Dit is de eerste keer sindsdien dat ze op conventionele wijze hebben gevochten met een militaire rivaal, zij het voorlopig door middel van een proxy. Toch ontvangt het Westen nog steeds de grootschalige gegevens die ze nodig hebben om hun plannen te verfijnen voordat ze er mogelijk een directe oorlog tegen beginnen, schrijft Andrew Korybko.

Meer dan op het eerste gezicht lijkt

Het door de NAVO gesteunde tegenoffensief van Kiev heeft de aandacht van de wereld getrokken omdat iedereen toekijkt of het Rusland zal verdrijven uit het gebied dat Oekraïne als zijn eigen grondgebied beschouwt. Vooruitgang in die richting zou waarschijnlijk leiden tot blijvende Westerse steun, terwijl het niet voldoen aan de verwachtingen zou kunnen leiden tot het inperken van voornoemde en het starten van staakt-het-vuren gesprekken. Beide resultaten zijn belangrijk, maar wat veel waarnemers over het hoofd hebben gezien is de historische betekenis van deze campagne.

De onverwachte proxy-oorlog

Het is de eerste keer sinds de Tweede Wereldoorlog dat het Westen op conventionele wijze tegen een militaire rivaal vecht, zij het in dit geval indirect omdat ze Rusland bestrijden via hun Oekraïense proxy. De VS was van plan om die voormalige Sovjetrepubliek om te vormen tot een platform om Rusland te bedreigen met conventionele, hybride en onconventionele middelen met als doel het land tot eindeloze concessies te dwingen. Het doel was om het land strategisch te neutraliseren en vervolgens te Balkaniseren, zodat het daarna gemakkelijker zou worden om hetzelfde met China te doen.

Terwijl Oekraïne voor de start van de speciale operatie van Rusland al samenwerkte met de NAVO, onder andere door in het geheim onderdak te bieden aan bases van dat blok en door gezamenlijke programma’s voor biologische en nucleaire wapens, zou alles in een stroomversnelling komen na de geplande herovering van Donbass begin 2022. President Poetin wist ternauwernood de eerste zet van zijn tegenstanders te voorkomen toen hij tot de conclusie kwam dat het Westen hun problemen niet op vreedzame wijze wilde oplossen nadat ze de veiligheidsverzoeken van Rusland hadden afgewezen.

Wederzijdse verrassingen leiden tot een patstelling

De snelle gebeurtenissen die in gang werden gezet, verrasten beide partijen. Het Westen verwachtte niet echt een grootschalige interventie en voorspelde in plaats daarvan dat Rusland waarschijnlijk zijn troepen in Donbass zou concentreren in het onwaarschijnlijke scenario dat het betrokken zou raken, maar toch stuurde het van tevoren in het geheim veel lucht- en tankraketten naar Oekraïne voor het geval dat. Rusland had ook niet zo’n formidabele weerstand van Oekraïne verwacht, maar het Westen was ook verrast dat Rusland niet instortte als gevolg van sancties.

Geen van beide partijen heeft tot nu toe de ander kunnen verslaan als gevolg van de NAVO-Russische “logistieke race”/”uitputtingsslag” die secretaris-generaal Stoltenberg half februari eindelijk toegaf. Zijn blok bleef Oekraïne volpompen met wapens van steeds hogere kwaliteit en meer van zijn troepen trainen volgens NAVO-normen, precies zoals het van plan was te doen als Donbass was heroverd, terwijl Rusland zijn getrainde reservisten gedeeltelijk mobiliseerde en zijn militair-industriële productie opvoerde.

De New York Times klapt uit de school

In plaats van genoegen te nemen met de huidige patstelling door te proberen de bestandslijn te bevriezen via een Koreaans aandoende wapenstilstand, zag het Westen de kans om zijn proxy-oorlogsplannen tegen Rusland vervroegd in werking te stellen. Was Donbass afgelopen voorjaar heroverd door Oekraïne zoals de NAVO voor ogen had, dan zou Kiev jarenlang tot de tanden bewapend en uitgebreid getraind worden voordat het een crisis over de Krim zou uitlokken, maar er is besloten om het nu te testen omdat het gedeeltelijk klaar is en het voorwendsel al bestaat.

