Het Israëlische leger zegt dat er sinds het begin van de Gaza-oorlog 9.000 terroristen zijn gedood. Defensiefunctionarissen en soldaten vertellen Haaretz echter dat dit vaak burgers zijn wier enige misdaad het overschrijden van een onzichtbare lijn was die door de IDF was getrokken,meldt Haaretz.
Het was weer een routineaankondiging door het Israëlische leger. Na een raketlancering bij Ashkelon “werd een terrorist die de raket had afgevuurd geïdentificeerd en werd hij door een luchtmachtvliegtuig aangevallen en geëlimineerd.” Ogenschijnlijk was dit een zoveelste statistiek in de lijst van dode Hamas-militanten.
Ruim een week geleden dook echter andere documentatie over het incident op op Al-Jazeera. Het toonde vier mannen, niet één, die samen over een breed pad liepen, in burgerkleding. Er is niemand in de buurt, alleen de ruïnes van huizen waar ooit mensen woonden. Deze apocalyptische stilte in het
Khan Yunis -gebied werd verbroken door een luide explosie. Twee van de mannen waren op slag dood. Twee anderen raakten gewond en probeerden verder te lopen. Misschien dachten ze dat ze gered waren, maar enkele seconden later viel er een bom op een van hen. Je ziet dan de ander op zijn knieën vallen en dan een dreun, vuur en rook.
“In de praktijk is een terrorist iedereen die de IDF heeft gedood in de gebieden waar zijn strijdkrachten opereren”, zegt een reserveofficier die in Gaza heeft gediend.
“Dit was een zeer ernstig incident”, vertelde een hoge officier van het Israëlische leger aan Haaretz. “Ze waren ongewapend en brachten onze strijdkrachten in het gebied waar ze liepen niet in gevaar.” Bovendien, zegt een inlichtingenofficier die het verhaal kent, was het helemaal niet zeker dat zij betrokken waren bij de lancering van de raket. Hij zegt dat het gewoon de mensen waren die het dichtst bij de lanceerplaats waren – het is mogelijk dat het terroristen waren, het is mogelijk dat het burgers waren die op
zoek waren naar voedsel.
Dit verhaal is slechts één voorbeeld, openbaar gemaakt, van de manier waarop Palestijnen worden gedood door IDF-geweervuur in de Gazastrook. Het aantal dode Gazanen wordt nu geschat op ruim 32.000. Volgens het leger zijn ongeveer 9.000 hiervan terroristen.
Een groot aantal reserve- en permanente legercommandanten die met Haaretz hebben gesproken, twijfelen echter aan de bewering dat dit allemaal terroristen waren. Ze impliceren dat de definitie van terrorist openstaat voor een breed scala aan interpretaties. Het is heel goed mogelijk dat Palestijnen die nooit in hun leven een wapen vasthielden postuum tot de rang van ‘terrorist’ werden verheven, althans door de IDF.
“In de praktijk is een terrorist iedereen die de IDF heeft gedood in de gebieden waar zijn strijdkrachten opereren”, zegt een reserveofficier die in Gaza heeft gediend.
De cijfers van het leger zijn geen geheim. Integendeel, in de loop van de tijd zijn ze een bron van trots geworden, misschien wel het dichtst bij het ‘ overwinningsimago ’ dat Israël sinds het begin van de oorlog heeft bereikt. Maar dit beeld, zegt een hoge officier van het Zuidelijk Commando, die zeer bekend is met de kwestie, is niet helemaal authentiek.
“Het is verbazingwekkend om na elke operatie de rapporten te horen over hoeveel terroristen er gedood werden,” legt hij uit: “Je hoeft geen genie te zijn om te beseffen dat er geen honderden of tientallen gewapende mannen door de straten van Khan Yunis of Jabaliya rennen, die vechten tegen de IDF.”
Hoe zien de gevechten in Gaza er werkelijk uit? Volgens een reserveofficier die daar was, “verbergt zich meestal een terrorist, misschien twee of drie, in een gebouw. Degenen die ze ontdekken zijn strijders met speciale uitrusting of drones.”
Een van de taken van deze officier was het informeren van hogere echelons over het aantal terroristen dat was gedood in het gebied waarin hij en zijn mannen vochten. “Dit was geen officiële debriefing waarbij ze willen dat je alle lichamen tevoorschijn haalt”, legt hij uit. . “Ze vragen je hoeveel en ik geef een getal op basis van wat we op de grond zien en begrijpen, en we gaan verder.”
