Afgelopen woensdag kondigde Thierry Breton, EU Commissaris voor de Interne Markt, trots op Twitter/X aan dat hij een deal had gesloten met EuroparlementariĆ«rs om een Europese “digitale identiteitsportefeuille” te creĆ«ren, die alle EU-burgers in staat zou stellen om “een beveiligde e-identiteit voor hun hele leven” te hebben, schrijft David Thunder.
Volgens de eigen websiteĀ van de Europese Commissie kan de Europese Digitale Identiteit voor een hele reeks transacties worden gebruikt, waaronder het verstrekken van persoonlijke identificatie on- en offline, het tonen van geboorteakten en medische attesten, het openen van een bankrekening, het indienen van belastingaangiften, het aanvragen van een universiteit , het opslaan van een medisch recept, het huren van een auto of het inchecken in een hotel.
We did it! #Dealš¤
With the European Digital Identity wallet, all šŖšŗ citizens will be able to have a secured e-identity for their lifetime.
The wallet has the highest level of both security & privacy.
Giant step & a world premiere ! š to my teams and both colegislators.#eID pic.twitter.com/LLylTyqKdq
— Thierry Breton (@ThierryBreton) November 8, 2023
Verschillende mensen, waaronder het Nederlandse EuroparlementariĆ«r Rob RoosĀ , hebben hun bezorgdheid geuit dat een gecentraliseerde digitale ID de privacy en mobiliteitsrechten van Europeanen in gevaar zou kunnen brengen.Ā Een brief ondertekend door meer dan 500 ācyberbeveiligingsexperts, onderzoekers en maatschappelijke organisaties van over de hele wereldā waarschuwt dat de voorgestelde digitale ID-regelgeving de digitale veiligheid van burgers eerder zal verminderen dan verbeteren.
Maar een van de toonaangevende architecten, commissaris voor Interne Markt Thierry Breton, beweert dat āde wallet het hoogste niveau van zowel veiligheid als privacy biedtā, terwijl EU-voorzitter Ursula von der Leyen volhoudt dat dit āeen technologie is waarmee we zelf kunnen bepalen welke gegevens worden gebruikt en hoe.ā Dus ofwel overdrijven critici de zorgen over burgerlijke vrijheid en privacy, ofwel bagatelliseren de verdedigers van de technologie deze.Ā Ze kunnen niet allebei gelijk hebben.
In theorie zou een universele Europese digitale ID permanent zo geprogrammeerd kunnen worden dat de burger volledige controle heeft over welke delen van zijn of haar “digitale portemonnee” hij of zij op een bepaald moment deelt en welke niet. We zouden ons weinig zorgen hoeven te maken als een Europese digitale ID nu en voor altijd geprogrammeerd zou worden door mensen die privacy serieus nemen en niet geneigd zouden zijn om de technologie die ze tot hun beschikking hebben te misbruiken om burgers te “pushen” – of zelfs te “dwingen” – om hun beleid inzake ziektebestrijding, non-discriminatie, oorlogspropaganda of klimaatverandering na te leven.
Maar in de praktijk zou het erg naĆÆef zijn om aan te nemen dat een programmeerbare digitale ID voor heel Europa, gecontroleerd door een gecentraliseerde illegale dictatoriale bureaucratie, vroeg of laat niet zou worden gebruikt om mensen “aan te sporen” (of te dwingen) om zich te schikken naar het beleid dat toevallig de voorkeur geniet van de “machthebbers”.
En er is geen wilde sprong in de verbeelding voor nodig om je voor te stellen op welke manieren een Europese digitale ID kan worden ingezet om de vrijheid van de Europeanen uit te hollen, aangezien precies dezelfde individuen die het publieke gezicht van dit digitale ID-initiatief vormen, degenen waren die die het meest alomtegenwoordige systeem van bio-surveillance in de geschiedenis van Europa in beweging hebben gezet, namelijk de zogenaamde āVaccinatiepaspoortenā.
They thought it was impossibleā¦ but we made it!
As of today, every European citizen can have an #EUCovidCertificate to travel more freely, safely and rapidly.
