijn toelatingsonderzoeken alleen voortgezet met het andere productieproces?

Schilling: Dat is precies hoe het ging. In principe vertrouwde Pfizer op de rapportagesystemen in plaats van op interne kwaliteitscontroles.

Multipolair: Er is geen afzonderlijk onderzoek uitgevoerd?

Schilling: Nee. Pfizer betoogde al relatief vroeg dat de praktijkervaring zeer positief was. De rapportagesystemen zouden hier geen relevante waarschuwingssignalen afgeven. In dit opzicht zou het niet productief zijn om voortdurend dit hoge niveau van dubbele inspanning te ondernemen en parallel interne cohortstudies uit te voeren om de kwaliteit te vergelijken.

Multipolair: Dat is op zichzelf onlogisch, aangezien Pfizer zelf 40 procent meer ernstige bijwerkingen heeft gemeten.

Schilling: Precies. Op dit punt hadden de regelgevende instanties eigenlijk moeten ingrijpen en uiterlijk nu aan de handrem moeten trekken – en in het geval dat Pfizer weigerde kwaliteitstests uit te voeren, hadden ze de goedkeuring moeten opschorten of onmiddellijk moeten beginnen met het uitvoeren van hun eigen cohortstudies. om dit probleem in de gaten te houden. Helaas volgden de toezichthouders dit argument. Ze hebben het argument overgenomen dat de praktijkervaring best goed is en dat er geen waarschuwingssignalen zijn en dat ze de fabrikanten niet met deze onnodige inspanningen willen belasten.

Multipolair: Wat is uw persoonlijke conclusie uit dit alles?

Schilling: Eén punt is dat dit naar mijn mening elke toestemmingsverklaring van gevaccineerde mensen ongeldig maakt. Zelfs een gevaccineerd persoon die zichzelf naar eer en geweten heeft geïnformeerd, die misschien zelfs de toelatingsonderzoeken heeft gelezen om een indruk te krijgen van de risico’s die hij neemt en de voordelen die hij kan verwachten, heeft vertrouwd op andere gegevens. De media trouwens ook. Alles wat in de media wordt gezegd over werkzaamheid en veiligheid is gebaseerd op het steriele productieproces met PCR. Dit betekent dat elke “geïnformeerde toestemming”, zoals ze in het Engels zeggen, elke wettelijk geldige toestemmingsverklaring, eigenlijk ongeldig is. Dit heeft niet plaatsgevonden. Naar mijn mening roept dit een belangrijke juridische vraag op: Wie is er eigenlijk verantwoordelijk voor de schade? Tot nu toe was het mogelijk om dit af te wentelen op de gevaccineerden, omdat ik de risico’s accepteer door mijn toestemming te geven. Officieel doe ik dit vrijwillig. Vanuit mijn standpunt is dat nu niet het geval. Dat is een belangrijk punt.

Het tweede belangrijke punt: het opstellen van de bijwerkingenprofielen van deze vaccinaties. Laten we zeggen dat we ons best doen om een ​​optimale bijsluiter te maken. Vervolgens doorzoeken wij uiteraard de rapportagesystemen specifiek op problemen die zich onder meer bij de goedkeuringsstudies hebben voorgedaan. De goedkeuringsstudies geven ons input over welke richting we moeten denken en waar we bijzondere aandacht aan moeten besteden. Dit is uiteraard ongeldig omdat de bacterieel geproduceerde vaccins totaal andere bijwerkingen veroorzaken met een heel andere frequentie dan die in de goedkeuringsstudies. Ook al wordt hier specialistische informatie verstrekt aan de vaccinateurs, die redelijk uitgebreid is, deze komt niet overeen met wat de arts die hier de vaccinatie uitvoert, mag verwachten. Dit heeft dan ook invloed op de rapportageactiviteit. Als de arts niet weet wat er mogelijk is en er achteraf problemen ontstaan, is het moeilijker voor de arts om deze toe te wijzen en een zinvol rapport op te stellen. Dit draagt ​​uiteraard ook bij aan het enorme aantal niet-gemelde gevallen in beveiligingssystemen. Of dat nu hier bij het Paul Ehrlich Instituut is of in de VS bij VAERS.

Dan hebben we de situatie dat alle effectiviteitswaarden die hier zijn gerapporteerd natuurlijk ook ongeldig zijn. De antilichaamvorming in dit interne Pfizer cohortonderzoek bij jongeren onder de 22 jaar was behoorlijk slecht. Dit werd onderzocht bij precies 4 proefpersonen. 4 proefpersonen! We hebben het over een wereldwijde vaccinatiecampagne na een verandering in het productieproces en de antistofvorming werd onderzocht bij 4 proefpersonen. En één van hen produceerde geen antilichamen.

Multipolair: dat is 25 procent.

Schilling: Ja. Maar nu gebruiken we deze effectiviteitswaarden in epidemiologische onderzoeken en natuurlijk in al deze modellen. Enige tijd geleden was er een publicatie, overgenomen door de WHO, waarin werd beweerd dat zoveel miljoenen mensen over de hele wereld door vaccinatie waren gered. Dit zijn allemaal modellen die gebaseerd zijn op de effectiviteitswaarden van de goedkeuringsstudies en niet op de praktijkgegevens van dit bacteriële vaccin. Het laatste wat nu is, is dat er nog steeds op deze goedkeuringsstudies wordt vertrouwd. We hebben nu de situatie waarin de vaccins vrij regelmatig worden bijgewerkt. We hebben het niet langer over een boostervaccinatie, maar eerder over een boostervaccinatie, vergelijkbaar met de griepvaccinatie. Deze bijgewerkte vaccins worden meestal alleen op muizen getest. Waarom staan ​​de toezichthouders dit toe? Omdat ze zeggen dat we in het allereerste begin uitgebreide goedkeuringsstudies hadden waarbij alles er goed uitzag. En er komen geen veiligheidssignalen uit de rapportagesystemen. Dus stellen we ons tevreden met een paar muisexperimenten en zwaaien dan de bijgewerkte vaccins door. Het proces wordt daardoor versterkt. De veiligheidslacunes worden steeds groter. De onbekende worden steeds groter. In principe weet momenteel niemand precies wat de vernieuwde vaccins die in omloop zijn eigenlijk doen.