De New York Times (NYT) zinspeelde op deze motivatie in hun recente artikel getiteld “As Ukraine Launches Counteroffensive, Definitions of ‘Success’ Vary”, waaruit bleek dat “De Verenigde Staten en hun bondgenoten naar het tegenoffensief kijken om te zien of hun plan om het Oekraïense leger om te vormen tot een moderne strijdkracht die vecht volgens NAVO-tactieken en die complexe manoeuvres en geavanceerde apparatuur kan gebruiken om een kleinere strijdkracht in staat te stellen een grotere te verslaan, deugt.”

De realiteitscontrole van het Westen

De toevloed van meer dan 165 miljard dollar aan militaire steun van de NAVO aan Oekraïne bleek een te aanlokkelijke kans voor de meest oorlogszuchtige besluitvormers van het blok om de kans voorbij te laten gaan om eindelijk hun wapens en strategieën te testen tegen een gelijkwaardige concurrent. Gezien de kans dat Rusland zich nog dieper zou ingraven in de gebieden die Oekraïne als zijn eigen grondgebied beschouwt en gezien de nek-aan-nek “logistieke race” tussen de NAVO en Rusland, werd besloten om het nu te testen in plaats van later met grotere problemen geconfronteerd te worden.

De NYT meldde dat de verwachtingen zijn getemperd als gevolg van deze nieuwe context: “Privé geven Amerikaanse en Europese functionarissen toe dat het hoogst onwaarschijnlijk is dat alle Russische troepen uit bezet Oekraïens land worden verdreven“. Toch komen er twee thema’s naar voren als duidelijke ideeën over ‘succes’: dat het Oekraïense leger belangrijke delen van het eerder door de Russen bezette gebied herovert en vasthoudt, en dat Kiev het Russische leger een slopende slag toebrengt die het Kremlin dwingt om de toekomst van zijn militaire opties in Oekraïne in twijfel te trekken.

De krant gaf vervolgens enkele tastbare criteria voor “succes” aan, zoals “het heroveren van enkele delen van de Donbas of het verdrijven van Rusland uit landbouw- en mijnbouwgebieden in het zuidoosten van Oekraïne”, “het in beslag nemen van de kerncentrale in Zaporizja”, en/of “het afsnijden, of op zijn minst afknijpen, van de zogenaamde landbrug”. Deze gematigde doelen staan ver af van de maximalistische doelen die officieel worden nagestreefd door de NAVO en Oekraïne, wat laat zien wat een realiteitscheck de afgelopen 15 maanden van gevechten zijn geweest.

NAVO’s totale vernedering door Rusland

Nog erger voor hen is dat Rusland de afgelopen dagen niet alleen een aanzienlijk deel van hun zogenaamde “wunderwaffen” heeft vernietigd, maar zelfs video’s heeft vrijgegeven die de prestaties bewijzen, waarmee het de NAVO volkomen vernederde. De meest oorlogszuchtige besluitvormers van het blok waren zo gebrand op grootschalige gegevens over het slagveld van hun Oekraïense proxies die NAVO-apparatuur inzetten tegen de Russische concurrent van het Westen, dat ze arrogant alle tekenen over het hoofd zagen dat dit een enorme averechtse uitwerking dreigde te hebben.

Na de terugtrekking van Rusland eind vorig jaar in de regio’s Charkov en Cherson werd ten onrechte gedacht dat het hele front zou instorten als het tijdens het geplande tegenoffensief ruim een half jaar later sterk genoeg onder druk zou worden gezet door door de NAVO getrainde Oekraïners die enkele van de beroemdste uitrusting van dat blok inzetten. Deze beoordeling negeerde de bijzonderheden van die twee situaties en ging ervan uit dat Rusland niet in staat was om te leren van zijn eerdere tekortkomingen, wat direct leidde tot de ramp van het Westen van de afgelopen dagen.

