Terwijl het verhaal van COVID-19 zich begin 2020 ontvouwde en elk moment van onze aandacht opeiste, was er een andere historische gezondheidsgebeurtenis waarbij een verwant virus betrokken was, schrijft Michael Bryant.

Deze ongekende gebeurtenis viel vreemd genoeg samen met de Covid-19 crisis maar registreerde geen blip in het medialandschap.

Het media-seizoen 2020 begon met waarschuwingen dat het komende griepseizoen voorbestemd was om een van de ergste in de geschiedenis te worden. Zelfs de grote baas van CDC/NIAID, Anthony Fauci, voorspelde al vroeg dat het griepseizoen van 2020 een van de ergste in decennia zou worden.

Ondanks deze vroege voorspellingen waren de berichten over de voorspelde griepramp begin maart schaars of onbestaande.

Tegelijkertijd verminderde het CDC zijn uitgebreide ‘Flu View’ Surveillance System, al 22 jaar zijn paradepaardje, en verlegde het zijn aandacht naar een andere ‘Influenza Like Illness’ (ILI), Covid-19.

Terwijl de wereld in de ban was van dit ‘nieuwe’ killer-virus, daalde het aloude seizoensgebonden virus dat bekend staat als ‘de griep’ tot een historisch dieptepunt en verdween het vrijwel uit het bewakingssysteem van de CDC.

Was het toeval dat onze oude vriend “de griep” van het toneel verdween precies op het moment dat Covid zijn intrede deed?

Hoe kon deze verdwijning op zo’n abrupte manier gebeuren?

Een analyse van het CDC-rapport over griepsurveillance toont de onnatuurlijke snelheid van dit vertrek aan en hoe vroeg in 2020 het plaatsvond, waardoor het idee wordt ontkracht dat maskers of lockdowns een rol hebben gespeeld in deze verdwijningsact.

Een nauwkeurige lezing van datasets, gemaakt van de eigen surveillancerapporten van de CDC, onthult onverklaarbare anomalieën in het ILI-trackingsysteem van de CDC voorafgaand aan de komst van Covid-19, wat, gezien de geschiedenis van datamanipulatie van de CDC, zeker een paar wenkbrauwen doet fronsen en meer vragen doet rijzen.

EEN KORTE GESCHIEDENIS

De CDC introduceerde haar Weekly Flu Surveillance Reports 22 jaar geleden tijdens het seizoen 1999/2000. In deze eerste rapporten werden slechts kleine hoeveelheden gegevens geanalyseerd en werd slechts een beperkte hoeveelheid gedetailleerde informatie verstrekt. Om niet nader genoemde redenen zou de CDC haar surveillanceverslagen in het seizoen 2007/2008 uitbreiden.

In het seizoen 2007/2008 verdubbelden de CDC-verslagen in lengte en boden zij aanzienlijk meer details in de Amerikaanse nationale griepsurveillancegegevens. De wekelijkse rapporten groeiden uit van een schamele 3 pagina’s tot 10-12 pagina’s vol kleurrijke grafieken en regionale informatie.

Naarmate de aandacht voor griepgegevens toenam, werd elk rapport steeds specifieker. De tabellen hieronder zijn het resultaat van die verslagen. De volledige dataset kan worden bekeken in de surveillanceverslagen van vorige week van de CDC.

De gedetailleerde en uitgebreide verslaggeving over de seizoensgriep zou tot maart/april 2020 een hoeksteen blijven van de algemene missie en verslaggeving van de CDC.

DE TABELLEN BEGRIJPEN

De acht tabellen hieronder volgen de weken 5-14 over een periode van 8 jaar (2013-2020) en zijn afkomstig van het CDC’s Flu Surveillance Yearly Report.

De weken 5-14, in kaart gebracht van 2013-2019, lopen parallel met het begin van de COVID 2020-crisis en vormen ook de weken in 2020 waarin de ‘griep’ uit het zicht verdwijnt.

De eerste kolom aan de linkerkant, hieronder te zien in tabel 1 (2013) en tabel 2 (2014), geeft specifieke weken weer en de datum waarop die week begon.

De middelste kolom illustreert het aantal afgenomen tests en het aantal “positieve” resultaten.

De uiterst rechtse kolom geeft het percentage ‘grieppositieven’ tijdens die week weer. Dit laatste getal, het percentage positieve griepgevallen, is het meest in het oog springende gegeven van dit onderzoek.

Een onderzoek van de tabellen 1-4 (2013-2016) illustreert hoe de door de CDC berekende griepcijfers week in week uit opmerkelijk consistente seizoentrends laten zien. Historisch gezien zijn de aantallen ‘grieppositieven’ het hoogst rond februari/maart en nemen ze geleidelijk af naarmate het ‘griepseizoen’ verdwijnt en de lente zijn intrede doet.