A great collective achievement of @EU_Commission & šŖšŗ Member States ! #StrongerTogether pic.twitter.com/kvmrU69YFD
— Thierry Breton (@ThierryBreton) July 1, 2021
De werking van de vaccinatiepaspoorten, die goedgekeurd werden door zowel de Europese Commissie (dezelfde die nu aandringt op een digitaal ID-systeem) als het Europees Parlement, kan ons een vrij duidelijk idee geven van het gebruik dat Europese technocraten waarschijnlijk zullen maken van een digitaal ID-systeem, als ze de kans krijgen.
Het digitale Covid-certificaat werd gebruikt om burgers die binnen een bepaalde periode ge en Covid-vaccin hadden gekregen, te dwingen elke keer dat ze een Europese grens overstaken een dure en ongemakkelijke Covid-test te laten doen, en werd zelfs gebruikt om niet-gevaccineerde burgers de toegang te ontzeggen op culturele en recreatieve locaties in heel Europa.Ā Met andere woorden: het digitale certificaat van Covid diende als een mechanisme om burgers te dwingen een bepaald medicijn in hun bloedbaan te injecteren, en creĆ«erde een samenleving met twee lagen, waarin niet-gevaccineerden werden behandeld als een nieuwe sociale en politieke onderklasse.
Stel je nu voor dat een centraal gecontroleerd Europees digitaal certificaat aan alle Europese burgers zou worden aangeboden als hulpmiddel voor toegang tot een breed scala aan diensten, van bankieren, vliegreizen en hotelovernachtingen tot autoverhuur, toegang tot recreatieve locaties en toegang tot digitale onlinediensten. .Ā In eerste instantie zou het certificaat vermoedelijk optioneel zijn en zouden burgers andere methoden kunnen gebruiken om hun identiteit te valideren.Ā Onder het voorwendsel van het vergroten van de āveiligheidā van de burgers zou het certificaat dan heel goed verplicht kunnen worden voor een toenemend aantal transacties.
De volgende stap zou zijn om de informatie op het certificaat geleidelijk uit te breiden en het certificaat te gebruiken als een manier om de toegang van burgers tot bepaalde diensten te weigeren of goed te keuren op basis van hun bestedingspatroon, hun vaccinatiestatus of hun āsociale kredietscoreā. De recente implementatie van vaccin-apartheid in Europa zou ons moeten ontdoen van elke illusie dat de politieke leiders van Europa toegewijd zijn aan het respecteren en verdedigen van onze burgerlijke vrijheden of onze toegang tot openbare voorzieningen en diensten.
Politici als Thierry Breton en Ursula von der Leyen, en de leden van het Europees Parlement en de regeringen van de lidstaten die hen tijdens de pandemie aanmoedigden, waren bereid burgers te behandelen als vee of ziektevectoren die massaal moesten worden gevaccineerd en getest, met weinig aandacht voor hun persoonlijke medische behoeften. geschiedenis en risicofactoren.Ā Het is zeker slechts een kwestie van tijd voordat mensen met dit soort minachting voor de individuele vrijheid geneigd zullen zijn misbruik te maken van een technologie als een universele digitale ID als hefboom om de privĆ©keuzes van mensen te controleren.
Een flink aantal burgers hebben āneeā gezegd tegen een experimenteel vaccin, en een flink aantal burgers twijfelt nog steeds aan de wetenschappelijke en politieke grondgedachte achter het opleggen van zware koolstofbelastingen, het onder dwang onteigenen van landbouwgrond op basis van klimaatrichtlijnen, het leven in ā15 minuten-stedenā, het maken van ruimte voor transgenderideologie, of zich onthouden van wat de machthebbers ook maar als āhaatzaaiende uitlatingenā beschouwen.
Wat is een betere methode om het publiek aan te zetten tot naleving van impopulair of controversieel overheidsbeleid en wetten dan naleving te belonen met verbeterde mobiliteit en verbeterde toegang tot sociale voorzieningen en diensten, en niet-naleving te bestraffen met verminderde mobiliteit en verminderde toegang tot diensten en voorzieningen? Is dat niet precies wat het digitale Covid-certificaat, een geesteskind van dezelfde Commissie, heeft gedaan?
Uiteraard zullen voorstanders van een Europese digitale ID publiekelijk beweren dat ze alleen geĆÆnteresseerd zijn in het bevorderen van de veiligheid van onze transacties en het beschermen van onze privacy. Maar aangezien dit dezelfde mensen zijn die durven te beweren dat medische segregatie en dwang via vaccinpaspoorten “ons geruststelt in de geest van een open Europa, een Europa zonder barriĆØres”, zijn hun garanties met betrekking tot de privacy en vrijheden van burgers totaal niet geloofwaardig.
Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:
Telegram: t.me/dissidenteen
Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –
Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !
Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.
Klik op de tag ā¬ļø om meer te lezen over
Als je zonder deze ID geen belastingaangifte kunt doen en de Belastingdienst schrijft je dat je aangifte moet doen, dan zit je mooi klem.
De Belastingdienst is zo de ideale Criminele organisatie binnen de Roverheid om het opdringen van digitale ID zo uit te voeren.
Qua, ONBEGRIP, ARROGANTIE en SLECHTE BEREIKBAARHEID is er echt geen enkele Roverheidsinstantie die ook maar aan de Belastingdienst kan tippen.
Als ik geen digi id heb besta ik volgens hun niet want ik kan/mag niet deelnemen aan de gewone economie/ maatschappij , dus hoef ik ook geen belasting te betalen.
Wat ik verwacht is dat de toekomstige maatschappij uit 2 delen zal bestaan: zij die zich vrijwillig onderwerpen en opgesloten zitten in hun 15 min. gevangenis en de groep die ‘in het wild’ een alternatieve samenleving opbouwt.
Ze zullen waarschijnlijk ook op een guerilla manier met mekaar oorlog voeren.
Uiteraard gaan za AI gebruiken om al onze bewegingen te observeren, en eventueel om (delen van) de ID uit te schakelen.
Ze hebben zelfs een promotiefilmpje waarin gewoon sprake is van verplichte vaccinaties, waarvoor je opgeroepen wordt via je digitale ID.
Zo handig…
Vandaag in mijn mailbox van stationx.net
The eIDAS Conundrum: A Storm Over European Cybersecurity
There’s a tempest brewing over in the EU, and it’s not just about the weather. It’s a digital storm, one that’s been gathering momentum behind the scenes, and it’s about to make landfall in the world of tech, privacy, and security.
The heart of the storm? A little something called QWACs, or Qualified Website Authentication Certificates, and a controversial piece of legislation known as eIDAS. For those not in the loop, eIDAS stands for electronic IDentification, Authentication, and trust Services. It’s an EU regulation that’s been around since 2014, aimed at governing electronic transactions. Sounds good on paper, right? But here’s where the plot thickens.
Fast forward to today, and we’ve got a revised eIDAS (let’s call it eIDAS 2.0) that’s causing quite the stir. Why? Because it’s pushing for changes that have cybersecurity experts, researchers, and civil society organizations up in arms. They’re worried, and rightly so, that these changes could weaken web security at a time when cybercrime is a top concern for Europeans.
Let’s dive into the details. Article 45 of the revised eIDAS is particularly troubling. It expands government surveillance capabilities, allowing for the interception of encrypted web traffic. It also mandates that browsers accept any root certificates from EU member states or approved third-party countries. This means a single state could potentially intercept the web traffic of all EU citizens. Imagine having your banking info, legal documents, or personal photos vulnerable to such interception. Not a pretty picture.
The tech community has been vocal, sending open letters and sounding the alarm. They’ve been clear: “This is not what we signed up for.” Yet, it seems their concerns have fallen on deaf ears, with the near-final text of eIDAS 2.0 looking even more worrisome than before.
So, what’s at stake? Trust, for one. If this legislation goes through as is, it could erode the trust that’s foundational to the internet’s security infrastructure. It could also put European citizens’ privacy at risk and undermine the security of European commerce.
But it’s not just about Europe. The internet doesn’t have borders, and the implications of this legislation could ripple out globally. That’s why voices from 36 countries are joining the chorus of concern.
The big question now is: What happens next? Will the EU legislators heed the warnings, or will it come down to ultimatums? We’ve seen this play before with the encryption debate, where tech companies had to stand firm to protect their principles. Will they have to do the same here?
This isn’t just a tech issue; it’s a human issue. It’s about ensuring that the digital world remains a safe, secure, and private space for everyone. As this storm approaches, let’s hope that reason prevails and the EU finds a way to navigate these turbulent waters without capsizing the boat of cybersecurity.
