De WHO is wanhopig op zoek naar een nieuwe pandemie

Eind april overleed helaas een 59-jarige man in Mexico. Omdat hij al weken aan bed gekluisterd was en leed aan diabetes type 2 en chronisch nierfalen, liep hij een hoog risico op een infectie met het ademhalingsvirus. Het werd nieuwswaardig en de Wereldgezondheidsorganisatie op duizenden kilometers afstand gaf zelfs een mediaverklaring uit, omdat recente vooruitgang in genetische sequentiebepaling het mogelijk maakte om een maand later de aanwezigheid van het type A (H5N2) influenzavirus – een type vogelgriep – te rapporteren in één enkel klinisch monster, schrijft Dr. David Bell.

De Mexicaanse minister van Volksgezondheid weerlegt de verre bureaucraten van de WHO die de sterfte aan het virus toeschrijven en merkt op dat het een chronische ziekte was die de dood veroorzaakte.

Ongeacht de oorzaak zijn sterfgevallen een tragedie voor familie en vrienden. Deze haalde mondiaal nieuws puur vanwege de vooruitgang in de diagnostische technologie. De WHO, de media en een groeiende pandemische industrie hadden gewacht op deze onvermijdelijke gebeurtenis, het testen en screenen, omdat dit van cruciaal belang is voor misschien wel het grootste bedrijfsplan in de menselijke geschiedenis. Er liggen honderden miljarden op tafel, en de wil en middelen om die te pakken. We moeten allemaal begrijpen waarom en wat er vervolgens moet gebeuren.

Covid en het resetten van de volksgezondheid

COVID-19 heeft de business case voor gain-of-function-onderzoek bewezen. Het lijkt steeds waarschijnlijker dat genetisch gehannes er echt in is geslaagd een vleermuiscoronavirus naar mensen over te brengen, waar het meer vatbaar is voor het genereren van inkomsten (er zit geen winst in zieke vleermuizen, of angst voor hen). Belangrijk is dat de mensen achter het programma, ondanks de grote economische en gezondheidsramp die daarop volgde, grotendeels hetzelfde werk voortzetten en niet ter verantwoording worden geroepen. Er is sprake van enorme winsten met weinig of geen reëel risico.

Dissident: Het is niet mijn gewoonte artikelen te vertalen waarin de schrijver de onzinnige Lablek-theorie te berde brengt. Er was geen Lab lek. Er was een idee van een pandemie gefabriceerd door medialeugens en een frauduleuze pcr-test. Er was geen echte pandemie, er was immers geen andere oversterfte dan tijdens een normaal griepseizoen.

Wat is precies het punt van een biowapen dat niet dodelijker is dan gewone griepvirussen? Waarom zou je de moeite nemen om in een laboratorium een ​​vrijwel onschadelijk virus te creëren?

Dit keer maak ik een uitzondering omdat er voldoende in het artikel staat dat wél nuttig is.

Wat de Covid-episode echter echt heeft aangetoond, zijn de financiële en politieke voordelen die kunnen worden behaald, ongeacht de ernst van de uitbraak. Zoals Klaus Schwab en Thierry Malleret medio 2020 in hun boek COVID-19: The Great Reset opmerkten , kan COVID-19 worden gebruikt om de concepten van democratie en mensenrechten van na de Tweede Wereldoorlog te ondermijnen en de samenleving terug te brengen naar een autoritair bedrijfsmodel ( ‘Stakeholder Kapitalisme’), ook al is de ziekte meestal mild. Wat nodig is, is een gedeeld verhaal onder degenen die er baat bij hebben: de media, overheden en het bedrijfsleven. Hoewel de term ‘Great Reset’ als impopulair lijkt te zijn afgedaan, is de intentie van het World Economic Forum (WEF) om regeringen binnen te dringen en de samenleving te veranderen in het voordeel van hun leden duidelijk onverminderd groot.

Verwoestende sterfte is niet nodig om maatschappelijke verandering teweeg te brengen, alleen de angst ervoor. Je hebt een test nodig, beelden zoals maskers en cirkels op de stoep, afhankelijke media en een onderzoeks- en gezondheidszorginstelling waarvan de carrièremogelijkheden afhankelijk zijn van naleving. Het opvoeren van de surveillance voor de enorme zee van virale varianten die de natuur vormt, is zojuist officieel bevestigd door de goedkeuring van wijzigingen in de Internationale Gezondheidsregels uit 2005 tijdens de Wereldgezondheidsvergadering (WHA) in Genève. Ongeacht de realiteit van de risico’s of de enorm onevenredige publieke financiering die nodig is, zal de wereld nog veel meer potentiële bedreigingen tegenkomen en een hele industrie opbouwen die ervoor zal zorgen dat deze zich vertalen in bedrijfswinsten.

