De VS zijn zo diep verwikkeld in een niet te winnen strijd van de Levant tot de Perzische Golf, dat alleen hun tegenstanders in China, Rusland en Iran het land kunnen redden, schrijft MK Bhadrakumar.

Het artikel is van voor de Amerikaanse vergeldingsaanvallen maar geeft goed de benarde positie van de VS in het Midden-Oosten weer. In feite hebben ze zichzelf met hun overbodige vergeldingsaanvallen nog verder klem gezet.

Artikel:

Afschrikking in de verdediging is een militaire strategie waarbij één macht de dreiging van represailles gebruikt om een ​​aanval van een tegenstander te voorkomen, terwijl tegelijkertijd de vrijheid van handelen en de flexibiliteit behouden blijft om op het volledige spectrum van uitdagingen te reageren. Op dit gebied is het Libanese verzet, Hezbollah, een uitstekend voorbeeld.

Hezbollah’s duidelijke doel bij het vaststellen en strikt handhaven van basisregels die Israëlische militaire agressie afschrikken, heeft de regionale lat hoog gelegd. Tegenwoordig hebben de West-Aziatische bondgenoten soortgelijke strategieën aangenomen, die zich in de context van de oorlog in Gaza hebben vermenigvuldigd.

Amerika, omsingeld

Hoewel de Jemenitische verzetsbeweging Ansarallah in bepaalde opzichten vergelijkbaar is met Hezbollah, is het de gedurfde vorm van defensieve afschrikking die door het Islamitische Verzet van Irak wordt beoefend en die op de korte termijn grote gevolgen zal hebben.

Vorige week schreef het tijdschrift Foreign Policy , onder verwijzing naar bronnen bij het ministerie van Buitenlandse Zaken en het Pentagon, dat het Witte Huis niet langer geïnteresseerd is in het voortzetten van de Amerikaanse militaire missie in Syrië. Het Witte Huis ontkende deze informatie later, maar het rapport wint terrein.

Het Turkse dagblad Hurriyet schreef vrijdag dat Ankara weliswaar voorzichtig omgaat met berichten in de media, maar dat het land “een algemeen streven” van Washington ziet om niet alleen Syrië maar de hele regio van West-Azië te verlaten, omdat het voelt dat het wordt meegesleurd. in een moeras van Israël en Iran, van de Rode Zee tot Pakistan.

De speciale presidentiële vertegenwoordiger van Rusland voor de Syrië, Alexander Lavrentiev, vertelde Tass vrijdag ook dat veel afhangt van de “dreiging van fysieke impact” op de Amerikaanse strijdkrachten die in Syrië aanwezig zijn. De snelle Amerikaanse militaire exit uit Afghanistan vond vrijwel zonder voorafgaande kennisgeving plaats, in coördinatie met de Taliban. “Naar alle waarschijnlijkheid kan hetzelfde gebeuren in Irak en Syrië”, zei Lavrentiev.

Het Islamitische Verzet van Irak heeft zijn aanvallen op Amerikaanse militaire bases en doelen zelfs opgevoerd. Bij een ballistische raketaanval op de vliegbasis Ain al-Asad in West-Irak een week geleden liep een onbekend aantal Amerikaanse troepen verwondingen op, en het Witte Huis maakte zondag de eerste troependoden bekend toen drie Amerikaanse militairen werden gedood aan de Syrisch-Jordaanse grens. in stakingen eerder die dag.

Peking om hulp roepen

Deze situatie is politiek onhoudbaar voor president Joe Biden – bij zijn herverkiezing in november volgend jaar – wat de urgentie verklaart van de ontmoeting van de nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan met de Chinese minister van Buitenlandse Zaken Wang Yi op vrijdag en zaterdag in Thailand om de Ansarallah-aanslagen in het land te bespreken. Rode Zee.

