De Europese Commissie heeft herhaaldelijk verklaard dat EU-burgers niet te maken zullen krijgen met discriminatie of uitsluiting omdat ze de nieuwe digitale identiteitsportefeuille niet gebruiken. De Griekse regering heeft echter zojuist aangegeven dat zij van plan is dat te doen, schrijft Nick Corbishley. 

Zonder dat de meeste EU-burgers het weten, is digitale identiteit nu een juridische realiteit in het blok van 27 landen. Op 28 februari gaf het Europees Parlement zijn definitieve goedkeuring aan de Digitale Identiteitsverordening van de Europese Commissie met een comfortabele meerderheid van 335 stemmen tegen 190 en 31 onthoudingen. De Raad van Ministers van de EU heeft op 26 maart zijn zegen gegeven. Volgens de Commissie zal de volgende stap de publicatie ervan in het Publicatieblad zijn en de inwerkingtreding ervan twintig dagen later, wat volgens mijn berekeningen binnen slechts drie dagen zal zijn.

De EU-verordening verplicht alle lidstaten om een ​​digitale identiteitsportefeuille beschikbaar te stellen aan iedere burger die er een wil. Dat is hoe het nieuwe systeem momenteel op de markt wordt gebracht – als een optioneel voordeel voor burgers die er gebruik van willen maken. De portemonnee kan worden gebruikt om de achternaam, voornaam, geboortedatum en -plaats, geslacht of nationaliteit van mensen op te slaan en om Europeanen in staat te stellen zichzelf online te identificeren. De aangeprezen voordelen zijn onder meer dat mensen gemakkelijker toegang krijgen tot diensten uit de publieke en private sector over de EU-grenzen heen, waardoor de bureaucratie wordt gestroomlijnd en de risico’s van digitale fraude en andere vormen van cybercriminaliteit worden verminderd.

Je zou kunnen denken dat dit een groot nieuwsverhaal zou zijn, gezien het potentieel van de digitale identiteit om talloze aspecten van het leven van EU-burgers ten goede of ten kwade te transformeren (ik zet mijn geld op het laatste). Toch stuitte de media op een muur van stilte. Zoals ik in mijn boek Scanned uit 2022 opmerkte , is mission creep vrijwel gegarandeerd zodra digitale ID-systemen eenmaal zijn opgezet. Geloof mijn woord niet; neem dat van de Franse defensie-aannemer Thales Group, een deels staatsbedrijf, een bedrijf dat het grootste deel van zijn winst haalt uit wapens en oorlog, maar ook een van de leidende krachten is achter de ontwikkeling van digitale identiteitsprogramma’s wereldwijd, inclusief die van de EU.

Thales Group heeft dit uiteengezet in een interne blog geschreven door Kristel Teyras, hoofd van de portefeuille digitale identiteitsdiensten.

De ambitie is enorm; zowel in termen van schaal – zoals dat geldt voor alle EU-lidstaten – als ook in de macht die het zou verlenen aan burgers in het hele blok. Voor het eerst zouden burgers vanaf hun telefoon een Europese digitale identiteitsportefeuille kunnen gebruiken, die hen toegang zou geven tot diensten in elke regio van Europa.

Let op Teyras’ gebruik van het werkwoord ‘zou kunnen’ in de tweede zin. Zoals de Duitse financiële journalist Norbert Häring opmerkt: “als we de glans willen wegnemen… zouden we ‘kunnen’ alleen maar hoeven te vervangen door ‘moeten’.”

“Dat klinkt een stuk enger, nietwaar”, vraagt ​​Häring.

Zoals de volgende infographic van het World Economic Forum laat zien, zou een volwaardig digitaal identiteitssysteem, zoals het momenteel wordt bedacht, vrijwel elk aspect van ons leven kunnen raken, van onze gezondheid (inclusief de vaccins die we zouden moeten krijgen) tot ons geld ( vooral zodra de digitale valuta van de centrale bank worden uitgerold), tot onze zakelijke activiteiten, onze private en publieke communicatie, de informatie waartoe we toegang hebben, onze omgang met de overheid, het voedsel dat we eten en de goederen die we kopen.

Vrijwillig of niet?

In een rapport uit 2018 over digitale ID’s gaf het WEF toe dat verifieerbare digitale identiteiten “nieuwe markten en zakelijke lijnen creëren” voor bedrijven, vooral die in de technologische industrie die helpen bij het beheren van de ID-systemen terwijl ze ongetwijfeld de gegevens opzuigen, maar dat ze voor individuen “de digitale wereld openen (of afsluiten) met zijn banen, politieke activiteiten, onderwijs, financiële diensten, gezondheidszorg en meer. Het is het gedeelte tussen haakjes – het “afsluiten” van het digitale (en tot op zekere hoogte het analoge) rijk – dat zeer verontrustend is.

