Oekraïne stuurde eerder deze maand een van zijn beste brigades de strijd in als onderdeel van zijn langverwachte tegenoffensief gericht op het heroveren van door Russische troepen gecontroleerde gebieden.
Aan het hoofd van de aanval bij de stad Orekhov, in de regio Zaporozhye, stond de 47e Gemechaniseerde Brigade, bewapend met NAVO-uitrusting en – het allerbelangrijkste – die gebruikmaakte van de gecombineerde wapendoctrine en -tactieken van het door de VS geleide blok. Voorafgaand aan de operatie bracht deze brigade maanden door op een basis in Duitsland om “westerse knowhow” te leren in oorlogvoering met gecombineerde wapens, schrijft Scott Ritter.
Om hen te helpen zich voor te bereiden op de komende gevechten was er KORA, het in Duitsland geproduceerde computersimulatiesysteem van de NAVO, ontworpen om officieren en onderofficieren in staat te stellen de omstandigheden op het slagveld nauwkeurig na te bootsen en zo de ideale acties tegen een aangewezen vijand – in dit geval Rusland – beter te ontwikkelen.
Als er ooit een voorbeeld was van hoe een speciaal gebouwde Oekraïense NAVO-proxymacht zou presteren tegen een Russische vijand, dan was de 47th Brigade de ideale casestudy. Binnen enkele dagen na het begin van de aanval was de groep echter bijna letterlijk gedecimeerd: meer dan 10% van de meer dan 100 in de VS gebouwde M-2 Bradley infanteriegevechtsvoertuigen waren vernietigd of achtergelaten op het slagveld en honderden van de 2000 manschappen van de brigade waren dood of gewond. Duitse Leopard 2 tanks en mijnopruimingsvoertuigen voegden zich bij de Bradleys als wrakken in de velden ten westen van Orekhov, nadat ze er niet in geslaagd waren de eerste linie van de Russische verdediging te doorbreken. De redenen voor deze nederlaag zijn terug te voeren op de rol die KORA speelde bij het creëren van een vals gevoel van vertrouwen bij de officieren en manschappen van de 47ste Brigade. Helaas ontdekten de Oekraïners en hun NAVO-meesters dat wat werkt in een computersimulatie niet automatisch leidt tot succes op het slagveld.
Verliezen zijn gigantisch – Rusland zet de NAVO-alliantie voor schut (Video’s)
KORA is een computergebaseerd geavanceerd synthetisch wargaming-systeem dat is ontwikkeld door het Duitse leger ter ondersteuning van actieanalyses en op scenario’s gebaseerde experimenten voor stafofficieren tot op brigadeniveau. Het is opgenomen in NAVO-computer wargame-simulaties ter ondersteuning van live training in de trainingsfaciliteit van het Amerikaanse leger in Grafenwoehr. Grafenwoehr was gastheer van de 47th Brigade van januari tot mei 2023. Hoewel KORA in staat is om generieke terreinkaarten te genereren voor gevechtssimulatie tegen een denkbeeldige vijand, kan KORA worden aangepast met behulp van werkelijke terreinmodellen en real-world slagorde om voorbereidingen voor daadwerkelijke gevechtsscenario’s te ondersteunen.
Het is ongetwijfeld in deze modus dat KORA opereerde toen het werd gebruikt om de 47e Brigade te trainen, met behulp van gedigitaliseerde kaarten van het Orekhov-gebied met daarop Russische verdedigingsposities bemand door eenheden van de 42e Gemotoriseerde Geweer Divisie, namelijk de 291e en 70e Gemotoriseerde Geweer Regimenten. Met de hulp van hun NAVO-instructeurs zouden de officieren van de Oekraïense 47ste Brigade waarschijnlijk verschillende levensechte scenario’s hebben uitgetest die anticipeerden op de Russische prestaties, waardoor de Oekraïners de resultaten op het slagveld konden voorspellen en de ideale opmars konden bepalen om de Russische verdediging te doorbreken.
Van alle militaire operaties waartoe KORA in staat is, is het doorbreken van een versterkte verdedigingslinie het moeilijkst. De doctrine van het Amerikaanse leger gebruikt de geheugensteun SOSRA (suppress, obscure, secure, reduce, and assault) bij het onderwijzen van de grondbeginselen van aanvallen. Voor elk van deze zou een afzonderlijk KORA-submodel nodig zijn geweest, speciaal ontworpen om de unieke missievereisten die eraan verbonden zijn te simuleren. Maar het feit is dat de SOSRA-grondbeginselen niet goed konden worden uitgeoefend voor de Oekraïners vanwege de simpele waarheid dat ze niet over de middelen beschikten die nodig waren om de taken uit te voeren.
