De economische gegevens voor januari, Milei’s eerste volledige maand als president, zorgen voor ontnuchterende cijfers, schrijft Nick Corbishley.
De jongste afdaling van Argentinië in de economische afgrond is even treurig als voorspelbaar. Half december waarschuwde ik dat Milei’s eerste dosis shockbehandeling, die nu met veel plezier wordt toegediend door de nieuwe minister van Economie (en voormalig bankier van JP Morgan Chase, voormalig minister van Financiën en voormalig gouverneur van de centrale bank) Luis Caputo, het risico dreigt weg te vagen wat er nog over is van de kwetsbare Argentijnse economie. Deze behandeling omvat een devaluatie van de Argentijnse peso met 54%; een stopzetting van alle openbare werken; de bevriezing van salarissen en pensioenen in de publieke sector; een scherpe stijging van de belastingen en de afschaffing van veel overheidssubsidies, ook voor energie en openbaar vervoer.
Nu komen de economische gegevens naar voren voor januari, Milei’s eerste volledige maand als president, en dat zorgt voor beangstigende cijfers. Maar voordat we op de kern van de zaak ingaan: een herinnering: de economische pijn die momenteel miljoenen Argentijnse werknemers en gepensioneerden treft, is een integraal onderdeel van het economische plan van Milei. Het is geen ongelukkig bijproduct of onbedoeld gevolg; het is het beoogde doel: werknemers en gepensioneerden verarmen tot het punt waarop ze hun boodschappenmandje niet meer kunnen vullen of zelfs maar de meest elementaire levensbehoeften kunnen kopen. Als je de vraageconomie uithongert, zal de inflatie uiteindelijk moeten dalen.
Vorige week publiceerde El Economista een artikel met de titel: “Vanwege de monetaire krapte, inflatie en recessie verkopen spaarders dollars om rond te komen”. Het artikel was fel kritisch over het brutale bezuinigingsregime van de regering, maar dat weerhield Milei er niet van om het trots te retweeten. Vermoedelijk heeft hij nooit de moeite genomen de tekst te lezen.
Zoals ik opmerkte in mijn artikel van 15 december: “Wie is Luis Caputo, de nieuwe minister van Economie van Argentinië (die de economie nu al laat schreeuwen)? De meeste Argentijnen, van wie velen op Milei hebben gestemd uit een begrijpelijke mengeling van wanhoop, frustratie en woede jegens de gevestigde partijen, worden geconfronteerd met een verpletterend verlies aan koopkracht, zowel in peso’s als in dollars, omdat de devaluatie en stijgende belastingen de inflatie nog verder opdrijven. terwijl de lonen en pensioenen stagneren en de overheidssubsidies voor energie en openbaar vervoer worden ingetrokken.
Stagflatie op steroïden
De prijzen stijgen inderdaad. Op jaarbasis steeg de CPI van 211% in december naar 254% in januari, het hoogste niveau sinds 1990 [Opmerking voor de lezers: de onderstaande grafiek, van Trading Economics, is enigszins misleidend aangezien de y-as begint bij 100% ]
De devaluatie van de Argentijnse peso met 54% speelde hierin uiteraard een sleutelrol. Dat geldt ook voor de afschaffing van de subsidies voor veel basisgoederen en -diensten, waaronder energie en openbaar vervoer, en voor de scherpe stijging van de belastingen, inclusief importbelastingen – van een man die vóór de verkiezingen herhaaldelijk zei dat hij liever een arm afhakte dan belastingen verhogen. De prijs van vrijwel alles stijgt, alles behalve de salarissen. In een land waar het armoedecijfer al boven de 40% ligt. Zoals NC al eerder heeft gemeld doodt dit soort bezuinigingen letterlijk, door wanhoop, zelfmoord en gebrek aan toegang tot basisgezondheidszorg.
Het enige zilveren randje? De inflatie daalde op maandbasis van 25% in december naar 20% in januari. Met andere woorden: de prijsstijgingen zijn wellicht aan het stagneren – wat misschien geen grote verrassing is: als je de economische activiteit en kansen beperkt, hebben de prijsstijgingen de neiging te vertragen. Maar dat geldt ook voor al het andere.