De kans op griep

Vogelgriep bestaat misschien net zo lang als vogels (zo was het waarschijnlijk een dinosaurusziekte in de Krijt-tijd). Mensen moeten er ruim 200.000 jaar naast hebben geleefd, en onze voorouders van primaten nog veel langer. Vogelgriepvirussen maken deel uit van een reeks varianten van de influenzavirusfamilie die regelmatig mutaties en recombinatie ondergaan (zelfs het mengen van het genoom van virussen die normaal gesproken verschillende soorten infecteren), waardoor ze relatief nieuw lijken voor ons immuunsysteem. Dit maakt ze schadelijker en resulteert bijna elk jaar in een nieuwe griepuitbraak, omdat onze immuniteit tegen de laatste (of tegen een eerder griepvaccin) de volgende slechts gedeeltelijk aanpakt.

Soms zorgt recombinatie ervoor dat een influenzavirus dat zich grotendeels beperkt tot andere dieren, zoals vogels, een bredere verschuiving ondergaat waardoor het andere soorten, zoals mensen, kan infecteren. Dit is vergelijkbaar met wat wetenschappers soms in het laboratorium proberen te simuleren door middel van ‘gain-of-function’-onderzoek, zoals het aanpassen van vleermuiscoronavirussen om pathogeen te worden voor de mens.

Mensen hebben altijd in zeer nauwe nabijheid geleefd met dieren die griepvirussen herbergen en deze ook eten. De laatste grote ‘overloop’ van griep van vogels naar mensen was de Spaanse grieppandemie in 1918-1919. Het doodde misschien 20 tot 40 miljoen mensen, hoogstwaarschijnlijk als gevolg van secundaire bacteriële longontsteking, aangezien er geen moderne antibiotica waren. In de eeuw daarna heeft een gebeurtenis van deze aard zich niet meer voorgedaan, en met moderne antibiotica en medische zorg zou de sterfte door de Spaanse griep nu veel lager moeten zijn. (Dissident: volgens sommigen ontstond er pas en Spaanse griep nadat Amerikaanse militairen gevaccineerd waren …)

Dus waarom zien we de huidige hysterie over de vogelgriep, en waarom promoten de media verhalen zoals een potentiële sterfte die massaal groter is dan de Spaanse griep of welke griepuitbraak dan ook in de geschiedenis van de mensheid? Het antwoord ligt vermoedelijk eerder in dit artikel. Een zeer rijke bedrijfs- en financiële sector die invloed heeft op regeringen en media die weten, en hebben aangetoond, dat rijkdom ter grootte van honderden miljarden dollars kan worden geconcentreerd uit angst voor een virus.

Er is nu een snel groeiend leger van virologen, ‘virusjagers’, volksgezondheidsbureaucraten en modelbouwers wier enige reden voor het ontvangen van financiering het vinden en publiceren van nieuwe varianten van virussen is. We hebben internationale publiek-private partnerschappen die zich toeleggen op de ontwikkeling en distributie van vaccins voor dergelijke evenementen, ondersteund door financiering door de belastingbetaler. We hebben ook een ontwerp-pandemieverdrag dat zojuist is uitgesteld door de WHA, bedoeld om de publieke financiering voor dit particuliere goed verder te verhogen. Vanuit het oogpunt van de sector zou de snelle doorgang ervan in de komende maanden profiteren van angst en urgentie.

Vogelgriep laten werken

Het uitroepen van een vogelgrieppandemie lijkt daarom bijna onvermijdelijk, of dit nu mogelijk wordt gemaakt door voortdurend onderzoek naar gain-of-function en een laboratoriumlek, of door een natuurlijke overgang naar de mens. Deze onvermijdelijkheid is niet zozeer omdat het een reële en existentiële bedreiging is, maar eerder omdat de industrie – het financiële-farmaceutische-media-volksgezondheidscomplex dat vóór en door Covid is ontstaan ​​– het nodig heeft. Het virus bestaat echt. De dreiging kan ook existentieel lijken. Het is waarschijnlijk dat het ongeveer in het onderstaande scenario zal verlopen.

Sporen van het genoom en zelfs hele virussen kunnen worden gevonden in rauwe landbouwproducten. Het testen hiervan, en menselijk rioolwater (besmet met virussen van vogels of mensen), is al aan de gang en zal dit aantonen. Het genoom is al in melk gevonden, waarschijnlijk omdat we ernaar hebben gezocht – dit is waarschijnlijk ook vaak, onopgemerkt, eerder gebeurd.

Uitgebreide tests van werknemers op kippenboerderijen en op boerderijen waar andere besmette dieren zijn gehuisvest (bijvoorbeeld melkveestapels) zullen mensen aan het licht brengen die positief testen op het virus . De biologie is zeer variabel en sommige mensen zullen kortstondige milde infecties ontwikkelen. Enkelen zullen ernstig ziek worden en sterven als gevolg van een immuundeficiëntie of factoren zoals een zeer hoge infectiedosis. Ooit vermeld als een zeldzame longontsteking met onbekende oorzaak, kunnen dergelijke infecties nu definitief worden bestempeld als vogelgriep en door de media zeer effectief worden gebruikt om het aantal kijkers te vergroten. Binnen de volksgezondheidsgemeenschap bevorderen deze gebeurtenissen de salaris- en onderzoeksfinanciering en zijn ze uiterst belangrijk.

Massamoord (ruiming) op kippenboerderijen. Dit zal de verspreiding niet stoppen, aangezien verspreiding voornamelijk plaatsvindt via wilde vogelsoorten. Het zou werknemers theoretisch kunnen beschermen tegen het lage (maar niet nul) risico waarmee zij worden geconfronteerd. Belangrijk is dat het nieuws haalt en de perceptie bevordert dat er iets heel ergs aan de hand is. Degenen die opdracht geven tot ruiming hebben er geen last van, en industriële kippenproducenten worden gecompenseerd door de belastingbetalers, die ook meer zullen betalen voor eieren en kippenvlees. Als er niets aan gedaan zou worden, zouden veel kippen gestorven zijn bij een uitbraak, terwijl sommige het overleefd zouden hebben.

Massamoorden van secundaire gastheren zoals vee. Nogmaals, een laag risico voor de mens. Het is ook relatief eenvoudig om veekuddes in quarantaine te plaatsen totdat een uitbraak voorbij is. Het ruimen creëert echter publiciteit en de indruk van een dynamische, wanhopige reactie, wat belangrijk is om het gevoel te creëren dat een volksgezondheidssector zich inspant om het publiek te redden. Het steunt ook een beweging die beweert dat de vleesteelt vervangen moet worden door sterk bewerkte, uit de fabriek afkomstige alternatieve voedingsmiddelen, een alternatief dat worstelt om marktaandeel. De namaakvleesindustrie wordt gesteund door enkele van dezelfde grote investeerders als Pharma, die een uitgesproken stem hebben in de pandemie-agenda.

Modellering om potentiële massale sterfte onder de bevolking aan te tonen. De belangrijkste modellengroepen (bijvoorbeeld het Imperial College, de Universiteit van Washington, de Gates Foundation) worden gefinancierd door entiteiten die in de farmaceutische sector hebben geïnvesteerd en veel profijt hebben gehad van COVID-19. Modelleurs begrijpen uitkomsten waar sponsors baat bij hebben, wat mogelijk de nadruk op worst-case en zeer onrealistische uitkomsten tijdens COVID-19 heeft beïnvloed.

Vereiste voor massale vaccinatie (of doden) van kippen in de achtertuin om de gemeenschap veilig te houden. Het concept van ‘groter goed’ kan worden gebruikt om brede naleving te garanderen, waarbij belastering van niet-naleving de straf kan zijn. Dit werd op grote schaal gebruikt door communistische politici zoals Justin Trudeau om degenen te isoleren en te denigreren die de schade wilden afwegen tegen de voordelen van Covid-vaccins of die het concept van lichamelijke autonomie steunden. Groot-Brittannië en Ierland hebben onlangs een vereiste ingevoerd om alle kippen in de achtertuin te registreren om dit proces te vergemakkelijken.

Vereiste voor vaccinatie van kippeneigenaren – eigenaren van elke boerderij- of achtertuinkip. Dit zal worden verkocht om hun buren en gemeenschappen verder te beschermen. Degenen die weigeren, zullen worden afgeschilderd als mensen die hun hele gemeenschap in gevaar brengen, vooral de ‘meest kwetsbaren’. Deze boodschap, hoe ver verwijderd van de context en de realiteit, is zeer krachtig en de media hebben tijdens Covid aangetoond hoe bereid ze zijn om dergelijke verdeeldheid en zondebokken uit te buiten.

Lockdowns, schoolsluitingen, sluiting van kleinere werkplekken. Net als tijdens Covid zullen dit vooral degenen zijn die geen invloed hebben op het WEF en soortgelijke fora. Er zullen enkele doden vallen in de gemeenschap, en zelfs op drukke intensive cares door griep of andere oorzaken, en dit zal als ongebruikelijk worden benadrukt (wat het uiteraard niet is) om de noodzaak te bevorderen om ‘allemaal samen te werken; en de dreiging overwinnen. Dit is een moeilijk te weerleggen boodschap, omdat op een oppervlakkig niveau dergelijke aanspraken op het grotere goed de steun voor individuele keuzes, die van fundamenteel belang zijn voor vrije samenlevingen, moeilijk maken.

