De verwachte financiële crash is eindelijk hier

Ik ben er al maanden van overtuigd dat Europa een financiële crisis en een depressie zou krijgen, als in een echte economische catastrofe die gepaard gaat met een marktcrash. Het zou misschien niet zo ernstig en langdurig zijn als in 1929, maar de omvang zou betekenen dat er geen snelle opleving zou zijn als in 1987, noch een derivatencrisis van 2008 die zich concentreert in het hart van het bankwezen. Ook al leek die crisis op een financiële bijna-dood ervaring, dezelfde factoren die haar in veel opzichten acuter maakten, maakten het voor de overheid ook gemakkelijker om de belangrijkste instellingen die onder de waterlijn werden geraakt, te identificeren en te ondersteunen.
De korte versie van wat volgt is dat het er nu nog slechter uitziet, en op meerdere fronten.
…
Hieronder bespreken we de snel versnellende crisis van de reële economie, die nog wordt verergerd door de verstrakking van de centrale banken als zowat de enige verdedigingslinie tegen inflatie die bijna volledig het gevolg is van een aanbodschok.1 Het hoeft geen betoog dat het verhogen van de rente door de Fed (waarvan Bernanke in 2014 erkende dat het nodig was om de borrelende activaprijzen te temmen, maar daarna de moed verloor) niets doet om meer chips uit China te halen of om Covid-(Vaccin)getroffen medewerkers op magische wijze te genezen zodat ze op hun werk kunnen verschijnen. Maar het zal allerlei speculanten en financiële bedrijven die hun renteposities verkeerd hebben ingevuld een klap geven.

En het leek ook duidelijk dat de VS in de maalstroom zouden worden meegesleurd, misschien niet zo ver, maar besmetting, afhankelijkheid van de toeleveringsketen en het belang van Europa als klant zouden ervoor zorgen dat de VS ook zouden lijden.

• Er zijn tekenen van een schuldencrisis en de economie stevent af op een harde landing, aldus Nouriel Roubini.
• Roubini voorspelt een diepe recessie en een daling van de aandelenmarkt met 40% tegen het einde van het jaar.
• Hij heeft gewaarschuwd dat een breed scala aan schokken ernstige gevolgen zal hebben voor de wereldeconomieën.

Er zijn tekenen dat een schuldencrisis al vorm begint te krijgen, en een harde landing van de economie voor het einde van het jaar is nu het basisscenario, volgens topeconoom Nouriel Roubini.

Roubini, die de bijnaam “Dr. Doom” heeft gekregen vanwege zijn pessimistische visie op de markten en de economie, waarschuwt al ongeveer een jaar voor een dreigende schulden- en inflatiecrisis. Eerder voorspelde hij dat die zou leiden tot een recessie in Frankensteinstijl tegen eind 2022, waarin de ergste aspecten van de stagflatie van de jaren zeventig en de financiële crisis van 2008 zouden samenkomen.

En de tekenen van die financiële ineenstorting worden eindelijk zichtbaar, aldus Roubini, die in een opiniestuk voor Project Syndicate van maandag een harde landing als basisscenario noemde.

“De tekenen van spanning op de schuldmarkten nemen toe … de crisis is hier,” zei Roubini, verwijzend naar recente maatregelen van centrale bankiers om de marktvolatiliteit in te dammen.

NEW YORK – Een jaar lang heb ik betoogd dat de stijging van de inflatie hardnekkig zou zijn, dat de oorzaken ervan niet alleen slecht beleid omvatten maar ook negatieve aanbodschokken, en dat de poging van centrale banken om de inflatie te bestrijden een harde economische landing zou veroorzaken. Als de recessie komt, waarschuwde ik, zal deze ernstig en langdurig zijn, met wijdverspreide financiële nood en schuldencrises. Ondanks hun havikistische woorden zullen de centrale bankiers, gevangen in een schuldenval, misschien toch een slap aftreksel worden en genoegen nemen met een inflatie boven de doelstelling. Elke portefeuille van risicovolle aandelen en minder risicovolle vastrentende obligaties zal door de hogere inflatie en inflatieverwachtingen geld verliezen op de obligaties.
…
Iedereen erkent nu dat deze aanhoudende negatieve aanbodschokken hebben bijgedragen tot de inflatie, en de Europese Centrale Bank, de Bank of England en de Amerikaanse Federal Reserve beginnen te erkennen dat een zachte landing bijzonder moeilijk zal zijn. Fed-voorzitter Jerome Powell spreekt nu van een “zachte landing” met ten minste “enige pijn”. Ondertussen wordt een harde landing de consensus onder marktanalisten, economen en beleggers.
Het is veel moeilijker om een zachte landing te bewerkstelligen onder omstandigheden van stagflatoire negatieve aanbodschokken dan wanneer de economie oververhit raakt door een buitensporige vraag.

Zitten we al in een recessie? Nog niet, maar de VS hebben in de eerste helft van het jaar een negatieve groei gerapporteerd, en de meeste toekomstgerichte indicatoren voor de economische activiteit in de geavanceerde economieën wijzen op een sterke vertraging die nog erger zal worden door de verstrakking van het monetaire beleid. Een harde landing tegen het einde van het jaar moet worden beschouwd als het basisscenario.

Hoewel veel andere analisten het daarmee eens zijn, lijken zij te denken dat de komende recessie kort en oppervlakkig zal zijn, terwijl ik heb gewaarschuwd voor een dergelijk relatief optimisme en de nadruk heb gelegd op het risico van een ernstige en langdurige stagflatoire schuldencrisis. En nu heeft de jongste onrust op de financiële markten – inclusief de obligatie- en kredietmarkten – mijn mening versterkt dat de inspanningen van de centrale banken om de inflatie terug te brengen tot het streefcijfer zowel een economische als een financiële crash zullen veroorzaken.
…

Bovendien zijn er vroege tekenen dat de Grote Matiging plaats heeft gemaakt voor de Grote Stagflatie, die gekenmerkt zal worden door instabiliteit en een samenloop van negatieve aanbodschokken. Naast de hierboven genoemde verstoringen zouden deze schokken kunnen bestaan uit maatschappelijke vergrijzing in veel belangrijke economieën; Chinees-Amerikaanse ontkoppeling; een “geopolitieke depressie” en ineenstorting van het multilateralisme; nieuwe varianten van COVID-19 en nieuwe uitbraken plandemiën, zoals de apenpokken; cyberoorlog; en fiscaal beleid.
…
Amerikaanse en wereldwijde aandelen hebben zelfs een milde en korte harde landing nog niet volledig ingeprijsd. Aandelen zullen met ongeveer 30% dalen in een milde recessie, en met 40% of meer in de ernstige stagflatoire schuldencrisis die ik heb voorspeld voor de wereldeconomie. De tekenen van druk op de schuldmarkten nemen toe: de spreads op staatsobligaties en de lange rente stijgen, en de high-yield spreads nemen sterk toe; de markten voor leveraged loans en collateralized loan-obligation sluiten; bedrijven met hoge schulden, schaduwbanken, huishoudens, regeringen en landen komen in schuldennood. De crisis is hier.