De problemen bij de implementatie van het RAND-paper

Uit de laatste verklaringen van Rusland blijkt dat een onderhandelde oplossing voor het conflict in Oekraïne moeilijk te vinden lijkt. Hebben de ontwikkelingen de ideeën uit het RAND-artikel van januari omvergeworpen?

Het RAND-artikel dat ik hier al maanden bespreek, werd in januari gepubliceerd en is dus ongeveer acht maanden geleden geschreven, schrijft Thomas Röper.

Er is veel gebeurd in die acht maanden en het is mogelijk dat de ontwikkelingen van de afgelopen acht maanden de situatie zo erg hebben veranderd dat het RAND-paper niet meer kan worden geïmplementeerd zoals de auteur destijds bedoelde. Om dit te begrijpen moeten we opnieuw kijken naar de situatie die in het artikel wordt beschreven, de Amerikaanse doelstellingen die in het artikel worden vermeld en de oplossingen die door RAND worden voorgesteld.

RAND concludeerde in januari dat de Amerikaanse doelstellingen in Oekraïne het verpletteren van de Russische economie met sancties waren, het internationaal isoleren van Rusland en, indien mogelijk, het toebrengen van een militaire nederlaag aan Rusland in Oekraïne. RAND merkte in januari op dat al deze doelstellingen niet zijn bereikt en in de nabije toekomst ook niet zullen worden bereikt.

In plaats daarvan zaten de VS vast in een proxy-oorlog tegen Rusland, die veel te duur was geworden, vooral omdat de VS er hun doelen niet mee kunnen bereiken. RAND zei openlijk dat het voor de VS niet uitmaakt waar de Oekraïense grens ligt en dat een strijd om Oekraïens grondgebied geen Amerikaanse prioriteit is en de hoge kosten van het ondersteunen van Oekraïne niet rechtvaardigt.

Daarom adviseerde RAND een uitweg uit het Oekraïne-avontuur te vinden.

De vier onderhandelingsopties

RAND heeft daarom vier “opties” voorgesteld, die enerzijds Kiev moeten kalmeren en anderzijds een einde aan de gevechten mogelijk moeten maken op voorwaarden die voor Rusland aanvaardbaar zijn. Laten we die nog eens bekijken.

TEN EERSTE: “VERDUIDELIJKING VAN HUN PLANNEN VOOR TOEKOMSTIGE STEUN AAN OEKRAÏNE”

Dit betekende dat de steun aan Kiev zo nodig moest worden verminderd als het land niet bereid zou zijn om met Moskou te onderhandelen als de VS dat zouden willen. Dit stond heel duidelijk in de passage, en in verband met de verklaring uit het RAND-paper dat het voor de VS volstrekt onbelangrijk is waar de grenzen van Oekraïne lopen, werd waarschijnlijk ook bedoeld dat Kiev moet instemmen met het afstaan van grondgebied aan Rusland als de VS dat nodig acht.

Een paar dagen geleden zagen we de eerste stap in deze richting toen de NAVO aankondigde dat Kiev beloond kon worden met toetreding tot de NAVO in ruil voor het afstaan ​​van grondgebied aan Rusland. De verklaring werd toen slechts zeer halfslachtig ontkend.

TWEEDE: “BELOFTEN VOOR DE VEILIGHEID VAN OEKRAÏNE”.

In de betreffende sectie sprak RAND al in januari niet meer over toetreding van Oekraïne tot de NAVO, maar over veiligheidsgaranties die de VS en andere westerse landen Oekraïne zouden kunnen geven in plaats van toetreding tot de NAVO. En dat is precies wat er inmiddels is uitgevoerd, want de NAVO heeft een toelating van Oekraïne op haar laatste top, tot grote ergernis van Selensky, tot de allerlaatste dag afgewezen. In plaats daarvan krijgt Kiev nu veiligheidsgaranties van de VS en andere westerse landen, waarover momenteel wordt onderhandeld.

Dit was in de eerste plaats bedoeld om Rusland te sussen, aangezien de aanstaande toetreding van Oekraïne tot de NAVO een van de belangrijkste redenen was waarom Rusland zijn militaire operatie lanceerde.

TEN DERDE: “VERZEKERING VAN DE NEUTRALITEIT VAN HET LAND”

Dit is ook een van de kerneisen van Rusland, die vice-minister van Buitenlandse Zaken Michail Galusin een paar dagen geleden in een interview herhaalde: Oekraïne moet permanent de status behouden van een neutrale, niet-gebonden en kernwapenvrije staat. Deze Russische eis is al langer bekend en RAND stelde in januari al voor om dit aan Rusland aan te bieden. Hiermee onderstreepte RAND in januari vetgedrukt dat de toetreding van Oekraïne tot de NAVO van tafel moet zijn als er een onderhandelde oplossing met Rusland wil komen, wat inmiddels ook is gebeurd.

