In Davos en daarbuiten klinkt het optimistische NAVO-verhaal als een kapotte grammofoonplaat, terwijl Rusland op het terrein overwinningen opstapelt die de Atlantische orde tot zinken kunnen brengen, schrijft Pepe Escobar.

Drie maanden na het begin van de Russische operatie Z in Oekraïne, blijft de strijd van Het Westen (12 procent) tegen De Rest (88 procent) zich uitbreiden. Toch blijft het verhaal – vreemd genoeg – hetzelfde.

Maandag, vanuit Davos, introduceerde Klaus Schwab, Executive Chairman van het World Economic Forum, de Oekraïense komiek annex president Volodymyr Zelensky, op de laatste etappe van zijn wapenuitlokkingstournee, met een gloedvol eerbetoon. Herr Schwab benadrukte dat een acteur die zich voordoet als een president die neonazi’s verdedigt, gesteund wordt door “heel Europa en de internationale orde”.

Hij bedoelt natuurlijk iedereen, behalve de 88 procent van de planeet die de rechtsstaat onderschrijft – in plaats van de schijnconstructie die het westen een ‘op regels gebaseerde internationale orde’ noemt.

Terug in de echte wereld heeft Rusland langzaam maar zeker de kunst van de hybride oorlog herschreven. Maar binnen het carnaval van NAVO-psyops, agressieve cognitieve infiltratie en verbluffende media-sycofonie, wordt veel aandacht besteed aan het nieuwe Amerikaanse ‘hulppakket’ van 40 miljard dollar voor Oekraïne, dat geacht wordt een spel-veranderaar te kunnen worden in de oorlog.

Dit ‘spel-veranderende’ verhaal komt van dezelfde mensen die triljoenen dollars hebben verspild om Afghanistan en Irak te beveiligen. En we hebben gezien hoe dat afliep.

Oekraïne is de Heilige Graal van de internationale corruptie. Die 40 miljard dollar kan slechts voor twee groepen mensen een spelbreker zijn: Ten eerste, het militair-industrieel complex van de VS, en ten tweede, een stel Oekraïense oligarchen en neo-con NGO’s, die de zwarte markt voor wapens en humanitaire hulp in handen zullen krijgen, en de winsten vervolgens zullen witwassen op de Kaaimaneilanden.

Een snelle uitsplitsing van de 40 miljard dollar leert dat 8,7 miljard dollar zal gaan naar het aanvullen van de wapenvoorraad van de VS (en dus helemaal niet naar Oekraïne); 3,9 miljard dollar voor USEUCOM (het ‘bureau’ dat Kiev militaire tactieken voorschrijft); 5 miljard dollar voor een vage, niet nader gespecificeerde ‘wereldwijde voedselvoorzieningsketen’; 6 miljard dollar voor daadwerkelijke wapens en ‘training’ voor Oekraïne; 9 miljard dollar aan ‘economische bijstand’ (die in geselecteerde zakken zal verdwijnen); en 0,9 miljard dollar voor vluchtelingen.

Amerikaanse risicobureaus hebben Kiev gedegradeerd tot de vuilnisbelt van entiteiten die geen leningen terugbetalen, zodat grote Amerikaanse investeringsfondsen Oekraïne links laten liggen, waardoor de Europese Unie (EU) en haar lidstaten de enige optie voor het land blijven.

Weinig van die landen, met uitzondering van Russofobe entiteiten zoals Polen, kunnen het tegenover hun eigen bevolking verantwoorden grote sommen directe hulp naar een mislukte staat te sturen. Het is dus aan de in Brussel gevestigde EU-machine om net genoeg te doen om Oekraïne in een economische coma te houden – onafhankelijk van enige inbreng van lidstaten en instellingen.

Deze “leningen” van de EU – meestal in de vorm van wapenleveranties – kunnen altijd worden terugbetaald door de tarwe-export van Kiev. Dit gebeurt al op kleine schaal via de haven van Constanta in Roemenië, waar Oekraïense tarwe in schuiten over de Donau aankomt en dagelijks in tientallen vrachtschepen wordt geladen. Of via konvooien van vrachtwagens die met de wapens-voor-graan-zwendel rondrijden. Oekraïense tarwe zal echter het rijke westen blijven voeden, niet de verarmde Oekraïners.

