We zijn niet kansloos tegen onze bezetter. Als we zijn vloten kunnen zinken, vinden we vast ook wel een manier om zijn vliegtuigen neer te halen.

Daarna kunnen we de ambassadeur gevangen zetten, alle Yanks het land uitgooien, de Centrale Bank nationaliseren, ons eigen geld (arbeidscoupons) uitgeven, de staatsschuld illegaal en nietig verklaren. De Amerikaanse kernwapens in Volkel in beslag nemen en richten op Londen, Washington, New York, Tel Aviv, Frankfurt en Brussel, om te verdedigen wat we net gedaan hebben.

En eeuh, als we dat allemaal gedaan hebben, kunnen we misschien ook een andere oude traditie in ere herstellen. Al kunnen we de huidige beter aan de honden of de varkens voeren denk ik.

🤷‍♂️ pic.twitter.com/X2SeTphTvZ

— Funny Bebo (@myfunnybebo) December 9, 2023

Zeeheld Jan Hubert Hulsker, destijds commandant van Zr.Ms. Walrus, vertelde in 2016 bij Marineschepen.nl voor het eerst hoe hij in 1999 een Amerikaanse vloot naar de kelderde.

Vraag me niet waarom, maar Pronews dook het verhaal gisteren weer op:

De manier waarop het Amerikaanse vliegdekschip USS Theodore Roosevelt tijdens de historische oefening van 1999 door een Nederlandse onderzeeër van de Walrusklasse (vrijwel) tot zinken bracht, wordt geanalyseerd door marines wereldwijd.

Zijn dieselelektrische onderzeeër nam in februari 1999 deel aan de langeafstandsoefening JTFEX 99-1 van de NAVO in de Atlantische Oceaan nabij de Amerikaanse kust. Hr.Ms. Walrus behoorde tot de “rode”, dat wil zeggen de vijandelijke kant, die zou proberen de vliegdekschip-armada aan te vallen. Volgens commandant Jan Hubert Hulsker kreeg hij, toen hij aankwam op de Amerikaanse marinebasis in Norfolk, Virginia, weinig informatie over de oefening en was hij er zeker van dat hij “zou verliezen, aangezien het vliegdekschip uiteraard zal winnen”.

De onderzeeër bewoog zich echter autonoom in het oefengebied en slaagde er op de tweede dag in een Arleigh Burke-torpedobootjager te lokaliseren die hij “torpedeerde”, terwijl hij de volgende dag (altijd als onderdeel van de oefening) nog 3 van dergelijke schepen “torpedeerde”! In zijn oefening gebruikte Hulsker ook de periscoop, maar een waardevolle assistent was de antenne van het ESM-systeem, dat de activiteit van vijandelijke radars registreerde en hun positie vond. Hij slaagde er dus in om meerdere signalen tegelijk op te merken, een teken dat er een vloot in de buurt was. Hij ging erheen en zag uiteindelijk door de periscoop het vliegdekschip met zijn escorte !

Vervolgens volgde hij een bekende onderscheppingstactiek, door op te stijgen naar verkenningsdiepte en tegenover de USS Theodore Roosevelt te staan ​​op een afstand van ongeveer 4.000 meter! Sterker nog, de kapitein beschrijft zelf hoe hij de F-14’s zag opstijgen vanaf het dek van het enorme schip.

Hij gaf dus het bevel een torpedo af te vuren (in wezen een simulatie) en vuurde vervolgens ook een groene rookgenerator af op het dek, een indicatie dat een onderzeeër een succesvolle aanval had uitgevoerd, die moest worden vastgelegd. Alleen heeft niemand van de passerende schepen de rookgenerator gezien! Hulsker kwam dus, aangezien het een oefening was, nog dichter bij het vliegdekschip en liet op 1.500 meter afstand nog een rookmiddel vallen, er ontstond een ravage!

Alle schepen in de escorte van het vliegdekschip schakelden hun sonar in (actief in plaats van alleen passief, waar ze naar het mariene milieu luisterden), de Roosevelt lanceerde anti-onderzeeboothelikopters en iedereen was op zoek naar de onderzeeër. Te midden van deze chaos deed Hulsker het onverwachte: in plaats van te proberen te ontsnappen, kwam hij dichter bij het vliegdekschip en kroop er een paar meter diep onder.

Daar, in de turbulentie en het lawaai veroorzaakt door de gigantische propellers, kon de onderzeeër zich “verbergen” en de strijd voortzetten. Elk schip in de escorte van de vervoerder dat actief aan het zoeken was met sonar, werd dus automatisch gedetecteerd en opnieuw beschoten. In totaal “torpedeerde” de Walrus binnen een half uur drie andere schepen en wist vervolgens, opnieuw te midden van het intense lawaai van de opgewonden vloot, te ontsnappen.

Zo was de conventionele onderzeeër van 2.800 ton er aan het einde van de oefening in geslaagd acht schepen te ‘raken’: de USS Theodore Roosevelt, vier Arleigh Burke-torpedobootjagers, een Canadees fregat van de Halifax-klasse, een Amerikaans fregat van de OH Perry-klasse en een Duits fregat van de Brandenburg-klasse!

Hoe hebben Hulsker en zijn bemanning zo’n “slachting” aangericht tijdens een oefening die was ontworpen voor een hoog realisme? Een goede training heeft zeker geholpen, net als de Walrus-onderzeeër zelf, die destijds bijzonder stil was, maar zoals de schipper toegeeft, was dit een geluksfactor.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

21 Jaar geleden vielen de Verenigde Staten Iran aan en verloren kansloos – in een oorlogssimulatie

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over