De boerenprotesten zetten Duitsland op zijn kop. Lastercampagnes tegen de demonstranten zijn tevergeefs. Plotseling confronteert de samenleving de politiek met zelfvertrouwen. Niets minder dan de relatie tussen staat en burger wordt nu opnieuw onderhandeld, schrijft Jonas Aston.

Als onderdeel van de boerenprotesten wordt de toespraak van Bodo Ramelow (minister-president van de deelstaat Thüringen) in Erfurt begeleid door een schril fluitconcert. In Dresden moet de premier van Saksen, Michael Kretschmer, iets soortgelijks doorstaan. Maar minister van Landbouw Cem Özdemir werd waarschijnlijk het zwaarst getroffen. Zelfs in zijn Zwabische thuisland wordt hij begroet met kreten van “Ga weg!”

Maar de genoemde personen laten zich tenminste nog zien bij de protesten. Anderen geven er de voorkeur aan om de protesten op afstand te belasteren als ‘rechts-extremistisch’. Federaal minister van Economische Zaken Robert Habeck (Groenen) beschuldigt delen van het protest van niets minder dan ‘subversieve fantasieën’. Renate Künast (Groene Partij) beschuldigt de boeren ervan kinderen bang te maken. Ook de publieke omroep suggereert dat de protesten latent extreemrechts zijn. Op Deutschlandfunk beveelt extremismeonderzoeker Matthias Quent boeren aan regenboogvlaggen aan hun tractoren te hangen om afstand te nemen van rechts-extremisme.

“Rechts-extreem” als laster wordt ineffectief

Maar de beschuldiging rechts te zijn is versleten door het inflatoire gebruik ervan. Grote delen van de burgers kan het niet langer schelen als ze door de media en politici als radicaal worden bestempeld. Ze staan nu machteloos tegenover de protesten van de boeren, juist omdat de eisen niet in hun verhaal passen. De boeren hebben in hun werkzame leven niet primair te maken met racisme en hebben geen last van sociale discriminatie op grond van hun seksuele identiteit. Ze pakken problemen aan die jarenlang door de politiek en de media zijn ontkend.

Het gaat over een gebrek aan economische vooruitzichten, een hoge belastingdruk en een doelbewuste sociale chaos, bijvoorbeeld door migratiebeleid. Het boerenprotest verandert iets fundamenteels in Duitsland. De samenleving heeft plotseling veel meer zelfvertrouwen over de politiek dan nog maar een paar jaar geleden. Dit heeft te maken met de huidige economische crisis. Het is echter niet voldoende om de oorzaken van de huidige protesten hiertoe te herleiden.

“Hij die de noodtoestand kan uitroepen, is soeverein”

De advocaat Carl Schmitt is controversieel in de Duitse jurisprudentie, maar bedacht de toepasselijke zin: “Hij die de noodtoestand kan uitroepen, is soeverein.” In het migratiebeleid werd (en wordt) een gastvrije cultuur opgelegd aan de meerderheid van de bevolking. Uiteindelijk hebben politici en de media klimaatverandering gekozen als een probleem dat ons bestaan ​​bedreigt. Honderdduizenden demonstreerden ook over kwesties van klimaatverandering. Dit was echter geen protest tegen het dominante verhaal. In plaats daarvan demonstreerden mensen voor zaken die de media en politici al nauw aan het hart lagen.

De staat bevond zich tijdens de coronapandemie waarschijnlijk op het hoogtepunt van zijn ‘soevereiniteit’. De federale regering was machtiger en had meer mogelijkheden voor interventie dan ooit tevoren in de geschiedenis van de Bondsrepubliek. Het was zelfs mogelijk om ervoor te zorgen dat burgers alleen met een QR-code toegang kregen tot cafés en bars, zelfs kantoorboekhandels. Er werd zelfs een avondklok tegen delen van de bevolking afgedwongen.

De tijd van regeren is voorbij

De politiek dreef haar macht tot het uiterste – totdat zich geleidelijk min of meer georganiseerd sociaal verzet vormde. Dit markeert een beslissend verschil met de eerdere noodtoestanden ‘migratie’ en ‘klimaat’. Met de volstrekt buitensporige Corona-maatregelen heeft de politiek een geest uit de fles gelaten die niet meer te vangen is. Intussen zijn er in elke kleine stad demonstratiestructuren ontstaan, hebben mensen netwerken opgebouwd en zijn er routines ontstaan. Deze structuren kunnen heel gemakkelijk worden bevestigd, net zoals deze structuren zich gemakkelijk aan andere protesten kunnen hechten.

De boerenprotesten stuiten nu op deze – ook spirituele – voorloper. Veel mensen hadden zich al mentaal teruggetrokken uit de verkeerslichtcoalitie voordat de regering werd gevormd. Het aantal mensen dat na hun catastrofale beleid volledig vervreemd is geraakt van de verkeerslichten, is aanzienlijk toegenomen. Ook de boerenprotesten verschillen fundamenteel van de Corona-demonstraties. Bij de boerenprotesten gaat het er vooral om niet te reageren op de afkondiging van de noodtoestand, maar deze zelf uit te roepen.

De protesten heronderhandelen dus over de relatie tussen de staat en de burgers. De staat kan plotseling niet meer handelen zoals hij wil. Voor de politiek is de tijd van regeren voorbij. Democratie, fundamentele rechten en vrijheid worden uiteindelijk verdedigd door een actieve en kritische samenleving. Tegenwoordig zorgen boeren in heel Duitsland ervoor dat burgers een flink deel van de “soevereiniteit” terugnemen van de regering en de pers.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Persoverzicht van de boerenopstand – Beleven wij de laatste dagen van de Bondsrepubliek Duitsland ?

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over