Verwacht bovendien dat de NAVO deze zomer weer met een monsterlijke psyop op de proppen komt om haar goddelijke (niet wettelijke) recht te verdedigen om de Zwarte Zee te betreden met oorlogsschepen om Oekraïense schepen te escorteren die tarwe vervoeren. Pro-NAVO media zullen het spinnen als het westen dat wordt “gered” van de wereldwijde voedselcrisis – die toevallig rechtstreeks is veroorzaakt door de seriematige, hysterische pakketten van westerse sancties.

Polen gaat voor zachte annexatie

De NAVO is inderdaad bezig haar “steun” aan Oekraïne via de westgrens met Polen op te voeren. Dat is in overeenstemming met de twee overkoepelende doelstellingen van Washington: Ten eerste, een ‘lange oorlog’ in opstandige stijl, net als Afghanistan in de jaren ’80, met jihadis vervangen door huurlingen en neonazi’s. Ten tweede, de sancties die worden ingezet om Rusland militair en economisch te “verzwakken”.

Andere doelstellingen blijven ongewijzigd, maar zijn ondergeschikt aan de top twee: ervoor zorgen dat de Democraten in de tussentijdse verkiezingen worden herkozen (dat gaat niet gebeuren); het industrieel-militaire complex bevloeien met fondsen die als smeergeld worden teruggesluisd (gebeurt al); en de hegemonie van de Amerikaanse dollar met alle middelen in stand houden (lastig: de multipolaire wereld krijgt zijn zaakjes voor elkaar).

Een belangrijk doel dat met verbazingwekkend gemak wordt bereikt, is de vernietiging van de Duitse – en dus de EU – economie, waarbij een groot deel van de overblijvende bedrijven uiteindelijk zal worden verkocht aan Amerikaanse belangen.

Neem bijvoorbeeld BMW-bestuurslid Milan Nedeljkovic die Reuters vertelde dat “onze industrie ongeveer 37 procent van het aardgasverbruik in Duitsland voor haar rekening neemt” en dat die industrie zonder Russische gasleveranties zal wegkwijnen.

Het plan van Washington is om de nieuwe ‘lange oorlog’ gaande te houden op een niet al te opzienbarend niveau – denk aan Syrië in de jaren 2010 – gevoed door rijen huurlingen, en met periodieke NAVO-escalaties door iedereen, van Polen en de Baltische dwergen tot Duitsland.

Vorige week gaf die zielige Eurocraat die zich voordoet als Hoge Vertegenwoordiger van de EU voor Buitenlandse Zaken en Veiligheidsbeleid, Josep Borrell, het spel weg toen hij een voorbeschouwing gaf op de komende vergadering van de Raad Buitenlandse Zaken van de EU.

Borrell gaf toe dat “het conflict lang zal duren” en dat “de prioriteit van de EU-lidstaten” in Oekraïne “bestaat in het leveren van zware wapens”.

Vervolgens ontmoette de Poolse president Andrzej Duda Zelensky in Kiev. De reeks akkoorden die de twee ondertekenden, tonen aan dat Warschau van plan is rijkelijk te profiteren van de oorlog om zijn politiek-militaire, economische en culturele invloed in het westen van Oekraïne te vergroten. Poolse staatsburgers mogen in Oekraïense overheidsorganen worden gekozen en zelfs grondwettelijke rechters worden.

In de praktijk betekent dit dat Kiev het beheer van de mislukte Oekraïense staat vrijwel volledig overdraagt aan Polen. Warschau hoeft niet eens troepen te sturen. Noem het een zachte annexatie.

De stoomwals in beweging

Zoals het er nu voor staat, kan de situatie op het slagveld worden bekeken op deze kaart. Onderschepte communicaties van de Oekraïense leiding onthullen hun doel om een gelaagde verdediging op te bouwen van Poltava via Dnepropetrovsk, Zaporozhia, Krivoy Rog, en Nikolaev – wat toevallig een schild is voor het reeds versterkte Odessa. Niets van dat alles garandeert succes tegen de inkomende Russische aanval.