Hij benadrukt dat “het niet zo is dat we lichamen verzinnen, maar niemand kan met zekerheid vaststellen wie een terrorist is en wie werd getroffen nadat hij de gevechtszone van een IDF-troepenmacht was binnengegaan.” Een aantal reservisten en andere militairen die de afgelopen maanden in Gaza waren, wijzen inderdaad op het gemak waarmee een Palestijn na zijn dood in een specifieke categorie wordt geplaatst. Het lijkt erop dat de vraag niet is wat hij deed, maar waar hij werd vermoord.
In het hart van een moordzone
De gevechtszone is een sleutelbegrip. Dit is een gebied waarin een strijdmacht zich vestigt, meestal in een verlaten huis, waarbij het gebied eromheen een gesloten militair gebied wordt, maar zonder duidelijke markering als zodanig. Een andere term voor dergelijke gebieden is ‘kill-zones’.
“In elke gevechtszone definiëren commandanten dergelijke kill-zones”, zegt de reserveofficier. “Dit betekent duidelijke rode lijnen die niemand die niet van de IDF is, mag overschrijden, zodat onze troepen in het gebied niet worden geraakt.” De grenzen van deze kill-zones liggen niet op voorhand vast, evenmin als de afstand tot het huis waarin de strijdkrachten zich bevinden.
Ook de hoogte van gebouwen is een belangrijke factor. Elke strijdmacht heeft observatieposten, binnen en buiten de Gazastrook, waarvan de soldaten zijn belast met het identificeren van gevaar. Maar uiteindelijk zijn de grenzen van deze zones en de exacte operatieprocedures onderhevig aan interpretatie door commandanten in dat specifieke gebied. “Zodra mensen het binnenkomen, voornamelijk volwassen mannen, is het bevel om te schieten en te doden, zelfs als die persoon ongewapend is”, zegt de reserveofficier.
De tragedie waarbij
drie gijzelaars door de IDF werden gedood, is voor een groot deel zo’n verhaal, aangezien de drie op de vlucht voor hun ontvoerders een moordzone midden in de Shujaiyeh-wijk van Gaza-stad binnengingen.
“Bataillon 17 beschermde een zuidelijke logistieke evacuatieroute die door de divisie werd gebruikt”, zei brigadecommandant kolonel Israel Friedler, die de leiding had over de strijdmacht, tijdens een onderzoek naar het incident. “Het gezichtsveld en de kill-zone lagen dicht bij onze strijdkrachten”, zei hij. Het einde is bekend, evenals het feit dat de procedures niet zijn gevolgd. Vervolgens werden de procedures aangescherpt.
Als tegenwoordig de aanwezigheid van gijzelaars in een gebied bekend is, zullen de operaties dienovereenkomstig worden uitgevoerd en zullen dergelijke gebieden niet vanuit de lucht worden getroffen. Wat er op andere gebieden gebeurt, is echter blijkbaar minder gereguleerd. Het is onduidelijk hoeveel ongewapende Palestijnse burgers werden doodgeschoten toen zij dergelijke zones binnenkwamen.
“Het gevoel dat we hadden was dat er daar niet echt regels waren”, vertelt een reservist die tot voor kort in het noorden van Gaza was, aan Haaretz.
“Het gevoel dat we hadden was dat er daar niet echt regels waren”, vertelt een reservist die tot voor kort in het noorden van Gaza was, aan Haaretz. “Ik kan me niet herinneren dat iemand na elk incident de details met ons heeft doorgenomen.” Dit komt overeen met de indruk van een hoge ambtenaar van het defensie-establishment. “Het lijkt erop”, zegt hij, “dat veel strijdkrachten hun eigen gevechtsregels schrijven.”
Een hoge defensiefunctionaris vertelde Haaretz dat deze kwestie het bureau van stafchef Herzl Halevi al bereikte aan het begin van de oorlog. Toen de generale staf zich realiseerde dat de gevechtsregels in Gaza onderhevig zijn aan interpretatie door lokale commandanten, “sprak de stafchef zich op de meest duidelijke manier uit tegen het doden van iedereen die een gevechtszone binnengaat. Hij sprak hierover in zijn toespraken,” zegt deze ambtenaar. “Helaas zijn er nog steeds commandanten, zelfs hogere, die doen wat ze willen in hun gedrag in de Gazastrook.”