Een historische ineenstorting van de reële salarissen
In december – en vergeet niet dat Milei de leiding pas op de tiende van die maand overnam en zijn Decreet van Noodzaak en Urgentie pas op de twintigste uitvaardigde – daalde de industriële en bouwproductie met 12,8% en 12,2% op jaarbasis respectievelijk. Volgens een enquête van Reuters daalde de economische activiteit jaar op jaar met 2,5%. In januari ging het nog langzamer. Van Infobae (eigen vertaling):
“Alle beschikbare gegevens – vooral die met betrekking tot de binnenlandse markt – laten een opmerkelijke verslechtering zien [in januari], niet alleen op jaarbasis, maar ook vergeleken met de cijfers voor december: de registratie van auto’s loopt voorop, met een variatie van 33% op jaarbasis. -op jaarbasis (vs. -5,8% in december), gevolgd door detailhandelsverkopen (-25,5% joj versus -18,7% de maand ervoor) en de bouwnijverheid (-28,2% versus -17,4% in december) ”, meldt adviesbureau Invecq. De leveringen van cement daalden ook met 20% (-12,9% in december), de registratie van motorfietsen met 19,2% (in december was deze met 16,7% gestegen) en de autoproductie met 16,7% (tegenover -0,4% in december). Ten slotte daalden de nationale belastingen die verband houden met economische activiteiten op reële basis jaarlijks tussen de 15% en 25%…
Een soortgelijke oefening werd uitgevoerd door het adviesbureau 1816. De indices die het in zijn overzicht van voorlopige gegevens over de economische activiteit opnam, zijn dezelfde als die van Invecq, maar het voegde aan de vergelijking de daling van de salarissen toe, die een impact heeft op de massaconsumptie. “Hoewel de inflatiegegevens een duidelijke vertraging laten zien (25,5% in december, ongeveer 20% in januari, hoogstwaarschijnlijk minder dan 20% in februari), is de keerzijde de brute recessie die wordt aangegeven door hoogfrequente indicatoren…. In december kende het reële salaris van geregistreerde werknemers uit de particuliere sector de grootste maandelijkse daling in minstens dertig jaar, en het is zeer waarschijnlijk dat de reële salarissen in januari een lager niveau bereikten dan dat van de crisis van 2001.”
Dit is een van de twee verbluffende gegevenspunten die uit het onderzoek naar voren zijn gekomen. Voor degenen die niet bekend zijn met de recente geschiedenis van Argentinië: tussen 2001 en 2002 maakte het land een economische crisis door die je maar één keer in je leven had moeten hebben (maar omdat dit Argentinië was, was dat waarschijnlijk niet het geval). Drie ontwikkelingen volgden elkaar snel op – een gedeeltelijke bevriezing van deposito’s, een gedeeltelijk faillissement van de staatsschuld en het loslaten van de vaste wisselkoers – wat leidde tot een vrijwel verticale ineenstorting van de economische productie, stijgende werkloosheidsniveaus en politieke en sociale onrust.
Gezinnen raakten hun spaargeld kwijt tijdens de ‘corralito
Overigens was het Domingo Cavallo die tien jaar eerder de weg bereidde voor de crisis van 2001-2002 door een vaste koppeling van één-op-één-pariteit tussen de peso en de Amerikaanse dollar tot stand te brengen, die absoluut geen basis had in de economische realiteit. Raad eens wie Milei’s favoriete minister van Economie aller tijden is? Dat klopt: Domingo Cavallo.
Nu het tweede verbluffende datapunt. Nogmaals, van Infobae (nadruk van mij):
“De cijfers over de economische activiteit voor januari zijn misschien niet verrassend, maar ze zijn niet minder opvallend: de verkoop van auto’s en motorfietsen, transporten van cement, de verkoop van bouwmaterialen, detailhandelsverkopen, belastinginkomsten,… alles daalde tussen de 15% en 30%. jaar-op-jaar”, rapporteert 1816. “De voedselverkoop in de detailhandel daalde deze maand met 37,1% op jaarbasis, iets wat zelfs tijdens de eerste maanden van de pandemie niet is voorgekomen. Dit betekent niet dat er 37,1% minder calorieën werden geconsumeerd, hoewel daar zeker een deel van was, evenals vervanging door inferieure goederen en goedkopere merken, aangezien de index geen hoeveelheden meet, maar eerder de omzet in peso’s.”
