De 1u45min durende toespraak van president Xi Jinping bij de opening van het 20ste Congres van de Communistische Partij van China (CPC) in de Grote Zaal van het Volk in Peking was een boeiende oefening van het recente verleden die de nabije toekomst informeert. Heel Azië en het hele Zuiden van de wereld zouden deze toespraak zorgvuldig moeten bestuderen, schrijft Pepe Escobar.

De Grote Zaal was uitbundig versierd met felrode spandoeken. Een gigantische slogan die achterin de zaal hing, luidde: “Leve onze grote, glorieuze en correcte partij”.

Een andere, hieronder, functioneerde als een samenvatting van het hele verslag:

“Houd de grote vlag van het socialisme met Chinese kenmerken hoog, voer de Xi Jinping-gedachte over socialisme met Chinese kenmerken voor een nieuw tijdperk volledig uit, draag de grote stichtingsgeest van de partij uit, en verenig en strijd om een modern socialistisch land volledig op te bouwen en de grote verjonging van de Chinese natie volledig te bevorderen.”

Traditiegetrouw schetste het verslag de prestaties van de CPC in de afgelopen vijf jaar en China’s strategie voor de komende vijf jaar – en daarna. Xi voorziet “hevige stormen” in binnen- en buitenland. Het verhaal was ook belangrijk vanwege wat niet werd uitgesproken, of subtiel werd geïmpliceerd.

Elk lid van de Centrale Commissie van de CPC was al geïnformeerd over het verslag – en heeft het goedgekeurd. Zij zullen deze week in Peking de kleine lettertjes bestuderen en zaterdag stemmen over de goedkeuring ervan. Dan zal een nieuwe CPC-Centrale Commissie worden aangekondigd en een nieuwe Permanente Commissie van het Politbureau – de 7 die werkelijk regeren – formeel worden goedgekeurd.

Deze nieuwe leiderschapsformatie zal duidelijk maken welke nieuwe generatie gezichten dicht bij Xi zal werken, en wie Li Keqiang zal opvolgen als nieuwe premier: hij heeft zijn twee termijnen erop zitten en moet volgens de grondwet aftreden.

In de Grote Zaal zijn ook 2.296 afgevaardigden aanwezig die de meer dan 96 miljoen leden van de CPC vertegenwoordigen. Zij zijn niet louter toeschouwers: tijdens de plenaire vergadering die vorige week eindigde, hebben zij alle belangrijke kwesties grondig geanalyseerd en het Nationaal Congres voorbereid. Zij stemmen over partijresoluties – ook al worden die resoluties door het topmanagement en achter gesloten deuren vastgesteld.

De belangrijkste resultaten

Xi stelt dat de CPC in de afgelopen vijf jaar China strategisch vooruit heeft geholpen en tegelijkertijd “correct” (partijterminologie) heeft gereageerd op alle buitenlandse uitdagingen. Tot de belangrijkste resultaten behoren armoedebestrijding, de normalisering van Hongkong en vooruitgang op het gebied van diplomatie en nationale defensie.

Het is veelzeggend dat minister van Buitenlandse Zaken Wang Yi, die op de tweede rij zat, achter de huidige leden van het Permanent Comité, zijn ogen nooit van Xi afhield, terwijl anderen een exemplaar van het verslag op hun bureau lazen.

In vergelijking met de resultaten blijft het succes van het door Xi bevolen Zero-Covid beleid zeer discutabel. Xi benadrukte dat het de levens van mensen heeft beschermd. Wat hij onmogelijk kon zeggen is dat het uitgangspunt van zijn beleid is om Covid en zijn varianten te behandelen als een Amerikaans biowapen gericht tegen China. Dat wil zeggen, een serieuze zaak van nationale veiligheid die elke andere overweging overtreft, zelfs de Chinese economie.

Zero-Covid raakte de productie en de arbeidsmarkt extreem hard, en isoleerde China vrijwel van de buitenwereld. Een flagrant voorbeeld: De districtsbesturen van Shanghai plannen nog steeds zero-Covid op een termijn van twee jaar. Zero-Covid zal niet snel verdwijnen.

Een ernstig gevolg is dat de Chinese economie dit jaar zeer zeker met minder dan 3% zal groeien – ver onder de officiële doelstelling van “ongeveer 5,5%”.

Laten we nu eens kijken naar enkele hoogtepunten uit het Xi-rapport.

Taiwan: Beijing is “een grote strijd begonnen tegen separatisme en buitenlandse inmenging” in Taiwan.

Hongkong: het wordt nu “bestuurd door patriotten, waardoor het een betere plaats wordt”. In Hongkong was er “een grote overgang van chaos naar orde”. Correct: de kleurenrevolutie van 2019 vernietigde bijna een belangrijk mondiaal handels- en financieel centrum.

Armoedebestrijding: Xi noemde het een van de drie “belangrijke gebeurtenissen” van het afgelopen decennium, samen met het eeuwfeest van de CPC en het socialisme met Chinese kenmerken dat een “nieuw tijdperk” ingaat. Armoedebestrijding is de kern van een van de “twee honderdjarige doelstellingen” van de CPC.

Openstelling: China is “een belangrijke handelspartner en een belangrijke bestemming voor buitenlandse investeringen” geworden. Daarmee weerlegt Xi het idee dat China autarkischer is geworden. China zal geen “expansionisme” bedrijven terwijl het zich openstelt voor de buitenwereld. Het fundamentele staatsbeleid blijft: economische globalisering. Maar – hij zei het niet – “met Chinese kenmerken”.

“Zelf-revolutie”: Xi introduceerde een nieuw concept. “Zelfrevolutie” zal China in staat stellen te ontsnappen aan een historische cyclus die tot een neergang leidt. En “dit zorgt ervoor dat de partij nooit zal veranderen.” Dus het is de CPC of barsten.

Marxisme: blijft zeker een van de fundamentele leidende principes. Xi benadrukte: “We hebben het succes van onze partij en het socialisme met Chinese kenmerken te danken aan het marxisme en de manier waarop China het heeft weten aan te passen.”

Risico’s: dat was het terugkerende thema van de toespraak. Risico’s zullen zich blijven bemoeien met die cruciale “twee honderdjarige doelen”. Nummer één doel werd vorig jaar bereikt, bij de 100e verjaardag van de CPC, toen China in alle opzichten de status van “gematigd welvarende samenleving” (xiaokang, in het Chinees) bereikte. Nummer twee moet worden bereikt bij het honderdjarig bestaan van de Volksrepubliek China in 2049: “de opbouw van een modern socialistisch land dat welvarend, sterk, democratisch, cultureel geavanceerd en harmonieus is”.

Ontwikkeling: de nadruk zal liggen op “ontwikkeling van hoge kwaliteit”, met inbegrip van de veerkracht van aanbodketens en de economische strategie van “dubbele circulatie”: uitbreiding van de binnenlandse vraag parallel aan buitenlandse investeringen (vooral gericht op BRI-projecten). Dat zal China’s topprioriteit zijn. Dus in theorie zullen alle hervormingen de voorkeur geven aan een combinatie van “socialistische markteconomie” en openstelling op hoog niveau, waarbij het creëren van meer binnenlandse vraag wordt gecombineerd met structurele hervormingen aan de aanbodzijde. Vertaling: “Dubbele circulatie” op steroïden.

“Whole-process democracy”: dat was het andere nieuwe concept dat Xi introduceerde. Vertaald als “democratie die werkt”, als in verjonging van de Chinese natie onder – hoe kan het anders – het absolute leiderschap van de CPC: “We moeten ervoor zorgen dat mensen hun bevoegdheden kunnen uitoefenen via het systeem van het Volkscongres.”

Socialistische cultuur: Xi zei dat het absoluut essentieel is “om jonge mensen te beïnvloe den”. De CPC moet ideologische controle uitoefenen en ervoor zorgen dat de media een generatie jonge mensen voeden “die beïnvloed zijn door traditionele cultuur, patriottisme en socialisme”, wat de “sociale stabiliteit” ten goede komt. Het “China-verhaal” moet overal vandaan komen en een China presenteren dat “geloofwaardig en respectabel” is. Dat geldt zeker voor de Chinese diplomatie, zelfs voor de “Wolf Warriors”.

“Siniseren van religie”: Beijing zal zijn streven naar “Siniseren van religie” voortzetten, als in het “proactief” aanpassen van “religie in de socialistische samenleving”. Deze campagne werd in 2015 ingevoerd en betekent bijvoorbeeld dat de islam en het christendom onder controle van de CPC moeten staan en in overeenstemming moeten zijn met de Chinese cultuur.

De Taiwan belofte

Nu komen we bij de thema’s die de aftakelende Hegemoon volledig obsederen: het verband tussen China’s nationale belangen en de wijze waarop deze de rol van de beschavingsstaat in de internationale betrekkingen beïnvloeden.

Nationale veiligheid: “Nationale veiligheid is het fundament van nationale verjonging, en sociale stabiliteit is een voorwaarde voor nationale kracht.”

Het leger: het materieel, de technologie en de strategische capaciteit van de PLA zullen worden versterkt. Het spreekt vanzelf dat dit een totale controle van de CPC over het leger betekent.

“Eén land, twee systemen”: Dit is “het beste institutionele mechanisme voor Hongkong en Macau gebleken en moet op lange termijn worden gehandhaafd”. Beide “genieten een grote autonomie” en worden “bestuurd door patriotten”. Xi beloofde beide beter te integreren in de nationale strategieën.

Hereniging van Taiwan: Xi deed de belofte de hereniging van China te voltooien. Vertaling: geef Taiwan terug aan het moederland. Dat werd beantwoord met een stortvloed van applaus, wat leidde tot de belangrijkste boodschap, tegelijkertijd gericht tot de Chinese natie en de “buitenlandse inmengingskrachten”: “Wij zullen niet afzien van het gebruik van geweld en zullen alle nodige maatregelen nemen om alle separatistische bewegingen een halt toe te roepen.” De kern van de zaak: “De oplossing van de kwestie Taiwan is een zaak van het Chinese volk zelf, waarover het Chinese volk moet beslissen.”

Het is ook veelzeggend dat Xi Xinjiang niet eens bij naam noemde: alleen impliciet, toen hij benadrukte dat China de eenheid van alle etnische groepen moet versterken. Xinjiang betekent voor Xi en het leiderschap de industrialisatie van het Verre Westen en een cruciaal knooppunt in de BRI: niet het voorwerp van een imperiale demoniseringscampagne. Zij weten dat de destabilisatietactiek van de CIA die decennialang in Tibet is gebruikt, in Xinjiang niet heeft gewerkt.

Schuilplaats voor de storm

Laten we nu enkele variabelen uitpakken die van invloed zijn op de zeer moeilijke jaren die de CPC te wachten staan.

Toen Xi het had over “hevige stormen in het verschiet”, is dat waar hij 24/7 aan denkt: Xi is ervan overtuigd dat de USSR is ingestort omdat de Hegemoon alles deed om haar te ondermijnen. Hij zal niet toestaan dat een soortgelijk proces China laat ontsporen.

Op korte termijn kan de “storm” verwijzen naar de laatste ronde van de ongebreidelde Amerikaanse oorlog tegen Chinese technologie – om nog maar te zwijgen van de vrijhandel: China afsnijden van de aankoop of productie van chips en onderdelen voor supercomputers.

We mogen aannemen dat Peking zich op de lange termijn blijft richten en erop gokt dat het grootste deel van de wereld, vooral het Zuiden, zich zal verwijderen van de Amerikaanse hightech toeleveringsketen en de voorkeur zal geven aan de Chinese markt. Als de Chinezen steeds meer zelfvoorzienend worden, zullen de Amerikaanse technologiebedrijven uiteindelijk wereldmarkten, schaalvoordelen en concurrentievermogen verliezen.

Xi noemde de VS ook niet bij naam. Iedereen in het leiderschap – vooral het nieuwe Politburo – weet hoe Washington zich op alle mogelijke manieren van China wil “loskoppelen” en alle mogelijke vormen van hybride oorlog provocerend zal blijven inzetten.

Xi trad tijdens zijn toespraak niet in details, maar het is duidelijk dat technologische innovatie gekoppeld aan een mondiale visie de drijvende kracht zal zijn. Daar komt BRI weer om de hoek kijken – als het bevoorrechte toepassingsgebied voor deze technologische doorbraken.

Alleen zo kunnen we begrijpen hoe Zhu Guangyao, voormalig vice-minister van Financiën, er zeker van kan zijn dat het BBP per hoofd van de bevolking in China in 2035 ten minste het dubbele zal bedragen van dat in 2019 en 20.000 dollar zal bereiken.

De uitdaging voor Xi en het nieuwe Politburo is nu meteen de structurele economische onevenwichtigheid in China op te lossen. En het opnieuw oppompen van met schulden gefinancierde “investeringen” zal niet werken.

Men kan er dus op wedden dat Xi’s derde termijn – die later deze week wordt bevestigd – zich zal moeten concentreren op een strikte planning en toezicht op de uitvoering, veel meer dan tijdens zijn vorige gedurfde, ambitieuze, schurende maar soms losgeslagen jaren. Het Politbureau zal veel meer aandacht moeten besteden aan technische overwegingen. Xi zal meer serieuze beleidsvormingsautonomie moeten delegeren aan een stel competente technocraten.

Anders zijn we terug bij die opzienbarende opmerking van toenmalig premier Wen Jiabao in 2007: China’s economie is “instabiel, onevenwichtig, ongecoördineerd en uiteindelijk onhoudbaar”. Dat is precies waar de Hegemoon het wil hebben.

Zoals de zaken er nu voorstaan, zijn ze verre van somber. De National Development and Reform Commission stelt dat in vergelijking met de rest van de wereld de consumenteninflatie in China slechts “marginaal” is; de banenmarkt is stabiel; en de internationale betalingen zijn stabiel.

Xi’s werkverslag en toezeggingen kunnen ook worden gezien als een omkering van de gebruikelijke Anglo-Amerikaanse geopolitieke verdachten – Mackinder, Mahan, Spykman, Brzezinski.

Het strategisch partnerschap China-Rusland heeft geen tijd te verliezen met wereldwijde hegemoniale spelletjes; wat hen drijft is dat zij vroeg of laat het Heartland – het wereldeiland – en daarbuiten zullen regeren, met bondgenoten uit het Rimland, en van Afrika tot Latijns-Amerika, allemaal deelnemend aan een nieuwe vorm van globalisering. Zeker met Chinese kenmerken, maar vooral met pan-Eurasische kenmerken. Het aftellen is al begonnen.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/08/10/waarom-ik-hou-van-china-en-de-cpc-mijn-50-jarige-odyssee-naar-waarheid-en-verlichting/