Multipolair: Tenslotte een vraag over de aanpak van dit schandaal. De hele zaak werd aan het publiek voorgelegd door wetenschappers die tamelijk onbekend waren met het vakgebied. De twee Israëlische onderzoekers die in het begin werden genoemd, Joshua Guetzkow en Retsef Levi , zijn geen virologen of immunologen, maar een criminoloog en een wiskundige. Ze proberen nu hun beperkte middelen te gebruiken om de mondiale herwaardering te bevorderen. Maar alle deskundigen die in de beroepsverenigingen en toezichthouders werken, lijken helemaal niets te doen. Hoe beoordeel je dat?

Schilling: Ik moet het duidelijk zeggen. Dit is een soort Omertà waar we hier mee te maken hebben.

Multipolair: Een maffia-achtig stil kartel dus.

Schilling: In principe ontvangen de regelgevende instanties zoals de EMA of de FDA een groot deel van hun financiële middelen van de farmaceutische industrie. Met name de mensen die hier cruciale posities bekleden, de besluitvormers, verhuizen regelmatig naar goedbetaalde posities in de farmaceutische industrie nadat ze bij de overheid hebben gewerkt. Dit is het bekende draaideureffect. Daarom zijn er hier enorme financiële afhankelijkheden en financiële prikkels. Kortom: dit is een uiterst corrupt systeem. Dat is een punt dat hier een rol speelt.

Het tweede punt is dat niemand zichzelf achteraf wil blootgeven. Als er officieel één bouwsteen van dit kaartenhuis valt, valt uiteindelijk het hele kaartenhuis. En niemand wil daarvoor verantwoordelijk zijn. Niemand wil deze bal aan het rollen krijgen. Dan resulteert deze hele puinhoop natuurlijk in volkomen onduidelijke verantwoordelijkheden. Wie is nu uiteindelijk aansprakelijk voor schade veroorzaakt door vaccinaties? Zijn het de fabrikanten die hier mindere kwaliteit hebben geleverd? Zijn het de keuringsinstanties die deze inferieure kwaliteit hebben doorgewuifd? Zijn het de artsen die deze kwaliteitsproblemen niet tot in detail hebben aangepakt? Wij weten het niet. En als er onduidelijke vraag naar miljarden is, is de bereidheid om te roepen ‘hier hebben we het gedaan’ natuurlijk behoorlijk laag.

Je moet ook erkennen dat er geen sprake is van een grote onafhankelijke competentie in het onderzoek zelf, dankzij door derden gefinancierd onderzoek. Epidemiologisch zou men hier alles op alles moeten zetten. Je zou retrospectieve en prospectieve cohortstudies moeten doen en deze dingen met een redelijk aantal proefpersonen moeten bekijken. Maar wie betaalt ervoor? Door derden gefinancierd onderzoek betekent dat 80 procent van de onderzoeksfinanciering afkomstig is van de industrie. Ze zullen echter niet deelnemen aan het blootleggen van hun eigen skeletten in de kelder. En zelfs als we een instituut hadden dat deze dingen onderzocht, zou het gepubliceerd moeten worden. Het merendeel van de relevante vaktijdschriften weigert dergelijke kritische artikelen te publiceren. Ze falen niet eens in het proces van peer review (er wordt gezegd dat er sprake is van bepaalde kwaliteitstekorten), maar worden helemaal niet geaccepteerd voor peer review. Er zijn er een paar die hier opvallen. Ik zou specifiek de BMJ (British Medical Journal) willen noemen, die hier heel, heel moedig de vlag omhoog houdt. Maar verder is het een complete schande. Kortom, de meeste mensen die het onderzoek zouden kunnen doen, willen dat niet. Van de weinigen die dat willen, kunnen de meesten dat niet. En degenen die iets willen en kunnen ontdekken, zullen het waarschijnlijk niet gepubliceerd krijgen.

Multipolair: Wat u beschrijft is de capitulatie van onafhankelijke, kritische wetenschap.

Schilling: Wat ik zorgwekkend vind, is dat dit productieplatform nu stevig verankerd is. Het perspectief is dat steeds meer infectieziekten zullen worden aangepakt op basis van RNA-vaccins. En ik kan nu al voorspellen hoe het zal gaan: de goedkeuringsstudies worden nog een keer uitgevoerd met een op PCR gebaseerd vaccin en dan zeggen ze: plasmideproductie is in de praktijk zo wonderbaarlijk effectief gebleken met Corona, dat doen we nog een keer zo . Dus een herwaardering van het feit dat het niet werkte – waar zou het vandaan komen? En aangezien dat niet zal gebeuren, zal dit plan waarschijnlijk worden voortgezet.

…

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Uit het voorheen geheime tweede onderzoek van Pfizer blijkt dat de goedkeuring betrekking had op een heel ander vaccin

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over