China is weer eens het doelwit van de internationale bankiers. De Amerikaanse schrijver Mark Twain zei: “De geschiedenis herhaalt zich niet, maar vaak rijmt zij wel.” In de 19e eeuw voerde de Britse Oost-Indische Compagnie, gefinancierd door bankiers uit de Londense City en militair gesteund door Europese koloniale machten, de afschuwelijke en verwoestende Opiumoorlogen tegen het Chinese volk. Vandaag droomt het Amerikaanse Rijk, samen met zijn aandeelhouders op Wall Street en zijn NAVO-bondgenoten, ervan om China op soortgelijke wijze meedogenloos in stukken te hakken. Helaas voor de financiële wereldpiraten is het China van 2022 een heel ander land dan dat van 1839, schrijft Richard Solomon.

In de jaren ’90 besteedden de VS een groot deel van hun productie uit aan China. In ruil daarvoor stemde China in met het kopen van de Amerikaanse schuld, die nog steeds bijna tot het breekpunt is opgelopen als gevolg van Amerika’s roekeloze militaire avonturen en giftige financiële instrumenten en oplichterij. Wall Street bankiers die zich specialiseerden in het verhandelen van schulden dachten alleen in termen van persoonlijke winst op korte termijn, terwijl de Chinese leiders een lang spel speelden dat in het voordeel was van hun burgers. Bijgevolg zonk een groot deel van de Amerikaanse middenklasse weg in armoede als loden eenden in een vijver, terwijl de middenklasse van China groeide als een olifant aan een all-you-can-eat buffet.

Vandaag is de VS vooral bekend voor het maken van te dure wapensystemen, door de CIA gescripte Hollywoodfilms, en (door de CIA beheerde) sociale media-apps zoals Twitter. Het creëert ook schulden door giftige corruptie en eindeloze oorlog. China daarentegen maakt uitstekende kosteneffectieve wapensystemen en is de wereldproducent geworden van alles voor alle mensen.

Terwijl de economie van de VS instort, kijken de internationale bankiers met hebzucht en afgunst naar China. De financiers willen de oesterschelp kraken en de parel stelen, zoals in het verleden. China weigert dat te laten gebeuren. Het tijdperk van vernedering eindigde vorige eeuw. Blijkbaar hebben de internationale bankiers die Amerika leiden de boodschap niet begrepen.

De Verenigde Staten en hun eigenaars op Wall Street spelen het aasgierspelletje meestal op een van de twee manieren. De eerste, zoals blijkt uit de Afghaanse, Iraakse en Libische debacles, gaat gepaard met een verwoestende invasie en een massale slachting onder de burgerbevolking. Zelfs wanneer hun pogingen tot krijgsverovering mislukken, kan het Amerikaanse leiderschap het niet schelen, aangezien Wall Street en het Militair Industrieel Complex (Pentagon) triljoenen dollars verdienen aan de dood en vernietiging die het gevolg zijn van hun tirades van massaal geweld en planetaire degradatie.

De tweede manier is diefstal door intriges. Na de ineenstorting van de voormalige Sovjet Unie doken Citigroup, Goldman Sachs, en andere Wall Street entiteiten, als eksters die een ooievaarsnest plunderden, binnen en deden zich tegoed aan de voorheen genationaliseerde industrieën en banken van Rusland. Toen president Poetin aan de macht kwam, keerde hij zich tegen de parasiterende plunderaars. Sindsdien is hij een gehaat doelwit gebleven. President Xi heeft een soortgelijke vijandigheid verdiend van de neoconservatieve managersklasse in de VS voor het bouwen van een bolwerk rond het Chinese economische systeem.

Welke techniek Wall Street en zijn Pentagon ook tegen China proberen in te zetten, het eindresultaat zal hetzelfde zijn – mislukking. China’s vastberadenheid is als een dikke titanium muur die de spitse tanden van het uitgehongerde Wall Street-beest zal breken. Onder het huidige leiderschap zal China nooit toestaan dat internationale bankiers het land plunderen. Haar economie en industrieën zullen soeverein blijven.

Het Amerikaanse Rijk heeft een spoor van smeulende ruïnes en failliete economieën achtergelaten in Afrika, Azië, Europa, Zuid-Amerika en het Midden-Oosten. China’s “win-win”-handelsbeleid daarentegen leidt tot harmonieuze betrekkingen met alle naties. De VS vertonen alle tekenen van een falend imperium, en zoals de geschiedenis aantoont, zijn falende imperia gevaarlijk. In zijn eindstadium kan een corrupt imperium irrationeel en roekeloos handelen. Uit de staat van dienst van China op het gebied van het buitenlands beleid blijkt dat het de voorkeur geeft aan vrede, maar na de Taiwan-reis van kleptocraat Nancy Pelosi en de oorlogszuchtige woorden en daden van de neocons, lijkt het land zich op alle eventualiteiten voor te bereiden.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/08/10/waarom-ik-hou-van-china-en-de-cpc-mijn-50-jarige-odyssee-naar-waarheid-en-verlichting/