Het is altijd belangrijk te onthouden dat Operatie Z op 24 februari van start ging met zo’n 150.000 strijders – en zeker niet de elitetroepen van Rusland. En toch hebben zij Marioepol bevrijd en het elite neonazistische Azov bataljon vernietigd in een tijdsbestek van slechts vijftig dagen, waarbij zij een stad van 400.000 mensen hebben opgeruimd met een minimum aan slachtoffers.

Terwijl de Russen een echte oorlog op de grond voerden – niet die lukrake Amerikaanse bombardementen vanuit de lucht – in een reusachtig land tegen een groot leger, geconfronteerd met talrijke technische, financiële en logistieke uitdagingen, slaagden ze er ook in Kherson, Zaporizhia en vrijwel het hele gebied van de ‘babytweeling’, de volksrepublieken Donetsk en Luhansk, te bevrijden.

De Russische bevelhebber van de grondtroepen, generaal Aleksandr Dvornikov, heeft de raket-, artillerie- en luchtaanvallen opgevoerd tot een tempo dat vijf keer hoger ligt dan tijdens de eerste fase van Operatie Z, terwijl de Oekraïners over het algemeen weinig of zeer weinig brandstof, munitie voor de artillerie, getrainde specialisten, drones, en radars hebben.

Wat Amerikaanse leunstoel- en tv-generaals eenvoudigweg niet kunnen begrijpen, is dat in de Russische visie op deze oorlog – die militair deskundige Andrei Martyanov omschrijft als een “gecombineerde wapen- en politieoperatie” – de twee belangrijkste doelen de vernietiging van alle militaire middelen van de vijand is, terwijl het leven van de eigen soldaten wordt gespaard.

Dus terwijl het verliezen van tanks geen grote zaak is voor Moskou, is het verliezen van levens dat wel. En dat verklaart die massale Russische bombardementen; elk militair doelwit moet onomstotelijk worden vernietigd. Precisieaanvallen zijn cruciaal.

Onder Russische militaire experts woedt een discussie over de vraag waarom het ministerie van Defensie niet voor een snelle strategische overwinning gaat. Ze hadden Oekraïne in een mum van tijd tot puin kunnen reduceren – Amerikaanse stijl -. Dat gaat echter niet gebeuren. De Russen geven er de voorkeur aan langzaam en zeker op te rukken, in een soort stoomwalspatroon. Ze rukken pas op nadat sappeurs het terrein volledig hebben verkend; er liggen immers overal mijnen.

Het algemene patroon is onmiskenbaar, ongeacht het spervuur van de NAVO. De Oekraïense verliezen worden exponentieel – wel 1.500 doden of gewonden per dag, iedere dag. Als er 50.000 Oekraïners in de verschillende Donbass-ketels zijn, zullen ze eind juni verdwenen zijn.

Oekraïne moet alleen al in en rond Mariupol wel 20.000 soldaten hebben verloren. Dat is een enorme militaire nederlaag, die Debaltsevo in 2015 en eerder al Ilovaisk in 2014 ruimschoots overtreft. De verliezen bij Izyum zijn mogelijk nog groter dan in Mariupol. En nu komen de verliezen in de hoek van Severodonetsk.

We hebben het hier over de beste Oekraïense troepen. Het doet er niet eens toe dat slechts 70 procent van de westerse wapens die door de NAVO worden gestuurd ooit het slagveld bereiken: het grote probleem is dat de beste soldaten gaan… gaan… weg, en niet vervangen zullen worden. Azov neo-nazi’s, de 24e Brigade, de 36e Brigade, verschillende Air Assault brigades – ze leden allemaal verliezen van 60+ procent of zijn volledig gesloopt.

De hamvraag is dus, zoals verschillende Russische militaire deskundigen hebben benadrukt, niet wanneer Kiev zal “verliezen” als een “point of no return”; het is hoeveel soldaten Moskou bereid is te verliezen om tot dit punt te komen.

De hele Oekraïense defensie is gebaseerd op artillerie. De belangrijkste gevechten voor de toekomst hebben dus te maken met lange-afstandsgeschut. Er zullen problemen zijn, want de VS staan op het punt M270 MLRS-systemen met precisiegeleide munitie te leveren, waarmee doelen op een afstand van 70 kilometer of meer kunnen worden geraakt.