Woordvoerder van de Amerikaanse Nationale Veiligheidsraad, John Kirby, legde de haast van Washington voor Chinese bemiddeling als volgt uit:

“China heeft invloed op Teheran; ze hebben invloed in Iran. En ze hebben het vermogen om gesprekken te voeren met Iraanse leiders die – dat kunnen wij niet. Wat we herhaaldelijk hebben gezegd is: we zouden een constructieve rol van China verwelkomen, gebruikmakend van de invloed en de toegang waarvan we weten dat ze die hebben…’

Dit is een dramatische gang van zaken. Hoewel de VS zich al lange tijd zorgen maken over de groeiende macht van China in West-Azië, hebben ze die invloed nu ook nodig, omdat de inspanningen van Washington om het geweld terug te dringen nergens toe leiden. Het Amerikaanse verhaal hierover zal zijn dat het ‘strategische, doordachte gesprek’ tussen Sullivan en Wang niet alleen ‘een belangrijke manier zal zijn om de concurrentie en spanningen [tussen de VS en China] op verantwoorde wijze te beheersen’, maar ook ‘de richting van de relatiein zijn geheel zal bepalen’.

Ondertussen is er hectisch diplomatiek verkeer geweest tussen Teheran, Ankara en Moskou, terwijl de Iraanse president Ebrahim Raisi naar Turkiye reisde, en het stervende Astana-format over Syrië vorige week op gang kwam. Kort gezegd verwachten de drie landen dat er binnenkort een “post-Amerikaanse” situatie in Syrië zal ontstaan.

Een Amerikaanse exit uit Syrië en Irak?

Natuurlijk zijn de beveiligingsdimensies altijd lastig. Vrijdag zat de Syrische president Bashar al-Assad een bijeenkomst voor in Damascus voor commandanten van het veiligheidsapparaat in het leger om een ​​plan te formuleren voor wat ons te wachten staat. In een verklaring staat dat de bijeenkomst een alomvattende veiligheidsroutekaart heeft opgesteld die “in lijn is met strategische visies” om internationale, regionale en binnenlandse uitdagingen en risico’s aan te pakken.

Wat dit alles een impuls geeft, is de aankondiging donderdag in Washington en Bagdad dat de VS en Irak zijn overeengekomen gesprekken te beginnen over de toekomst van de Amerikaanse militaire aanwezigheid in Irak, met als doel een tijdschema op te stellen voor een gefaseerde terugtrekking van troepen.

In de Iraakse aankondiging stond dat Bagdad tot doel heeft “een specifiek en duidelijk tijdschema te formuleren dat de duur van de aanwezigheid van internationale coalitieadviseurs in Irak specificeert” en “de geleidelijke en doelbewuste vermindering van zijn adviseurs op Iraaks grondgebied te initiëren”, wat uiteindelijk zou leiden tot het einde van de coalitiemissie. Irak is vastbesloten om de “veiligheid van de adviseurs van de internationale coalitie tijdens de onderhandelingsperiode in alle delen van het land” te garanderen en om “de stabiliteit te handhaven en escalatie te voorkomen.”

Aan Amerikaanse zijde zei minister van Defensie Lloyd Austin in een verklaring dat de besprekingen zullen plaatsvinden binnen het kader van een hogere militaire commissie die in augustus 2023 is opgericht om te onderhandelen over de ‘transitie naar een duurzaam bilateraal veiligheidspartnerschap tussen Irak en de Verenigde Staten. ”

Commandanten van het Pentagon zouden hun hoop vestigen op langdurige onderhandelingen. De VS bevinden zich in een positie om Irak te chanteren, dat volgens de eenzijdige overeenkomst die Washington tijdens de bezetting in 2003 heeft gedicteerd, verplicht is om alle Iraakse olie-exportopbrengsten binnen de Amerikaanse banken te houden.

