Uit een nieuw onderzoek is gebleken dat tientallen miljoenen mensen zijn blootgesteld aan giftig afval als gevolg van de drang om over te stappen op ‘groene’ energie.

23 miljoen mensen, meer dan de bevolking van Florida, worden nu blootgesteld aan giftig water dat vrijkomt uit de metaalwinning, schrijft David Lindfield.

Het rapport waarschuwt voor de verwoestende gevolgen van de roekeloze transitie naar ‘groene’ energie.

De vraag naar mijnbouw voor mineralen die nodig zijn voor de batterijen van elektrisch aangedreven voertuigen heeft 500.000 km aan rivieren vervuild en 16 miljoen hectare landbouwgrond vernietigd.

De onderzoekers ontdekten dat 23 miljoen mensen wereldwijd, evenals 5,72 miljoen vee, meer dan 16 miljoen hectare geïrrigeerde landbouwgrond en meer dan 477.800 mijl aan rivieren, besmet zijn door de giftige bijproducten van de mijnbouw die in het water sijpelen.

Deze metaalwinning omvat veel zogenaamde ‘zeldzame aardelementen’ die essentieel zijn voor de productie van hightech zonnecellen, windturbines en de batterijen die nodig zijn om duurzame ‘groene’ energie op te slaan.

Hoewel de nieuwe studie zich richt op de gevolgen voor het milieu, heeft de mondiale metaalmijnbouw onlangs te maken gehad met schokkende rechtszaken tegen grote technologiebedrijven, waaronder Apple, Google, Microsoft en Tesla.

De bedrijven worden ervan beschuldigd de kinderslavernij in Congo te steunen, waar 70 procent van het kobalt in de industrie vandaan komt.

“Snelle groei van de mondiale metaalwinning is van cruciaal belang als de wereld de overstap wil maken naar groene energie”, aldus Chris Thomas, een zoöloog aan de Universiteit van Lincoln, gespecialiseerd in ruimtelijke ecologie en bedreigingen voor de mondiale watervoorziening.

Thomas leidde het analyse- en modelleringswerk voor de nieuwe studie, die vandaag in Science werd gepubliceerd.

Thomas en zijn collega’s hebben een nieuwe database ontwikkeld, ondersteund door tests ter plaatse, die nu de honderden vierkante kilometers aan rivieren en uiterwaarden in kaart brengt die door deze industriële processen over de hele wereld zijn vervuild.

De verwoesting die door deze vervuiling werd aangericht, zo ontdekten ze, was wijdverbreid en trof in totaal ongeveer 479.200 km aan riviersystemen en meer dan 164.000 vierkante kilometer aan uiterwaarden wereldwijd.

Maar Noord-Amerika valt op als het zwaarst getroffen land.

De Verenigde Staten en Canada hebben 200.000 kilometer aan vervuilde riviersystemen en ongeveer 10,7 miljoen hectare vervuilde uiterwaarden.

Maar de schade was niet veel beter in Zuid-Amerika, waar 80.766 kilometer aan rivieren en meer dan 9,5 miljoen hectare uiterwaarden waren getroffen.

In Azië heeft het continent ongeveer 37.842 riviermijlen en ongeveer 3,3 miljoen hectare uiterwaarden die vervuild zijn door afval uit de metaalmijnbouw.

Mark Macklin, directeur van het Lincoln Center for Water and Planetary Health van de universiteit, die leiding gaf aan het internationale team achter het nieuwe onderzoek, zei dat hij verwacht dat de kaarten en modelleringsinstrumenten van de nieuwe studie toekomstige roekeloze mijnbouw zullen helpen voorkomen.

“We verwachten dat dit het gemakkelijker zal maken om de milieueffecten van historische en huidige mijnbouw te verzachten”, aldus Macklin.

“Onze nieuwe methode voor het voorspellen van de verspreiding van mijnafval in riviersystemen biedt overheden, milieutoezichthouders, de mijnbouwindustrie en lokale gemeenschappen een instrument waarmee ze voor het eerst de externe en stroomafwaartse gevolgen van mijnbouw op de rivieren kunnen beoordelen. ecosysteem en de menselijke gezondheid.”

Bezorgdheid over hoe slecht de ecologische impact van metaalwinning voor duurzame technologie zou kunnen zijn, wordt bemoeilijkt door de grote verscheidenheid aan hulpbronnen die hierbij betrokken zijn, wat kan leiden tot ‘appels met peren’-vergelijkingen.

Volgens het MIT Environmental Solutions Initiative vereisen groene energietechnologieën zoals windturbines en elektrische auto’s vaak veel meer gedolven mineralen dan de huidige infrastructuur voor fossiele brandstoffen.

Eén elektrische auto heeft bijvoorbeeld zes keer meer metalen en minerale materialen nodig dan een auto met verbrandingsmotor, meldt het universiteitsteam van MIT.

Een windenergiecentrale heeft negen keer meer van deze gedolven verbindingen nodig dan een traditionele gasgestookte centrale.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over