Een reserveofficier met een belangrijke rol in een voorwaartse commandopost van een reservebrigade in de voorhoede van de gevechten in Noord-Gaza zegt dat leeftijd en ervaring een rol spelen. Met andere woorden: het is waarschijnlijker dat jongere dienstplichtige soldaten de trekker overhalen, vergeleken met reservisten.
Deze officier was betrokken bij een incident waarbij gemakkelijk onschuldige mensen om het leven hadden kunnen komen. “We hebben een verdachte man geïdentificeerd die op het punt stond onze gevechtszone binnen te gaan”, vertelt hij. “We hadden al een drone in de lucht met goedkeuring om de verdachte te doden. Plotseling, op het laatste moment, zagen wij en de drone-operator de man een straat en een plein ingaan, met tientallen mensen daar.” Dit was een paar meter buiten de grens van het gevechtsgebied, waar een markt was met kraampjes, kinderen op fietsen, een parallelle wereld. “We wisten niet eens dat er burgers waren”, zegt hij. Ze besloten onmiddellijk de aanval af te blazen, waarmee ze kennelijk een ramp konden voorkomen.
“Ik twijfel er niet aan dat er andere strijdkrachten zijn die de drone zouden hebben gebruikt”, voegt de officier eraan toe. “Er is altijd spanning tussen het beschermen van onze strijdkrachten, wat de hoogste prioriteit heeft, en een situatie waarin je onnodige moorden op burgers probeert te voorkomen.”
In al die chaos wordt veel gewicht toegekend aan het oordeel van commandanten ter plaatse, of het nu een brigade-, bataljons- of compagniescommandant is, zeggen veel strijders die met Haaretz spraken. Ze zeggen dat er commandanten zijn die op een gebouw met een verdachte zullen schieten, zelfs als er burgers in de buurt zijn, terwijl andere commandanten anders zullen handelen.
Tijdens onze gesprekken met verschillende defensiefunctionarissen, officieren en strijders kwam het dilemma van het onderscheid tussen een burger en een terrorist steeds weer naar voren. Hoe kun je iemand identificeren als je in gevaar bent, of beslissen of het juist is om even te wachten zonder te haasten om te schieten? Een beroep op commandanten kan, afhankelijk van de persoon en de situatie, verschillende antwoorden opleveren.
“Voor onze commandanten: als we iemand in ons operatiegebied identificeerden die geen deel uitmaakte van onze strijdkrachten, kregen we te horen dat we moesten schieten om te doden”, zei een soldaat van een reservebrigade in zijn beschrijving van zijn ervaring. “Ons werd expliciet verteld dat zelfs als een verdachte een gebouw tegenkomt waar mensen in zitten, we op het gebouw moeten schieten en de terrorist moeten doden, zelfs als andere mensen gewond raken.”
De test van de tijd
Burgers in Gaza zijn zich bewust van locaties die, althans op papier, zijn gedefinieerd als schietzones. Ze moeten in en rond humanitaire opvangcentra verblijven. Dit zijn gebieden waarin de IDF geen gevechtszones creëert.
Een inlichtingenofficier die midden in de strijd zit, zegt dat “wat er gebeurt in de noordelijke Gazastrook de Amerikanen geen zorgen moet baren; het moet Israël zorgen baren”.
Maar de tand des tijds is hier relevant, een half jaar na de oorlog. “Als we daar een maand of twee waren, zou je kunnen vasthouden aan het bevel dat iedereen die in de buurt komt neergeschoten moet worden,” zegt de officier van de voorste commandopost. “Maar we zitten er al zes maanden en de mensen moeten naar buiten komen; ze proberen te overleven en dat leidt tot zeer ernstige incidenten.”
Deze incidenten zijn zeer verontrustend voor de Amerikaanse regering, die de afgelopen weken heeft geëist dat Israël zijn beleid van schieten op burgers op een veel verantwoordere manier zou beheren. En toch zegt een inlichtingenofficier die midden in de strijd zit: “Wat er in de noordelijke Gazastrook gebeurt, hoeft de Amerikanen geen zorgen te maken; het zou Israël zorgen moeten baren.”