Rusland heeft echter een tegenaanval: het Hermes Small Operational-Tactical Complex, met zeer precieze munitie, mogelijkheid tot lasergeleiding, en een bereik van meer dan 100 kilometer. En ze kunnen werken in combinatie met de reeds in massa geproduceerde Pantsir luchtverdedigingssystemen.

Het zinkende schip

Oekraïne, binnen zijn huidige grenzen, behoort al tot het verleden. Georgy Muradov, permanent vertegenwoordiger van de Krim bij de president van Rusland en vice-premier van de Krimregering, is onvermurwbaar: “Oekraïne in de vorm waarin het was, zal, denk ik, niet langer blijven bestaan. Dit is al het vroegere Oekraïne.”

De Zee van Azov is nu een “zee van gezamenlijk gebruik” van Rusland en de Volksrepubliek Donetsk (DPR) geworden, zoals Muradov heeft bevestigd.

Marioepol zal worden herbouwd. Rusland heeft veel ervaring met dit soort zaken, zowel in Grozny als op de Krim. De corridor over land tussen Rusland en de Krim is van start gegaan. Vier van de vijf ziekenhuizen in Marioepol zijn al heropend en het openbaar vervoer is terug, evenals drie benzinestations.

Het dreigende verlies van Severodonetsk en Lysichansk zal in Washington en Brussel ernstige alarmbellen doen rinkelen, want dat zal het begin zijn van het einde van het huidige regime in Kiev. En dat betekent, voor alle praktische doeleinden – en afgezien van alle verheven retoriek van “het westen staat achter jullie” – dat zware spelers niet bepaald zullen worden aangemoedigd om te wedden op een zinkend schip.

Wat de sancties betreft, weet Moskou precies wat het kan verwachten, zoals minister van Economische Ontwikkeling Maxim Reshetnikov heeft uiteengezet: “Rusland gaat ervan uit dat sancties tegen het land een trend op lange termijn zijn en dat de pivot naar Azië, de versnelde heroriëntatie op de oostelijke markten en de Aziatische markten een strategische richting is voor Rusland. Wij zullen alles in het werk stellen om juist samen met Aziatische landen, samen met Arabische landen, samen met Zuid-Amerika in waardeketens te integreren”.

Wat de pogingen om Rusland te intimideren betreft, zouden de spelers er goed aan doen te luisteren naar het hypersonische geluid van 50 geavanceerde Sarmat-raketten die dit najaar klaar zijn voor de strijd, zoals Roscosmos-chef Dmitry Rogozin heeft uitgelegd.

De bijeenkomsten in Davos van deze week brengen nog een andere groepering aan het licht die zich aan het vormen is in de overkoepelende unipolaire vs. multipolaire strijd in de wereld. Rusland, de babytweeling, Tsjetsjenië en bondgenoten zoals Wit-Rusland staan nu tegenover de “Davos-leiders” – met andere woorden, de gecombineerde westerse elite, met een paar uitzonderingen zoals premier Viktor Orban van Hongarije.

Met Zelensky komt het wel goed. Hij wordt beschermd door Britse en Amerikaanse speciale troepen. De familie woont naar verluidt in een herenhuis van 8 miljoen dollar in Israël. Hij bezit een villa van $34 miljoen in Miami Beach, en nog een in Toscane. De doorsnee Oekraïners zijn voorgelogen, bestolen en in veel gevallen vermoord door de Kievse bende die hij leidt – oligarchen, fanatici van de veiligheidsdienst (SBU), neonazi’s. En de Oekraïners die overblijven (miljoenen zijn al gevlucht) zullen nog steeds als vervangbaar worden behandeld.

Ondertussen heeft de Russische president Vladimir “de nieuwe Hitler” Poetin absoluut geen haast om een einde te maken aan dit groter dan levensdrama dat het toch al in verval geraakte westen tot in de kern aan het ruïneren en verrotten is. Waarom zou hij? Hij heeft sinds 2007 alles geprobeerd op het front van “waarom kunnen we niet met elkaar opschieten”. Poetin werd volledig afgewezen. Dus nu is het tijd om achterover te leunen, te ontspannen, en de neergang van het Westen te aanschouwen.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/04/08/30475/?swcfpc=1

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over: