Rusland heeft zojuist zijn “Foreign Policy Concept” gepubliceerd. Na zijn positie in de wereld in herinnering te hebben gebracht, beschrijft dit document het einde van de westerse overheersing en de inspanningen van de Verenigde Staten en zijn bondgenoten om de hegemonie van Washington te handhaven. Het somt de belangen en doelstellingen van Moskou op. Het benadrukt het primaat van het hedendaagse internationale recht (een schepping van tsaar Nicolaas II) en besluit met een beschrijving van de veranderende wereld.

President Vladimir Poetin had op 31 maart 2023 een ontmoeting met zijn Veiligheidsraad via een videoconferentie. Aan het einde van deze bijeenkomst kondigde hij een update af van het “Foreign Policy Concept of the Russian Federation”, schrijft Thierry Meyssan.

In dit document geeft Rusland zijn visie op zijn rol bij het bouwen aan een multipolaire wereld.

Allereerst herinnert Rusland aan zijn aanzienlijke hulpbronnen op alle gebieden van het leven, zijn status als permanent lid van de VN-Veiligheidsraad, zijn deelname aan belangrijke internationale organisaties en verenigingen, zijn nucleaire macht en zijn status als rechtsopvolger van de USSR. Gezien zijn beslissende bijdrage aan de overwinning in de Tweede Wereldoorlog en zijn actieve deelname aan de liquidatie van het wereldsysteem van het kolonialisme, bevestigt het zich bovenal als een van de soevereine centra van de wereldontwikkeling en beschouwt het de handhaving van het mondiale machtsevenwicht en de opbouw van een multipolair internationaal systeem als zijn historische opdracht.

ONTWIKKELINGEN IN DE HEDENDAAGSE WERELD

Rusland merkt op dat het onrechtvaardige model van mondiale ontwikkeling, dat eeuwenlang de versnelde economische groei van koloniale machten heeft verzekerd door zich de middelen van hun koloniën toe te eigenen, nu tot het verleden behoort.

Er worden pogingen ondernomen door de Angelsaksen om “de natuurlijke loop van de geschiedenis” tegen te houden. Er wordt een breed scala aan illegale instrumenten gebruikt, waaronder de toepassing van “eenzijdige dwangmaatregelen” (misleidend “sancties” genoemd), het aanzetten tot staatsgrepen, gewapende conflicten, bedreigingen, chantage, enz.

De term “Angelsaksen” wordt niet gebruikt in het document. Het is een verkorting die ik gebruik in het licht van de verklaringen van verschillende ministers. Moskou meent dat de vijand in de eerste plaats de Verenigde Staten zijn, maar dat zij een coalitie van vijandige staten hebben gevormd waarin het Verenigd Koninkrijk een centrale rol speelt.

Omdat Rusland het grootste land ter wereld is, kan zijn leger zijn grenzen niet verdedigen. Het is gemakkelijk binnen te vallen. In de loop van de geschiedenis heeft Rusland geleerd indringers te verslaan door zijn enorme ruimte en klimaat in zijn voordeel te gebruiken. Het heeft gevochten tegen de legers van Napoleon I en Adolf Hitler, maar heeft meestal zijn eigen grondgebied platgebrand om ze uit te hongeren. Bij gebrek aan nabije achterbases moesten ze zich terugtrekken en werden ze afgemaakt door “Generaal Winter”. In tegenstelling tot andere landen houdt de veiligheid van Rusland in dat er geen vijandig leger aan zijn grenzen kan worden gelegerd.

De Verenigde Staten en hun satellieten zagen de versterking van Rusland als een bedreiging voor de westerse hegemonie en gebruikten de maatregelen die de Russische Federatie nam om haar vitale belangen in Oekraïne te beschermen als voorwendsel om hun reeds lang bestaande anti-Russische beleid te verscherpen en een nieuw soort hybride oorlog te beginnen. Onder vitale belangen moet worden verstaan de ondergeschiktheid van het Oekraïense leger aan het Pentagon na de staatsgreep van 2014.

1. de bescherming van de constitutionele orde, soevereiniteit, onafhankelijkheid, territoriale en staatsintegriteit van de Russische Federatie tegen destructieve buitenlandse invloeden;
2. behoud van strategische stabiliteit, versterking van internationale vrede en veiligheid;
3. versterking van het wetgevend kader van internationale betrekkingen;
4. bescherming van de rechten, vrijheden en legitieme belangen van Russische burgers en bescherming van Russische organisaties tegen onwettige buitenlandse inmenging
5. ontwikkeling van een veilige informatieruimte, bescherming van de Russische samenleving tegen buitenlandse informatieve en psychologische invloeden wanneer deze destructief is;
6. behoud van het Russische volk, ontwikkeling van het menselijk potentieel, verbetering van de levenskwaliteit en het welzijn van zijn burgers;
7. ondersteuning van duurzame ontwikkeling van de Russische economie op een nieuwe technologische basis;
8. versterking van traditionele Russische spirituele en morele waarden, behoud van cultureel en historisch erfgoed van de multinationale bevolking van de Russische Federatie;
9. milieubescherming, behoud van natuurlijke hulpbronnen en milieubeheer, aanpassing aan klimaatverandering.

De doelstellingen van het buitenlands beleid van Rusland zijn, citaat:

1. het vestigen van een rechtvaardige en duurzame wereldorde;
2. handhaving van internationale vrede en veiligheid, strategische stabiliteit, waarborgen van vreedzaam samenleven en geleidelijke ontwikkeling van staten en volkeren;
3. hulp bij de ontwikkeling van doeltreffende complexe reacties van de internationale gemeenschap op gemeenschappelijke uitdagingen en bedreigingen, met inbegrip van regionale conflicten en crises;
4. ontwikkeling van wederzijds voordelige en gelijke rechtensamenwerking met alle buitenlandse staten met een constructieve houding en hun allianties, waarbij ervoor wordt gezorgd dat er rekening wordt gehouden met de Russische belangen in het kader van instellingen en mechanismen van multilaterale diplomatie;
5. verzet tegen anti-Russische activiteiten van sommige buitenlandse staten en hun allianties, het scheppen van voorwaarden om dergelijke activiteiten te stoppen
6. aanknopen van goede nabuurschapsbetrekkingen met buurlanden, hulp bij het voorkomen en uit de weg ruimen van spanningshaarden en conflicten op hun grondgebied;
7. bijstand aan de bondgenoten en partners van Rusland bij het bevorderen van gemeenschappelijke belangen, het waarborgen van hun veiligheid en duurzame ontwikkeling, ongeacht hun internationale erkenning en lidmaatschap van internationale organisaties;
8. het vrijmaken en versterken van het potentieel van multilaterale regionale associaties en integratiestructuren met deelname van Rusland;
9. versterking van de posities van Rusland in de wereldeconomie, verwezenlijking van nationale ontwikkelingsdoelen van de Russische Federatie, zorgen voor economische veiligheid, realisatie van het economische potentieel van de staat
10. behartiging van de belangen van Rusland in de wereldoceaan, de ruimte en het luchtruim;
11. vorming van het objectieve beeld van Rusland in het buitenland, versterking van zijn posities in de mondiale informatieruimte;
12. het belang van Rusland in de mondiale humanitaire ruimte versterken, de positie van de Russische taal in de wereld versterken, de historische waarheid en herinnering aan de rol van Rusland in de wereldgeschiedenis in het buitenland helpen behouden;
13. uitgebreide en effectieve verdediging van de rechten, vrijheden en juridische belangen van Russische burgers en organisaties in het buitenland (Rusland heeft zichzelf altijd beschouwd als de beschermer van minderheden van de Russische cultuur in het buitenland)
Advertisement
14. ontwikkeling van relaties met landgenoten die in het buitenland wonen en uitgebreide hulp aan hen bij het realiseren van hun rechten, het beschermen van hun belangen en het behouden van de algemene Russische culturele identiteit.

RECHTSSTAAT

Hedendaags internationaal recht is ontstaan ​​op de Haagse Conferentie (1899). Het werd bijeengeroepen door de laatste tsaar, Nicolaas II. 27 staten namen deel. Het was gewijd aan “het zoeken naar de meest effectieve manier om voor alle volkeren de voordelen van een echte en duurzame vrede te verzekeren”. Het duurde 72 dagen.

Drie onderwerpen werden besproken, maar alleen de laatste twee waren succesvol:

• beperking van bewapening, mankracht en militaire budgetten het opstellen van verdragen om in oorlogstijd het gebruik van de meest dodelijke wapens en onnodig lijden te beperken (de Conferentie nam de Martens-clausule aan, volgens welke alles wat niet uitdrukkelijk door een verdrag is verboden, in zoverre niet is toegestaan. Daarmee werd de grondslag gelegd voor het internationaal humanitair recht en werd het bestaan van het Tribunaal van Neurenberg gerechtvaardigd);
• de erkenning, voor gevallen die zich daartoe lenen, van het beginsel van arbitrage (op voorstel van Frankrijk is het Permanente Hof van Arbitrage van Den Haag opgericht).

De Franse delegatie heeft zich onderscheiden. Zij bestond uit Léon Bourgeois, Paul d’Estournelles de Constant en Louis Renault, drie toekomstige winnaars van de Nobelprijs voor de Vrede.

Deze conferentie introduceerde twee vernieuwingen:

• de juridische gelijkheid tussen staten, welke dan ook;
• het zoeken naar compromissen en een unanieme stemming als bron van legitimiteit.

