Een belangrijk thema van de Ilias van Homerus – die op de een of andere manier vandaag de dag net zo fris en levendig lijkt als toen hij voor het eerst werd geschreven – is de beschrijving van hoe zelfs de grootste staten in de westerse beschaving er niet in slagen terug te winnen wat ze verliezen. “Pogingen om één verlies te herstellen leiden alleen maar tot meer verliezen”, schrijft Emily Wilson in haar inleiding bij de Ilias (2023). “Verlies kan nooit worden goedgemaakt.”

Terwijl Wilson haar verhaal uiteenzet, kan men niet ontkomen aan de analogie met vandaag – met een Biden die probeert de Amerikaanse ‘reputatie’ terug te winnen ( Kleos in het Grieks ). Ook in het geval van de leiders van de antieke wereld loopt het doel van het bereiken van onsterfelijke kleos door het gedicht heen, schrijft Alastair Crooke.

Tegenwoordig zouden we het iemands ‘erfenis’ kunnen noemen. In de Ilias is het een definitie en geeft het sterfelijke leiders de kans om na de dood met eer en glorie voort te leven. Voor Team Biden zou Oekraïne hun Troje zijn. Rusland werd, net als Hector, in een gevecht verleid en (zoals Team Biden had gehoopt) gedood onder de muren van Troje.

Maar in de wereld van vandaag werkte het niet zo. En nu worden de VS geconfronteerd met de vernedering van een duidelijke Russische overwinning in Oekraïne, en van een collectief Russisch leiderschap dat zegt dat het van plan is alle landen en steden terug te winnen die cultureel Russisch waren. West-Oekraïne, zeggen ze, kan gaan waarheen het maar wil.

De militaire feiten ter plaatse zijn meedogenloos en kunnen niet ongedaan worden gemaakt. Maar het Witte Huis hoopt een stukje kleos te behouden door de Oekraïense strijdkrachten eenvoudigweg te laten ophouden met vechten en terug te vallen op de verdedigingslinies – zonder ooit een nederlaag toe te geven. De kinetische component van het conflict zou bij lage toerentallen nauwelijks ‘overslaan’. En, zoals Gideon Rachman heeft geschreven in de Financial Times, om “het verhaal om te draaien naar [herhaaldelijk volhouden] dat Poetin heeft gefaald”. Met als doel dat Washington rustig kan ‘wegsluipen’.

Welnu, er zijn twee grote problemen: ten eerste is Rusland het er niet mee eens; het is het er helemaal niet mee eens. En ten tweede werden Zelenski en zijn medewerkers op ernstige wijze voor de gek gehouden. In dit geval niet door de godin Athena, maar door de sterfelijke heren Johnson en Blinken.

In maart 2022 hadden Zelenski en zijn onderhandelaars in Istanbul een akkoord bereikt met Rusland. Maar die overeenkomst ‘werd tenietgedaan’ doordat Boris Johnson er bij Zelenski op aandrong door te vechten en zijn deel van de ‘eer en glorie’ te verwerven door deel te nemen aan de moord op de Russische agressor.

“Zolang het duurt – en wat er ook nodig is” was de plechtige ‘eed’. Dat wil zeggen dat aan Zelenski een open cheque werd beloofd en welk wapentuig dan ook dat nodig zou zijn …

Dus wat is er gebeurd met wat nu verdwenen is?

Als dit de Ilias zou zijn, zou de verhaallijn zich op zijn minst gedeeltelijk concentreren op Zelensky’s teleurstelling over zijn kleine ‘deel van het leven’. Wilson schrijft:

“Veel van de woorden in de Ilias worden vaak vertaald als fortuin of lot – letterlijk suggereren deze woorden dat we een portie of aandeel krijgen … Het is alsof er een hele kant van rundvlees is dat een hoeveelheid menselijk leven is en ieder van ons krijgt daar een bepaald deel van, zowel hoe lang we mogen leven als ons deel van eer en glorie”.

Zelenski zal een deel van de eer gewild hebben om hem te compenseren voor het lot dat zijn huidige deel van zijn leven op een oneerlijke manier heeft bedeeld (dat wil zeggen door te zijn misleid door Britse en Amerikaanse toezeggingen).

De publieke vernedering die Zelenski nu ondergaat, zal niet langer worden gecompenseerd door een groot deel van de glorie die is verworven door het overwonnen Moskou. In Homerische stijl legt dit de basis voor een wraakactie op Biden – publicatie van de ‘deal’.