Maar volgens de Commissie hebben de EU-burgers niets te vrezen. De Digital Identity Wallet, zo staat er, zal op strikt vrijwillige basis worden gebruikt, en “niemand kan worden gediscrimineerd omdat hij de portemonnee niet gebruikt.” Toch is dat precies wat de EU zei over het digitale COVID-19-certificaat dat zij in de zomer van 2021 in de hele EU heeft gelanceerd.

De Green Pass-wetgeving bepaalde dat “de afgifte van certificaten niet mag leiden tot een verschillende behandeling en discriminatie op basis van de vaccinatiestatus of het bezit van een specifiek certificaat.” Maar binnen enkele maanden na de lancering werd het door de lidstaten gebruikt om mensen te verbieden te reizen, toegang te krijgen tot veel openbare ruimtes en, in sommige gevallen, zelfs om te werken. In Oostenrijk heeft de regering ongeveer twee miljoen mensen opgesloten omdat ze niet waren gevaccineerd – in een tijd (november 2021) toen het al duidelijk was dat de vaccins buitengewoon ineffectief waren.

Net als bij het vaccincertificaat is het initiële doel met betrekking tot de digitale ID-portemonnee het bereiken van een zo breed mogelijke acceptatie in zo kort mogelijke tijd. En de Griekse regering heeft zojuist een hint gegeven van hoe dat kan worden bereikt: door de toegang tot bepaalde openbare diensten en ruimtes – in dit geval sportstadions – afhankelijk te maken van het bezit van de digitale ID-portemonnee. Van de officiële ticketwebsite van de overheid ( automatisch vertaald):

Wij keren digitaal en veilig terug naar de kampeerplaatsen!

Vanaf 9 april 2024 zal de Gov.gr Wallet, de Digitale Portemonnee die we op onze mobiele telefoon hebben, het noodzakelijke “tool” zijn voor elke sportfan die zijn favoriete team wil volgen. De manier waarop fans stadions en stadions door het hele land betreden, zal nu gebeuren via de Gov.gr Wallet…

Op basis van het gezamenlijk ministerieel besluit van de vice-minister van Sport Yiannis Vroutsis en de minister van Digitaal Bestuur Dimitris Papastergiou wordt de nieuwe manier om de stadions te betreden met het Gov.gr Wallet-ticket vanaf 9 april 2024 van kracht.

Om goed voorbereid te zijn en de fans de nodige aanpassingstijd te geven, zal het op verzoek van sportverenigingen en clubs echter mogelijk zijn om de stadions te betreden, zowel op de manier zoals dat vóór 9 april gebeurde, als evenals met het ticket in Gov.gr Wallet, tot het einde van het huidige seizoen.

Uiteraard is dit beleid lijnrecht in tegenspraak met de herhaalde verzekeringen van de Commissie dat de digitale identiteitsportefeuille puur optioneel is en dat EU-burgers niet zullen worden gediscrimineerd omdat ze er geen gebruiken. In een recent persbericht stelt de Commissie dat in de koehandel over de wetgeving inzake digitale identiteit “de EP-leden voorzieningen hebben getroffen om de rechten van burgers te beschermen en een inclusief digitaal systeem te bevorderen door discriminatie te voorkomen van mensen die ervoor kiezen de digitale portemonnee niet te gebruiken.”

Betekent dit dat de EU-autoriteiten de Griekse regering zullen berispen voor het aankondigen van haar voornemen om sportfans te discrimineren die de digitale identiteitsportefeuille niet willen gebruiken, zelfs voordat de EU-regelgeving van kracht wordt? Vrijwel zeker niet. Integendeel: de Commissie heeft waarschijnlijk al stilzwijgend haar goedkeuring gehecht aan de nieuwe regels van de Griekse regering. Als de recente ervaringen met de COVID-19-certificaten een leidraad kunnen zijn, zullen veel andere regeringen binnenkort dit voorbeeld volgen met hun eigen vormen van uitsluitingsmaatregelen.

De dreiging van uitsluiting van de mogelijkheid om basisdiensten te gebruiken, administratieve basisprocedures uit te voeren of, zoals in dit geval, toegang te krijgen tot openbare ruimtes zal het belangrijkste middel zijn waarmee de EU kritische massa hoopt te bereiken met haar digitale ID-programma. Zoals Ekathimerini rapporteert, wordt het verplicht stellen van digitale identiteitsbewijzen voor toegang tot stadions gezien als een manier om het gebruik van de applicatie uit te breiden. Volgens het Griekse ministerie van Digitaal Bestuur hebben tot nu toe 1.877.032 mensen de digitale identiteitsportemonnee gedownload sinds de lancering in juli 2022. Dat is ongeveer 17% van de bevolking.

Tegelijkertijd voert de EU directe gesprekken met de VS over het op één lijn brengen van hun digitale identiteitsnormen. Hoewel Washington op dit gebied aanzienlijk achterloopt op Brussel, waarbij de meeste inspanningen op het gebied van digitale identiteit plaatsvinden op staatsniveau door de uitrol van mobiele rijbewijzen (mDL’s), werken beide partijen eraan om technische standaarden voor digitale identiteit compatibel te maken.