Neem bijvoorbeeld “onderdrukking“. Volgens het Amerikaanse leger is “onderdrukking een tactische taak die wordt gebruikt om direct of indirect vuur of een elektronische aanval uit te voeren op vijandelijk personeel, wapens of uitrusting om vijandelijk vuur en observatie van bevriende strijdkrachten te voorkomen of af te breken“. KORA zou minstens vier submodellen moeten gebruiken ter ondersteuning van de hoofdsimulatie om een adequaat onderdrukkingsmodel te creëren, waaronder luchtverbod, luchtverdediging, elektronische oorlogsvoering en artillerievuur. Oekraïne heeft echter geen enkele levensvatbare offensieve luchtcapaciteit en dankzij de systematische Russische onderdrukking van vijandelijke luchtverdedigingsoperaties (SEAD) waren de voorwaartse operatiegebieden van Oekraïne, waar eenheden zoals de 47e Brigade zouden verzamelen en opereren, vrijwel weerloos tegen de Russische luchtmacht. Ook de superioriteit van Moskou op het gebied van artillerie en elektronische oorlogsvoering deed alle tactische voordelen teniet die Oekraïne door de inzet van deze middelen voor ogen had. Het doel van onderdrukking tijdens doorbraakoperaties is het beschermen van de troepen die zijn belast met het verminderen en manoeuvreren door een obstakel. “Onderdrukking”, merkt het Amerikaanse leger op in zijn doctrinaire verklaringen, “is een missiekritische taak die wordt uitgevoerd tijdens [een] doorbraakoperatie. Onderdrukking zet over het algemeen de rest van de acties bij het obstakel in gang. Kortom, zonder adequate onderdrukking zal de hele aanval mislukken.
Logica dicteert dat elk verantwoord gebruik van het KORA-simulatiesysteem het mislukken van de aanval van de 47th Brigade zou hebben voorspeld. Volgens The Washington Post “planden de officieren van de 47e Brigade hun aanvallen en lieten ze vervolgens het [KORA] programma hen de resultaten tonen – hoe hun Russische vijanden zouden kunnen reageren, waar ze een doorbraak konden maken en waar ze verliezen zouden lijden“. Dankzij de KORA-simulatie konden de Oekraïense officieren hun acties coördineren “om te testen hoe ze zouden samenwerken op het slagveld”. Gezien het feit dat de Oekraïense troepenstructuur onvoldoende was om de missiekritieke taak van onderdrukking uit te voeren, was er geen kans voor de Oekraïense strijdkrachten om de eigenlijke aanvalsvereisten van een doorbraakoperatie uit te voeren – de vernietiging van vijandelijke troepen aan de andere kant van de hindernisbarrière die werd doorbroken. De Oekraïners kwamen echter weg van hun KORA-ervaring in het vertrouwen dat ze een winnend plan hadden opgesteld dat in staat was de Russische verdediging in en rond Orekhov te overwinnen.
Wanneer men de structuur van een op KORA gebaseerde simulatie bekijkt, wordt het duidelijk dat het systeem volledig afhankelijk is van de verschillende inputs die de simulatie als geheel bepalen. Elk aspect van de simulatie is afgeleid van de parameters die zijn geprogrammeerd door degenen die verantwoordelijk zijn voor het toezicht op de training. Hoewel je zou hopen dat de trainingsleiders de simulatie met een minimum aan professionele integriteit zouden uitvoeren, tenzij zowel de NAVO trainers als hun Oekraïense studenten doordrenkt waren met Lemming-achtige suïcidale kwaliteiten, moest er een significante wijziging en verandering van kritieke datapunten plaatsvinden om een uitkomst te genereren die de Oekraïense strijdkrachten kon motiveren om in te stemmen met de aanval.
Men zou verwachten dat de prestatiekenmerken voor de aanvallende strijdkracht, hoewel ze overdreven kunnen zijn, de werkelijke capaciteiten van de betrokken strijdkrachten in relatieve mate zouden weergeven – anders geloven zou suggereren dat de Oekraïners volledig waanvoorstellingen hadden, iets wat hun eigen beschrijving van een “leercurve” tijdens de training tegenspreekt. Een van de kritieke factoren bij de programmering van KORA is echter wat de ontwerpers van KORA “gedragsagenten” noemen, die worden gebruikt om regels op te stellen “voor het gedrag van de respectieve eenheden“. Op dit punt hebben de NAVO-trainers hun Oekraïense cursisten waarschijnlijk teleurgesteld.