Uit deze tabellen valt op te maken dat dalingen van meer dan 2% van week tot week uiterst zeldzaam zijn, terwijl dalingen van meer dan 3% vrijwel onbestaande zijn.

Kortom, opwaartse pieken of sterke dalingen van welke aard dan ook komen – tot op heden – gewoon niet voor.

In 2017 vond een verschuiving plaats toen de CDC een agressiever testsysteem invoerde, wat leidde tot een aanzienlijke stijging van de aantallen over de hele linie en veel hogere “griep”-percentages. Tabel 5 (2017) en tabel 6 (2018) illustreren deze opmerkelijke verandering in de algemene CDC-griepsurveillancecijfers.

Het vorige record van in enig tijdsbestek gegeven tests, 25.855 tests, uit week 10 van 2016, werd in 2017 in 6 opeenvolgende weken verbroken. In 2018 werd dat record bij 7 opeenvolgende gelegenheden gebroken en in 3 van die weken verdubbeld.

De totale percentages positieve griepgevallen bereikten in dit tijdsbestek ook recordhoogten, met een gemiddelde stijging van 3,5% per week.

Simpel gezegd: veel meer mensen lieten zich testen, bij meer mensen werd de griep vastgesteld en een hoger percentage van de geteste mensen werd ‘positief’ bevonden.

Waarom de CDC met zo’n drastische versnelling van hun testregime is begonnen, is zeker een belangrijke vraag, maar niet het doel van dit onderzoek.

Het is belangrijk te benadrukken dat de algemene seizoentrends dezelfde zijn gebleven, zelfs met een aanzienlijke toename van het aantal tests, een toename van het totale aantal “gevallen” en een stijging van het percentage. Met andere woorden, er was geen afwijking van de historische trend dat het aantal “grieppositieven” in februari/maart toeneemt en begin april afneemt.

Tabel 7 (2019) vertegenwoordigt hetzelfde patroon dat in de tabellen 5 en 6 werd opgemerkt.

Net als in 2018 bleven de testaantallen hoog – elk van de weken 5-14 van het 2019 CDC Flu Surveillance Report overtrof dat vorige record van 25.855 uit 2016.

Even opmerkelijk, 5 van die 10 weken in 2019 vermeldden ‘grieppositieve’ aantallen van 20% of meer. Een terugblik op onze tabellen laat zien dat de totale samenstelling van ‘grieppositieven’ in 2019 een recordhoogte bereikte – een totale stijging van 3% per week ten opzichte van het vorige record van 2017.

Als we teruggaan naar onze eerdere tabellen, vertegenwoordigde 2019 een opmerkelijke totale wekelijkse stijging van het aantal grieppositieven van 8% elke week in vergelijking met 2013 en 11% in vergelijking met het wekelijkse gemiddelde in 2015.

Nogmaals, terwijl het totale percentage “grieppositieven” in 2019 bleef stijgen, bleef de algemene seizoentrend dezelfde: de aantallen gingen van week tot week licht omhoog en namen vervolgens geleidelijk af naarmate we verder naar april gingen.

Alvorens tabel 8 te bestuderen, moeten we er ons aan herinneren dat 2020 volgens de CDC is begonnen als een “ernstig” griepseizoen. Tabel 8 ziet die voorspelling een scherpe omslag maken die samenvalt met de komst van Covid-19.

Zoals blijkt uit tabel 8 waren de testcijfers voor week 5 vrij robuust. Slechts in één ander seizoen, 2018, werden in week 5, 6 of 7 zoveel tests afgenomen – geen enkel ander seizoen kwam ook maar in de buurt van deze aantallen.

In deze drie eerste weken van 2020 vertegenwoordigden de CDC-“grieppositieven” de drie hoogste percentages “grieppositieven” die ooit zijn geregistreerd in de 22-jarige geschiedenis van het opsporen van griep door de CDC. Een inspectie van de CDC-griepgegevens maakt het onmogelijk om de historische cijfers van week 5, 6 en 7 te negeren.

Wat daarna kwam was nog ongelooflijker.

De historische trend van een afnemende griep hield op in week 10 (7 maart 2020), toen het aantal positieve griepgevallen drastisch daalde.

In week 10 (21,5%) tot week 11 (15,3%) was er een scherpe daling van 6,2%. Van week 11 (15,3%) tot week 12 (6,9%) daalde het aantal positieve griepgevallen met maar liefst 8,4% in één week.

Tegen de tijd dat we week 13 van 2020 bereiken (tabel 8), is het aantal positieve griepgevallen gedaald tot 2,1%. In week 14 komt griep met een positief percentage van 0,8% vrijwel niet meer voor.

Hoewel er in week 14 van 2020 minder tests (22.324) zijn uitgevoerd dan in de voorgaande weken, zijn dit nog steeds de op één na hoogste tests in week 14 in alle CDC-gegevens. Toch werden in week 14 slechts 0,8% “grieppositieven” geregistreerd, terwijl het gemiddelde in de voorgaande zeven jaar voor diezelfde week 12,5% bedroeg.