Echo’s van Aadhaar?

De EU is niet de eerste regering die een programma voor digitale identiteit heeft gelanceerd, met de veronderstelling dat het op puur vrijwillige basis zal functioneren. Het Indiase Aadhaar-systeem, ‘s werelds grootste biometrische digitale ID-systeem, werd aanvankelijk geïntroduceerd als een vrijwillige manier om de dienstverlening op het gebied van welzijn te verbeteren. Maar de regering-Modi breidde haar reikwijdte snel uit door het  verplicht te stellen voor welzijnsprogramma’s en staatsuitkeringen.

Daar stopte het niet. Aadhaar is vrijwel noodzakelijk geworden om toegang te krijgen tot een overvloed aan diensten uit de particuliere sector, waaronder medische dossiers, bankrekeningen en pensioenbetalingen. Andere scenario’s waarin de regering van Modi Aadhaar opdracht heeft gegeven om overheidsdiensten te faciliteren, zijn onder meer inkomstenbelastingaangifte, registratie van mobiele simkaarten, ken-uw-klant-verificatie (KYC) voor beleggingen in beleggingsfondsen en aanvragen voor ‘digitale levenscertificaten’.

Er zijn ook plannen in de maak om de kiezersregistratie te koppelen aan Aadhaar, ondanks de flagrante beveiligingsfouten van het systeem (waarvan we er enkele in dit artikel hebben besproken). Naast de acute kwetsbaarheid van zijn gegevensopslag- en toegangssystemen heeft Aadhaar nog vele andere nadelen, zoals ik opmerkte in Scanned:

Een groeiend aantal mensenrechtenorganisaties heeft zorgen geuit over de wereldwijde haast van regeringen en hun partners uit de particuliere sector om digitale identiteitssystemen uit te rollen. In juni 2022 publiceerde het Center for Human Rights and Global Justice, een ‘hub voor mensenrechtenstudie’ aan de New York University (NYU) School of Law, een rapport van 100 pagina’s waarin werd gewaarschuwd voor de groeiende gevaren van digitale identiteitsprogramma’s. Het rapport, getiteld Paving a Digital Road to Hell? onderzocht de rol van de Wereldbank en andere internationale netwerken bij het bevorderen van het gebruik van digitale identiteiten in de afgelopen jaren.

“In plaats van een geboorteakte te verstrekken, zullen deze nieuwe systemen helpen bij het creëren van “digitale publieke infrastructuur” als onderdeel van een “digitale stapel” om “papierloze, contante, externe en datagestuurde transacties mogelijk te maken” …

Deze economische benadering van identiteit kan leiden tot nieuwe vormen van dwang en uitbuiting van
arme bevolkingsgroepen en hun gegevens door de publieke en private sector – zoals critici van het Aadhaar- systeem hebben opgemerkt…

Ondertussen gaan regeringen in het Zuiden grote schulden aan en geven ze miljoenen aan publieke middelen uit aan contracten met particuliere leveranciers om biometrische systemen te bouwen die maar al te gemakkelijk systemen van uitsluiting, toezicht en repressie kunnen worden. De [Wereld]bank doet veel moeite om te stellen dat biometrie niet vereist is. Maar door de voordelen ervan in de gehele documentatie te benadrukken, heeft het ID4D Initiative geholpen het uitgebreide gebruik van biometrie in digitale ID-systemen te normaliseren.

In dit rapport worden de Wereldbank en haar Identity for Development (ID4D)-initiatief bekritiseerd, terwijl ook wordt opgemerkt dat het programma is gestart met een ‘katalytische investering’ van de Bill & Melinda Gates Foundation, het Omidyar Network en regeringen zoals Groot-Brittannië en Frankrijk.

“We hebben opgemerkt dat de Wereldbank en haar ID4D-initiatief niet alleen staan ​​in het nastreven van de digitale ID-agenda. Ze bestaan ​​binnen een mondiaal netwerk van organisaties en individuen”, waaronder filantropische stichtingen, financiële instellingen en “particuliere biometrische bedrijven zoals Idemia, Thales en Gemalto”.

Het rapport beveelt een reeks maatregelen aan, waaronder het vertragen van processen zodat er meer zorg aan wordt besteed en het openbaar maken van discussies over digitale ID-systemen. Zoals ik eerder heb opgemerkt, behoren digitale identiteitsprogramma’s en digitale valuta van de centrale banken tot de belangrijkste vragen waarmee hedendaagse samenlevingen mogelijk kunnen worstelen, omdat ze dreigen onze levens onherkenbaar te transformeren. Ze zouden onderwerp van discussie moeten zijn in elk parlement van elk land, en op elke eettafel in elk land ter wereld. Het feit dat ze dat niet zijn, zegt niets over wiens belangen ze moeten dienen.

Geef censuurkoning Elon Musk een dikke vinger en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

WEF, VN en EU willen digitale ID’s tegen 2030 verplicht stellen

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over