De Orekhov opmars-as was ontworpen om een leemte tussen de 291ste en 70ste gemotoriseerde geweerregimenten van de Russische 42ste gemotoriseerde geweerdivisie uit te buiten. De “gedragsagenten” geprogrammeerd door de NATO trainers bleken de Russen – vooral die van het 70ste Regiment – te behandelen als slecht getrainde, slecht geleide, slecht uitgeruste en slecht gemotiveerde troepen. Kortom, de NAVO-trainers compenseerden het onvermogen van Oekraïne om troepen samen te stellen die zelfs de meest elementaire onderdrukkingstaken konden uitvoeren door het voorspellen van de onvermijdelijke ineenstorting van de wil van de Russische soldaten om weerstand te bieden. De “gedragsagent” waar de NAVO de nadruk op legt, lijkt te zijn afgeleid van de beroemde ontmoeting tussen de ridders van de Ronde Tafel en het “moordkonijn” in Monty Python’s Search for the Holy Grail – “Ren weg! Ren weg!” De echte Russische verdedigers hadden echter precies de tegenovergestelde reactie. Volgens het Institute for the Study of War reageerden de Russen “op de Oekraïense aanval met een ongewone mate van coherentie” terwijl ze “hun formele tactische verdedigingsdoctrine” uitvoerden bij het afslaan van de Oekraïense aanvallen ten zuidwesten van Orekhov.
De realiteit is dat de Oekraïners nooit in de buurt kwamen van de Russische verdediging rond Orekhov, laat staan dat ze die konden doorbreken. Er zijn veel redenen voor deze mislukking, waaronder onbekendheid met de westerse uitrusting die de 47e Brigade gebruikte, slechte tactische planning en – het belangrijkste – het onvermogen van de Oekraïners om het Russische artillerievuur, de elektronische oorlogsvoering en de luchtmacht te onderdrukken, waardoor het tactisch doorbreken van de Russische verdedigingslinies – vooral de dichte mijnenvelden – onmogelijk werd. Al deze mislukkingen waren voorspelbaar, wat betekent dat om ze tijdens de trainingsfase te overwinnen, de NAVO-trainers het KORA-systeem opzettelijk moesten “bespelen” om het gewenste resultaat te bereiken.
{…}
Hadden de NAVO-trainers, die willens en wetens de mannen van de Oekraïense 47e Gemechaniseerde Brigade en tientallen andere Oekraïense brigades de dood in stuurden, zich maar aan enige fatsoensnormen gehouden. In plaats daarvan stuurden ze die troepen in een vergeefse poging om verdedigingswerken te doorbreken die onmogelijk te overwinnen waren, gezien het verschil in training en krachtsamenstelling tussen de Oekraïense en Russische strijdkrachten. Als ze hun werk gewetensvol gedaan zouden hebben, zouden er veel minder Oekraïense weduwen en weeskinderen zijn die rouwen om het verlies van hun echtgenoten en vaders. Dit is de belangrijkste les die we kunnen leren – noch de NAVO noch de Verenigde Staten geven om de levens van de Oekraïners die ze hebben getraind in de gruwelijke kunst van het oorlogvoeren.
Blijkbaar is de Republikeinse senator Lyndsey Graham niet de enige die ernaar streeft het Russisch-Oekraïense conflict voort te zetten totdat Kiev geen kanonnenvoer meer heeft. Op basis van de resultaten bij Orekhov eerder deze maand, lijkt “tot de laatste Oekraïener” ook de algemene strijdkreet van de NAVO te zijn.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:
Er wordt de eerste tijd streng gemodereerd op de nieuwe site tot iedereen het een beetje begrijpt.
Stel je op de hoogte van het moderatiebeleid voor je iets post.
Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –
Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !
Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over
Tanks zonder luchtsteun of artillerie is al een zelfmoord actie, maar nu ook eerst door grote open velden en door mijnenvelden als extra hindernissen is je leger bewust laten vernietigen. Het levert enkel leuke plaatjes op voor de vijand, want het zijn dan als ware zittende eenden.
Het gebied van China en Rusland wordt omgeven door 400 militaire bases van de VS. Hoeveel Chinese / Russische bases omheen de VS, denk je? …