Er was eenvoudigweg geen historisch voorbeeld voor deze gebeurtenis. Voor alle praktische (en statistische) doeleinden bestond de griep niet meer.

Iedereen die met gegevens werkt, weet dat dergelijke plotselinge schokken alarmbellen doen rinkelen. In de echte wereld duidt dit meestal op een probleem met de gegevensverzameling en/of de boekhoudmethodes, aangezien de gegevens van de natuur altijd een klokvormig verloop hebben.

Gezien de bizarre omstandigheden van deze ongeëvenaarde statistische uitschieter, vragen meerdere vragen om een antwoord.

Hoe zijn de griepcijfers van de allerhoogste in de weken 5, 6 en 7 van 2020 naar de allerlaagste in de weken 13 en 14 van datzelfde jaar gedaald?

Heeft de griep gewoon een nieuwe naam gekregen en is er een nieuw, angstaanjagender virus voor in de plaats gekomen?

Is het mogelijk dat de CDC na al die jaren heeft besloten dat de griep, die miljarden winst opleverde voor Big Pharma, moet worden vervangen door een “dodelijker” en winstgevender virus?

CONCLUSIE

Op 28-29 oktober 2019 organiseerde The Milken Institute “The Future of Health Summit”, die “denkers en besluitvormers samenbracht om enkele van ‘s werelds belangrijkste gezondheidsuitdagingen aan te pakken door menselijke, financiële en educatieve middelen te koppelen aan de meest innovatieve en impactvolle ideeën.”

Een van de opmerkelijkste discussies van deze tweedaagse vond plaats op de 29e: een panel van “gezondheidsdeskundigen” kwam bijeen om de “wetenschappelijke en technologische vooruitzichten van een effectief universeel griepvaccin” te bespreken.

De volledige video van dat gesprek is hier te zien op C-SPAN.

Sprekers waren Dr. Anthony Fauci, directeur van het National Institute of Allergy and Infectious Diseases; Margaret Hamburg, voormalig commissaris van de FDA; Bruce Gellin, President Global Immunization, Sabin Vaccine Institute; Casey Wright, CEO, FluLab; Michael Specter, schrijver voor de New Yorker en adjunct-professor bio-engineering aan de Stanford University; en Rick Bright, de directeur van de Biomedical Advanced Research and Development Authority (BARDA) van de HHS.

Het zwaartepunt van deze paneldiscussie lag op “de behoefte aan meer financiering voor onderzoek, betere samenwerking tussen de particuliere en de overheidssector, technologische vooruitgang in het grieponderzoek en het doel van een universeel griepvaccin”.

Uit deze bijeenkomst kwamen twee algemene thema’s naar voren. Het eerste idee benadrukte de wens voor een nieuwe manier om vaccins te produceren. Anthony Fauci klaagde dat de invoering van een nieuw type vaccin, zoals een mRNA-vaccin, minstens tien jaar zou duren “als alles perfect verloopt”.

Rick Bright stelde voor het probleem van de lange termijn ontwikkeling te omzeilen als…

“er een dringende behoefte zou zijn aan een entiteit van opwinding die volledig ontwrichtend is en niet gebonden is aan bureaucratische verplichtingen en processen.”

De tweede kwestie betrof de “behoefte” aan iets nieuws en angstaanjagenders, aangezien de griep niet langer voldoende angst inboezemde bij de bevolking om een dergelijk “universeel vaccin” te rechtvaardigen.

Anthony Fauci behandelde dit probleem:

We hebben dus echt een probleem met hoe de wereld griep ziet en het zal heel moeilijk zijn om dat te veranderen tenzij je het van binnenuit doet en zegt, het kan me niet schelen wat je perceptie is, we gaan het probleem op een ontwrichtende en op een repeterende manier aanpakken want ze heeft wel beide nodig.”

In reactie op Fauci’s opmerking verklaarde Rick Bright: “Maar het is niet te gek om te denken dat een uitbraak van een nieuw vogelvirus ergens in China zou kunnen plaatsvinden. We zouden daar de RNA-sequentie vandaan kunnen halen, naar een aantal regionale centra, zo niet lokaal, zo niet zelfs bij u thuis op een gegeven moment, en die vaccins op een patch printen om zelf toedienen.”

Met het verdwijnen van de griep en de opkomst van Covid-19 waren beide problemen opgelost.

Help ons de censuur van BIG-TECH te omzeilen en volg ons op Telegram:

Telegram: t.me/dissidenteen

Meld je aan voor onze gratis dagelijkse nieuwsbrief, 10.000 gingen je al voor:

[newsletter_form button_label=”Abonneer!”]

[newsletter_field name=”email” label=”Email”]

[/newsletter_form]

https://dissident.one/2022/01/04/26235/?swcfpc=1