TEN VIERDE: “VOORWAARDEN STELLEN VOOR HET OPHEFFEN VAN DE SANCTIES TEGEN RUSLAND”

In januari stelde RAND zelfs voor om de sancties tegen Rusland gedeeltelijk op te heffen, of op zijn minst te versoepelen. Dit zou ook een lokmiddel voor Rusland moeten zijn, en omdat RAND weet dat Moskou geen enkel vertrouwen heeft in Amerikaanse toezeggingen, stelde de paper zelfs dat de VS de sancties zouden kunnen versoepelen “als onderdeel van het onderhandelingsproces”, wat de facto zou betekenen dat de VS de sancties zouden kunnen versoepelen als stap om Rusland te laten zien dat het menens was met de onderhandelingen.

De situatie in januari en vandaag

In januari zouden deze RAND-voorstellen, als ze destijds door de Amerikaanse regering waren gedaan, van belang kunnen zijn geweest voor Rusland, omdat Rusland nooit een langdurig conflict in Oekraïne heeft gewild. Omdat het RAND-voorstel de facto beantwoordde aan de belangrijkste Russische eisen, had een dergelijk voorstel destijds mogelijk een einde kunnen maken aan de vijandelijkheden en het begin kunnen zijn van een veelbelovend onderhandelingsproces.

Maar de Russische regering heeft herhaaldelijk gezegd dat de Russische eisen zullen toenemen naarmate de gevechten langer duren. En daar zijn redenen voor.

In januari wist niemand hoe het aangekondigde Oekraïense offensief zou verlopen. We weten het nu omdat het mislukte, ook al leverde het Westen zo ongeveer alles aan wapens wat in die periode mogelijk was. Omdat zelfs deze massale westerse steun Kiev geen noemenswaardige successen op het slagveld opleverde, verschoof het Oekraïense tegenoffensief de machtsverhoudingen in het voordeel van Rusland.

Zoals de Russische minister van Buitenlandse Zaken Lavrov vandaag in een interview zei: Rusland wil meer. 

De Russische regering wil niet langer onderhandelen over Oekraïense kwesties, omdat er feiten zijn gecreëerd waarover vanuit Russisch oogpunt niet meer onderhandeld kan worden. Dit had voorkomen kunnen worden als het Westen had gekozen voor onderhandelingen in plaats van voor het Oekraïense offensief. Maar het Westen maakte de keuze die het maakte en creëerde de nieuwe situatie zelf.

De Russische regering ziet zichzelf in oorlog met het collectieve Westen en wil nu blijkbaar tot een onderhandelde oplossing komen die zal resulteren in een nieuwe Europese (of zelfs mondiale) veiligheidsarchitectuur. Lavrov heeft het Westen ervan beschuldigd het conflict alleen maar te bevriezen, bedoeld om het Westen en Oekraïne de tijd te geven hun wonden te likken en het conflict op een later tijdstip te hervatten, onder het mom van wat het Westen tot nu toe heeft omschreven als mogelijke onderhandelingen. Dit is geen optie voor Rusland, zoals Lavrov duidelijk zei:

“Wij zien de hypocriete oproep van het Westen tot onderhandelingen als een tactische truc om opnieuw tijd te winnen om de uitgeputte Oekraïense troepen een adempauze te geven en een kans te geven zich te hergroeperen, en ze te beladen met wapens en munitie. Maar dat is de weg van oorlog, niet van een vreedzame oplossing. Daar zijn wij ons volledig van bewust.”

Je kunt zien dat de voorstellen van RAND in januari misschien realistisch waren, maar de situatie is sindsdien veranderd. Door Kiev in het offensief te duwen heeft het Westen de prijs opgedreven die Rusland bij de onderhandelingen zou eisen.

Het probleem van de Amerikaanse regering

De kerneisen van het RAND-document blijven relevant: de VS willen uit het ruïneuze conflict in Oekraïne komen om hun kracht te behouden voor het conflict met hun belangrijkste tegenstander, China. Bovendien maakt de Amerikaanse regering mogelijk geen enkele kans om de verkiezingen van volgend jaar te winnen als de uitdager van de Amerikaanse Democraten oproept tot beëindiging van de steun aan Oekraïne. De moordende steun voor Oekraïne is veel te impopulair bij Amerikaanse burgers, wier economische problemen toenemen nu de Amerikaanse regering miljarden naar Kiev stuurt.

De Amerikaanse regering heeft nu vier opties.

In de eerste plaats om Rusland meer dan voorheen tegemoet te komen en zelfs te onderhandelen over een nieuwe Europese veiligheidsarchitectuur. Dit is echter waarschijnlijk tamelijk onrealistisch omdat het Amerikaanse doel om Rusland te verzwakken blijft bestaan. Dit is zowel waar omdat dat een algemeen doel van de VS is, maar ook omdat Rusland de kant van China zou kiezen in een conflict tussen de VS en China. Hoe dan ook is de verzwakking van Rusland van groot belang voor de VS.