Dat wil niet zeggen dat het Oekraïense tegenoffensief geen succes zou kunnen worden, ondanks de enorme fysieke kosten die dit zeker met zich mee zou brengen, maar alleen dat de wereldwijde perceptie over de macht van het Westen zojuist aan diggelen is geslagen nadat Rusland video’s deelde van het vernietigen van hun “wunderwaffen”. Als meer nuchtere besluitvormers het laatste woord hadden gehad over de vraag of het tegenoffensief moest doorgaan, hadden ze misschien berekend dat het beter is om de illusie van dominantie in stand te houden dan het risico te lopen dat die wordt weggenomen.

Grootmachten Competitie

Achteraf gezien was het misschien onvermijdelijk dat Kievs door de NAVO gesteunde tegenoffensief groen licht zou krijgen, als je bedenkt dat de VS al minstens sinds december 2017 van plan zijn om hun nieuwe model van NAVO-proxy-oorlog tegen een gelijkwaardige concurrent te testen. De Nationale Veiligheidsstrategie die toen werd vrijgegeven, verklaarde dat “de concurrentie tussen de grote machten is teruggekeerd”, waarbij specifiek China en Rusland werden aangewezen als de twee die de VS actief in bedwang moeten houden.

Ondanks het feit dat Trump tijdens zijn ambtstermijn doorging met het bewapenen van Oekraïne en het opleggen van sancties tegen Rusland, lijkt het erop dat hij oprecht een deal wilde sluiten met het Kremlin om zich vervolgens volledig te richten op het in toom houden van China, maar hij werd gedwarsboomd door zijn permanente bureaucratie. Toen Biden aan de macht kwam, was het complot van de Democraten om Kiev Donbass te laten heroveren als onderdeel van hun grote strategische plan om Rusland in bedwang te houden vóór China opnieuw in het spel, wat eerder zou zijn gebeurd als Hillary in 2016 had gewonnen.

De gok van de regering-Biden

Het Westen verwachtte niet dat Rusland hen zou tegenhouden, laat staan dat het veel verder dan Donbass zou ingrijpen in het onwaarschijnlijke scenario dat het betrokken zou raken, en vervolgens voorspelden ze ten onrechte dat het snel zou bezwijken onder de sancties. Ze hadden het op alle drie de punten mis, waardoor ze door een snel versnellende mission creep veel eerder dan gepland een proxy-oorlog tegen Rusland begonnen. In plaats van tevreden te zijn met hun testgegevens en het conflict te bevriezen, willen ze nog meer op een veel grotere schaal.

De meest oorlogszuchtige besluitvormers bagatelliseerden de bewezen militaire verbeteringen van Rusland sinds de terugtrekking uit Kherson afgelopen november en gaven toestemming voor het tegenoffensief omdat ze ervan overtuigd waren dat de door de NAVO getrainde en bewapende Oekraïense strijdkrachten het hele front zouden verpletteren. Ze konden de kans niet weerstaan om eindelijk hun wapens en strategieën te testen tegen een concurrent op deze schaal, nadat de NAVO de afgelopen 15 maanden voor meer dan 165 miljard dollar aan militaire hulp in hun proxies had gestoken.

Afsluitende gedachten

Het besef van deze echte motivaties verklaart waarom het tegenoffensief de belangrijkste militaire campagne van het Westen is sinds de Tweede Wereldoorlog, de laatste keer dat ze op conventionele wijze tegen een militaire tegenstander vochten. Ook al doen ze dat op dit moment alleen via proxies, ze krijgen nog steeds de grootschalige gegevens die ze nodig hebben om hun plannen te verfijnen voordat ze er mogelijk een directe oorlog tegen gaan voeren. Wat het Westen de afgelopen dagen echter heeft geleerd, is dat ze de overwinning op Rusland niet als vanzelfsprekend moeten beschouwen.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

Verliezen zijn gigantisch – Rusland zet de NAVO-alliantie voor schut (Video’s)

Er wordt de eerste tijd streng gemodereerd op de nieuwe site tot iedereen het een beetje begrijpt.

Stel je op de hoogte van het moderatiebeleid voor je iets post.

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over