De waarheid over de Spaanse griep: een door de mens veroorzaakte medische ramp

Er bestaat geen twijfel over dat de Spaanse grieppandemie van 1918-1919 als aanloop voor Covid-19 werd gebruikt. Bij het naderen van de honderdste verjaardag van de besmetting zorgden de Amerikaanse Centers of Disease Control (CDC – cynisch ‘Crime and Death Corporation’ genoemd) ervoor dat deze in de voorste gelederen van het volksgezondheidsbeleid bleef. Deze waarschuwing uit de geschiedenis, met het vreselijke dodental van twintig, vijftig of honderd miljoen (variërend per bron), werd benadrukt in de ziekteangst van het nieuwe millennium, schrijft Niall McCrae.

Destijds schreven religieuze mensen de Spaanse griep toe aan de toorn van God, terwijl de meest verwoestende oorlog in Europa woedde. In een ongewone manifestatie waren het fitte jonge mannen (dus strijders) die de meeste kans liepen om te bezwijken.

De waarheid over de Spaanse griep is heel anders dan het officiële verhaal: het was noch de Spaanse griep, noch was de griep de doodsoorzaak .  In 2008 werd in een persbericht van het Amerikaanse National Institute of Allergy and Infectious Diseases (NIAID) gesteld: ‘Bacteriologische en histopathologische resultaten uit gepubliceerde autopsiereeksen duiden duidelijk en consistent op secundaire bacteriële pneumonie, veroorzaakt door veel voorkomende bacteriën in de bovenste luchtwegen, bij de meeste sterfgevallen door griep.’

Het NIAID legde echter niet uit hoe zulke wijdverspreide microben zo plotseling miljoenen mensen wereldwijd hebben uitgeroeid. Epidemioloog Karen Starko heeft gepostuleerd dat de echte boosdoener een van de meest voorgeschreven medicijnen in de moderne geneeskunde was: aspirine.

Aspirine werd voor het eerst gesynthetiseerd uit koolteer door Felix Hoffman in de laboratoria van Bayer, vlak voor de Eerste Wereldoorlog, en bleek een ‘wondermiddel’ te zijn. Hoewel het tegenwoordig vooral wordt gebruikt voor analgesie en bloedverdunnende preventie van hart- en vaatziekten, werd het aanvankelijk gepresenteerd als een wondermiddel op dezelfde manier waarop vaccins tegenwoordig worden beschouwd.

Toen het patent in 1917 afliep, lanceerde Bayer een grote marketingcampagne waarin de deugden van zijn ‘pure’ product werden geprezen. Dit vestigde meer aandacht op de drug, en toen de VS aan de Eerste Wereldoorlog deelnamen, werden grote voorraden aangekocht voor profylactisch gebruik onder de miljoenen mannen die naar de Duitsers waren gestuurd.

In de vroege herfst van 1918, toen het Duitse offensief over de geallieerde linies raasde, kwamen Amerikaanse rekruten om het leven door een ernstige ademhalingsziekte. Troepenschepen arriveerden in Cherbourg met maar liefst een derde van de menselijke lading. Volgens Starko vielen soldaten en matrozen als vliegen, omdat de veronderstelde genezing feitelijk de oorzaak was. Hoe meer sterfgevallen als gevolg van de zogenaamde Spaanse griep, hoe meer aspirine werd uitgedeeld aan zowel militairen als burgers.

Starko’s verklaring is dat hoge doses aspirine hun immuunsysteem hebben vernietigd. De verspreiding van mond- en neusbacteriën naar de longen, ongecontroleerd door lichamelijke immuniteit, veroorzaakte een ademhalingscrisis. Maar zoals Starko opmerkte, was een post-mortem kenmerk van plotselinge sterfgevallen de bloederige longen, een directe beschuldiging van aspirine. Een jonge man kon fit en gezond zijn bij het ontbijt en dood bij het avondeten.

Om deze iatrogene ramp te begrijpen, en waarom het Amerikaanse leger zo graag al zijn strijdkrachten medicijnen wilde geven, moeten we de rol van oliebaron JD Rockefeller in ogenschouw nemen. De Rockefeller Foundation speelde een belangrijke rol bij het transformeren van de geneeskunde van een holistische behandeling naar medicijnen uit de petrochemische industrie. Zoals ik in Green in Tooth and Claw betoog, was het doel niet alleen om ziekten te behandelen, maar ook om de samenleving onder controle te houden (zoals gefictionaliseerd in het alomtegenwoordige gebruik van ‘Soma’ in Brave New World van Aldous Huxley  ).