Hij zegt dat “er daar meer dan 300.000 burgers zijn, waarvan de meeste geconcentreerd zijn in gebieden die de IDF sinds het begin van de oorlog heeft gedefinieerd als humanitaire schuilplaatsen.” Deze mensen, zegt hij, “zijn de meest achtergestelde mensen in Gaza, mensen die niet over het geld beschikten om naar het zuiden te verhuizen of een appartement of kamer te huren, of zelfs maar een tent te kopen.”
De situatie in deze gebieden is volgens hem zeer moeilijk. De mensen die daar wonen, vechten om voedsel en om een slaapplaats. Hij zegt dat het een strijd op leven en dood is geworden, waarin geweld regeert en bestuur ontbreekt.
Een hoge IDF-commandant die bij de strijd betrokken is, voegt eraan toe dat “in veel delen van Noord-Gaza burgers zijn die zich niet in deze humanitaire schuilplaatsen bevinden”, zegt hij. “Sommigen van hen keerden gewoon terug naar hun huis of bleven er in om hun eigendommen tegen plundering te beschermen, uit angst dat iemand anders hun huis zou overnemen terwijl ze vluchtten.”
“In plaats van te beginnen met de wederopbouw en het verspreiden van de mensen in deze schuilplaatsen, worden soldaten teruggebracht naar dezelfde gebieden, die alleen maar drukker zijn geworden, met mensen die veel minder te verliezen hebben,” zegt een reserveofficier die net een gevechtszone in Shujaiyeh heeft verlaten.
Mensen in hun huizen, die toevallig buiten de humanitaire schuilplaatsen liggen waar de IDF niet opereert, lopen dus duidelijk gevaar. “Ze zouden zich in gebouwen kunnen bevinden vlak naast waar soldaten zich bevinden”, zegt deze commandant. “Als iemand ze ziet, worden ze meestal geraakt.” Soms weten ze niet dat ze als een gevaar worden gezien. Er is dus een IDF-bevel voor de inwoners van Gaza om niet de daken op te gaan. Iedereen die zich op een dak bevindt, kan worden neergeschoten.
De oppercommandant schat dat er incidenten zijn geweest waarbij burgers gebieden probeerden te bereiken waarvan zij dachten dat het leger deze had verlaten, mogelijk in de hoop achtergebleven voedsel te vinden. “Toen ze naar zulke plaatsen gingen, werden ze neergeschoten en werden ze gezien als mensen die onze strijdkrachten schade konden toebrengen”, zegt deze commandant.
Eén officier noemde nog een factor die de wrijving met burgers vergroot: het feit dat de IDF de afgelopen weken in veel delen van de Strook statisch is gebleven, zonder in nieuwe gebieden te gaan vechten.
“In plaats van te beginnen met de wederopbouw en het verspreiden van de mensen in deze schuilplaatsen, worden soldaten teruggebracht naar dezelfde gebieden, die alleen maar drukker zijn geworden, met mensen die veel minder te verliezen hebben,” zegt een reserveofficier die net een gevechtszone in Shujaiyeh heeft verlaten. Deze officier is van mening dat de IDF en het gehele defensie-establishment duidelijk begrijpen dat Israël aan het einde van de gevechten te maken zal krijgen met deze incidenten en de gevolgen daarvan voor de internationale gemeenschap.
Ondertussen is een onderzoeksteam van de Generale Staf ter plaatse en stuurt zijn conclusies naar de militaire advocaat-generaal. Maar omdat niemand weet hoeveel terroristen zijn gedood en hoeveel burgers tot de terroristen zijn gerekend, lijkt de taak van dit team niet eenvoudig.
In antwoord op vragen van Haaretz zei de IDF-woordvoerder dat met betrekking tot het categoriseren van de dodelijke slachtoffers als gevolg van IDF-vuur in Gaza en het aantal gedode terroristen: “de IDF zich midden in een oorlog bevindt tegen de Hamas-terreurorganisatie en handelt om bedreigingen te verijdelen. tegen zijn strijdkrachten. De IDF roept burgers voortdurend op om intense gevechtszones te evacueren en investeert inspanningen om burgers in staat te stellen zo veilig mogelijk te evacueren.’
