Ik heb getracht iets te begrijpen van de stopzetting door Poetin van het Russische offensief in Donbass, waardoor Oekraïne het initiatief in handen kreeg, wat Oekraïne heeft geprobeerd uit te buiten met tegenoffensieven, schrijft Paul Craig Roberts. Het eerste tegenoffensief in Cherson werd vernietigd, maar het tweede in het gebied rond Charkov, waar de Russische troepen dun gezaaid waren, dwong de Russen tot terugtrekking.

Ik heb ook getracht iets te begrijpen van Poetins eindeloze aankondigingen van rode lijnen die hij nooit handhaaft, terwijl het “beperkte conflict” zich onstuimig uitbreidt, nu Oekraïne Washington heeft verzocht langeafstandsraketten te leveren waarmee de brug bij Kerch, de Russische marinebasis in de Zwarte Zee op de Krim, en Russische steden kunnen worden aangevallen. Oekraïne heeft al eerder Russische dorpen dicht bij de grens aangevallen, zonder veel effect, wat misschien de reden is waarom de aanvallen geen reactie van het Kremlin opriepen. Washington overweegt de langeafstandsraketten, wellicht via derden, aan Oekraïne te leveren, omdat het het gebrek aan reactie van Poetin op schendingen van zijn rode lijnen ziet en tot dusver geen Russische reactie op de uitbreiding van de oorlog heeft ontvangen.

Een oorlog, die bij een goed uitgevoerde campagne in drie dagen in een overwinning had kunnen eindigen, zoals de leider van de Russische Federatie in Tsjetsjenië zei, en dat het geval zou zijn geweest als hij de leiding had gehad, is nu in zijn zesde maand. Niemand in het Westen is nog bang voor het Russische leger, dat in de westerse media eindeloos is ontmaskerd als ineffectief en incompetent. Het Kremlin ondersteunt deze conclusie met zijn gezeur dat Rusland een deal wil sluiten maar dat de Zelenski niet met hen wil onderhandelen, waarmee het accepteert dat Zelenski de overhand heeft in het conflict. Een oorlog die zowel in schijn als in feite zo slecht is uitgevoerd als de “beperkte operatie” van het Kremlin in Oekraïne is niet denkbaar.

Maar nu brengen nieuwsberichten van RT en Sputnik een ander licht op de situatie. Zowel de Volksrepubliek Donbass Lugansk als de Volksrepubliek Donesk hebben hun in 2014 door het Kremlin domweg afgewezen verzoek om hereniging met Rusland hernieuwd, nauwelijks een onredelijk verzoek aangezien Donbass wordt bewoond door Russen die vroeger deel uitmaakten van Rusland. Ook de publieke raad van het Kherson-gebied in het huidige Oekraïne heeft de wens geuit zich los te maken van Oekraïne en heeft zich aangesloten bij de burgerkamers van Lugansk en Donetsk in hun oproep tot hereniging met Rusland.

https://twitter.com/AZmilitary1/status/1572179019923345408

Poetin, een brave jongen, vindt dat hij niet buiten het internationale recht om kan handelen. Zijn overtuiging kan Rusland nog vernietigen, want niemand in de westerse wereld geeft iets om het internationaal recht. Maar Poetin vindt het belangrijk.

Het feit dat de verzoeken van Luganst en Donesk, na de afwijzing door het Kremlin acht jaar geleden, opnieuw worden ingediend en dat daarbij ook die van Kherson komen, wijst erop dat het Kremlin, dat zich eindelijk realiseert dat het in oorlog is, om zijn handen vrij te hebben, de oorlog verandert in een oorlog tussen Rusland en Oekraïne en wie er nog meer bij betrokken zijn. Zodra de Donbass weer deel uitmaakt van Rusland, zijn Oekraïense aanvallen aanvallen op Rusland en daarom is Rusland volgens het internationaal recht gerechtvaardigd om heel Oekraïne aan te vallen. Zo’n aanval zou de oorlog snel beëindigen en eindelijk aantonen dat er toch Russische rode lijnen zijn.

Russisch sprekende Oekraïners voelen zich niet verbonden met het regime in Kiev.
Het referendum over de toetreding van de Cherson regio en LPR / DPR tot Rusland is op 23-27 sept.
Hierna zullen de gebieden Russisch grondgebied zijn.
Een aanval hierop is een aanval op Rusland! pic.twitter.com/K0lZlxA52F

— Bellerophontes (@Prelude_A1) September 20, 2022

Dus als werkhypothese neem ik aan dat het Kremlin eindelijk heeft begrepen dat Rusland echt in oorlog is en niet bezig is met een beperkte politieactie in Donbass, zoals het Kremlin van plan was. Om niet juridisch de agressor te zijn, moet het Kremlin van Oekraïne de agressor van Russisch grondgebied maken door in te gaan op de verzoeken van Luganst, Donesk en Kherson om met Rusland te worden herenigd. Het Russische offensief is dus stopgezet terwijl het politieke terrein wordt voorbereid. Als het Kremlin de hereniging opnieuw ontkent, is er geen andere verklaring voor het gedrag van het Kremlin dan domheid.

Ik respecteer de bezorgdheid van Poetin over het recht. Maar ik vind de beperkingen die het Kremlin aan zijn acties stelt belachelijk. Niemand in het Westen geeft om internationaal recht, zoals de aanvallen van de VS, de NAVO en Israël op andere landen illustreren. Het enige wat het Kremlin met zijn goody two shoes-gedrag heeft bereikt, is dat het conflict met Oekraïne is verlengd tot het uitgroeide tot een conflict waarbij de VS en de NAVO betrokken zijn.

Het gevolg van de Russische terughoudendheid en besluiteloosheid zal, als het aanhoudt, waarschijnlijk een kernoorlog zijn. Het is de kernoorlog waar ik tegen schrijf.

https://twitter.com/AZmilitary1/status/1572233272293462018

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/09/19/wat-is-de-strategie-van-rusland-een-analyse/