Maar uiteindelijk zullen de politieke overwegingen van president Biden in het verkiezingsjaar de doorslag geven. En dat zal afhangen van de afstemming door de verzetsgroepen van West-Azië, en hun vermogen om de VS op meerdere fronten te ‘zwermden’ totdat deze instort. Het is deze ‘bekende onbekende’ factor die de Astana-bijeenkomst van Rusland, Iran en Turkiye op 24 en 25 januari in Kazachstan verklaart. De drie landen bereiden zich voor op het eindspel in Syrië. Niet toevallig vertelde Biden afgelopen vrijdag in een telefoongesprek opnieuw aan de Israëlische premier Benjamin Netanyahu “om de Israëlische militaire operatie in Gaza af te bouwen, waarbij hij benadrukte dat hij niet in is voor een jaar oorlog”, meldde Barak Ravid van Axios in een ‘scoop’.

Hun gezamenlijke verklaring  na de bijeenkomst van Astana in Kazachstan is een opmerkelijk document dat vrijwel geheel gebaseerd is op het einde van de Amerikaanse bezetting van Syrië. Het dringt er indirect bij Washington op aan om zijn steun aan terroristische groeperingen en hun bondgenoten “die onder verschillende namen in verschillende delen van Syrië opereren” op te geven als onderdeel van pogingen om ter plaatse nieuwe realiteiten te creëren, waaronder onwettige zelfbestuursinitiatieven onder het voorwendsel van ‘het bestrijden van terrorisme.’ Dissident- daarmee worden de Koerden bedoeld) Het eist een einde aan de illegale inbeslagname en overdracht door de VS van olievoorraden “die aan Syrië zouden moeten toebehoren”, aan de unilaterale Amerikaanse sancties, enzovoort.

Tegelijkertijd benadrukte laatstgenoemde tijdens een bijeenkomst woensdag in Moskou tussen de Russische secretaris van de Veiligheidsraad Nikolaj Patroesjev en Ali-Akbar Ahmadian, secretaris van de Hoge Nationale Veiligheidsraad van Iran, dat de samenwerking tussen Iran en Rusland in de strijd tegen het terrorisme “moet worden voortgezet, vooral in Syrië.” De Russische president Vladimir Poetin zal naar verwachting gastheer zijn van een trilaterale top met zijn Turkse en Iraanse tegenhangers om een ​​gecoördineerde aanpak te versterken.

De As van het Verzet: afschrikking betekent stabiliteit

Het Iraanse geduld met de Amerikaanse militaire aanwezigheid in Syrië en Irak is op, na de heropleving van ISIS met Amerikaanse steun. Interessant genoeg houdt Israël zich niet langer aan zijn ‘de-confliction’-mechanisme met Rusland in Syrië. Het is duidelijk dat er op inlichtingen- en operationeel niveau sprake is van nauwe samenwerking tussen de VS en Israël in Syrië en Irak, wat indruist tegen de Russische en Iraanse belangen. Vanzelfsprekend moet hier ook rekening worden gehouden met  de achtergrond van de aanstaande upgrade van het strategische partnerschap tussen Rusland en Iran.

Deze ontwikkelingen zijn een uitstekende illustratie van defensieve afschrikking. De As van Verzet blijkt het belangrijkste vredesinstrument te zijn voor de veiligheidskwesties die de VS en Iran verwikkelen. Het is duidelijk dat er geen enkele methode of enige redelijke hoop op convergentie van dit proces bestaat, maar gelukkig is de schijn van chaos in West-Azië bedrieglijk.

Naast de afleiding van partijdige discussies en diplomatieke rituelen, kunnen we de contouren ontdekken van een praktische oplossing voor de Syrische patstelling, waarbij de inherente veiligheidsbelangen van de VS en Iran worden aangepakt, die ingebed zijn in een buitenste ring van overeenstemming tussen de VS en China over de situatie in Syrië, West-Azië.

Rusland lijkt op dit moment misschien een uitschieter, maar er zit voor ieder wat wils in, aangezien de terugtrekking van Amerikaanse troepen de weg opent naar een Syrische regeling, wat een topprioriteit blijft voor Moskou en voor Poetin persoonlijk.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Biden is een laffe flikker – Hij had ‘DEN TOTALEN KRIEG’ beloofd, maar gooide slechts een paar bommen in het zand

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over