“In tegenstelling tot wat wordt beweerd, heeft de IDF geen ‘kill-zones’ gedefinieerd. Steun hiervoor komt voort uit het feit dat de IDF tijdens de gevechten een groot aantal terroristen of vermoedelijke terroristen heeft gearresteerd, zonder schade toe te brengen in intense gevechtszones”, vervolgde het leger.
Er staat inderdaad geen geschreven bevel met betrekking tot een kill-zone in het regelboek van de IDF. Maar dit betekent niet dat het concept onbekend is bij soldaten. Bewijs hiervan is het onderzoek naar het incident waarbij de drie gijzelaars om het leven kwamen.
Wat betreft de gedocumenteerde beelden van de aanval op de vier ongewapende Gazanen, antwoordde de woordvoerder van de IDF dat “het gebied dat op de beelden te zien is, een actief gevechtsgebied is in Khan Yunis, waar een aanzienlijke evacuatie van de burgerbevolking plaatsvond. De strijdkrachten daar ondervonden vele ontmoetingen met terroristen die vechten en zich verplaatsen in gevechtsgebieden, terwijl ze gekleed zijn als burgers, en gevechtsuitrusting camoufleren in gebouwen en eigendommen die burger lijken te zijn.”
“Het incident gedocumenteerd in de beelden werd onderzocht door het onderzoeksapparaat van de Generale Staf, een orgaan dat onafhankelijk is en verantwoordelijk voor het onderzoeken van uitzonderlijke incidenten die plaatsvinden tijdens gevechten”, voegde het leger eraan toe.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:
Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)
Israël zegt dat het bloedbad zal voortduren, zelfs als Amerika en de hele wereld zich tegen Israël keren
Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Met andere woorden: de zionistische terroristen vermoorden gewoon elke Palestijn die ze maar willen.
Er zijn geen voorwaarden, regels of criteria.
Schiet gewoon maar elke willekeurige persoon dood, daar komt het in de praktijk op neer. En zo is het altijd al geweest in Bezet Palestina: eender welke Palestijn kan plotseling zonder pardon worden neergeschoten. Er kraait geen haan over, en de zionisten zeggen dan dat ze een terrorist hebben gedood.
Hagar, u weet hoe zaken zitten (voor hen die dat niet bevatten kijk op het volgende profiel aangaande WANTOESTANDEN van de zielige “overlevers” van de
“6 miljoen” ); https://twitter.com/stairwayto3dom (kinderen het doelwit van joodse idioterie).Zal wel weer niet mogen (zelfs op een open blad als DiSSident), maar hier een schakel dat sprookjes ontkracht; HOLOCAUST DEPROGRAMMING COURSE https://archive.ph/zxsHE
De onvoorstelbaar wreedaardige manier waarop de zionisten met de Palestijnen omgaan is niets nieuw, en het wordt al jarenlang beschreven:
https://ifamericansknew.org/
Ja over het H-woord spreken of schrijven is voorlopig nog steeds verboden.
“Zal wel weer niet mogen (zelfs op een open blad als DiSSident)”
Klinkt alsof je het mij verwijt, maar ik maak de wetten niet in dit land.
Je moet je tot Dilan Yesilgoz richten, zij is verantwoordelijk.
Je brengt jezelf en mij in de strafrechtelijke problemen met dit soort opmerkingen.
Dissident, ik verwijt u niets (dit blad is juist zeer openlijk met berichtgeving en het toelaten van opmerkingen/commentaren).
Wel is het zo dat als het de jood en hun kliek uitkomt er te pas en onpas gestrooid mag worden met symboliek (zie Oekraïne {dat overigens niets met Nationaal Socialisme te maken heeft} dat gebruikt maakt van bepaalde zaken). Als er echter naar andere aspecten verwezen word in de context dat het de jood en hun kliek niet uitkomt is het uit den “boze”. Opzich is dat vreemd/twijfelachtig, maar goed u stelling is duidelijk en zal dergelijke zaken niet meer benoemen.
Naar mijn mening een kletsverhaal
Buiten het zicht van de commandant is dus een markt waar vele mensen van kraampje naar kraampje lopen om inkopen te doen. De waar wordt luidkeels aangeprezen om de mensen te lokken. Niemand is zich bewust van een oorlog alleen een commandant 30 meter verderop
Gewoonn niets meer kopen ij joden