Denk aan het artikel van El Economista: in januari verkochten velen uit de middenklasse hun op dollars gebaseerde spaargeld alleen maar om rond te komen. Veel mensen zonder dollars aten simpelweg minder voedsel. In januari stegen de voedselprijzen op jaarbasis drievoudig. Het is een perverse ironie dat naarmate de sociale crisis verergert, steeds meer mensen zich tot gaarkeukens wenden, maar in december bevroor de regering-Milei alle overheidsgelden voor gaarkeukens, voedselbanken en voorraadkasten, terwijl het huidige systeem wordt gecontroleerd.
Op de Spaanstalige zender van CNN verscheen een interessant rapport waarin de basisvoedselprijzen en -salarissen tussen Argentinië en Spanje werden vergeleken. Wat daaruit bleek was dat, hoewel beide landen vergelijkbare prijzen hebben voor de verschillende producten waaruit het basisvoedselpakket bestaat, de koopkracht van de Argentijnse salarissen grofweg negen keer lager is dan die van hun Spaanse tegenhangers.
Argentinië heeft momenteel zelfs een van de laagste minimumlonen in Latijns-Amerika. De huidige bodem voor het Minimum Living and Mobile Wage (SMVM) bedraagt slechts 156.000 pesos per maand ($184). En het wordt niet hoger, zelfs niet als de inflatie woedt, zegt Milei. Met andere woorden: werknemers aan de onderkant van de inkomensschaal staan op het punt nog armer te worden. Zelfs het inkomen van de meeste hogerbetaalde werknemers verliest snel aan koopkracht. Naarmate de prijzen blijven stijgen, zullen mensen onvermijdelijk veel minder consumeren, waardoor de druk op de in moeilijkheden verkerende kleine en zelfs middelgrote detailhandelsbedrijven nog groter wordt.
Dit alles is nodig om de inflatie in evenwicht te brengen en de begroting in evenwicht te brengen, zegt Milei. Maar nu de publieke woede en wanhoop toenemen, terwijl de armoede alleen al in januari met acht procentpunten steeg tot een alarmerende 57%, is tijd een luxe die zijn regering niet heeft. Vakbonden in veel sectoren, waaronder de gezondheidszorg en de transportsector, roepen op tot stakingen om salarisverhogingen te eisen. Ondertussen werd de verregaande ‘omnibuswet’ van de regering, waarvan de president ooit zei dat deze ‘het lot van ons land zou kunnen bepalen’, onlangs door het Congres verworpen.
Nu de onzekerheid overheerst, zijn de meeste buitenlandse investeerders huiverig om hun geld al weg te geven. Buitenlandse banken hanteren een afwachtende houding bij het beleggen in Argentinië en adviseren hun klanten hetzelfde te doen.
“Om de particuliere sector in Argentinië te kunnen ondersteunen, is er nog steeds behoefte aan macrostabiliteit en een hogere rente”, zei Jordan Schwartz, de uitvoerend vice-president van de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank, tegen Clarin. “De sociale crisis is de grens die met succes moet worden overschreden.”
Een soortgelijke boodschap werd overgebracht door een aantal beheerders van investeringsfondsen: de sociale crisis die is ontstaan door het economische beleid van Milei moet eerst worden overwonnen voordat financiering beschikbaar komt voor bedrijven. Tot die tijd zal er, aldus Schwartz, geen financiële steun zijn voor de Argentijnse particuliere sector.
Onheilspellend genoeg heeft zelfs het Internationale Monetaire Fonds (IMF), waarvan de onderbevelhebber, Gita Gopinath, deze week een ontmoeting had met Milei om de economische uitdagingen van Argentinië te bespreken, zijn economische prognose voor het land in zijn rapport van januari al verlaagd en een recessie van 2,8% voorspeld in 2024. In de komende maanden kunnen we verdere afwaarderingen verwachten, aangezien zelfs Milei zelf heeft gewaarschuwd dat het ergste nog moet komen. Het IMF verwacht echter dat de economie tegen 2025 op spectaculaire wijze zal herstellen (+1,9%). Maar zoals de Grieken (en andere landen die al lang lijden) heel goed weten, heeft het Fonds de vervelende gewoonte om wonderbaarlijke herstelacties op de middellange termijn te voorspellen voor instortende economieën die nooit helemaal werkelijkheid worden.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:
Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)
Ik zei toch dat het mis zou gaan op de dag dat hij de presidentsverkiezingen won …
Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Milei huilt tranen met tuiten aan de huilmuur:
https://media.gab.com/system/media_attachments/files/158/589/700/playable/5e30006690d297b0.mp4