In the end, the message is clear: The technology we’ve come to rely on is powerful, and while it’s there for governments to use, it’s not there for them to control. Let’s watch this space closely, because the outcome of this storm will set a precedent for the future of internet governance and cybersecurity. Stay tuned, stay informed, and most importantly, stay secure.
Vertaling google translate:
The Eidas Conundrum: een storm over de Europese cybersecurity
Er is een tempest aan het brouwen in de EU, en het gaat niet alleen om het weer. Het is een digitale storm, een die achter de schermen momentum heeft verzameld, en het staat op het punt om aan land te komen in de wereld van technologie, privacy en beveiliging.
Het hart van de storm? Iets iets genaamd QWACS, of gekwalificeerde website -authenticatiecertificaten en een controversieel stuk wetgeving dat bekend staat als Eidas. Voor degenen die niet op de hoogte zijn, staat Eidas voor elektronische identificatie, authenticatie en vertrouwensdiensten. Het is een EU -verordening die al sinds 2014 bestaat, gericht op het besturen van elektronische transacties. Klinkt goed op papier, toch? Maar hier wordt de plot dikker.
Snel vooruit naar vandaag, en we hebben een herziene Eidas (laten we het Eidas 2.0 noemen) die behoorlijk wat opschudding veroorzaakt. Waarom? Omdat het aandringt op veranderingen die cybersecurity -experts, onderzoekers en maatschappelijke organisaties in wapens hebben. Ze maken zich zorgen en terecht dat deze veranderingen de webbeveiliging kunnen verzwakken op een moment dat cybercriminaliteit een top zorg is voor Europeanen.
Laten we in de details duiken. Artikel 45 van de herziene Eidas is bijzonder verontrustend. Het breidt de toezicht van de overheid uit, waardoor het interceptie van gecodeerd webverkeer mogelijk is. Het verplicht ook dat browsers rootcertificaten van EU-lidstaten accepteren of landen van derden goedgekeurd. Dit betekent dat een enkele staat mogelijk het webverkeer van alle EU -burgers kan onderscheppen. Stel je voor dat je bankinformatie, juridische documenten of persoonlijke foto’s kwetsbaar zijn voor een dergelijke onderschepping. Geen mooie foto.
De technische community is vocaal geweest, open letters gestuurd en alarm geslagen. Ze zijn duidelijk geweest: “Dit is niet waar we ons voor hebben aangemeld.” Toch lijkt het erop dat hun zorgen zijn gevallen op dove oren, met de bijna-finale tekst van Eidas 2.0 die er nog zorgelijker uitziet dan voorheen.
Dus, wat staat er op het spel? Vertrouwen, voor Ć©Ć©n. Als deze wetgeving doorgaat zoals het is, kan dit het vertrouwen uithollen dat fundamenteel is voor de beveiligingsinfrastructuur van internet. Het kan ook de privacy van Europese burgers in gevaar brengen en de veiligheid van de Europese handel ondermijnen.
Maar het gaat niet alleen om Europa. Het internet heeft geen grenzen en de implicaties van deze wetgeving kunnen wereldwijd rippen. Dat is de reden waarom stemmen uit 36 landen zich aansluiten bij het koor van bezorgdheid.
De grote vraag is nu: wat gebeurt er daarna? Zullen de EU -wetgevers op de waarschuwingen achten, of komt het neer op ultimatums? We hebben dit spel eerder gezien met het coderingsdebat, waar technologiebedrijven vast moesten staan om hun principes te beschermen. Zullen ze hier hetzelfde moeten doen?
Dit is niet alleen een technische kwestie; Het is een menselijke kwestie. Het gaat erom ervoor te zorgen dat de digitale wereld voor iedereen een veilige, veilige en privƩruimte blijft. Naarmate deze storm nadert, hopen we dat de reden heerst en de EU een manier vindt om door deze turbulente wateren te navigeren zonder de boot van cybersecurity te kapseinen.
Uiteindelijk is de boodschap duidelijk: de technologie waarop we zijn gaan vertrouwen is krachtig, en hoewel het er is voor regeringen om te gebruiken, is het er niet voor hen om te controleren. Laten we deze ruimte nauwlettend in de gaten houden, omdat de uitkomst van deze storm een precedent zal vormen voor de toekomst van internetbeheer en cybersecurity. Blijf op de hoogte, blijf geĆÆnformeerd en vooral, blijf veilig.