Wanneer deze details aan het licht komen – wat zeker zal gebeuren (misschien in navolging van de mysterieuze en reputatie-explosieve Churchill-brieven uit de oorlogstijd die aan Mussolini zinspelen op een ultieme kleos

Het andere thema in de Ilias is dat van de gewaardeerde faciliteit van mêtis. Je zou kunnen denken dat het de ‘sluwheid’ (of de al lang ervaren slimheid) is waar Biden zo trots op is: mocht er iets onverwachts gebeuren en je reageert (onbewust) precies op het juiste moment, dan ontvang je door het tonen van mêtis een speciaal soort glorie, vergeleken met de winst van het geopolitieke campagnevoeren.

Op 7 oktober explodeerde Hamas uit zijn Gaza-omheining.

Biden beschouwt zichzelf naar verluidt als ‘de slimmerik’ over Netanyahu. Hij weet dat Netanyahu Biden denkt te manipuleren, maar laatstgenoemde gelooft dat hij zowel Netanyahu in bedwang houdt als vooruitloopt op zijn plannen door ze onder nauwlettend Amerikaans toezicht te houden.

Maar een ‘groen licht’ is een groen licht.

En in wezen eindigt de Biden-omhelzing door het Israëlische kabinet voorwaardelijk ‘groen licht’ te geven voor bijna al zijn projecten, met uitzondering van de brandstichtende kolonisten op de Westelijke Jordaanoever.

De Israëlische militaire operatie in Gaza mislukt zichtbaar, hoewel de luchtbombardementen de komende weken zullen voortduren. Het heeft nooit een militaire logica gehad, en dit wordt voor veel Israëli’s duidelijk. Gaza is nu al een monument voor harteloze onmenselijkheid en lijden. Het zal nog erger worden, maar de inwoners van Gaza zullen standhouden en opstandig blijven.

En ook de Israëlische militaire operatie tegen Hezbollah krijgt ‘groen licht’, zij het alleen wanneer Hochsteins diplomatieke poging om een ​​ontwapende Hezbollah terug te dringen achter de Litani-rivier (voorspelbaar) mislukt. Wat denkt het Witte Huis? Herinneren zij zich de oorlog van 2006? Begrijpen zij hoe formidabel een tegenstander Hezbollah is geworden? Zien zij niet hoe Israël Hezbollah en Iran provoceert?

Kan Biden op deze manier de positie van Amerika herwinnen – met de ‘zuivering’ in Gaza; uitbarstingen op de Westelijke Jordaanoever; en er oorlog dreigt met Hezbollah? Biden wil duidelijk dat een deel van de eer hem toekomt, ter compensatie van de vernedering die hij ondergaat van Netanyahu. Hij moet dus doorgaan.

Emily Wilson herinnert ons eraan: “Pogingen om één verlies te herstellen (zoals in Oekraïne) leiden historisch gezien tot meer verliezen: verliezen kunnen nooit volledig worden goedgemaakt”.

Het Amerikaanse beleid van ‘omarmen en in twijfel trekken’ drijft Israël niettemin in de richting van een binaire keuze: drie interne militaire oorlogen waarin Israël het risico loopt vernederd te worden, of zijn toevlucht te nemen tot etnische zuivering van de bevolking (de Naqba- optie – een optie waar steeds meer Israëli’s de voorkeur aan geven). De tweestatenoplossing is geen optie voor het heden (of ooit).

Wat de Naqba- optie betreft, zou de morele omvang van een dergelijk beleid vereisen dat de Joodse natie absoluut zeker is van haar standpunt. Is het dat? Ondanks de verhoogde woede moeten werken als The Invention of the Jewish People van Shlomo Sand, emeritus hoogleraar geschiedenis aan de Universiteit van Tel Aviv, op zijn minst een stroom van onbehagen en debat oproepen.

De situatie is er echter niet een van ratiocinatie, maar van alles verterende irrationaliteit.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan om onze gratis dagelijkse nieuwsbrief met het belangrijkste nieuws direct in je mailbox te ontvangen:

Vergeet niet de bevestigingsmail te openen om de nieuwsbrief te activeren (check je spambox als je hem niet ziet)

Er staat iets groots te gebeuren

Er wordt vooraf gemodereerd dus het kan even duren voor je comment verschijnt.

Klik op de tag ⬇️ om meer te lezen over