Als Blanken worden wij continu aangevallen omdat we in (Afrikaanse) slaven gehandeld hebben, terwijl het juist de Blanken zijn die de slavernij afgeschaft hebben en de rest van de wereld gedwongen hebben om dat ook te doen.
In Afrika, Azië en de islamitische wereld persisteert slavernij echter nog steeds. Niet één anti-blanke zwarte activist die ons beschuldigd van slavernij, of daar nou Zwarte Piet voor ingezet wordt of de eis tot ‘slavernijmusea’, is daar echter in geïnteresseerd. Ze geven geen moer om slavernij. Slavernij is slechts een stok om Blanken mee te slaan. Omdat ze Blanken haten.
Mensen die ons haten, om wie we zijn, om ons ras, horen hier niet thuis. Ze zullen nooit een constructieve bijdrage leveren aan onze samenleving. Hun doel is slechts om onze samenleving af te breken, uit pure haat.
Mauritanië
De nationale mensenrechtencommissie in Mauritanië roept nationale en internationale ngo’s op om samen te werken met de mechanismen die zijn ingesteld om de slavernij en de moeilijkheden bij het verkrijgen van de burgerlijke status te bestrijden.
Het orgaan belooft al enkele maanden onderzoeken en onafhankelijke rechtspraak als er zaken aan het licht komen, maar anti-slavernij en mensenrechtenactivisten zijn niet overtuigd van dit initiatief, zo meldde de Franse omroep RFI in 2018.
“Dit vermeende initiatief van de CNDH is een afleidingsmanoeuvre, een communicatieoperatie, want sinds de komst van deze president arresteren we zelfs geen slavencriminelen meer, maar worden ze systematisch vrijgelaten en beschermd door de rechters en de politie”.
In 2014 heeft Mauritanië een wet aangenomen die slavernij strafbaar stelt, maar volgens The Global Slavery Index telt het land nog steeds 90.000 slaven, wat meer dan 2 procent van de bevolking van deze islamitische republiek in West-Afrika vertegenwoordigt.
De slaven zijn negers – Arabieren hun eigenaren
De slaven zijn donkerhuidige Haratin, terwijl hun eigenaars lichterhuidige Moren zijn
In 1981 maakte Mauritanië de slavernij illegaal, het laatste land ter wereld dat dit deed, meldt The Guardian. Toch leven tienduizenden mensen – meestal uit de minderheidsgroepen Haratine of Afro-Mauritanië – nog steeds als dwangarbeiders, huisbedienden of kinderbruiden. Lokale rechtengroepen schatten dat tot 20% van de bevolking in slavernij verkeert, waarbij een op de twee Haratijnen gedwongen wordt te werken op boerderijen of in huizen zonder mogelijkheid tot vrijheid, onderwijs of loon.
Slavernij heeft een lange geschiedenis in deze Noord-Afrikaanse woestijn natie. Eeuwenlang vielen Arabisch sprekende Moren Afrikaanse dorpen binnen, wat resulteerde in een rigide kastestelsel dat tot op de dag van vandaag bestaat, met donkerder gekleurde inwoners die zich aan hun lichtere “meesters” hebben overgeleverd. De slavenstatus wordt van moeder op kind doorgegeven en antislavernij-activisten worden regelmatig gemarteld en gevangen gezet. Toch ontkent de regering routinematig dat er in Mauritanië slavernij bestaat, in plaats daarvan prijst ze zichzelf voor het uitroeien van de praktijk.
Mauritanië is een brug tussen de Arabische Maghreb van Noord-Afrika en het donkerder gekleurde Afrika ten zuiden van de Sahara. De heersende Arabische-Berbers hebben hogere betaalde posities in banen en in de overheid, terwijl de donkerder gekleurde Haratijnen en Afro-Mauritaniërs ondervertegenwoordigd zijn in leidinggevende posities en geconfronteerd worden met vele obstakels in de samenleving, van toegang tot onderwijs tot goed betaalde banen.
Meld je aan voor onze nieuwsbrief:
[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]
[newsletter_field name=”email” label=”Email”]
[/newsletter_form]
https://dissident.one/2020/10/18/historicus-afrikanen-moeten-worden-veroordeeld-voor-de-slavenhandel/