Bevolkingsbrede massale vaccinatie. Massale vaccinatie kan worden gepromoot als lastig maar noodzakelijk als een integraal veiligheidsprobleem voor de gemeenschap. Hoewel mensen misschien resistenter zijn nu de schade als gevolg van Covid-vaccinatie breder wordt erkend, wordt de vogelgriep al als potentieel veel erger afgeschilderd. Het vaccin zal worden gepresenteerd als een manier om de vrijheden terug te krijgen, een vorm van dwang die ooit een gruwel was in de volksgezondheid, maar nu mainstream is. Nu er honderden miljarden aan farmaceutische verkopen op het spel staan, is het een uiterst moeilijke trein om te stoppen. Miljarden die worden uitgegeven aan reclame, politieke sponsoring en propaganda zijn letterlijk kleine zakelijke uitgaven.

De volgorde van de bovenstaande stappen en de nadruk kunnen veranderen. Geen van de stappen zal de vogelgriep stoppen. Het verspreidt zich via wilde vogelsoorten en zal dat blijven doen. Af en toe zal het overslaan op mensen. Heel af en toe zullen deze een aanzienlijke uitbraak veroorzaken. De Spaanse griep was een slecht voorbeeld, maar het leven werd snel weer normaal.

Percepties beheren

In de eeuw sinds de Spaanse griep zijn de uitbraken van griep op natuurlijke wijze blijven verdwijnen, met weinig verandering in het menselijk gedrag, maar met steeds meer alarm. De Hong Kong-griep van 1968-1969 werd als een ergernis weggewuifd en hield Woodstock niet eens tegen. De SARS-uitbraak in 2003 (een coronavirus, geen griep) heeft wijdverbreide angst bevorderd, maar heeft in totaal evenveel doden gekost als elke acht uur aan tuberculose. De uitbraak van de varkensgriep in 2009, waarbij minder mensen om het leven kwamen dan bij de normale seizoensgriep, veroorzaakte een internationale crisis. Hoewel pandemieën reëel zijn, gaat het vooral om percepties. Dat geldt ook voor de reactie.

De pandemie-industrie is veel beter en systematischer geworden in het beheersen van percepties. Dit is de hele basis waarop de gedragspsychologie van ‘nudge-eenheden’ van de overheid tijdens Covid was gebaseerd. Het doel was niet een berekend algemeen publiek goed, maar het bevorderen van een bepaalde reeks publieke gedragingen om een ​​eng gedefinieerde dreiging aan te pakken. Dit is nu aan de gang voor de vogelgriep. Een groot deel van de bevolking zal zich houden aan steeds strengere maatregelen, niet omdat ze nauwkeurige informatie hebben gekregen in een context op basis waarvan ze rationele keuzes kunnen maken, maar omdat ze voor de gek worden gehouden of gedwongen worden tot gedrag dat ze normaal gesproken niet zouden volgen. Ze zullen beperkingen en interventies accepteren waar ze zich normaal gesproken tegen zouden verzetten.

Tenzij de samenleving de agenda weer in handen krijgt, zullen de farmaceutische industrie en haar investeerders hun slag slaan met de vogelgriep. Het zal minstens zo groot zijn als Covid. Het zal ook een belangrijke rol spelen bij de verdere opbouw van de pandemie-industrie, waardoor de afronding van het uitgestelde WHO-pandemische akkoord (verdrag) wordt gerechtvaardigd. Het is een essentieel radertje in de (hernoemde) ‘Great Reset’.

Uitbraken komen voor en we moeten ze monitoren en erop voorbereiden. We hebben echter de ontwikkeling mogelijk gemaakt van een systeem waarin uitbraken bijna het enige zijn dat ertoe doet. De perceptie van risico en de daaruit voortvloeiende financiering is in geen enkele verhouding meer komen te staan ​​met de werkelijkheid. De perverse prikkels die hieraan ten grondslag liggen liggen voor de hand, evenals de schade. De wereld zal steeds ongelijker, armer en zieker worden, voortbouwend op de uitkomsten van de Covid-reactie. Angst bevordert de winst beter dan kalmte en context. Het is aan ons om kalm te blijven en onszelf voortdurend te informeren over de context. Niemand zal deze aan ons verkopen.

Als u de artikelen van Dissident.one waardeert, kunt u HIER een donatie doen om de site in de lucht te houden.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over