Ten tweede: Oekraïne laten vallen, wat niets nieuws zou zijn in de geschiedenis van de VS, zie Vietnam of Afghanistan. Wanneer een oorlog de VS niet langer ten goede komt, dumpt het land snel zijn ‘bondgenoten’. Wat er daarna met Oekraïne zal gebeuren is volkomen duidelijk, maar het kon de VS niets schelen in Afghanistan, waar ze twintig jaar lang hebben gevochten om de Taliban te verdrijven, om uiteindelijk Afghanistan aan de Taliban af te staan.

Ten derde zouden de VS kunnen aandringen op een ‘plichtsverdeling’ in het collectieve Westen, waarbij de Europeanen Oekraïne blijven steunen terwijl de VS zich tot China wenden. Op deze manier zouden de VS zich vakkundig uit de affaire kunnen terugtrekken en de onvermijdelijke nederlaag aan de Europeanen kunnen wijten. Uiteindelijk zou dat een ‘subvariant’ zijn van punt twee, aangezien de VS Oekraïne zouden laten vallen, maar het bloedvergieten zouden kunnen verlengen door de Europeanen de rekening te laten betalen. Dit zou zelfs het sturen van Europese soldaten kunnen omvatten, zoals in Polen vrij openlijk wordt besproken, maar dit zou geen NAVO-project zijn en zou daarom geen invloed hebben op de alliantiezaak op grond van artikel 5 van het NAVO-verdrag.

Ten vierde blijven de VS Oekraïne steunen, wat zou betekenen dat ze zich zouden afkeren van het RAND-document, wat volgens mij onwaarschijnlijk is. Dit zou betekenen dat de vijandelijkheden aanzienlijk zouden worden verlengd, maar nog steeds zonder kans op een overwinning voor Kiev. Het vermogen van het Westen om Kiev van wapens en munitie te voorzien neemt af, en het kan jaren duren voordat de westerse defensie-industrie in voldoende voorraden kan voorzien. Met minder militaire steun heeft Kiev echter zeker geen kans op militair succes.

Conclusie

Natuurlijk hebben de Amerikaanse denktanks experts die misschien een vijfde variant (of een combinatie van verschillende varianten) kunnen bedenken waar ik nog niet aan heb gedacht. Maar hoe dan ook hebben de VS een probleem waarvoor zij een oplossing moeten zoeken.

Dat de Amerikaanse regering het RAND-paper heeft geïmplementeerd, blijkt uit de ontwikkelingen van de afgelopen maanden. Uiteindelijk zijn de VS te werk gegaan zoals de auteur van het RAND-paper had aanbevolen en in de zomer in een ander artikel voor Foreign Policy gedetailleerder had beschreven: ze hebben retorisch afstand genomen van de toetreding van Oekraïne tot de NAVO en van het doel om Rusland een “strategische nederlaag” toe te brengen. In plaats daarvan wordt er nu gesproken over veiligheidsgaranties voor Oekraïne en mogelijke “vredesformules”, iets wat in januari nog ondenkbaar was voor de Amerikaanse regering.

Als mensen in de VS dachten dat Rusland, dat tot februari 2022 altijd op onderhandelingen had vertrouwd en er zelfs ronduit om had gevraagd (zoals bijvoorbeeld met de wederzijdse veiligheidsgaranties van december 2021), tegen elke prijs naar de onderhandelingstafel zou terugkeren, dan hebben ze het mis. Na geduldig onderhandelen van 2014 tot 2022, maar verraden te zijn door het Westen, wil Rusland nu echte oplossingen en is het waarschijnlijk niet langer tevreden met een bevriezing van het conflict.

Het probleem kan daarom zijn dat de randvoorwaarden zijn veranderd, waardoor de ideeën die oorspronkelijk in het RAND-artikel werden beschreven, onrealistisch kunnen zijn geworden. Dat schreef de Wall Street Journal zojuist toen het rapporteerde dat westerse functionarissen werken aan “geweldige deals” om het conflict in Oekraïne op te lossen, maar de voorwaarden zijn “noch in het belang van Moskou noch van Kiev”. Het maakt de VS misschien niet uit dat ze niet in het belang van Kiev zijn, omdat Kiev alleen maar orders aanneemt, maar zolang de ‘geweldige deals’ niet in belang zijn voor Moskou, zijn ze waardeloos.

Het is dus nog maar de vraag wat de Amerikaanse regering gaat doen, want het probleem blijft bestaan en zal waarschijnlijk nog groter worden als bijvoorbeeld Rusland na afloop van het Oekraïense offensief zelf in het offensief gaat en de leeggebloede Oekraïense troepen verder terugdringt.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Ongepaste ‘boemer Hitler- en nazivergelijkingen’ verdwijnen in de prullenbak, en –

Oproepen tot geweld in de comments worden beantwoord met een onmiddellijke permaban !

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over