Het Rockefeller Institute for Medical Research, opgericht in New York in 1901, verstrekte substantiële financiering aan de American Medical Association om de medische praktijk en het onderwijs te hervormen. Het resulterende rapport van de Flexner Commission uit 1910 concludeerde dat de medische opleiding inconsistent en achterhaald was. Scholen die kruidengeneeskunde en natuurgeneeskunde onderwijzen zouden de accreditatie worden geweigerd, en hennep en andere natuurlijke extracten zouden worden vervangen door gepatenteerde medicijnen. In het leerplan werd Rockefellers model van allopathische geneeskunde ( een term voor moderne of reguliere geneeskunde)

Het Rockefeller Instituut speelde een prominente rol bij de uitbraak van de Spaanse griep door kruidengeneesmiddelen, homeopathie en de recent ontdekte vitamines aan de kaak te stellen. Het had niet alleen een krachtige invloed op het medische establishment, maar ook op de pers, waardoor de Spaanse griep als virusdoder werd gerapporteerd. Dit wordt nog steeds uitgebuit door de farmaceutische industrie en het volksgezondheidsregime, zoals J Holcombe, D Jacobson en T Ruhl een paar jaar vóór Covid-19 uitlegden:  ‘Sinds die tijd hebben medische autoriteiten, internationale gezondheidsagentschappen en regeringen de sterfgevallen toegeschreven aan aan een angstaanjagend virulent virus. Die opvatting heeft de basis gevormd voor een grote dreiging: dat de wereld te maken krijgt met toekomstige pandemieën van gelijke ernst, waarbij miljoenen mensen om het leven komen. Er zijn agentschappen opgericht, internationale plannen ontwikkeld en noodwetten voor pandemieën geschreven, inclusief militaire ondersteuning. Miljarden, zo niet biljoenen dollars zijn besteed aan het vinden van een vaccin om de wereld te beschermen tegen een herhaling.’

Holcombe, Jacobson en Ruhl speculeerden waarom het officiële verhaal van de Spaanse griep door de CDC zoveel aandacht kreeg:

1. Het verbergen van de rol van Bayer en de farmaceutische industrie bij de sterfgevallen

2. Ontwikkeling van de markt voor antivirale geneesmiddelen en vaccins

3. Het benutten van de overheid voor medische expertise

4. Alomvattende regulering van geneesmiddelen en onderdrukking van natuurlijke geneeswijzen

5. Industrialisering, commercialisering en militarisering van ziekten

6. Het vergroten van de media-aantrekkingskracht van de ‘heroïsche’ geneeskunde

7. Het schrikbeeld van miljoenen doden opwekken om de publieke angst en volgzaamheid in stand te houden

8. De weg vrijmaken voor toekomstige afkondiging van een pandemische noodtoestand en de staat van beleg

De Amerikaanse medisch adviseur Anthony Fauci personifieerde het draconische gezondheidsregime van maskering, sociale afstand nemen, massale tests en vaccinatie. Afgezien van de discussie over de vraag of Covid-19 naturalistisch, technisch of bedrog was, waren de mRNA-injecties zeker reëel, met dodelijke gevolgen. Intrigerend genoeg is een concurrerende verklaring voor de Spaanse griep een experimenteel vaccin dat in 1918 werd gebruikt.

In de kazerne van Fort Riley in Kansas waren soldaten die trainden voor actie in Frankrijk proefpersonen in een proef met inenting tegen bacteriële meningitis. De bacteriën werden door het Rockefeller Institute for Medical Research bij paarden gekweekt en van januari tot juni 1918 bij rekruten geïnjecteerd. Eleanor McBean beweerde in haar boek Vaccination Condemned dat meningitis vervolgens werd verspreid door gevaccineerde troepen op de Atlantische oversteek en in de steden. en loopgraven van het westelijk front. 

De theorie van McBean wordt weerlegd door factcheckers, die bewijzen van longontsteking aandragen. Maar voor sceptici, of de boosdoener nu een catastrofaal misbruik van aspirine was of een mislukte vaccinproef, zou de Spaanse griep beter bekend kunnen staan ​​als de Rockefeller-pest.

Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over