De methode van deze conferentie, die Rusland altijd heeft gerespecteerd, vormt zijn denkwijze. Moskou is van mening dat zij haar huidige uitdrukking vindt in het Handvest van de Verenigde Naties (1945) en in de Verklaring inzake de beginselen van internationaal recht betreffende vriendschappelijke betrekkingen en samenwerking tussen staten overeenkomstig het Handvest van de Verenigde Naties (1970).

In tegenstelling tot internationaal recht, collectief gedefinieerd binnen de VN, probeert het Westen een reeks “regels” te vervangen, die door hen zijn gedefinieerd in afwezigheid van alle andere. Alleen de gecombineerde inspanningen te goeder trouw van de hele internationale gemeenschap, gebaseerd op een evenwicht tussen machten en belangen, kunnen effectief zorgen voor de vreedzame en progressieve ontwikkeling van grote en kleine staten.

In het document van 31 maart herinnert Rusland eraan dat zijn speciale militaire operatie in Oekraïne is toegestaan ​​op grond van artikel 51 van het VN-Handvest. Het verwijst naar de geplande aanval van de Oekraïense regering op de Donbass en heeft sindsdien een van de teksten gepubliceerd die zijn geannoteerd door de Oekraïense stafchefs. Het is daarom begrijpelijk dat de erkenning van de Donbass-republieken als onafhankelijke staten verbonden met Rusland (aan de vooravond van de speciale operatie) een noodzakelijke voorwaarde was voor de toepassing van artikel 51.

Het gaat erom contractuele betrekkingen tussen staten tot stand te brengen, in de wetenschap dat de sterkste altijd zijn woord zal kunnen schenden en de zwakste zal kunnen vernietigen. Het moet daarom vergezeld gaan van garanties die degenen die zich in een machtspositie bevinden ervan moeten weerhouden er misbruik van te maken. Deze garanties kunnen alleen overtuigend zijn als Rusland, net als de andere landen, vrije toegang heeft tot de wereldruimten, inclusief de ruimte, en als er mechanismen worden ingesteld om een wapenwedloop te voorkomen.

BESCHRIJVING VAN DE MULTIPOLAIRE WERELD

Moskou benadert de multipolaire wereld via een culturele visie op de wereld. Het is van plan betrekkingen te onderhouden met alle culturen en elk van hen aan te moedigen intergouvernementele organisaties op te richten.

Het stelt dat, hoewel het nabije staten vraagt ​​om geen troepen en militaire bases van vijandige staten in hun landen te huisvesten, het bereid is hen te helpen stabiliseren. Dit houdt ook in dat ze worden geholpen bij het onderdrukken van destabilisatiemanoeuvres van vijandige staten in eigen land. Het is geen kwestie van hulpeloos toekijken hoe andere landen het Oekraïense pad volgen en gekozen autoriteiten omverwerpen met hulp van buiten.

In het document wordt groot belang gehecht aan de versterking van de samenwerking met China en de coördinatie met zijn internationale optreden. Het gaat dus om de geboorte van een multipolaire wereld, maar bevallen door twee vroedvrouwen, Moskou en Peking. Op militair vlak noemt Moskou zijn strategisch partnerschap met India.

Een bepaalde passage handelt over de islamitische wereld, die met de overwinning in Syrië en het vredesakkoord tussen Iran en Saoedi-Arabië uit de westerse overheersing tevoorschijn komt.

Wat West-Europa betreft, Moskou hoopt dat het zijn fouten zal inzien en zich zal losmaken van de Angelsaksen. Tot die tijd is het niet alleen op zijn hoede voor de NAVO, maar ook voor de Europese Unie en de Raad van Europa.

Rusland positioneert zich niet als vijand van het Westen, isoleert zich er niet van, heeft er geen vijandige bedoelingen mee en hoopt dat de staten die tot de westerse gemeenschap behoren in de toekomst de zinloosheid van hun confrontatiebeleid zullen inzien en zich zullen verenigen aan de beginselen van soevereine gelijkheid en respect voor wederzijdse belangen. Het is in deze context dat de Russische Federatie klaar is voor dialoog en samenwerking.

Het Russische beleid ten opzichte van de Verenigde Staten heeft een tweeledig karakter, rekening houdend met enerzijds de rol van deze staat als een van de invloedrijke soevereine centra van de wereldontwikkeling en anderzijds als inspirator, organisator en essentiële uitvoerder van het agressieve anti-Russische beleid van het Westen, dat een bron is van essentiële risico’s voor de veiligheid van de Russische Federatie, internationale vrede, evenwichtige, rechtvaardige en progressieve ontwikkeling van de mensheid.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2023/01/26/poetin-tegen-duitsland-jullie-zijn-nog-steeds-onder-amerikaanse-bezetting-legaal-en-praktisch-dit-moet-veranderen/